Ýnfertilite (kýsýrlýk) ve farklý çözümler

Ýnfertilite (Kýsýrlýk) önemli bir sorun. Kiþinin sosyal ve psikolojik olarak olumsuz etkilenmesine neden oluyor. Çocuk sahibi olamayan çiftlerin oranýda %10-20. Gerçi týp bilimi bu konuda çok geliþmiþ teknolojilerle tadavi þansý saðlýyor. Ancak kiþinin yumurta veya sperm üretememesi durumunda çaresiz kalýnýyor. Baþka bir vericiden yumurta veya sperm saðlanmasýndan baþka seçenek kalmýyor.
Sitede bir baþka formda olayýn hukuki boyutu tartýþýlmakla birlikte bu konuyu genel forma taþýyarak olayýn toplumsal ve etik boyutunu tartýþmaya açmak istedim. Yanýt ve yorumlar için teþekkürler...

Erkek yanýtlayýcýlar için soru þu:

Biyolojik açýdan çocuk sahibi olmamanýz için bir neden yok. Ancak eþiniz için durum farklý. Her yolu denediniz. Olmadý. Eþinizinde onaylamasý koþuluyla tanýmadýðýnýz birinin yumurtasýnýn kullanýlmasý yoluyla çocuk sahibi olmayý düþünürmüsünüz?

Kadýn yanýtlayýcýlar için soru þu:

Biyolojik açýdan çocuk sahibi olmamanýz için bir neden yok. Ancak eþiniz için durum farklý. Her yolu denediniz. Olmadý. Eþinizinde onaylamasý koþuluyla tanýmadýðýnýz birinin sperminin kullanýlmasý yoluyla çocuk sahibi olmayý düþünürmüsünüz?

Fulya Haným;
Zor bir soru sorduðunuz. Böyle bir problem yaþanýrken verilecek cevaplar tahminimce farklý olacaktýr. Hayýr ve kararsýzým þeklinde cevaplansada..

Böyle bir durumda evlat edinmek bana daha doðru geliyor ancak Duygu Hanýmýn da dile getirdiði gibi zor bir soru, problemi yaþarken farklý düþünülebilir.

ikinci bir soru daha sorulmalýydý bence

Sizde eþinizde Biyolojik açýdan çocuk sahibi olabilecek durumda deðilsiniz. Her yolu denediniz evlatlýk alýrmýydýnýz ?

Bu konuda büyük filozof MURPHY þöyle der :

"üzülme kýsýrlýk herediter deðildir, çocuklarýna geçmez..."

Ben þahsen düþünüp taþýnýp kaþýnýp 3,5 paket sigara bir o kadar þiþede alkol tüketimi yaptýktan sonra 'hayýr' yanýtýnda karar kýldým. Belki bekarým diye kolay geldi hayýr yanýtý ama gerçekten hayýr.
Çocuk esirgeme kurumundan yeni doðmuþ bir bebeði tüm yükümlülükleriyle üstlenmek zaten var olan bir cana sahip çýkmaktýr diye düþünüyorum. Ne baþkasýnýn spermi ne de yumurtasý. baþka spermde anne öz olacaktýr baþka yumurtada baba öz yani sanki yarým kalacak bir bütünlük. Bunla uðraþmaktansa anne babasý tarafýndan bir þekilde býrakýlmýþ bir bebeði insan gibi yetiþtirmek daha evladýr. Anneside bende bizle ilgisi olmadýðýný bilir bizim gibi sahip çýkarýz diye düþünüyorum...

Þüphesiz ki evlat edinmek bir seçenek. Ancak sanýldýðý kadar kolay bir yol da deðil. Yani gidip bir bebek istiyorum dediðinizde vermiyorlar hemen. Heleki 0-2 yaþ arasý bir bebek evlat edinmek yýllar alan bir süreç. Üstelik yýllar sonra ortaya çýkacak bir ebeveny kabusu da var.

Öte yandan madem baþkasýnýn çocuðunu kendi çocuðumuz gibi büyütmeyi düþünebiliyoruz neden eþimizin biyolojik anlamda da ebeveyn olduðu bir çocuða soðuk bakýlýyor? Kadýn açýsýndan bakýldýðýnda bu bebek kendi rahminde büyüyeceði için kendini daha çok ana hissetmez mi?
Erkek açýsýndan bakýldýðýnda sevdiði ve seçtiði eþinden bir parça olmasý daha iyi deðil mi?
Kaldýki burada biyolojik ebeveyn siz olacaksýnýz. Ve eþiniz bunu onaylýyor. Bilmiyorum gerçekten samimi olarak hayýr demek mümkün mü?

Sayýn commodore,
Hernekadar gerekçeniz karþý tarafýn lehine ve eþitlikçi olarak gözüksede bütünlük konusunu bir daha düþünmenizi öneririm. Doðanýn kendinden esirgediðini, sizden esirgemeyen bir eþiniz varsa ve tersi düþünüldüðünde sizde ondan esirgemiyorsanýz o evlilikte tam bir bütünlük vardýr. Doðal olarak böyle bir evlilikten doðacak çocukta bütün olarak öz ebeveynlere sahiptir.

Baþtan da belirtmiþtim belki bekar olduðumdan böyle düþünüyorum diye tabiiki evlenip böyle bir sorun çýkarsa ki allah göstermesin o zaman doðal olarak eþin de bir fikri olacak vede o fikirde deðerlendirilecektir birlikte.
Ancak taraflardan birisinin tamamen benim dediði öbür tarafýnsa baba veya anne rolünde bir konu mankeni olacaðýda aklýmdan çýkamýyor. Her þey iyi giderse sorun olmayabilir ancak ya boþanma gibi bir durum olursa ? O çocuðun nasýl kullanýlabileceðini düþünmek bile istemiyorum. Muhtemelen mahkemede taraflardan birisini küçük düþürücü olarak gündeme gelecek ve aslýnda çocuðun ' onun hiçbirþeyi olmadýðý ' savunulacaktýr. buda kaldýrýlabilecek bir durum deðil gibi geliyor bana.. Yaþam sürecini kýsa olmasýna raðmen olabilecekler açýsýndan bir bütün olarak deðerlendirmek gibi salakça bir alýþkanlýðýmdan dolayý kendimce bir yorum yaptým.
Kaldýki hala çocuk esirgeme kurumundan evlat edinip onu yararlý bir insan olarak yetiþtirmeyi daha mantýklý buluyorum benim deðil bizim kavramý daha saðlam olur taraflar bilir ki iki tarafýnda deðildir bu çocuk ama ikisinin ortak iradesidir yanlarýnda olmasý... Çocuk esirgeme kurumunun çok meþakketli yollarla çocuk vermesi ise ayrý bir sorundur o sorun bürokrasinin düzenlenmesi ile aþýlýr kanaatindeyim.
Ortaya çýkacak ebeveyn kabusunun yanýnda ortaya çýkacak asýl baba asýl anne sorunu da var.... Sayýn Bayýndýrýn 'sahi benim babam kim ' formu bu konuda fikir veriyor. Ya günün birinde adamýn birisi çýkýp bu çocuk benim derse sperm onunsa yani özetle kabus kabussa ve yaþanmalýysa yaþanýr öyle yada böyle kabuslardan korksaydýk dünyaya gelmememiz lazýmdý... onlarda yaþamýn bir parçasý...

Fulya Haným; sizi cezalandýrmak lazým. Dünden beri durduk yere bu konu aklýma takýldý. Ve içselleþtirmeye baþladým. Þu fani dünyada kendi halimde yaþayýp giderken uyapaýlacak anketmiydi bu. Evlatlýk kavramýna ise bir þekilde hayatýmýzda var ama sizin sorunuz haddinden fazla kafa karýþtýrýcý. Etik olarakta sivri taraflarý var. Yine de evlat edinmek daha uygun gibi sanki..