Dersimiz Atatürk Filmi

[admin]

19 Mart 2010 tarihinde sinemalarda vizyona girecek Dersimiz Atatürk filmi fragmanı :



Dersimiz Atatürk filmini izlemek, çocuklarınımıza da izlettirmek gerektiği düşüncesindeyim.

Dersimiz Atatürk filmi hakkında çeşitli bilgiler:

Yapım:2009 ~ Türkiye Türü: Biyografi, Dram, Tarih Yönetmen:Hamdi Alkan Senaryo:Turgut Özakman Senaryo (Kitap):Turgut Özakman Yapımcı: Birol Güven, Serkan Balbal Görüntü Yönetmeni:Ferhat Öçmen Müzik: Burcu Güven, Aydın Sarman Dağıtım:Cinefilm

Dersimiz Atatürk filminin konusu:

Film; İlkokul beşinci sınıfta okuyan bir gurup çocuğun, Atatürk'ü daha iyi tanımaları için verilen ödev ile başlar. Bu ödev onlar için Atatürk'ün hayatına ve ülkemizin kurtuluş hikayesine yapılacak uzun ve eğitici bir yolculuk olacaktır. Bu yolculukta onlara önderlik edecek olan kişi çocuklardan birinin ödüllü tarihçi "Dede"sidir. Ama bu "Dede" diğer tarihçilere hiç benzememektedir. O, tarihi sıkıcı bir geçmiş olarak anlatmaktan çok uzak, sanki fantastik bir dünyanın tarihçisidir. Çocuklara Mustafa Kemal'in çocukluğunu, okul hayatını, askerlik kariyerini anlatır. Onları Kurtuluş Savaşı'nın en önemli cephelerine götürür, dünyada eşi görülmemiş bir direniş gösteren Türk halkının eşsiz kahramanları ile tanıştırır. Cumhuriyetin kuruluşu ile yoktan varedilen ülkenin emeklerini ve Atatürk'ün hayran olunası insani özelliklerini bazen canlandırmalar, bazen de tarihten gelen fotoğraf ve videolarla öğretir. İşte dersimiz Atatürk.

Filmi izleyenlerin film hakkındaki yorumları aşağıya yazmaları rica olunur.

[Mehtap Deniz]

“Dersimiz Atatürk”

Hasan Pulur - Milliyet 26 Mart Cuma 2010

“Dersimiz Atatürk” O’nu anlatan bir film... Fırsat bulup sinemaya gidemedik; Turgut Özakman’ın senaryosunu yazdığı film herhalde iyidir, gidip göreceğiz.
Özakman’ın senaryosu kitap olarak da yayımlandı. (Bilgi Yayınevi)
Filmde bir “Dede” var, torunu ile arkadaşlarına “Atatürk”‘ü anlatıyor...
Az bilinen bir anı, senaryoda çok iyi anlatılmış, bakalım film de nasıl oynamışlar ve uygulamışlar?
* * *
“Dede” (Çetin Tekindor) anlatır:
“Atatürk Yalova’da deniz kıyısında bir yeri çok beğenmişti, satın aldı. Bir çınar ağacının yanında, iki katlı, ahşap bir ev yaptırdı. Yalova’ya bir gelişinde bahçıvan konuşmak için izin istedi.
(Yalova sahnesi yansıdı perdeye. Atatürk oturuyor. Bahçıvan ayakta. Başı açık.)
Bahçıvan:
“Efendim, çınarın bir dalı büyüdü, evin ikinci katının duvarına, penceresine dayandı. Ağaç güçlü. Dal kalın. Rüzgâr esince çatıyı zorluyor. Eve zarar verecek. İznin olursa o dalı kesip evi kurtarmak istiyoruz.”
Atatürk yerinden fırladı:
“Sakın ha! O güzelim çınara dokunmayacaksınız. Eve zarar diye koca dal kesilir mi? Başka yolu yok mu bu işin?“
“Yok efendim.”
“Yürü.”
(Atatürk çıktı. Bahçıvan arkasından koştu.)
Dede:
“Atatürk evi ve ağacı inceledi. Kararını verdi.”
Atatürk’ün sesi duyuldu:
“Ağaca dokunmayın. Evi dört-beş metre ileriye kaydırın.”
* * *
Çocuklar şaşırmışlardı.
Mert:
“Dede, doğru mu duyduk?”
“Evet oğlum. Dünyayı, doğayı, yeşili koruma akımından yıllarca önce Atatürk, dalı kestirmemek için böyle bir emir vermişti. Evi ileri kaydırın.”
Cem:
“Bu mümkün mü?“
(Perdeye Yalova sahnesinin devamı yansıdı, Atatürk arkadaşları ile oturuyor. Salih Bozok, Kılıç Ali, Afet Hanım, Saffet Arıkan. Atatürk dışındakiler epey şaşkın.)
Kılıç Ali:
“Koca evi nasıl kaydıracaklar Paşam?
Salih Bozok:
“Olacak iş mi bu?”
Atatürk neşeliydi:
“Beyler yorulmayın. Bu artık İstanbul Belediyesi’ndeki başmühendisin sorunu. Ben başaracağına güveniyorum.”
(Arkadaşları Atatürk’e saygı ile itiraz ettiler ama onların sesleri duyulmadı.)
* * *
Dede:
“Başmühendisin önünde bir örnek yoktu. Hiç yapılmamış bir şeydi bu. Ama bu çok anlamlı, insancıl, soylu sorunu çözmemek olamazdı. Sonunda çözümü buldular.”
(Evin temelinin altına ray döşenmesiyle ilgili fotoğraflar.)
* * *
Dede:
“Binanın temelinin altına tramvay rayları döşendi. Ev 11 Ağustos 1936 günü kaydırılacaktı. Bu o zaman için inanılmaz, çok güç bir olaydı. Yakınları ve meraklılar bu olayı bir mucize gibi izlemek için toplandılar. İki katlı ev rayların üzerinde kaydırılarak, bir sorun çıkmadan, çınar ağacından dört metre uzağa çekildi.”
Çocuklar çok sevindiler:
“Heeeeey!”
Dede:
“Ev de, o görkemli çınar da, doğaya ve hayata saygı anıtları olarak duruyorlar.”
(Evin ve çınarın resmi göründü.)
“Atatürk işte böyle bir insandı. Bir ağacın dalına kıyamıyordu. İnsanları nasıl sevip saydığını bu örneğe bakarak anlayabilirsiniz.”
* * *
Evet, bu sahneyi merak ediyoruz, Turgut Özakman’ın senaryoda anlattığı bu olağanüstü güzel anı nasıl uygulandı, nasıl oynandı?
Sinemaya gidip mutlaka görmemiz lazım...

[Mehtap Deniz]

Dersimiz Atatürk’de tarihi hatalar

Daha önce ‘Veda’ filmini izleyip tarihî hatalar bulan üç tarihçi, ‘Dersimiz Atatürk’ filminde de pek çok tarihi hata buldu.

Aslında gayet iyi bir yöntem. Ahmet Kuyaş, Necdet Sakaoğlu ve Derya Tulga gibi üç ciddi tarihçi, hem işlerini hem filmleri ciddiye alıp sinemaya gidiyor. Önce Zülfü Livaneli’nin ‘Veda’sı tarihçilerimiz tarafından izlendi ve bulunan tarihî hatalar dile getirildi. Bu kez sırada ‘Dersimiz Atatürk’ filmi vardı. Turgut Özakman gibi iddialı bir ismin yazdığı filmde de pek çok hata bulundu. İşte NTV Tarih Dergisi’nin Nisan sayısında dikkat çekilen hatalardan bazıları:

* TBMM’nin ilk oturumunu açan en yaşlı üye, Sinop mebusu Mehmed Şerif Bey sarıklı değildi. Meşrutiyet dönemi maarif müdürlerindendi. Mülkiye (bürokrat) sınıfından olduğu için ‘bey’ sanını taşıyordu.

* İkinci İnönü Muharebesi’nden sonra müttefikler tarafsızlıklarını ilan ettiklerinden, Sakarya önlerine gelen Yunan ordusu tek başınaydı. “Bütün dünyayı yenmiş olmak” gibi bir durum olmadı, olamazdı.

* Atatürk askerlik mesleğine Sakarya Savaşı sonrası değil, ondan evvel döndü. Ayrıca Mustafa Kemal Paşa, Samsun’a ‘ordu komutanı’ olarak değil, ordu müfettişi olarak yollandı.

* Atatürk’ü bir hocayla ya da bir başkasıyla kucaklaşıp öpüşürken gösteren fotoğraf yoktur.

* 1933’te Onuncu Yıl’ı okul avlusunda kutlayanlar arasında fesli sarıklı hoca da var. Devrim yasaları gereği din görevlileri dinî kıyafeti salt ibadethane içinde giyebilir.

* Atatürk’ün cenaze törenine ilişkin verilen görüntülerin aralarına, parça parça “1953 yılında Etnografya Müzesi’nden Anıtkabir’e nakil” görüntülerinin konmuş olması büyük bir yanlış.

http://sinema.hurriyet.com.tr/haberl...ewsid=14296134