Boşanma, Babalık, Velayet ve Manevi Tazminat??

[selica]

Merhaba,

Yeni üyeyim Araştırma yaparken siteniz ile karşılaştım, forumu inceledim ama benim durumuma benzer bir durum olmadığı için konu açmak ve sormak istedim.

Şimdiden Teşekkür ederim.

Siz değerli Avukatların, hukuk ile iç içe olan ve/veya tecrübeli insanların soruma Sağlıklı ve net bir yanıt verebilmesi için öncelikle affınıza sığınarak (biraz uzun olabilir) evliliğimden ve birtakım şeylerden bahsetmem gerekiyor. Sorularımın daha anlaşılır ve daha kolay cevap verilebilir olması amacıyla konunun en sonuna maddeler halinde açtım.

1997 yılında evlendiğim ilk eşim ile 3 yıl evli kaldıktan sonra Anlaşmalı olarak tek celsede 2000 yılında boşandık. İlk evliliğimden bir kızım var ve Eskişehir'de annesi ile birlikte yaşıyor. Nafakamı düzgün ödüyorum. Mahkemenin belirlediği Yılın belirli zamanlarında kızımla görüşmemin yanısıra ilk eşimin de anlayışıyla dilediğim zaman gidip kızımı görebiliyorum. Ben şuan mersindeyim. İlk evliliğimden sadece bilgi olması amacıyla bahsettim. Anlatacağım konu ile ve soracağım sorular ile alakası yoktur. Şu andan itibaren yazacaklarım hep ikinci yani şuanki evliliğim ile ve şuanki evliliğimden olan yanımda olan kızım iledir.

43 yaşında kötü alışkanlıkları olmayan, evden işe, işten eve bir erkeğim.
İkinci evliliğimi Yaklaşık 13 yıl önce yaptım. Bu evliliğimden 12 yaşında dünya güzeli bir kızım var. Bu arada belirteyim henüz boşanmadık ve hala evliyiz ama ayrıyız. Eşim evlendiğimde de, şuan da da oldukça varlıklı bir aileye sahip. Ben ise işçi bir aileden geliyorum. Evlendikten sonra bir nevi iç güveyi hayatı yaşadım. Evlenir evlenmez doğup büyüdüğüm ve tüm aile ve sülalemin şehrini terkedip eşimin şehrine yerleştim. İş buldum. Tabii ki eşimin babasına ait bir eve yerleştik. Kışın kaldığımız bu ev, apartmanda eşimin ailesi ile aynı katta, kapılar karşı karşıya. Yazları ise cümbür cemaat (biz - eşim ben kızım, eşimin anne babası ve kayınbiladerim, eşi ve 2 çocuğu) tüm yaz aynı evde (yine kayınpederime ait olan bir yazlıkta) kalıyoruz. Eşim çalışıyor (zevk için), e bende çalışıyorum. tüm yaz, kızım, gündüzleri kışlık evde tek başına kalmasın ve sıkılmasın diye her yaz yazlıktayız ne yazık ki cümbür cemaat.

Eşim evlendiğimiz günden bu yana ailesinden bir türlü kopamadı. Beni ve kızını yani esas ailesini kendi ailesi olarak bir türlü göremedi. Onun ailesi (annesi babası erkek kardeşi ve hanımı vs) olmadan veya onlara danışmadan hiç bir ama hiç bir şey yapmadı. 13 yıldır iş öyle bir noktaya geldi ki, Gelin ile (kayınbiladerimin hanımı) görümce kanka oldular. Saç modellerinden tutun da alışveriş meraklarına kadar her şeyleri bir. Benimle yani kocasıyla arasında kalması gereken nâmahrem konuları bile kendi ailesi ile ve gelin ile paylaştı. Bu durum bana yıllardır eziyet verdi. Eşimle Defalarca konuşmama pardon konuşmaya çalışmama rağmen düzelmedi ve karşılığında, sudan sebeplerden mesele çıkartıp beni ezme sindirme politikası olarak bana yansıdı.

Yaklaşık 10 yıldır Eşimle her ama her en ufak bir tartışmamızda bile karşımda hep 6 kişi buldum hep 6 kişi ile savaş verip durdum. Durum böyle olunca eşimle aramda kalması gereken en ufak pire kadar olan bir mesele bile deve kadar oldu her seferinde büyüdü. Ben hiç bir zaman eşimle yaşadığım sorunları kendi aileme anlatmadım ve anlatmamda. Karşımda hep 6 kişi olduğundan herzaman yenik düştüm. İlk evliliğimden yaşadığım acı tecrübe ve ilk kızıma olan hasretimden ve ayrıca boşanarak ilk kızımıza yaşattığımız olumsuzluklardan ötürü 2nci kızımda aynı şeyleri yaşamasın istedim. Hep sustum, yoruldum, hep içime attım. Tamam dedim siz haklısınız. Haklı olduğum konularda bile geri adım attım. Belki yanlışım buradaydı bilemiyorum. Ama Onlar bu hislerimi bildikleri için her zaman beni ezmeye her zaman üstte olmaya alıştılar. Başardılar.
Sevgi mi??? Güldürmeyin... 10 yıla yakın süredir kızım için katlandım. Aman biraz daha büyüsün biraz daha büyüsün biraz daha biraz daha dedim durdum. Her geri atmamdan ve tamam siz haklısınız özür dilerim dememden sonra kızım uyurken yanına gidip ağlayarak "senin için kızım" deyip öptüm. Hep sîneye çektim.

Bu 10 yıllık süre zarfında 4 defa benden boşanmak istediğini söyledi. Boşanma sebepleri hep ama hep sudan sebeplerdi. Hepsinde haklı olmama rağmen kızım için fedakarlık gösteren geri adım atan haklısınız deyip özür dileyen yuvamı kurtaran taraf oldum. Eşim ile aramızda fiziki olarak hiç bir şiddet yok. Bir fiske bile. Ne o bana ne ben ona. Bunun yanı sıra, 10 yıldır, cinsel yönden senede ya 1 defa ya 2 defa birlikte oluyoruz, o da benim zorumla..

Şu an eşim benden yine boşanmak istiyor. Bu 5ncisi. Sebebine gelince. Ben psikopatlık düzeyinde kıskanç biriymişim. Olayı anlatayaım harfiyen, lütfen siz karar verin ve haksızsam haksızsın deyin.

Dedim ya yaz ayları 3 ay boyunca yazlıkta kalıyoruz cümbür cemaat. E tabi sadece biz olsak neyse. Yazlık ya. Misafiri de eksik olmuyor. Gelinin kardeşi yani eşimin kardeşinin kayınbiladeri veya şöyle söyleyim kayınbiladerimin kayınbiladeri. O da bazı haftasonları gelir havuza denize gider. yatıya kalır ara sıra. Yaş olarak 35 yaşlarında ama bekar. Ondan bahsederken kolay olsun diye İsmine xxx diyelim

2 ay kadar önce yine bir haftasonu.. herkes denize gidecek.. eşim, xxx, eşimin annesi ve gelin dışında herkes denize gittik. Giderken eşime hadi sen de gel dedim "yok". peki. xxx'e dedim hadi sende gel o da "yok". peki. Denize gittik kızımla vs. Eve Dönüşte ne göreyim. xxx ile eşim şortları mayoları giymiş havluları sarmışlar kapıdalar. "Nereye?" - "Havuza gidiyoruz".. !!
xxx'e hiçbirşey söylemedim. Eşime kızdım. "sen benimle havuza gelmiyorsun ama başkaları için gidiyorsun." dedim. O an Söylediğim tek şey buydu. Sinirlendi elindekileri fırlattı bir hışımla üst kata çıktı. Peşinden çıktım. <<Vay ben xxx ile aranızda bişey var ima etmişim kıskanmışım namusuna dil uzatmışım>> Dünyayı başıma yıktılar hepsi birden. Hepsi diyorum çünkü anında herkes karşımdaydı. Ben eşimi xxx'ten nasıl kıskanırmışım. O ailedenmişmiş. Bana göre değil. Suyunun suyu. 1nci derece akrabadan kıskanılmaz eywallah. Ama xxx kim.? Hele Gelin; Kapıları çarpıyor elindekileri fırlatıyor sanki ona bişey demişim gibi sinirli. Sustum oturdum tabii. Eşeklik bendeymiş meğer..!!

Kararı siz verin aşağıdaki ilk sorumda var. Haksızmıyım haklımıyım.

Ertesi gün oldu herkes işe güce gitti. İş yerinden xxx'i belki 20 defa aradım, telefonu açmadı. Açmayınca ben de mesaj yazdım. "Kardeş şahsına alınma, sorun sen değilsin, senin yerinde her kim olsa ben aynı şekilde eşime kızar ve kıskanırdım" yazdım. Dönüş yok, peşinden aradıklarımı da açmadı. İyi dedim sen bilirsin. Benim için hiç kimse umrumda değil önemli olan eşim ve kızım yani ailem dedim ve onların üzerine yoğunlaştım.

Devam eden günlerde Eşimden defalarca özür diledim, yanlış anladın dedim, ne namusuna ne de iffetine dil uzatmadım dedim, ben benimle denize gelmemene ama sonra başkası ile gitmene üzüldüm dedim. xxx'in yerinde bir bayan da olsa yine bu şekilde üzülürdüm dedim. Ama nafile. Bir katırın inadı gibi inat hırs ve sinir dolu.(herzaman olduğu gibi)
Ertesi günlerde herkes ile konuşmaya çalıştım, annesiyle, gelinle, kayınbiladerle.. ama herkes karşımda. xxx'i nasıl kıskanırmışım.. Kimse benimle konuşmadı bile. Konuşmaya çalıştım herkes konuşmaktan kaçındı.

Aradan 1-2 hafta geçti. Zaman herşeyin ilacıdır derler bilmiyorum doğrumu ama kayınvalide kayınpeder normal konuşuyor gülümsüyor hiçbirşey yokmuş gibi. Kayınbilader ve gelin ise herzamanki gibi bana soğuk. Eşime gelince; boşanmayı düşünen bir insan, bana kışlık pijama takımı bakınırmı? Anlamsız. Bugünden 1 hafta kadar önce, konuşalım dedi. Evden çıktık yalnız kalacağımız yakın bir parka gittik. "Hiç detaya derine girmeyeceğim, Çok kısa konuşacağım ben seni hayatımda istemiyorum artık" dedi. Nasıl yani boşanmakmı. "Evet"!! Konuşmaya çalıştım. Yine özür diledim. Benim için değil kızımız için bunu yapma dedim. İstersen evin içinde birbirimizin yüzüne bile bakmayalım ama kızımıza bu acıyı yaşatmayalım dedim. Ama nafile. papağan gibi hep aynı şeyi tekrarladı durdu. Sonra da çekti eve gitti. Beynimden vurulmuştum.

Bu 5nci bana "boşanmak istiyorum" deyişiydi. Sonra bir an düşündüm ve o 2 hafta önce bana kışlık pijama bakması geldi aklıma. Boşanmak gibi bir düşüncesi olan bir insan bunu yapabilirmi. Yine beni sindirme, ailesine ezdirme politikasımıydı. Bu defa artık yeter dedim. Dimdik duracağım ve geri adım atmayacağım. Her söylediğimin de arkasındayım dedim içimden. Ve eve gittim. Direkt yukarı çıkıp kızımla biraz oynadıktan sonra yatırdım. Uyuyunca üstümü giyip çıktım. Ertesi gün kızım aradı iş ile ilgili birşeyler uydurdum işlerimin çok yoğun olduğunu geceleri bile çalışmam gerektiğini ve bir süre çok sık görüşemeyeceğimizi söyledim. Kızımın şu dakika itibari ile hâla haberi yok hiçbir şeyden. Annesi ile kalıyor.

Evden çıkışımın ertesi günü tekrar gittim. Allah'tan Kızım arkadaşları ile denizdeydi. Annesi ve eşim ile ayrı bir yerde oturdum ve konuşmaya çalıştım. Eşimin bana söylediği "Oturur xxx ile ve Gelin ile 3ünüz konuşursunuz, onlardan özür dilersin, tatlıya bağlarsınız, ozaman senden boşanma olayını birdaha düşünürüm" dedi!! Bu ne demekti. xxx ve gelin, kocasından evliliğinden kızının psikolojisinden ve geleceğinden daha mı önemliydi. Sanırım öyleydi. Hayır, dedim. "Madem ki benden boşanmaya karar almışsın, şu dakikadan itibaren hiç kimse benim muhattabım değil, tek muhattabım sensin" dedim. "Sana 1 hafta 10 gün süre, 10 gün ayrı kalalım ben kışlık evde kalacağım, arada gelir kızımı 1-2 saat alırım görür bırakırım, 10 gün düşün taşın, sonra tekrar oturup konuşalım, kararın değişirse de değişmezse de önümüze bakarız. Ben her söylediğimin arkasındayım. Evet kıskandım. Geri adım atmıyorum. Ama asla unutma, boşanmak isteyen sensin ben değil" dedim ve kalkıp çıktım.

Yaklaşık 1 haftadır ayrıyız 2 günde bir işten izin alıp eşim işten eve gelmeden kızımı alıyorum çarşıya parka vs 2-3 saat görüyor geri bırakıyorum. Henüz 10 gün dolmadı.

Şu an Önümde 2 ihtimal ve her bir ihtimalin de 2 ihtimali var.
1-"Kararım kesin senden ayrılacağım" diyecek, Bu durumda ben: a-) ya lütfen, aman zaman, etme eyleme, tamam sen büyüksün özür diliyorum diyeceğim,
yada b-) kızımın velayetini alırım, kabul ediyorsan boşanma davasını aç diyeceğim.
2-Sindirme ve ezme politikası uyguluyor olabilir yine. ve "tamam boşanmayacağım ama şartlarım var vs" diyecek. Şartlarının ne olduğu da aşikar. Beni serbest bırak kıskanma exstra large ol ailemden özür dile. vs vs. Ben bu durumda: a-) hayır şartlarını kabul etmiyorum ben buyum bundan sonra. ve söylediğimin arkasındayım diyeceğim (bu durumda boşanma düşüncesini ben devralmış oluyorum sanırım) ya da b-) Tamam şartların kabul, yine eskisi gibi maymunun olacağım. diyeceğim.

İnanın şu an karasızım ama artık benden de birşeyler gitti. Bu zamana kadar çok fedakarlık yaptım hep evliliğimi kurtarmak için çabaladım. ama kimseye birşey olmadı olan bana oldu çok ama çok yıprandım. Düzelirse tekrar o (ev) ortamlara girmeyi aynı şeyleri dejavu gibi 3-5 ay sonra farklı sudan bir sebepten dolayı yaşamayı, artık istemiyorum.
Ama bir yandan da kızımın beni 2 gün görmedi diye akıttığı gözyaşlarına dayanamıyorum. Kaldı ki bana aşırı düşkün, bende ona. Öyleki eşim arada bir kızımı benden kıskanır "bu ne böyle sevgili gibisiniz" derdi. (Kur-an'da bunu söylemek düşünmek çok büyük günahtır, Çocuğu diğer ebeveynden kıskanmak)
Çok eminim ki eğer düşüncesi gerçekten boşanmaksa, şu an kızımı inceden inceye ona farkettirmeden bilinç altına işliyorlar, buna eminim. Çünkü kayınvalide laf arasında ağzından kaçırmıştı, "bu kızın babasız baba sevgisiz büyümesini biz de istemeyiz" demişti. Sanki kızımın velayeti garanti cepte gibi konuştu.

Biliyorum çok uzattım, ama yazdıkça yazdım, konuşacak kimsem olmadığı yalnız olduğum tek başıma savaştığım için sanırım. Kusura bakmayın.

Sorularım: (Boşandığımızı varsayarak)

1-Son anlattığım olayda; eşimi, aileden biri olarak görmediğim birinden kıskanıp başbaşa havuza göndermediğim için haklımıyım haksızmıyım?

2-Hakim bu olayda kime hak verir?

3-Mahkemede bu ve öncesinde yaşadıklarımı anlattığımda hakimin beni haklı görmesi ne gibi bir avantaj sağlar? Kızımın Velayetini alamama haklı olmamın etkisi varmıdır?

4-Anlattığım olaylarda, karşı tarafın şahidi şıracı bozacı. Ama benim hiç şahidim yok. Hepsi kendi ailesi zaten. Hakim beni dinlediğinde beni haklı görmek için delil yada şahit istermi? Bu durumda şahitim olmadığı için onlar mı haklı çıkacak?

5-Sırf kızımın velayetini alabilmek için, Benim hakkımda usulsüz ve iftira içerikli şeyler (içkici kumarcı karısını döven) söyleyip şahit gösterir ve onaylatırlarsa
o an ne yapmam gerekir?

6-Kızımın velayetini hakimin bana verebilmesi için gelir durumu ailenin varlığı vs konular etkilimidir?

7-Kızımın velayeti bende kalır ise hakim bana çocuk nafakası ödenmesine karar verebilirmi? (eşim çalışıyor ve maaşı benden yüksek)

8-Tüm bu 10 yıldır yaşadıklarım, ezildiğim, hep alttan aldığım, sustuğum, üzüldüğüm, bundan dolayı kişiliğimin bozulduğu ve en son olayda ki durumdan dolayı onurum ve haysiyetim kırıldığı için mahkemede manevi tazminat isteyebilir miyim? (Delil sadece kendimim. Şahitim yok çünkü o an evdeki herkes karşı taraf.)

9-Kızımın Velayetini almak için herşeyi yaparım. Kızıma onlar kadar sosyal imkan (havuz deniz yazlık vs) belki sağlayamam ama tüm hayatımı ona adarım adamışım zaten. Anlaşmalı boşandığımız takdirde, mahkemede kızımın velayetini alabilme ihtimalim daha düşükmü olur daha yüksekmi? yoksa mahkemede "kızım için boşanmak istemediğimi bu evliliğe devam etmek istediğimi" mi söyleyip çekişmeli boşanma yolunu mu seçmeliyim.

10-(Hukuki değil kişisel bir soru) Anlattıklarım ne eksik ne fazla. Siz yerimde olsanız ne yaparsınız, ezilip (kızım için deyip) bir kez daha alttan mı alırsınız yoksa bu zamana kadar elimden geleni yaptım içim rahat ne olacaksa olsun mu dersiniz.

Şimdiden çok teşekkürler.