Davacı vekili; 16.8.1994 günlü dava dilekçesiyle, müvekkiline ait kiralananda 22.9.1993 günlü sözleşmeyle kiracı olan davalının, yazılı sözleşmenin özel şartlarının 1. maddesine göre ödenmesini kendi üzerine aldığı yakıt giderlerini, aktin başından bu yana ödemediğini, ihtarnamenin fayda sağlamadığını iddia ile bu davayı açmıştır.

Davalı vekili; yakıt giderlerinin ihtar süresi içinde ödenmiş bulunduğuna, davacının ihtarla ödeme isteminde bulunmadan önce yönetime ödeme yapmadığını, bu sebeplerle temerrüt olgusunun gerçekleşmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkeme; davacının ihtarname ile davalıdan istediği yakıt bedelinin apartman yönetimine ödenmemiş olduğunu, davacının ödeme yaptıktan sonra ancak rücu suretiyle davalıdan istekte bulunabileceğini gerekçe göstererek; davayı reddetmiştir.

Taraflar arasındaki 22.9.1993 tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmenin özel şartlarının 1. maddesinde, yakıt bedelinin kiracıya ait olması kaydiyle kira bedelinin 1.700.000.-TL. olduğu yazılıdır. Böylece, kiralananın müşterek ısıtma sistemli olan kiranın bir bölümünü teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Ortak ısıtmalı özelliğiyle kullanılmak üzere kiralanan bu yerin, yönetime mal sahibince ödenmesi icabeden ortak yakıt gideri payının kiracı tarafından ödenmesinin kararlaştırılmış olması, gerçek kira bedelinin, davacıya ödenecek miktar ile yönetime ödenecek yakıt gideri toplamından oluştuğunun kabulünü gerektirir. Bu yüzden davalı kira bedelinin yakıt parasına ilişkin kısmını zamanında ödemediği taktirde davacı bunu istemek hakkında sahiptir. Ayrıca, yönetime ödeme yapıp yapmamasının önemi olmadığı gibi davacının öncelikle yönetime ödeme yapmış olması şart değildir. Konunun o yönü kiralayan ile yönetimin kendi arasındaki ilişkiyle ilgilidir.

Davalı, yakıt giderinin kira bedeline dahil olmadığını savunmadığı gibi aylık yakıt bedelinin belli ve muayen olduğunda uyuşmazlık mevcut değildir. İhtarnamenin tebliğinden sonra 30 gün içinde ödeme yapılmadığına göre temerrüt olgusu gerçekleşmiştir. Bu sebeple kiralananın tahliyesine karar verilmesi, alacak isteminin konusunun kalıp kalmadığının da tartışılması gerekirken davanın reddedilmesi hatalı olmuştur . Hüküm, bu nedenle,bozulmalıdır.

Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün ( BOZULMASINA ), istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 3.4.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.