T.C.
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
E. 2010/4957
K. 2010/37746
T. 14.12.2010 

• FAZLA ÇALIŞMA ALACAĞI ( Günlük Çalışma Süresi 11 Saati Aşamayacağından 68.Maddenin Belirlediği Yedibuçuk Saati Aşan Çalışmalar Yönünden En Az Bir Saatlik Ara Dinlenmesi Süresinin Günlük En Çok 11 Saate Kadar Olan Çalışmalarla İlgili Olduğunun Kabul Edilmesi Gerektiği ) 

• ÇALIŞMA SÜRESİ ( Fazla Çalışma Alacağı - Günlük Çalışma Süresi 11 Saati Aşamayacağından 68.Maddenin Belirlediği Yedibuçuk Saati Aşan Çalışmalar Yönünden En Az Bir Saatlik Ara Dinlenmesi Süresinin Günlük En Çok 11 Saate Kadar Olan Çalışmalarla İlgili Olduğu ) 

• ARA DİNLENME SÜRESİ ( Fazla Çalışma Alacağı - Günde 11 Saate Kadar Olan Çalışmalar İçin Ara Dinlenmesi En Az Bir Saat Onbir Saat ve Daha Fazla Çalışmalarda İse En Az Birbuçuk Saat Olarak Verilmesi Gerektiği )
4857/m.63 

ÖZET : Davacı, fazla çalışma alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. 4857 sayılı İş Kanununun 63.maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68.maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde 11 saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saat ve daha fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir. Mahkemece davacının fiilen 8.5 saat çalıştığı günler için ara dinlenmesi düşülmeksizin fazla çalışma ücreti isteğinin kabulü hatalı olmuştur.

DAVA : Davacı, fazla çalışma alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Ş.Çil tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazlarıyla davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Davacı işçi sağlık kuralları bakımından günde 7.5 saat ve daha az çalışılması gereken işler kapsamında çalıştığı halde, günde 8.5 saat çalıştırıldığını ileri sürerek fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuştur. Mahkemece isteğin kabulüne karar verilmiş, hükmü davalı temyiz etmiştir.

Hükme esas alınan bilirkişi raporunda günde 8.5 saat çalışılan süreler için hesaplama yapılmış ve günde 1 saat fazla çalışma ücreti belirlenmiştir. Sözü edilen hesap raporunda ara dinlenmesi düşülmemiştir.

Ara dinlenmesi 4857 sayılı İş Kanunu'nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 63.maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68.maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde 11 saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saat ve daha fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.

Somut olayda günde 8.5 saat çalışılan süre için yarım saat ara dinlenmesi düşülmeli ve kalan yarım saat için ise fazla çalışma ücreti hesabı yapılmalıdır. Aynı işverene karşı aynı nedenlerle başka işçilerin açtığı davalarda, ara dinlenmesi düşülerek günde yarım saat için fazla çalışma ücreti hesaplanmış olup, kararlar bu yönden onanarak kesinleşmiştir ( Yargıtay 9.HD. 5.10.2010 gün 2010/ 38144 E, 2010/ 27796 K ).

Mahkemece davacının fiilen 8.5 saat çalıştığı günler için ara dinlenmesi düşülmeksizin fazla çalışma ücreti isteğinin kabulü hatalı olmuştur.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.12.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.