YARGITAY KARARI

Dava dilekçesinde, tarafların 1986 yılında tanışıp birlikte yaşamaya başladıkları 1989 yılında 240 parsel sayılı taşınmazın davalı adına satın alınmasına rağmen bedelinin davacı tarafından ödendiği tarafların 1991 yılında evlenip daha sonra boşandıkları, evin satış bedeli olan 1.720.000 Amerikan Dolarının davacı tarafından ödendiği iddia edilerek, bu mikta­rın ödeme tarihinden itibaren faizi ile birlikte davalı taraftan tahsili talep edilmiş; mahkemece 672.917 Amerikan Dolarının dava tarihinden itiba­ren faizi ile birlikte tahsili cihetine gidilmiş, hüküm her iki taraf vekilin­ce temyiz edilmiştir.

1­Davalı tarafın temyiz itirazları yönünden;

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere kanuni gerektirici se­beplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine gö­re, yerinde bulunmayan davalı tarafın tüm temyiz itirazlarının reddine.

2­Davacı tarafın temyiz itirazları yönünden;

Davacı tarafın aşağıdaki bendin dışında kalan tüm temyiz itirazları­nın reddine.

Ancak, gecikme faizi, para borcunu ödemekte temerrüde düşen borç­lunun gecikme süresi için alacaklıya ödemesi gereken faizdir. Kanuni ge­cikme faizinin amacı, zarar ve ziyanın önceden ve maktu olarak tespiti­dir.

Nedensiz zenginleşmenin iade borcunun para ile ifa edileceği durum­larda faizin hangi tarihte işlemeye başlayacağı sorunu ile karşılaşılır.

Zenginleşen ister iyiniyetli ister kötüniyetli olsun, kendisinden iade talep edilmeden önce temerrüde düşmüş sayılmaz. Ancak sebepsiz zen­ginleşenin iade borcu bulunduğunu ve bu borcunu alacaklıya iade etme­sinin zamanı geldiğini bildiği andan itibaren iade borcu muaccel olmak­tadır.

Bu davadan önce davacı aynı iddia ile nizalı taşınmazın davalı adına olan tapu kaydının iptali ile kendi adına tescilini talep etmiştir.

Anılan davadaki dava dilekçesinin davalıya tebliğ edildiği tarihte, da­valının temerrüte düştüğünün kabulü gerekmektedir. O halde temerrüt faizinin bu tarihten itibaren işletilmesi gerekir. Mahkemece faizin başlan­gıcının dava tarihi olarak gösterilmiş olması doğru görülmemiştir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın ya­zılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK’un 428. maddesi gereğince BO­ZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davacı taraf için Yargıtay'daki duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık As­gari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 400.000.000 lira veka­let ücretinin davalıdan alınıp davacı tarafa verilmesine, peşin alınan tem­yiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 31.5.2005 tarihinde oy­birliğiyle karar verildi.