(6245 S. K. m. 10) (2709 S. K. m. 152, 153) (2577 S. K. m. 7, 49)

İstemin Özeti: İstanbul 5. İdare Mahkemesinin 24.2.2005 günlü, E:2004/62, K:2005/380 sayılı kararının, dilekçede yazılı nedenlerle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.

Cevabın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

Dosyanın incelenmesinden, davalı idarenin de iddiası da bulunmasına karşın davanın süresinde açılıp açılmadığı konusunda araştırma yapılmaksızın, davanın sonuçlandırdığı anlaşılmakla, yargılama usulü yönünden İdare Mahkemesi kararında isabet görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle, temyize konu İdare Mahkemesi kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay İkinci Dairesi'nce işin gereği düşünüldü:

Karar: Dava, Bingöl İli ... İlçesi Milli Eğitim Vakfı İlköğretim Okulunda öğretmen olarak görev yapmakta iken, İstanbul İli ... İlköğretim Okuluna öğretmen olarak atanan davacının, 29.8.2003 günlü, 78960 sayılı işlemin yolluksuz kısmının iptali ile hak ettiği yolluğun dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılmıştır.

İstanbul 5. İdare Mahkemesinin 24.2.2005 günlü, E:2004/62, K:2005/380 sayılı kararıyla; davacının talebi üzerine tesis edilen atama işlemi nedeniyle 4969 sayılı Yasa ile getirilen düzenleme uyarınca harcırah ödenmesine olanak bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.

Davacı, kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu öne sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.

Dava konusu uyuşmazlıkta, davacının kendi isteği üzerine tesis edilen yolluksuz atama işleminin, 6245 sayılı Harcırah Kanunu'nun 4969 sayılı Kanunun 1. maddesiyle değişik 10. maddesinin 1.bendi uyarınca tesis edildiği anlaşılmış olup, söz konusu hükmün Anayasa'ya aykırı olduğu gerekçesiyle iptali istemiyle Anayasa Mahkemesi'ne başvurulması üzerine Anayasa Mahkemesi'nin 4.5.2005 günlü, E:2004/54, K:2005/24 sayılı kararıyla 6245 sayılı Harcırah Kanunu'nun 10. maddesinin 1 numaralı bendinin başına 31.7.2003 günlü, 4969 sayılı Yasa ile eklenen <Kendi yazılı talepleri üzerine gönderilenler hariç olmak üzere;> ibaresinin, Anayasa'ya aykırı olduğuna ve iptaline karar verildiği, kararın 26.11.2005 günlü Resmi Gazetede yayımlandığı anlaşılmıştır.

Anayasanın 153. maddesinde yer alan ve iptal kararlarının geriye yürümeyeceğine ilişkin bulunan kural, iptal edilen hükümlere göre kazanılmış olan hakların ortadan kaldırılmasına veya toplum huzurunun bozulmasına yol açacak sonuçları önlemek amacıyla kabul edilmiş olup, bu kuralın bir davaya bakmakta olan mahkeme tarafından itiraz yoluyla Anayasa Mahkemesine götürülen konularda uygulanmasının mümkün olmadığı, aksi halde Anayasa'nın 152. maddesinde düzenlenmiş olan; <Anayasa'ya aykırılığın diğer mahkemelerde ileri sürülmesi> kuralının, yazılı hukuk ve uygulama yönünden sonuçsuz kalacağı hem öğretide hem de yargısal içtihatlarla kabul edilmiş bulunmaktadır. Bu bağlamda, Anayasa'nın 152/3 maddesinde öngörülen; Anayasa Mahkemesinin kararı esas hakkındaki karar kesinleşinceye kadar gelirse, mahkeme buna uymak zorundadır.> şeklindeki kural da Anayasa Mahkemesinin verdiği iptal kararının, bu karardan önce açılmış bulunan ve bakılmakta olan davalarda uyulması gerektiğini açıkça ortaya koymaktadır.

Bu hukuksal durum karşısında dava konusu işlemin dayanağı olarak ileri sürülen yasa maddesinin Anayasa Mahkemesince iptal edilmesi nedeniyle tesis edilen işlemin hukuki dayanaktan yoksun kaldığı tartışmasızdır.