(743 S. K. m. 137, 143, 144)

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 2.12.1999 gün ve 1999/11168-13228 sayılı ilamiyle;

( ..1- )Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

2- ) Boşanmaya neden olan olaylarda kocasına kavat diye hakaret eden davacı da kusurludur. Medeni yasanın 143/2. maddesi koşulları oluşmadığından manevi tazminat talebinin reddi gerekirken kabulü yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

3- ) Boşanma davası incelenirken Medeni kanunun 137,143,ve 144. maddelerine dayanılarak hükmolunan tazminat ve nafaka istemleri boşanmanın fer'i niteliğinde olup ayrıca harç ve vekalet ücretine tabi değildir. ( Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 25.9.1996 tarihli ve 2-331/628 sayılı; Yargıtay 2. hukuk dairesinin 11.1.1996 tarihli ve 13618/186 sayılı, 16.11.1998 tarihli ve 10394/12271 sayılı kararlan ). Bu yön gözetilmeden sadece boşanma ile ilgili olarak maktu vekalet ücretine hükmolunması gerekirken, davalı koca aleyhine hükmolunan tazminat ve nafaka üzerinden ayrıca vekalet ücreti yüklenmesi doğru bulunmamıştır.

1- )Hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu kesimlerinin 1. bentte gösterilen nedenlerle Onanmasına,

2- )Hükmün 2. ve 3. bentlerde gösterilen nedenlerle bozulmasına ... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan, dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Karar: Dava, evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedenine dayalı boşanma, maddi ve manevi tazminat ile nafaka istemine ilişkindir.

Mahkemece, tarafların boşanmalarına, evlilik birliğinin sona ermesinde kusursuz kabul edilen davacının şahsi menfaatlerinin ağır bir surette haleldar olduğu sabit olduğu gerekçe gösterilerek 1.000.000.000 TL. manevi tazminat ile 30.000.000 TL. tedbir nafakasına hükmedilmiştir.

Özel Daire, yukarıda açıklanan nedenle kararı bozmuş, yerel mahkeme, davacının sürekli ve sistemli bir şekilde dövülmesine tepki niteliğinde davalıya kavat dediğini belirterek önceki kararda direnmiştir.

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

Sonuç: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan, başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 15.11.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.