Çocuğumu göremiyorum

[rich1974]

Selamlar,
Tam Bir Yildir şubat 2006 Da 4.duruşmasi Olacak çekişmeli Bir Boşanma Davasinin Içindeyim Davaci Taraf Olan Benim. 7 Yaşinda Bir Oğlum Var. Bazi Sorularim Oalcak Yanitlarsaniz Sevinirim.

1.son üç Aydir Oğlum Eşim Tarafindan Bana Gösterilmiyor. Ne Yapabilirim.şubatta Olacak 4.duruşmada Mahkemeye Oğlumu Gösterilmediğini Söylesem Hakim Bana Bu Konuda Yardim Ci Olurmu.
2.çocuğum Için ödediğim Tedbir Nafakasini Göstermemesinden Dolayi Davali Taraftan Isteyebilirmiyim.

[necil]

Tedbir nafakasına hükmedildiğine göre çocuğunuzla görüş gün ve saatlerinizin de mahkemece belirlenmiş olması gerekir. Ancak, erkek olduğunuza göre bu konuda mahkemeden çok fazla bir şey beklemeyin. Ben de sizinle aynı durumda kalan mağdur bir babayım. Mahkeme çocuğumu ve beni ayın 1nci ve 3üncü pazarları ve sadece 4'er saatin dışında GÖRÜŞMEMEYE MAHKUM ETTİ. Bu bir yıl boyunca böyle sürdü. (Bazı aylarda 5 adet pazar oluyor. O durumda çocuğumu üç hafta üst üste göremiyorum ve mahkeme asla bunu düzeltmeye yanaşmıyor.) Yani kısacası; kanunlar, yargıçlar vs. bu konularda gözü kapalı olarak TAMAMEN KADININ YANINDA. Bırakın babanın çocuğunu görme hakkını bir yana, çocuğun babayı görme hakkını bile hiçe sayıyorlar maalesef. O dört saatlik görüşme günlerinin bazılarında bile çocuğumu göstermeyen anne için karakoldan polis getirterek tutanak tutturdum. Buna rağmen mahkeme kılını bile kıpırdatmaya gerek duymadı. Böyle bir ülkede yaşıyoruz malesef. Çocuğumuzun büyümesini ve kendi insiyatifini kullanmasını beklemekten başka çare yok gibi gözüküyor. Okuluna gidip tenefüslerde görmeye çalışınız benim yaptığım gibi. Bizim ülkemizde Aliye tarzı diziler çekilir ama çocuğunu rehin tutan anne ve çaresiz baba dizileri çekilmez. Sabır diliyorum size!

[slug]

Öncelikle sizin çocuğumu göremiyorum demeniz hakim için birşey ifade etmez. Bunu ispat etmelisiniz. Bu nasıl olacak? Bunun yegane yolu çocuğunuz icra kanalıyla almk üzere icra hakimliğine müracaat etmeniz ve icra takibi yapmanızdır. Biraz pahalıya mal olur ancak tek yol bu. Çocuk size teslim edilmesi, gereken gün ve saatde telimat yerinde bulundurulamazsa icra memuru bunu zapta geçer ve sizde bunu mahkemeye sunarsınız. Bu durumda baba velayet haklarını kötüye kullanan ebeveyn sıfatı kazanır ki bu durumda hakim çocuğu ondan alıp size dahi verebilir. Diğer taraftan hakimler bu konuda kadınlara öncelik verir diyen arkadaşıma katılmıyorum. Kızım 11 yaşında ve önce geçici velayet 'çalışan, çocuğa barınma ve eğitim olanakları sağlamaya ehil' olarak bana verildi, daha sonra Avrupa ve Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları söçzleşmesinden kaynaklanan hakları göz önüne alınarak kızım mahkemede 'babamla yaşamak istiyorum' dedei ve benimle yaşıyor. Artık hiçbirşey ben yaptım oldu şeklinde cereyan etmiyor. HAKLARNI İYİ BİLENİN SIRTI YERE GELMEZ Evet hukuk yavaş işleyen bir süreçtir ancak ispat ettiğiniz her iddinızda yanınızdadır.

[necil]

Daha önce de yazdığım gibi mahkeme çocuğumu ve beni ayın 1nci ve 3üncü pazarları ve sadece 4'er saatin dışında GÖRÜŞMEMEYE MAHKUM ETTİ. Bu bir yıl boyunca böyle sürdü. (Bazı aylarda 5 adet pazar oluyor. O durumda çocuğumu üç hafta üst üste göremiyorum ve mahkeme asla bunu düzeltmeye yanaşmıyor. Hem mahkemede hem de anneye yalvardım "lütfen 5inci pazarları da görebileyim çocuğumu" diye. Hayır. İzin yok. ) Böyle bir anneden bahsediyoruz. Ne telefonlarıma çıkar, ne de çocuğumun bana telefon etmesine veya telefonlarımı cevaplamasına izin verir. Ben çalmadım, çırpmadım, namussuzluk etmedim. Sakıncalı bir kişi değilim. Şerefimle yaşayan birisiyim. Tek suçum erkek olmak. (Evet bu bir suç çoğu Aile Mahkemesi nezdinde maalesef). Bu durumda 7gün 24saat sürekli böyle bir annenin beyin yıkaması altında olan babasına düşman edilen bir çocuğun mahkemede:
"-Ben babamla yaşamak istiyorum"
demesi ne kadar gerçekçidir? Siz neden bahsediyorsunuz Allahaşkınıza? Annesi çocuğu duruşmaya çıkardı ve hakim de bu oyundaki rolünü oynayarak:
"- Babanla 4 saat (ayda toplam 8 saat eder) görüşmek sana yetiyor mu?" diye sordu ve çocuk korkusundan tabi ki :
"- Evet yetiyor"
cevabını verdi. Aksi cevap verseydi akşam annesi tarafından başına kimbilir neler gelecekti. Böyle bir riske hangi çocuk girer?
"Haklarını iyi bilenin sırtı yere gelmez" demişsiniz. Bir de bunu büyük harflerle yazmışsınız. Yok böyle bir şey malesef!!
Ben haklarımı iyi biliyorum. Çocuğumun da haklarını iyi biliyorum. Çocuğumun (HER ÇOCUĞUN) babasıyla görüşmeye (ayda iki kezden fazla görüşmeye) hakkı vardır. Ama bunu bilmek malesef yetmiyor. Sırtımız, hem benim hem de çocuğumun sırtı yere geldi malesef ve BİR YILDIR DA SIRTIMIZ YERDEN KALKMIYOR. Siz şanslısınız, ama herkes sizin kadar şanslı olamıyor. Ne kanunlar, ne hukuk, ne de mahkemeler mağdur babanın ve babasından mahrum bırakılan çocuğun yanında olmuyor Türkiye'de. Siz katılsanız da böyle, katılmasanız da..
Saygılarımla.

[babaahmet]

Ben de bu konuda bir şeyler söylemek istiyorum..

Bir baba olarak benzer süreçleri yaşıyorum. mahkemem devam ediyor. Boşanmanın üç ana sonucu/mücadelesi olduğunu anladım.
1- Boşanmanın sağlanması,
2- Maddi paylaşım,
3- Çocuklar (en önemlisi),

Benim örneğimde, sadakatsizlik diz boyu, sabahlara kadar mesajlar, tel. görüşmeler aylarca durmaksızın, aynı "adam"larla gündüzleri liseli aşıklar gibi gezerken tozarken resimler vs. Hepsi belgeli, resimli.

Boşanmayı ben istiyorum. Çünkü aksini düşünebilmem, kabul etmem imkansız. Ama karşı taraf amacına ulaşacak. Çünkü, yukarıdaki üç unsur da lehine olacak, yani kaybedeceği bir şey yok. (Tabi onurlu bir yaşamı kaybetmiş olmak, bazıları için bir anlam ifade etmiyor.) En önemlisi çocuklar ve maalesef hukuk çok büyük bir çoğunlukla anne lehine karar veriyor deniyor .

Sadakatsizlik yetmez "zina" olacak. Ne yani, çocuklarımızın geleceğini kurtarabilmek için, "zina" ispatı ihtimaline karşı gizli kamera sistemleri içinde mi yaşayacağız. Tedbir kararı gereği, şu anda çocuklarımı(5 ve 6 yaşlarında) sadece 1. ve 3. pazar günleri görebiliyorum.
Ben de işte bunu anlamıyorum. Nasıl aldatan erkek boşanma sonucu çocuklarının velayetini kaybederse ve bu haksa, aynı şeyi yapan kadın da aynı şekilde çocuklarını bırakıp gitmeli, ne hali varsa görmelidir. Çocukların velayeti için Hukuk'un anne yönündeki tercihi, kadınların (Sapkınlığa eyilimli bazı kadınları kastediyorum.) bu tür davranışlarını cesaretlendirmektedir.

Necil haklı, bütün medya Aliye'ci oldu. Her gece tv lerde, basında çocuklarının peşinden koşturan medyatik anne görüntüleri ile kamuoyu tek yönlü etkilenmektedir. Çünkü, benzer durumdaki baba'lar, aile onurları ayaklar alına alınmasın diye çıkıp bir şey söyleyemiyor. Oturup kapalı kapılar ardında çocuklarına ağlıyor.

Bu tür istismarlar benim gözlemlediğim kadarıyla, hiç de azımsanacak boyutlarda değil.
Yani burada adalet yoktur. İstismar vardır. Bu tür konular çığrından çıkmak üzeredir. Hukukun buna müsade etmemesi lazımdır.

Bir de bazı ülke hukuklarında, ayrılan eşlerin, velayeti müşterek kullanması sözkonusuymuş. Bu konu ülkemizde hiç tartışıldımı acaba?

Herkese Selamlar...

[necil]

"Joint Custody" konusunun Türkiye'de kısa dönemde tartışılacağını pek sanmıyorum. Ancak biz mağdur babalar ile anneleri tarafından rehin tutularak babalarına düşman edilen çocukların haklarını savunmak üzere birleşebiliriz diye düşünüyorum. Bu amaçla bir web sitesi kuruyorum. (www.bosanmisbabalar.com / Çalışmalar bitmek üzere.) Site açıldıktan sonra siz, ben ve benzeri babaların katkısıyla bu sitenin gelişmesini ve böylece bir baskı grubu oluşmasını amaçlıyorum. Kapalı kapılar ardında ağlamaktan başka yapılacak şeylerimizin olduğuna inanıyorum. Günümüzdeki adalet sistemi MAALESEF BİZ BABALARIN ALEYHİNE ÇALIŞIYOR ama çocuklarımız büyüyünce bizim bu günlerde onlardan asla vazgeçmediğimizi, zalim annelerine pes etmeyip körü körüne annenin yanında olan çarpık adalet sistemine karşı çalıştığımızı görmeliler.
Sabır diliyorum size. (Kendinizi bırakmayın, bol bol spor yapın. Ben böyle atlatmaya çalışıyorum bu günleri.)

[babaahmet]

Sayın Necil, size çok teşekkür ediyorum. Benzer duygu ve düşünceler içinde olduğumuz anlaşılıyor. Ben eminin, biz sessiz bir çoğunluğu temsil ediyoruz. Ancak anlaşılan bu işler "sessiz" kalmakla hallolmuyor.
Bir baskı grubu ve bu yönde kamuoyu oluşturmak bence de tek ve endoğru yapılması gereken şey. Web sitesi girişiminizi çok taktir ettiğimi ve destekleyeceğimi bilmenizi isterim.

Benim özet olarak tekrar vurgulamak istediğim konu, boşanma kesin olarak kadın yönünden istismara açık. Çünkü kusurlu veya kusursuz olmak, gerek maddi paylaşım yönüyle gerekse çocuklar yönüyle (en önemlisi budur.) sonucu etkilemiyor. Geriye bir tek, maddi manevi tazminat hakkı kalıyor ki bu da hukukumuz uygulamalarında sembolik bir anlam ifade ediyor.

Madem evlilik akdi sadece bir tarafı bağlıyor, bu akid babalara bir güvence, bir hak sağlamıyor. Artık fazla saflığa gerek yok, niçin tek taraflı kendimiz bağlıyoruz, "Yok canım" demek lazım, "istersen gel beraber yaşayalım, samimiyetle ve gittiği yere kadar". Aksi giderse, çocuklarımızı nasıl olsa ayda iki gün görürüz. Bence kesinlikle daha iyi bir sistem ve bu öneride ciddiyim.


Sayın Slug,
Bizi lütfen delilleriniz ve davanız içeriği/seyri konusunda biraz daha bilgilendirebilirmisiniz.

Selamlar..

[necil]

Sayın babaahmet,
Web sitesini Şubat sonuna kadar aktif hale getirmeyi amaçlıyorum. Bende mail adresiniz olmadığı için sizi bilgilendirme imkanım olamayacak. Ancak siz web adresini biliyorsunuz. 7-8 hafta sonra girmeyi bir deneyiniz isterseniz. Benzer durumda arkadaşlarınız varsa lütfen onları da bilgilendiriniz.
Selamlar.

[ceylink]

Selam ben 21 yaşındayım.Annem ve babam ben 1 yaşındayken ayrıldılar.Ve sizin anlattığınız gb çok çekişmeli bir davaymış.Kanuni olarak size bi bilgi veremem ama size tavsiyelerim var.
Ben 9 yaşımdan beri onla görüşmüyorum.beni sadece o yaşıma kadar doğu günlerimde aradı.bahaneside beni kanunen görememesi ve geçirdiği diğer rahatsızlıklar oldu.bunun yanında bana bikez olsun onun hakkında kötü söz söylemeyen annemi kötüledi.
Öncelikle çocuğunu tenefüs aralarında görmeye giden babamızı saygılarıla selamlıyorum.
Beyler çocuğunuzun hayatında bir az olsun var olduğunuz sürece çocuğunuzun size baba demesini hiç bir güç engelleyemez
Yalnız çocuk sadece etrafına bakar yoksanız yoksunuzdur varsanız varsınızdır.Bunun nedenlerine bakmaz.Eğer annesinin sizden soğutacağına inanıorsanız zaten bu yarışta kim karşıyı kötülerse o kaybeder.Çocuk psikolojisidir bu.Ama eğer çocuğunuzun yanında olmazsanız o zaman onun kafasında karşı tarafın söylediği kötü sözleri doğrulatmış olursunuz.
Sakın çocuğunuzu bi strateji savaşının içine çekmeyin.Belki benim dediklerimi dinlerseniz çocuğunuz benim gb babasına ismiyle hitab etmek yerine baba der.iyigünler

[necil]

Çocuğum telefonlarıma çıkmıyor, beni hiç aramıyor. Tamamen annesinin etkisi altında. Anneyi elbette kötülemiyorum ama annenin beni kötülediğini düşünüyorum. Cep telefonundan eskiden "babacım" olan adımı silmiş durumda. Mahkemenin verdiği (YETERSİZ) görüş saatlerinde mutlaka alıyorum. Eve bıraktıktan sonra bir dahaki görüşme gününe kadar malesef telefonda bile konuşmuyor benimle.
Pedagogların söylediği şu:
<<Tenefüslerde çocuğunuzu görmeye gitmek "baba duruşu / baba saygısı" bakımından doğru değildir.>> Ben dayanamayıp yine de gidiyorum Arkadaşlarının önünde beni kovuyor. Böylece aslında çocuğa kötülük yaptığımı söylüyorlar.
<<Büyüyünce durumu kendisine anlatıp düzgün ve saygın bir şekilde görüşürsünüz>> diyorlar. Bu tavsiyeyi dinlemek ve uygulamak benim gibi duygusal bir baba için pek kolay değil.