Kayınpederim evimi bastı, karımı ve 2 çoçuğumu götürdü.
Sayın site üyeleri,
3 gündür bana yemek yedirmeyen, uyku uyutmayan sorunumdan sözetmek istiyorum.
Eşimle 3 yıldır evliyiz, her evlilikte olan sorunlardan fazlası var. Eşimle görücü usulü evlendik ve evlendiğimiz günden beri fikir çatışmalarımız oluyor. Ancak ben son derece olgun bir kişiliğim, genel de bir erkek olarak alttan alan, seslenmeyen, hoşgören taraf ben oldum fakat bazen fıttırdığım günlerde olmadı değil.
Eşim çok şımarık, el bebek gül bebek büyütülmüş, ev hanımlığını kaldıramıyor. Eve 2 saat geç gelsem olay çıkarıyor, evden 5 dakika erken çıksam şüpheleniyor, ne bileyim, en ufak şeyi ailesine yansıtıyor. Tam 4 kere eften püften sebeplerden ötürü baba evine gitti. Hep bir gözü yolda. Bense alkolik, çapkın, kumarbaz, gözü dışarda, evini bilmeyen, çoluğunu çoçuğu ortada bırakacak, sorumsuz bir koca ve baba değilim. Tam tersi, çocuklarına ilgi gösteren, bakan, değer veren bir babayım. Ancak eşim benden daha fazlasını istedi hep, kendisini şımartmamı,hatta kılıbık diye tabir edilen, hanımköylü bir erkek olmamı arzuladı, ancak ben normal bir insan olarak bu tanımlamaya da uymadım.
Anne ve Babasına özel ilgi göstermemi, onların evine her gidişte hediye almımıza, adeta ailesine kul köle olmamı arzuladı. Ancak ben ailesi ile olan ilişkilerimde de hep kabul edilebilir ölçülerde davrandım.
Eşim 2. çoçuğumuzu yeni doğurdu, kayınvalidem kızına bakmak için bizdeydi. Ben kayınvalidem benim eve geliş gidiş saatlerime kafayı taktı ve bana ayar vermeye kalkıştı.
"Ne hergün dışarı çıkıp akşam geliyorsun, oturup evde karına bak, ne biçim kocasın, nasıl erkeksin..." Gibi bir erkeğin hassiyetini ve onurunu hedef alacak ithamlarda bulundu. Saygımı koruyarak ama kendimi de fazlaca ezdirmeyerek, sen benim evime aileme karışamazsın, ben evime hangi saatte gelmek istiyorsam o saatte gelirim, bu benim eşimle aramda ki problemdir, seni alakadar etmez dedim.
Hanımefendinin zoruna gitti ve ertesi sabah evden gitti. Ancak ben kesinlike git felan demedim. Annesinin gidişine kafayı takan eşim bu sorunu bana yansıttı. 2 Gün suratıyla dövdü, eve gelen anne ve babamın elini öpmedi. Ertesi akşam benzer konulardan dolayı tartışmaya başladık. Eşim beni lafla bastıramayacağını anlayınca; babasını aradı "gel beni bu evden al" dedi.
Blöf yapıyor sandım, ancak ben kesinlikle çok sakindim, bağırmadım, hakaret etmedim, fiziki herhangi bir saldırada bulunmadım. Saçlama geç otur, ne bu senden çektiğim gibi serzenişlerde bulundum. Derken, 5-10 sürmedi babası kapıyı yumruklamaya başladı, kapıyı açtı babası girer girmez bana bağırıp çağırmaya başladı;
"ne biçim adamsın lan sen, adam olsan kaynanı evden kovmazdın(!), kızıma senden koca olmaz.." gibi ağır ifadeler ile bana hakaret etti, üstüme yürüdü ve kızına "Toparlan bitti bu iş gidiyoruz dedi." Çoluğumu çoçuğumu alıp kızınıda götürdü. Giderken beni polise şikayet edip, "kızıma 3 yıldır eziyet ediyor bıktık bu adamdan, kızıma hakaret edip sokağa attı(!) " gibi asılsız iddialarla şikayetçi olmuşlar. Ben kendim askeri personelim. Karakola çağrıldım, gittim. 15 gün asla karına yaklaşmayacaksın, arayıp sormayacaksın, tehdit etmeyeceksin deyip, tebliğ belgesi imzalattılar. Ve beni ifademi almak üzre askeri savcılığa yönlendirdiler. Askeri savcıya aynen ifade verdim ve Eşimin babasından şikayetçi olduğumu, akşamın bir vakti evime gelip, çoluğumu çoçuğumu alıp götürdüğünü, bana hakaret ettiğini ve üstüme yürüdüğünü bildirdim.
İfademin ardından savcı serbest bıraktı.
Şimdi ben ne yapmalıyım? Ruhsal çöküntü içindeyim, yavrularımı özledim. Görmek istiyorum ancak 15 gün yaklaşamam, bundan sonra ne olacak? Kararım katî bu aile ile bir daha asla bir araya gelmek istemiyorum ve beni polise asılsız iddialar ile şikayet edip ekmeğimden etmeye çalışan ve/veya beni zor durumda bırakmaya çalışan 2 çoçuğumun annesi, 3 yıllık eşimi asla ve asla affetmiyorum, nefret ediyorum. Annesinden ayrı azar, babasından ayrı fırça yedim, aşağılandım. Bu kadına eşim diyemiyorum, içimden gelmiyor. Sadece çocuklarıma acıyorum. Ancak onların hatrı için bile olsa artık bu körcahil insanlar ile ömrümü çürütmek istemiyorum. Barışmaya niyetim yok, ayaklarına da gitmem, gelirlerse de istemem.
Muhtemelen gelişlen olaylar sonucunda boşanacağız. Bu olayı en az zararla nasıl atlatırım? Maddi manevi tazminat ödemeden, gerekirse hiç nafaka vermeden ve çocuklarımın en azından birinin velayetini alarak nasıl kurtulurum..
Dava mı ben mi açmalıyım, 4 ay bekleyip ihtar mı çekmeliyim, bu süre zarfında para göndermeli miyim? çocuklarımı görmek istersem ne yapmalıyım? kredi ile aldığımız bir daire var, henüz 1 yıllık taksidini ödedim, yani 12-13 bin TL civarı. Eşimin bu evden hakkı ne olabilir? Düğün altınlarını bozdurup evin peşinatı yapmıştık, düğün altınlarının akıbeti ne olur? Beni neler bekliyor?
Ayrıca bize manevi tazminat davası açarlarsa hangi sebeble açabilirler, bu tür hukuki sorunların üstesinden gelmek için ne yapmalıyım? Babamın biraz birikmişi, evi ve 5-10 dönüm arazisi var. Benim babamdan birşeyler koparmaya çalışmak için babama yönelik gerçek dışı sebeblerle; örneğin ev eşyamızı almadı, bana hakaret etti, babama hakaret etti gibi sebeplerle tazminat davası açabilirler mi?
Eşimle yine geçen sene bu zamanlar benzer bir olay yaşamıştık, yine ufak birşeyi sorun edip ortalığı karıştırmış, babasını aramıştı ve gitmişti. Birkaç gün sonra iyilik bizde kalsın diye gidip barışmış, eşimi eve getirmiştik. Eşim bana söz vermişti, "bir daha asla böyle olmaz" gibilerinden. Bense dedim ki; söz uçar yazı kalır, bunları bana yazılı olarak yaz ver dedim. Ve kendi el yazısı ile kağıda
"Bir daha eşimle anlamsız tartışmalara girmeyeceğim, evliliğimi yaralayıcı, zelediyici davranmayacağım, evimin hanımı, çocuklarımın annesi olacağım, eşimle saygılı ve hoşgörülü davranacağım, evimde olan herhangi bir sorunu aileme/babama yansıtmayacağım, kocamın sözüne itibar edeceğim, şayet bunların aksi bir durum olursa hiçbir söz ve menfaat talebinde bulunmayacağım."
Yazarak imzaladı ve tarih attı. O kağıt bende duruyor. Bu kağıdın hukuken bir bağlayıcılığı olabilir mi? Bir işime yarar mı?
İlgi ve alakanız için teşekkür ederim.
3 gündür bana yemek yedirmeyen, uyku uyutmayan sorunumdan sözetmek istiyorum.
Eşimle 3 yıldır evliyiz, her evlilikte olan sorunlardan fazlası var. Eşimle görücü usulü evlendik ve evlendiğimiz günden beri fikir çatışmalarımız oluyor. Ancak ben son derece olgun bir kişiliğim, genel de bir erkek olarak alttan alan, seslenmeyen, hoşgören taraf ben oldum fakat bazen fıttırdığım günlerde olmadı değil.
Eşim çok şımarık, el bebek gül bebek büyütülmüş, ev hanımlığını kaldıramıyor. Eve 2 saat geç gelsem olay çıkarıyor, evden 5 dakika erken çıksam şüpheleniyor, ne bileyim, en ufak şeyi ailesine yansıtıyor. Tam 4 kere eften püften sebeplerden ötürü baba evine gitti. Hep bir gözü yolda. Bense alkolik, çapkın, kumarbaz, gözü dışarda, evini bilmeyen, çoluğunu çoçuğu ortada bırakacak, sorumsuz bir koca ve baba değilim. Tam tersi, çocuklarına ilgi gösteren, bakan, değer veren bir babayım. Ancak eşim benden daha fazlasını istedi hep, kendisini şımartmamı,hatta kılıbık diye tabir edilen, hanımköylü bir erkek olmamı arzuladı, ancak ben normal bir insan olarak bu tanımlamaya da uymadım.
Anne ve Babasına özel ilgi göstermemi, onların evine her gidişte hediye almımıza, adeta ailesine kul köle olmamı arzuladı. Ancak ben ailesi ile olan ilişkilerimde de hep kabul edilebilir ölçülerde davrandım.
Eşim 2. çoçuğumuzu yeni doğurdu, kayınvalidem kızına bakmak için bizdeydi. Ben kayınvalidem benim eve geliş gidiş saatlerime kafayı taktı ve bana ayar vermeye kalkıştı.
"Ne hergün dışarı çıkıp akşam geliyorsun, oturup evde karına bak, ne biçim kocasın, nasıl erkeksin..." Gibi bir erkeğin hassiyetini ve onurunu hedef alacak ithamlarda bulundu. Saygımı koruyarak ama kendimi de fazlaca ezdirmeyerek, sen benim evime aileme karışamazsın, ben evime hangi saatte gelmek istiyorsam o saatte gelirim, bu benim eşimle aramda ki problemdir, seni alakadar etmez dedim.
Hanımefendinin zoruna gitti ve ertesi sabah evden gitti. Ancak ben kesinlike git felan demedim. Annesinin gidişine kafayı takan eşim bu sorunu bana yansıttı. 2 Gün suratıyla dövdü, eve gelen anne ve babamın elini öpmedi. Ertesi akşam benzer konulardan dolayı tartışmaya başladık. Eşim beni lafla bastıramayacağını anlayınca; babasını aradı "gel beni bu evden al" dedi.
Blöf yapıyor sandım, ancak ben kesinlikle çok sakindim, bağırmadım, hakaret etmedim, fiziki herhangi bir saldırada bulunmadım. Saçlama geç otur, ne bu senden çektiğim gibi serzenişlerde bulundum. Derken, 5-10 sürmedi babası kapıyı yumruklamaya başladı, kapıyı açtı babası girer girmez bana bağırıp çağırmaya başladı;
"ne biçim adamsın lan sen, adam olsan kaynanı evden kovmazdın(!), kızıma senden koca olmaz.." gibi ağır ifadeler ile bana hakaret etti, üstüme yürüdü ve kızına "Toparlan bitti bu iş gidiyoruz dedi." Çoluğumu çoçuğumu alıp kızınıda götürdü. Giderken beni polise şikayet edip, "kızıma 3 yıldır eziyet ediyor bıktık bu adamdan, kızıma hakaret edip sokağa attı(!) " gibi asılsız iddialarla şikayetçi olmuşlar. Ben kendim askeri personelim. Karakola çağrıldım, gittim. 15 gün asla karına yaklaşmayacaksın, arayıp sormayacaksın, tehdit etmeyeceksin deyip, tebliğ belgesi imzalattılar. Ve beni ifademi almak üzre askeri savcılığa yönlendirdiler. Askeri savcıya aynen ifade verdim ve Eşimin babasından şikayetçi olduğumu, akşamın bir vakti evime gelip, çoluğumu çoçuğumu alıp götürdüğünü, bana hakaret ettiğini ve üstüme yürüdüğünü bildirdim.
İfademin ardından savcı serbest bıraktı.
Şimdi ben ne yapmalıyım? Ruhsal çöküntü içindeyim, yavrularımı özledim. Görmek istiyorum ancak 15 gün yaklaşamam, bundan sonra ne olacak? Kararım katî bu aile ile bir daha asla bir araya gelmek istemiyorum ve beni polise asılsız iddialar ile şikayet edip ekmeğimden etmeye çalışan ve/veya beni zor durumda bırakmaya çalışan 2 çoçuğumun annesi, 3 yıllık eşimi asla ve asla affetmiyorum, nefret ediyorum. Annesinden ayrı azar, babasından ayrı fırça yedim, aşağılandım. Bu kadına eşim diyemiyorum, içimden gelmiyor. Sadece çocuklarıma acıyorum. Ancak onların hatrı için bile olsa artık bu körcahil insanlar ile ömrümü çürütmek istemiyorum. Barışmaya niyetim yok, ayaklarına da gitmem, gelirlerse de istemem.
Muhtemelen gelişlen olaylar sonucunda boşanacağız. Bu olayı en az zararla nasıl atlatırım? Maddi manevi tazminat ödemeden, gerekirse hiç nafaka vermeden ve çocuklarımın en azından birinin velayetini alarak nasıl kurtulurum..
Dava mı ben mi açmalıyım, 4 ay bekleyip ihtar mı çekmeliyim, bu süre zarfında para göndermeli miyim? çocuklarımı görmek istersem ne yapmalıyım? kredi ile aldığımız bir daire var, henüz 1 yıllık taksidini ödedim, yani 12-13 bin TL civarı. Eşimin bu evden hakkı ne olabilir? Düğün altınlarını bozdurup evin peşinatı yapmıştık, düğün altınlarının akıbeti ne olur? Beni neler bekliyor?
Ayrıca bize manevi tazminat davası açarlarsa hangi sebeble açabilirler, bu tür hukuki sorunların üstesinden gelmek için ne yapmalıyım? Babamın biraz birikmişi, evi ve 5-10 dönüm arazisi var. Benim babamdan birşeyler koparmaya çalışmak için babama yönelik gerçek dışı sebeblerle; örneğin ev eşyamızı almadı, bana hakaret etti, babama hakaret etti gibi sebeplerle tazminat davası açabilirler mi?
Eşimle yine geçen sene bu zamanlar benzer bir olay yaşamıştık, yine ufak birşeyi sorun edip ortalığı karıştırmış, babasını aramıştı ve gitmişti. Birkaç gün sonra iyilik bizde kalsın diye gidip barışmış, eşimi eve getirmiştik. Eşim bana söz vermişti, "bir daha asla böyle olmaz" gibilerinden. Bense dedim ki; söz uçar yazı kalır, bunları bana yazılı olarak yaz ver dedim. Ve kendi el yazısı ile kağıda
"Bir daha eşimle anlamsız tartışmalara girmeyeceğim, evliliğimi yaralayıcı, zelediyici davranmayacağım, evimin hanımı, çocuklarımın annesi olacağım, eşimle saygılı ve hoşgörülü davranacağım, evimde olan herhangi bir sorunu aileme/babama yansıtmayacağım, kocamın sözüne itibar edeceğim, şayet bunların aksi bir durum olursa hiçbir söz ve menfaat talebinde bulunmayacağım."
Yazarak imzaladı ve tarih attı. O kağıt bende duruyor. Bu kağıdın hukuken bir bağlayıcılığı olabilir mi? Bir işime yarar mı?
İlgi ve alakanız için teşekkür ederim.