Şiir de lazım!..

[Av.Aslı Yazıcı]

Gitme

Sabah ayazı dokunur
Gül yanağına
Bu ayrılıkta bana dokunur, gitme
Sevgi bağına Baykuşları tünetme
Allah'ını seversen gitme
En büyük aşk imkansız olanmış
En büyük aşk, yalanmış derim
gidersen, gitme
Sabah ayazı dokunur gül yaprağına
Bu yüzden dağları sis kaplar
Ve bu yüzden çiçekler büyümez
Açmaz tomurcuklar
Bak yalvarıyorum gitme
Allah'ını sever sen gitme
Beni buralarda perişan etme
Alışamam gidişine
Teninin kokusunu özlerim
Yüreğim bir kurşun gibi ağırlaşır
Şarkılar yaralar
Şiirler öldürür beni gitme
Beklemek ölümden ötedir
Bilmezsin sen gitme
İstersen çay koymayı unut, kızmam
Gözlerinde içerim kahvemi
Yakma sobayı,sinemde ısıtırım seni
Daha önce ricada bulunmadım kimseye
Ama sana yalvarıyorum gitme
Yüreğim ökseye tutulmuş
Çırpınan yaralı bir kuş
Ben saksıda kuruyan çiçek
Gidersen bu can ölecek gitme
Allah'ını seversen gitme

Ömer Arslan

[Harun Gür]

SEVGİLERDE

Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.

Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vaktiniz olmadı.

Behçet NECATİGİL

[Harun Gür]

ELDE VAR HÜZÜN

Söyleşir
Evvelce biz bu tenhalarda
Ziyade gülüşürdük
Pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha Kuşlarının
Ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
Zamanlar değişti
Ayrılık girdi araya
Hicrana düştük bugün

Ah nerde gençliğimiz
Sahilde savruluşları başıboş dalgaların
Yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
Elde var hüzün

O şehrâyin fakat çıkar mı akıldan
Çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
Sırılsıklam âşık incesaz
Kadehlerin mehtaba kaldırılması
Adeta düğün
Hayat zamanda iz bırakmaz
Bir boşluğa düşersin bir boşluktan
Birikip yeniden sıçramak için
Elde var hüzün

Attila İLHAN

[Av.Dilek Kuzulu Yüksel]

E y h a y a t, s e n ş a v k ı s u l a r d a b i r d o l u n a y s ı n.
A s l ı n d a y o k u m b e n b u o y u n d a,
ö m r ü m b e n i y o k s a y s ı n...

Yaşam bir ıstaka;
gelir vurur ömrünün coşkusuna.
Hani tutulur dilin,
konuşamazsın...

Tırmandıkça yücelir dağlar.
Sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü;
tutunamazsın!

Eloğlu sevdalardan dem tutar,
aşk büyütür yıldızlardan;
senin ise düşlerin yasak,
dokunamazsın...

Birini sevmişsindir geçen yıllarda.
Açık bir yara gibidir hâlâ.
Hâlâ ne çok özlersin onu,
ağlayamazsın...

Yolunda köprüler çürür.
Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda.
Savurur hayat kül eyler seni,
doğrulamazsın!

Yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.
Her şey çeker ve iter,
anlatamazsın...

Yaşam bir ıstaka,
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.
Sesinde çığlıklar boğulur ama,
bağıramazsın...

Sonra vakt erişir, toprak gülümser sana;
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın...

Yazdırmalısın mezar taşına:
Ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın,
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın...

Yılmaz Odabaşı

[Av.Ragıp Atay]

Değişik

Başka türlü bir şey benim istediğim:
Ne ağaca benzer, ne de buluta.
Burası gibi değil gideceğim memleket
Denizi ayrı deniz,
Havası ayrı hava..

Bir başka yolculuk dalından düşmek yere
Yaşadığından uzun

Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
Ağacın yüksekliğince
Dalın yüksekliğince rüzgarda
ve bir yeni ömür
Vardığın çimen yeşilliğince

Nerde gördüklerim?
Nerde o beklediğim
Rengi başka
Tadı başka..

Can Yücel

[Av.Dilek Kuzulu Yüksel]

Gidemeyiş

Güz ve kış ve ilkbahar geçti
Yaz çarçabuk geçti
Hepsi tekrar tekrar geçtiler
Bu bana uzun geldi

Gecem avurtlarım gibi çöktü
Ve çöktüm
Sabahım, sabahlarım
Kabından taşan sütler gibi büyüdü
Ve taştım
Gün güne taşındı, yıl yıla
Gitmedim, gidemedim


Edip Cansever

[Av.Dilek Kuzulu Yüksel]

Teğet

Herkes kırılamaz;
bazen ipince bir dal olmak gerekir
kırılmak için:

Ama dünya kütüklerin...

Ağlayamaz herkes;
ağlayabilecek kadar büyümek gerekir:

Dünya ise küçüklerin...

Sevemez herkes;
bir orman olmak gerekir sevmek için:

Bak ki dünya çöllerin...

Ve vâkur bir damla olmak
dalga için.

Katılmak okyanusa aşk için, isyan için!


Yılmaz Odabaşı

[av.sibelulutas]

YAPRAK DÖKÜMÜ

Elli bin şiir roman filan okudun yaprak dökümünü anlatır,
Elli bin film seyrettim yaprak dökümünü gösterir,
Elli bin kere gördüm yaprak dökümünü..
Düşüşlerini sürünüşlerini çürüyüşlerini yaprakların.
Elli bin kere duydum ölü hışırtılarını kunduramın altında,
Avucumda ve parmaklarımın ucunda...
Ama yaprak dökümüne rastlamak yine de burar içimi,
Hele bulvarlarda yaprak dökümüne
Hele kestaneyseler
Hele çocuklar geçiyorsa oralardan
Hele güneşliyse hava
Hele iyi bir haber almışsam o gün dostluk üstüne
Hele o gün sancımıyorsa yüreğim
Hele sevdiğimin beni sevdiğine inanıyorsam o gün
Hele o gün insanlarla ve kendimle aram iyiyse
Yaprak dökümüne rastlamak burar içimi
Hele bulvarlarla yaprak dökümüne
Hele kestaneyseler....

Nazım Hikmet 6 Eylül 1961...

***

BULUT MU OLSAM

Denizin üstünde ala bulut
Yüzünde gümüş gemi
İçinde sarı balık
Dibinde mavi yosun
Kıyıda bir çıplak adam
Durmuş düşünür..

Bulut mu olsam
Gemi mi yoksa?
Balık mı olsam
Yosun mu yoksa?
Ne o,ne o, ne o.
DENİZ OLUNMALI OĞLUM,
BULUTUYLA, GEMİSİYLE, BALIĞIYLA, YOSUNUYLA...

Nazım Hikmet

[gecem1970]

Geri Gelmeyecekler

Kara kırlangıçlar kuşkusuz geri gelecekler öldürerek
akılsız gece kelebeklerini gagalarının takırtısıyla;
ama tam hız uçarken duruverenler, senin güzelliğinle
benim parlak talihimi seyretmek için... adımızı bilirmiş gibi-
onlar geri gelmeyecek. Sık, limonsu hanımeli,
topraktaki kökünden senin pencerene doğru tırmanan
daha da güzel çiçekler açacak geceye;
oysa bunlar... çiy taneleri gibi, titreyen, parlayan, düşen
gündüz gözyaşları - onlar geri gelmeyecek...

Bir başka aşk ateşli sözünü üfleyecek kulağına
uyandıracak kalbini, belki, soğuk uykusundan;
ama sessiz, kendini vererek ve dizlerinin üzerinde
insanın Tanrıya taptığı gibi mihrapta, benim seni sevdiğim gibi-
kandırma kendini, bir daha öyle sevilmeyeceksin.

Robert Lowell

[gecem1970]

Çirkin Ağacı

sonra bir ağaç buldum
bunaldım ve bunaldım ve bir ağaç buldum
bir kadında dolaşmış gibi yoruldum
şarabın mantarı üzdü beni yaşamak ne kadar zor
uyudum sandıydım gece içimden geçmiş
benden ağır gölgemde doğruldum
yakındım toprağa toprağa yakındım
bu nasıl bir ağaç benden de çirkin
bu benim ellerim ne olacak bu benim
fotoğrafta uzun çıkıyor parmaklarım
insan ömründe kısa ne olacak
bunaldım ve bunaldım ve bir ağaç buldum
salıncakları biraz yüksek kurmuşlar
ayaklar yere değmiyor binenin boynu bükük
ömrümüz tehlikeli bir oyuncak
yağmur yağsa yağmur gibiyiz
göğe baksam yağmur yağacak
ne tuhaf
sonra bir ağaç buldum
ömrüme doğru büyüyen bir ağaç buldum
bizi getirip buraya bırakmışlar beni getirip
kışa girer gibi çirkin
her dalında bulanık bir ay doğuyor ağacımın
benim bu ellerim ne olacak
hiçbir şey ölmez her şey yaşar
ölümü söyleyen taşlar gibi
harfleri yanyan koyup
unutulur gibi deftere yazmışlar

Sinan Oruçoğlu