İnfertilite (kısırlık) ve farklı çözümler

[fulya1212]

İnfertilite (Kısırlık) önemli bir sorun. Kişinin sosyal ve psikolojik olarak olumsuz etkilenmesine neden oluyor. Çocuk sahibi olamayan çiftlerin oranıda %10-20. Gerçi tıp bilimi bu konuda çok gelişmiş teknolojilerle tadavi şansı sağlıyor. Ancak kişinin yumurta veya sperm üretememesi durumunda çaresiz kalınıyor. Başka bir vericiden yumurta veya sperm sağlanmasından başka seçenek kalmıyor.
Sitede bir başka formda olayın hukuki boyutu tartışılmakla birlikte bu konuyu genel forma taşıyarak olayın toplumsal ve etik boyutunu tartışmaya açmak istedim. Yanıt ve yorumlar için teşekkürler...

Erkek yanıtlayıcılar için soru şu:

Biyolojik açıdan çocuk sahibi olmamanız için bir neden yok. Ancak eşiniz için durum farklı. Her yolu denediniz. Olmadı. Eşinizinde onaylaması koşuluyla tanımadığınız birinin yumurtasının kullanılması yoluyla çocuk sahibi olmayı düşünürmüsünüz?

Kadın yanıtlayıcılar için soru şu:

Biyolojik açıdan çocuk sahibi olmamanız için bir neden yok. Ancak eşiniz için durum farklı. Her yolu denediniz. Olmadı. Eşinizinde onaylaması koşuluyla tanımadığınız birinin sperminin kullanılması yoluyla çocuk sahibi olmayı düşünürmüsünüz?

[Av.Duygu Tekay]

Fulya Hanım;
Zor bir soru sorduğunuz. Böyle bir problem yaşanırken verilecek cevaplar tahminimce farklı olacaktır. Hayır ve kararsızım şeklinde cevaplansada..

[Av.Dilek Kuzulu Yüksel]

Böyle bir durumda evlat edinmek bana daha doğru geliyor ancak Duygu Hanımın da dile getirdiği gibi zor bir soru, problemi yaşarken farklı düşünülebilir.

[Av.Tayfun Eyilik]

ikinci bir soru daha sorulmalıydı bence

Sizde eşinizde Biyolojik açıdan çocuk sahibi olabilecek durumda değilsiniz. Her yolu denediniz evlatlık alırmıydınız ?

[Av.Fırat Bayındır]

Bu konuda büyük filozof MURPHY şöyle der :

"üzülme kısırlık herediter değildir, çocuklarına geçmez..."

[commodore1tr]

Ben şahsen düşünüp taşınıp kaşınıp 3,5 paket sigara bir o kadar şişede alkol tüketimi yaptıktan sonra 'hayır' yanıtında karar kıldım. Belki bekarım diye kolay geldi hayır yanıtı ama gerçekten hayır.
Çocuk esirgeme kurumundan yeni doğmuş bir bebeği tüm yükümlülükleriyle üstlenmek zaten var olan bir cana sahip çıkmaktır diye düşünüyorum. Ne başkasının spermi ne de yumurtası. başka spermde anne öz olacaktır başka yumurtada baba öz yani sanki yarım kalacak bir bütünlük. Bunla uğraşmaktansa anne babası tarafından bir şekilde bırakılmış bir bebeği insan gibi yetiştirmek daha evladır. Anneside bende bizle ilgisi olmadığını bilir bizim gibi sahip çıkarız diye düşünüyorum...

[fulya1212]

Şüphesiz ki evlat edinmek bir seçenek. Ancak sanıldığı kadar kolay bir yol da değil. Yani gidip bir bebek istiyorum dediğinizde vermiyorlar hemen. Heleki 0-2 yaş arası bir bebek evlat edinmek yıllar alan bir süreç. Üstelik yıllar sonra ortaya çıkacak bir ebeveny kabusu da var.

Öte yandan madem başkasının çocuğunu kendi çocuğumuz gibi büyütmeyi düşünebiliyoruz neden eşimizin biyolojik anlamda da ebeveyn olduğu bir çocuğa soğuk bakılıyor? Kadın açısından bakıldığında bu bebek kendi rahminde büyüyeceği için kendini daha çok ana hissetmez mi?
Erkek açısından bakıldığında sevdiği ve seçtiği eşinden bir parça olması daha iyi değil mi?
Kaldıki burada biyolojik ebeveyn siz olacaksınız. Ve eşiniz bunu onaylıyor. Bilmiyorum gerçekten samimi olarak hayır demek mümkün mü?

[fulya1212]

Ne başkasının spermi ne de yumurtası. başka spermde anne öz olacaktır başka yumurtada baba öz yani sanki yarım kalacak bir bütünlük.

Sayın commodore,
Hernekadar gerekçeniz karşı tarafın lehine ve eşitlikçi olarak gözüksede bütünlük konusunu bir daha düşünmenizi öneririm. Doğanın kendinden esirgediğini, sizden esirgemeyen bir eşiniz varsa ve tersi düşünüldüğünde sizde ondan esirgemiyorsanız o evlilikte tam bir bütünlük vardır. Doğal olarak böyle bir evlilikten doğacak çocukta bütün olarak öz ebeveynlere sahiptir.

[commodore1tr]

Baştan da belirtmiştim belki bekar olduğumdan böyle düşünüyorum diye tabiiki evlenip böyle bir sorun çıkarsa ki allah göstermesin o zaman doğal olarak eşin de bir fikri olacak vede o fikirde değerlendirilecektir birlikte.
Ancak taraflardan birisinin tamamen benim dediği öbür tarafınsa baba veya anne rolünde bir konu mankeni olacağıda aklımdan çıkamıyor. Her şey iyi giderse sorun olmayabilir ancak ya boşanma gibi bir durum olursa ? O çocuğun nasıl kullanılabileceğini düşünmek bile istemiyorum. Muhtemelen mahkemede taraflardan birisini küçük düşürücü olarak gündeme gelecek ve aslında çocuğun ' onun hiçbirşeyi olmadığı ' savunulacaktır. buda kaldırılabilecek bir durum değil gibi geliyor bana.. Yaşam sürecini kısa olmasına rağmen olabilecekler açısından bir bütün olarak değerlendirmek gibi salakça bir alışkanlığımdan dolayı kendimce bir yorum yaptım.
Kaldıki hala çocuk esirgeme kurumundan evlat edinip onu yararlı bir insan olarak yetiştirmeyi daha mantıklı buluyorum benim değil bizim kavramı daha sağlam olur taraflar bilir ki iki tarafında değildir bu çocuk ama ikisinin ortak iradesidir yanlarında olması... Çocuk esirgeme kurumunun çok meşakketli yollarla çocuk vermesi ise ayrı bir sorundur o sorun bürokrasinin düzenlenmesi ile aşılır kanaatindeyim.
Ortaya çıkacak ebeveyn kabusunun yanında ortaya çıkacak asıl baba asıl anne sorunu da var.... Sayın Bayındırın 'sahi benim babam kim ' formu bu konuda fikir veriyor. Ya günün birinde adamın birisi çıkıp bu çocuk benim derse sperm onunsa yani özetle kabus kabussa ve yaşanmalıysa yaşanır öyle yada böyle kabuslardan korksaydık dünyaya gelmememiz lazımdı... onlarda yaşamın bir parçası...

[Av.Duygu Tekay]

Fulya Hanım; sizi cezalandırmak lazım. Dünden beri durduk yere bu konu aklıma takıldı. Ve içselleştirmeye başladım. Şu fani dünyada kendi halimde yaşayıp giderken uyapaılacak anketmiydi bu. Evlatlık kavramına ise bir şekilde hayatımızda var ama sizin sorunuz haddinden fazla kafa karıştırıcı. Etik olarakta sivri tarafları var. Yine de evlat edinmek daha uygun gibi sanki..