Yoksulluk nafakası - Anlaşmalı boşanma - Kesin hükümden sonra yoksulluk nafakası istenemeyeceği
Ekleyen: Av.dilek Kuzulu Yüksel | Tarih: 3-03-2007 | Kategori:
İçtihat | Okunma : 2197 | Not:
T.C. YARGITAY
2.Hukuk Dairesi
Esas: 2000/9577
Karar: 2000/10314
Karar Tarihi: 14.09.2000
(743 S. K. m. 134/3)
Dava: Taraflar aras
ındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Karar: 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalının aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Davacının yoksulluk nafakası talep edebilmesi için boşanmaya neden olan olaylarda daha ziyade kusurlu olmaması, boşanma yönünden zarurete düşmesi ve gerek boşanma hükmünün kesinleştiği tarihte ve gerekse halen yoksul olması gerekir. Diğer taraftan anlaşmalı boşanma sırasında yoksulluk nafakası istenmemiş ve hükme bağlanmamışsa artık yoksulluk nafakası istenemez ( Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 07.03.1997 tarih, 1032-2584 sayılı Kararı ). Çünkü, anlaşmalı boşanma hükmü kesinleşmişse oluşan bu karar o tarihte davacının yoksulluğa düşmediği yönünde kesin hüküm oluşturur.
O halde, mahkemece boşanma dosyasının celbi, ilamın kesinleşip kesinleşmediğinin anlaşmalı boşanma olup olmadığının, anlaşmalı boşanma değil ise, davacının boşanma hükmünün kesinleştiği tarihte ve halen boşanma yüzünden zarurete düşüp düşmediğinin, boşanmaya neden olan olaylarda daha ziyade kusurlu olup olmadığının araştırılması, sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
Bu yönlü gözetilmeden eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: 1- Hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu kesimlerinin 1. bentte gösterilen nedenlerle ONANMASINA,
2- Hükmün yoksulluk nafakası yönünden 2. bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenlerine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcın yatırana geri verilmesine, 14.09.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.