Karar: 4722 sayılı kanunun 1.maddesi hükmü de dikkate alındığında olaya 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi hükümlerinin uygulanması gerekir.

1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacının nafaka miktarlarına ve yoksulluk nafakasına yönelik temyiz itirazları yersizdir.

2- Eşler arasındaki mal rejiminin ne olduğu araştırılmadan eğer edinilmiş mallara katılma rejimine tabi iseler aile konutu ve ev eşyalarından yararlanma hakkının boşanma ile ilgili olmayıp sağ kalan eşe tanındığı düşünülmeden bu konudaki talebin reddi yerine kabulü bozmayı gerektirmiştir.

3- Nafaka miktarlarının gelecek yıllarda ne miktarda ödeneceğinin hakim tarafından belirlenebileceğine ilişkin hüküm 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu ile getirildiği gibi; bunun için açık istem bulunması da şarttır. ( TMK. md. 182/son ) Bu yön gözetilmeden nafakalarda her yıl Ocak ve Haziran aylarında % 10 artış yapılmasına dair bölümde yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.

4- 4787 Sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş ve Yargılama Usullerine Dair Kanunun 4/1 maddesi; 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun ikinci kitabından ( MK. md. 118-494 ) kaynaklanan bütün davaların Aile Mahkemesinde bakılacağını, geçici 1. maddesi de; sonuçlanmamış davaların yetkili ve görevli aile mahkemesine devredileceğini hükme bağlamıştır. Karar bozulmakla sonuçlanmamış hale gelmiştir. Bu açıklama karşısında işin görev yönünün de düşünülmesi zorunludur.

Sonuç: Temyiz olunan kararın 2. ve 3. bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, temyize konu diğer yönlerin 1. bentte gösterilen nedenle ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine 03.11.2003 tarihinde oybirliği ile karar verildi.