Kayınpederim evimi bastı, karımı ve 2 çoçuğumu götürdü.

[gemlik19]

Sayın site üyeleri,

3 gündür bana yemek yedirmeyen, uyku uyutmayan sorunumdan sözetmek istiyorum.

Eşimle 3 yıldır evliyiz, her evlilikte olan sorunlardan fazlası var. Eşimle görücü usulü evlendik ve evlendiğimiz günden beri fikir çatışmalarımız oluyor. Ancak ben son derece olgun bir kişiliğim, genel de bir erkek olarak alttan alan, seslenmeyen, hoşgören taraf ben oldum fakat bazen fıttırdığım günlerde olmadı değil.

Eşim çok şımarık, el bebek gül bebek büyütülmüş, ev hanımlığını kaldıramıyor. Eve 2 saat geç gelsem olay çıkarıyor, evden 5 dakika erken çıksam şüpheleniyor, ne bileyim, en ufak şeyi ailesine yansıtıyor. Tam 4 kere eften püften sebeplerden ötürü baba evine gitti. Hep bir gözü yolda. Bense alkolik, çapkın, kumarbaz, gözü dışarda, evini bilmeyen, çoluğunu çoçuğu ortada bırakacak, sorumsuz bir koca ve baba değilim. Tam tersi, çocuklarına ilgi gösteren, bakan, değer veren bir babayım. Ancak eşim benden daha fazlasını istedi hep, kendisini şımartmamı,hatta kılıbık diye tabir edilen, hanımköylü bir erkek olmamı arzuladı, ancak ben normal bir insan olarak bu tanımlamaya da uymadım.

Anne ve Babasına özel ilgi göstermemi, onların evine her gidişte hediye almımıza, adeta ailesine kul köle olmamı arzuladı. Ancak ben ailesi ile olan ilişkilerimde de hep kabul edilebilir ölçülerde davrandım.

Eşim 2. çoçuğumuzu yeni doğurdu, kayınvalidem kızına bakmak için bizdeydi. Ben kayınvalidem benim eve geliş gidiş saatlerime kafayı taktı ve bana ayar vermeye kalkıştı.

"Ne hergün dışarı çıkıp akşam geliyorsun, oturup evde karına bak, ne biçim kocasın, nasıl erkeksin..." Gibi bir erkeğin hassiyetini ve onurunu hedef alacak ithamlarda bulundu. Saygımı koruyarak ama kendimi de fazlaca ezdirmeyerek, sen benim evime aileme karışamazsın, ben evime hangi saatte gelmek istiyorsam o saatte gelirim, bu benim eşimle aramda ki problemdir, seni alakadar etmez dedim.

Hanımefendinin zoruna gitti ve ertesi sabah evden gitti. Ancak ben kesinlike git felan demedim. Annesinin gidişine kafayı takan eşim bu sorunu bana yansıttı. 2 Gün suratıyla dövdü, eve gelen anne ve babamın elini öpmedi. Ertesi akşam benzer konulardan dolayı tartışmaya başladık. Eşim beni lafla bastıramayacağını anlayınca; babasını aradı "gel beni bu evden al" dedi.

Blöf yapıyor sandım, ancak ben kesinlikle çok sakindim, bağırmadım, hakaret etmedim, fiziki herhangi bir saldırada bulunmadım. Saçlama geç otur, ne bu senden çektiğim gibi serzenişlerde bulundum. Derken, 5-10 sürmedi babası kapıyı yumruklamaya başladı, kapıyı açtı babası girer girmez bana bağırıp çağırmaya başladı;

"ne biçim adamsın lan sen, adam olsan kaynanı evden kovmazdın(!), kızıma senden koca olmaz.." gibi ağır ifadeler ile bana hakaret etti, üstüme yürüdü ve kızına "Toparlan bitti bu iş gidiyoruz dedi." Çoluğumu çoçuğumu alıp kızınıda götürdü. Giderken beni polise şikayet edip, "kızıma 3 yıldır eziyet ediyor bıktık bu adamdan, kızıma hakaret edip sokağa attı(!) " gibi asılsız iddialarla şikayetçi olmuşlar. Ben kendim askeri personelim. Karakola çağrıldım, gittim. 15 gün asla karına yaklaşmayacaksın, arayıp sormayacaksın, tehdit etmeyeceksin deyip, tebliğ belgesi imzalattılar. Ve beni ifademi almak üzre askeri savcılığa yönlendirdiler. Askeri savcıya aynen ifade verdim ve Eşimin babasından şikayetçi olduğumu, akşamın bir vakti evime gelip, çoluğumu çoçuğumu alıp götürdüğünü, bana hakaret ettiğini ve üstüme yürüdüğünü bildirdim.

İfademin ardından savcı serbest bıraktı.

Şimdi ben ne yapmalıyım? Ruhsal çöküntü içindeyim, yavrularımı özledim. Görmek istiyorum ancak 15 gün yaklaşamam, bundan sonra ne olacak? Kararım katî bu aile ile bir daha asla bir araya gelmek istemiyorum ve beni polise asılsız iddialar ile şikayet edip ekmeğimden etmeye çalışan ve/veya beni zor durumda bırakmaya çalışan 2 çoçuğumun annesi, 3 yıllık eşimi asla ve asla affetmiyorum, nefret ediyorum. Annesinden ayrı azar, babasından ayrı fırça yedim, aşağılandım. Bu kadına eşim diyemiyorum, içimden gelmiyor. Sadece çocuklarıma acıyorum. Ancak onların hatrı için bile olsa artık bu körcahil insanlar ile ömrümü çürütmek istemiyorum. Barışmaya niyetim yok, ayaklarına da gitmem, gelirlerse de istemem.

Muhtemelen gelişlen olaylar sonucunda boşanacağız. Bu olayı en az zararla nasıl atlatırım? Maddi manevi tazminat ödemeden, gerekirse hiç nafaka vermeden ve çocuklarımın en azından birinin velayetini alarak nasıl kurtulurum..

Dava mı ben mi açmalıyım, 4 ay bekleyip ihtar mı çekmeliyim, bu süre zarfında para göndermeli miyim? çocuklarımı görmek istersem ne yapmalıyım? kredi ile aldığımız bir daire var, henüz 1 yıllık taksidini ödedim, yani 12-13 bin TL civarı. Eşimin bu evden hakkı ne olabilir? Düğün altınlarını bozdurup evin peşinatı yapmıştık, düğün altınlarının akıbeti ne olur? Beni neler bekliyor?

Ayrıca bize manevi tazminat davası açarlarsa hangi sebeble açabilirler, bu tür hukuki sorunların üstesinden gelmek için ne yapmalıyım? Babamın biraz birikmişi, evi ve 5-10 dönüm arazisi var. Benim babamdan birşeyler koparmaya çalışmak için babama yönelik gerçek dışı sebeblerle; örneğin ev eşyamızı almadı, bana hakaret etti, babama hakaret etti gibi sebeplerle tazminat davası açabilirler mi?

Eşimle yine geçen sene bu zamanlar benzer bir olay yaşamıştık, yine ufak birşeyi sorun edip ortalığı karıştırmış, babasını aramıştı ve gitmişti. Birkaç gün sonra iyilik bizde kalsın diye gidip barışmış, eşimi eve getirmiştik. Eşim bana söz vermişti, "bir daha asla böyle olmaz" gibilerinden. Bense dedim ki; söz uçar yazı kalır, bunları bana yazılı olarak yaz ver dedim. Ve kendi el yazısı ile kağıda

"Bir daha eşimle anlamsız tartışmalara girmeyeceğim, evliliğimi yaralayıcı, zelediyici davranmayacağım, evimin hanımı, çocuklarımın annesi olacağım, eşimle saygılı ve hoşgörülü davranacağım, evimde olan herhangi bir sorunu aileme/babama yansıtmayacağım, kocamın sözüne itibar edeceğim, şayet bunların aksi bir durum olursa hiçbir söz ve menfaat talebinde bulunmayacağım."

Yazarak imzaladı ve tarih attı. O kağıt bende duruyor. Bu kağıdın hukuken bir bağlayıcılığı olabilir mi? Bir işime yarar mı?


İlgi ve alakanız için teşekkür ederim.

[faysalx]

Allah C.c yardımcın olsun gerçekten zor bir durum. Görücü usul ya da diğer usullerde de aynı durum yaşanabilmektedir bunun için ayrı gayrı düşünme lütfen. burada ki bir çok arkadaşım evli barkı çoluk çocuk sahibiyiz,(1 yaşında kızım var geceleri acıktığı için ağlıyor ne yapıyorsam eşim kalkıp mamasını hazırlayıp vermiyor ben kalkıp mamasını hazırlayıp veriyorum.bunu yapmakla küçülüyor muyum hayır Allah'a havale ediyorum o kadar) hepimiz aynı durumu yaşıyoruz ve yaşadık vel hasıl Allah C.c bizleri kadınlardan üstün yarattı her şeye göğüs gelebilelim diye ve öyle olmalı senin yaşadığın bazı talihsizlikler olabilir. Kaynanan durumu nasıl kayınpederi anlattıysa o kızgınlıkla gelmiş. o tepkiyi görmemezlikten gelmen daha iyi olur. Onlar için değil eşin ve çocukların için.

Yeni bir hayat çok zor olacaktır, eğer eşini seviyorsan bazı şeylere katlanıp bekle.Biraz sabret acele etme. Şu aziz mübarek günde Allah yardımcın olsun (amin).

[gemlik19]

Allah C.c yardımcın olsun gerçekten zor bir durum. Görücü usul ya da diğer usullerde de aynı durum yaşanabilmektedir bunun için ayrı gayrı düşünme lütfen. burada ki bir çok arkadaşım evli barkı çoluk çocuk sahibiyiz,(1 yaşında kızım var geceleri acıktığı için ağlıyor ne yapıyorsam eşim kalkıp mamasını hazırlayıp vermiyor ben kalkıp mamasını hazırlayıp veriyorum.bunu yapmakla küçülüyor muyum hayır Allah'a havale ediyorum o kadar) hepimiz aynı durumu yaşıyoruz ve yaşadık vel hasıl Allah C.c bizleri kadınlardan üstün yarattı her şeye göğüs gelebilelim diye ve öyle olmalı senin yaşadığın bazı talihsizlikler olabilir. Kaynanan durumu nasıl kayınpederi anlattıysa o kızgınlıkla gelmiş. o tepkiyi görmemezlikten gelmen daha iyi olur. Onlar için değil eşin ve çocukların için.

Yeni bir hayat çok zor olacaktır, eğer eşini seviyorsan bazı şeylere katlanıp bekle.Biraz sabret acele etme. Şu aziz mübarek günde Allah yardımcın olsun (amin).

Bugün oğlumu öyle özledim ki, hıçkırarak ağladım ve dua ettim. Ancak o aileden nefret ediyorum. Bana bunları yaşattıkları için ömrümün sonuna kadar affetmeyeceğim. Olurda resmen ayrılırsak, bir daha evlenmeyi aklımın ucundan dahi gerçirmeyi düşünmüyorum, çocuklarım bana verilirse, sadece onlar için yaşar çalışırım.

[faysalx]

Anlıyorum sizi.Her insan hata yapabilir böyle düşünmelisiniz,burda boşanmayı daha hızlandrmak ya da mal kaptırmama tüyolarını öğrenmekten vazgeçip kafanızı dinleyebileceğiniz (içerek değil) dostlarınıza,ailenizin yanında geçirin emin olun daha hızlı zaman geçer ve kendinizi daha iyi hissedeceksinizdir. selametle

[mirasçı]

Dini bilgi dendi mi erkeklerin bildiği "Allah erkekleri kadınlardan üstün yarattı." demek oluyor sadece. İyi ki gece kalkıyormuşsunuz, sanmayın ki yaptığınız bir lütuf, aksine görevinizi yerine getiriyorsunuz. Elbette çocuğunuzun mamasını vereceksiniz. Madem din dediniz, dini bilginize bir şeyler eklensin: Kadın isterse çocuğu emzirmez bile, siz de süt anne tutar paşa paşa ödersiniz parasını. Tüm gün çocuğa bakan eşiniz gece kalkamadı diye Allah'a havale etmek... Allah herkese tam ve doğru ilim nasip etsin, amin.

- - - Updated - - -

Konu sahibi arkadaş, inşallah yuvanız dağılmaz. Siz şu an malım mülküm ne olur derdine düşmüşsünüz ve hatalarınızı es geçiyorsunuz ama boşandıktan sonra geri dönmek zor. Eşinizin ve ailesinin gönlünü alıp orta yolda buluşmaya bakın. Ayrıca şin ailesini ziyaret etmek ve hediye almak onlara kul köle olmak, eşini şımartmak da hanım köylü olmak demek değildir. Bu eski zihniyeti bir kenara bırakabilecekseniz tekrar düşünün, yuvanızı kurtarın.

[gemlik19]

Dini bilgi dendi mi erkeklerin bildiği "Allah erkekleri kadınlardan üstün yarattı." demek oluyor sadece. İyi ki gece kalkıyormuşsunuz, sanmayın ki yaptığınız bir lütuf, aksine görevinizi yerine getiriyorsunuz. Elbette çocuğunuzun mamasını vereceksiniz. Madem din dediniz, dini bilginize bir şeyler eklensin: Kadın isterse çocuğu emzirmez bile, siz de süt anne tutar paşa paşa ödersiniz parasını. Tüm gün çocuğa bakan eşiniz gece kalkamadı diye Allah'a havale etmek... Allah herkese tam ve doğru ilim nasip etsin, amin.

- - - Updated - - -

Konu sahibi arkadaş, inşallah yuvanız dağılmaz. Siz şu an malım mülküm ne olur derdine düşmüşsünüz ve hatalarınızı es geçiyorsunuz ama boşandıktan sonra geri dönmek zor. Eşinizin ve ailesinin gönlünü alıp orta yolda buluşmaya bakın. Ayrıca şin ailesini ziyaret etmek ve hediye almak onlara kul köle olmak, eşini şımartmak da hanım köylü olmak demek değildir. Bu eski zihniyeti bir kenara bırakabilecekseniz tekrar düşünün, yuvanızı kurtarın.

Yorumun için teşekkürler, yalnız ben buraya duygusal destek almak için değil, hukukî destek alabilmek için geldim. Burası kadın hakları forumumu, ben mi yalnış yazdım. Malımı mülkü mü tabii ki düşüneceğim, nefret ettiğim bir insana, neden haketmediği şeyleri vereyim, neden hem hayatımı, hem malımı, hem çocuklarımı kaptırayım. Eski zihniyetli bir insan değilim, eşimin ailesinin gönlünü almak mı ? Şaka mı bu. Konuyu derinlemesine anlamamışsınız muhtemelen, mağdur olan, horgörülen, aşağılanan, terk edilen taraf benim.


Ayrıca diğer arkadaşa da din konusunda ayar vermeye kalkmışsınız, dinen kadın haklarından bahsetmişsiniz, o zaman erkeklerin din noktasında da kadınlardan çok ilerde haklara sahip olduklarını biliyor olmalısınız, 3-4 kadınla evlenmek gibi, erkeğin cinsel istediğini kadının her ne şartta olursa olsun kabul etmesi gerektiğini ancak erkek istemezse kadınla cinsel ilişkiye giremeyeceği gibi, hadiste de belirtilen gerekirse eşlerini hırpalayabilirsiniz gibi. Ben burda dini konu da erkekleri savunmuyorum tabii, ancak arkaşa vermeye çalıştığınız dini ayar konusunda bilgileriniz doğru fakat noksan.

Ayrıca çoçuğa bakmak her halükar da kadının vazifesidir, mahkeme neden velayeti kadına veriyor o zaman, erkeğin de aslî vazifesiyse velayeti babasına versin madem? burası amerika değil. Türkiye. Baba elbette ki çoçuğuyla ilgilenmelidir, konumu baltalamayın lütfen, ben hukukî açıdan donanımlı üyelerden bilgiler bekliyorum, duygusal tavsiyeye, yuvanı yıkma türü züğürt tesellilerine ihtiyacım yok. Başlığıma feminizm pompalamayın.

[mehmetk.]

hukuki kısmına girersem yanlış bir bilgi verebilirim, onun için ben başka bir konuya değinmek istiyorum. eğerki olurda eşinizle mevcut sorununuzu düzeltir, tekrar beraber yaşamaya başlarsanız, kesinlikle ama kesinlikle eşinizin anne babasından olabildiğince uzak durun. eşinin görüşmelerine mani ol elinden geldiğince, ziyaretlerine gidelim filan derse kesinlikle kabul etme. ya ben ya onlar şartını baştan koy. benimde evliliğimin ilk yıllarından sık sık gidiyorduk, benzer sorunlarla karşılaşmaya başladım. o tarihte kesin kararla eşime anne babasını yasakladım. aramız 100 km olmasına rağmen hala o şıllık kaynana huzur vermiyor o ayrı bir konu. ama en azından daha seyrek baş ağrısı yaşarsın. ayrıca şu şartlarda bu sorunları düzeltmek için kayınpederinin evine gidip, sorunları çözelim gibi bir teklifte bulunma, yoksa ipleri tamamen kaybedersin ileriki dönemler için. ayrıca çocuk konusunda ise, eşinin herhangi bir hastalığı filan yoksa, 7 yaşına kadar çocuklar mecburen annede kalıyor.

Ayrıca yukarıda yazan şahsı muhterem, onlar adam olsun, dünyayı ayağına sereyim. arkadaşa sonuna kadar katılıyorum kaynana ve kayınpederi konusunda. şuanda bana göre en iyi kaynana ve kayınpeder en kısa sürede öleni. eşim hasta, bipolar bozukluğu ve şizofren teşhisiyle 9 yıldır ilaçlı tedavi görüyor, ama şerefsizler doktorun söylediklerini umursamayıp, kendi bildiklerini yapmak için 9 yıldır uğraşıyorlar. eşimi anne babasıyla yılda sadece 1 veya 2 kez görüştürmeme rağmen pişmanım şuanda. sorunlarımı düzelttiğim anda, kesinlikle ama kesinlikle eşimin anne ve babasıyla ömrünün sonuna görüşmesi yasaktır. kanun vicdan ne derse desin, umrumda değil.

[litigation]

Size imzaladığı kağıdın hükmü yok. Baskı altında imzalandığı farzedilir. Eşinizin kaçmasına neden olduğunuz için terk nedeniyle boşanma davası olmaz. (4 ay meselesi burada olmaz). Maalesef en fazla boşanma nedeni olan aileler konusunda bir ilk değilsiniz. Oysa evli olan sizlersiniz. Sizin ona sürekli hakaret etttiğiniz (babası başka konu) ortaya çıkarsa tazminat dahi ödersiniz. Çocukların yaşı küçük, velayeti anneye verir mahkeme.

[Erdoğan Kırcalı]

Din konusu, yorum açık bir konu ve maalesef çoğumuz kendi görmek istediğimiz taraftan baktığımız için de bazen yanlış yorumluyoruz.
Bu yanlış yorumlardan bir kaçı da sizin feminizm pompalamak olarak değerlendirdiğiniz kısımda görülüyor. Erkek isterse kadınla birlikte olmaz, hırpayabilir,kadın kocasının isteklerini her zaman yerine getirmek zorundadır, islamiyette 3 -4 kadınla evlenilebilir..
Elbette hepsinin yapılabileceği durumlar vardır, olabilir, ancak her biri için de belirli şartlar gösterilmiştir. Kadına kocası için kendine bakması emredilmiş, erkeğe karısını koruması kollaması hoş tutması emredilmiş,
kadına bazı durumlarda küçük fiskeler olabilir denmiş, sonra da cennet anaların ayağı altındadır denmiş. ama hiç bir yerde erkek 3-4 kadınla evlenebilir denmemiştir, o bir sünnettir, uzun savaş yılları sonrasında erkeklerin çoğunun savaşta öldüğü yıllarda kadınların savunmasız korumasız kalmaması için bir koruma eylemidir bu yapılan. Ancak bunu da yanlış değerlendirip, 4 kadına kadar evlenilebilir denmiştir. O dönemde amaç cinsel hazlar hiç düşünülmeden sadece erkeğe göre fiziksel olarak daha zayıf olan hiç bir maddi gücü olmayan kadının korunması iken, bugün amaç sadece erkeğin cinsel dürtüleridir 3.4.kadınla evlenilirken. gibi gibi gibi..

Daireniz konusundaki korkularınız, hiç korkmayın,orada olay çok net;
- evlenirken kadına takılan takıların tamamı kadına ait olduğundan, ev için peşinat olarak kullandığınız takıların değeri kadar olan kısmı kadının hakkıdır,
-sonrasında, kredinin geri kalan kısmı sizin adınıza da olsa, sadece sizin çalışmanızla eve giren parayla ödemiş te olsanız, kilit nokta eve giren paradır, yani eşinizle ortak hanenize giren paradan yapılmıştır o kredi ödemeleri, yani altınlara karşılık gelen kısımdan sonraki kısımda ne varsa, yarısı sizin yarısı eşinizindir. Sizin ona vermek istemediğiniz hak kadar eşinizin de size bırakmak istemeyeceği hakkı vardır anlayacağınız.

Velayet konusunda, küçüğün velayetinin anneye verildiğini görüyoruz her örnekte ( çok özel durumlar hariç), dolayısıyla velayet konusunda şansınız sıfır ,bu konuda da şüpheniz olmasın.
nafaka konusunda, açılacak bir davada talep etmesi durumunda eşinize ve çocuklarınıza bir nafaka bağlanma ihtimali %101 dir, bu konuda da kendi kendinizi yiyip bitirmenize hiç gerek , forumdaki benzer konuları inceleyecek olursanız bu sonuç hiç değişmedi, değişmeyecek, bana göre değişmemesi de gerek.

3 yıllık evlilikte yeni doğan 2.çocuğunuzdan bahsetmişsiniz, oğlunuzu çok özlediğinizden bahsetmişsiniz, ama diğer çocuğunuzdan hiç bahsetmemişsiniz, buradan benim anladığım diğer çocuğunuz kız.
Şapkanızı önünüze koyup bir düşünün, henuz 3 yaşında, hayattaki tek varlığı anne babası olan bir kız çocuğu, babası tarafından varlığı aklına bile gelmiyor, adı telaffuz edilmiyor, özlenmiyor bile, o kız çocuğu nasıl olur,nasıl yaşar, nasıl yetişir düşünülmüyor bile, öncelik evdeki sorunda, çünkü o parayla alındı! Bu mudur islamın gösterdiği ???

Anne - baba, bir çocuğun hayattaki en önemli değerleri, onları örnek alır, onlardan gördüklerini yaşar hayatının geri kalan kısmında.
Düşünün kızınız evlendi biriyle ve eşi ailesine gitmesine izin vermiyor, onlarla görüştürmüyor, gelip forumlarda en yi kaynana kayınpeder erken ölenidir diyor,
arkadaş sen de kaynana -kayınpeder olacaksın allah ömür verirse, e sen de senin düşüncene göre erken ölmesi en hayırlı olandansın, !

Eve geç gelişiniz ,
büyükler uyarır, yol göstermeye çalışır, bazen hoşumuza gitmese de, o uyarıya ihtiyaç duyurtan bir olay var sonuçta sizin de kayınvalidenize sen karışamazsın, o eşimle aramızdaki sorun demenizden anlaşılan, yani siz de aslında evinize geç gelişinizin bir sorun olduğunun, olabileceğinin bilincindesiniz. 3 yıllık evli biri henuz yeni doğmuş, diğeri en fazla 3 yaşında olabilecek 2 çocuklu bir kadın,
madem onu evde yanlız bırakıp geç saatlere kadar evinizden dışarıda bırakacaktınız, neden evlendiniz, neden o insanı eve mahkum ettiniz?? Hakmıdır bu?

Sakinleşip, büyüklerinize danışarak tekrar, tekrar düşünün,
henuz evliliğinizin çok başındasınız, bitirmek çok kolay ( biraz zaman, biraz nakit kaybıyla ) , biter eğer isterseniz. Bittiğinde de ne siz ne eşiniz kazanmış olmayacaksınız, her ikiniz de kaybetmiş olacaksınız, bir arada yaşamayı becerememiş, eşim dediği kişinin haklarına, dileklerine saygı duymamış, gereğini yerine getiremiş , kaybetmiş kişiler olacaksınız sadece.
yada sorunlarınızı görüp, çözüm arayışına geçip, daha uzun yıllar tartışabilecek ama ertesi gün diğerinin yüzünü i gördüğünde yüzü gülecek 2 insan olarak hayatınıza devam etme kararı alacaksınız.

Kime evliliğin kolay olacağını söylemiyor, zoru başarabilmek, yükümlülükleri hakkıyla yerine getirebilmek önemli.

[Şenol Eker]

Burada bunca kişi aynı şeyi söylüyorsa vardır bir şeyler deyin ve bir daha düşünün.
Boşandığınızda siz de kaybedeceksiniz eşiniz de. Kimse kazanmayacak.
Ama çocuklar var ya, boşanarak onlara yapacağınız kötülüğün hesabını kendinize bile veremezsiniz.

Çocuklar önce anneye muhtaçtır. Ne kadar kötü olursa olsun. Kaldı ki sizin durumunuzda annenin "kötü" olarak nitelenecek bir durumu yok. İffetsizlik yapmamış namussuzluk yapmamış. Çocukların size verilmesi şansı tam olarak sıfır. Milyonda bir şansınız bile yok. Size ancak belli günlerde belki ayda birkaç saat görüşme verilecek, onda da karınız ister gösterir ister göstermez. Göstermezse her görüş için dünyanın masrafını yapıp icra ile görmeye çalışacaksınız. Çocuğunuz sizden nefret edecek boşandığınız için.

Sonra hayatınızın bundan sonrasında evlenmeniz çok zor. Çünkü gelirinizin bir kısmını karınıza ve çocuklarınıza vereceksiniz.
Hatta işsiz kalsanız, işler kötü gitse, hiç paranız kalmasa, iflas etseniz, evinizde haciz üstüne haciz bile olsa o parayı bir gün aksattığınızda hapsi boylarsınız. Nafaka borcu kredi kartı borcuna benzemez.

Kadınlar erkeklerin kölesi de değil, çocuğu da kendi başına yapmadı. Çocuk ağladığında neden ağlıyor diye yerinden fırlayıp başına koşmak yerine "karım gitti ben gittim" hesabı çok ama çok bencilce. Emin olun ki karınız bu hesabı yapmıyordur.

Şimdi eşinize haber gönderin, Canım çok sıkkın, biraz zamana ihtiyacım var. Bana 3 gün müsaade deyin, nasıl ne şekilde yapacağınızı düşünün ve sonra karınızı ikna edip getirmeye çalışın.

Umarım hayatınızın hatasını yapmaktan bir an önce vaz geçersiniz.