Yeni Borçlar Kanunu hizmet sözleşmeleri bölümünde işçinin borçları arasında fazla çalışma da düzenlenmiştir.

MADDE 398- Fazla çalışma, ilgili kanunlarda belirlenen normal çalışma süresinin üzerinde ve işçinin rızasıyla yapılan çalışmadır. Ancak, normal süreden daha fazla çalışmayı gerektiren bir işin yerine getirilmesi zorunluluğu doğar, işçi bunu yapabilecek durumda bulunur ve aynı zamanda kaçınması da dürüstlük kurallarına aykırı olursa işçi, karşılığı verilmek koşuluyla, fazla çalışmayı yerine getirmekle yükümlüdür.
Özel kanunlardaki hükümler saklıdır.

İş kanunu41. maddesinde düzenlenen fazla çalışma hükümlerine göre, yılda 270 saatten çok Fazla Çalışma yapılamayacağı hükmüne rağmen ücret ödendiği sürece 270 saatin üzerinde fazla çalışma mümkündür. Ancak işçinin buna rızası yoksa işveren işçiyi fazla çalışmaya zorlayamaz.
Anımsadığım kadarıyla bir kaç Yargıtay kararında işçinin fazla çalışmayı reddetmesinin haklı veya geçerli fesih imkanı vermediği yolundaydı.

Bir davamda sipariş yoğunluğu nedeniyle işçilerden talep edilen fazla çalışmayı 2 işçinin reddettmesi, üstelik de fazla çalışma yapılacağı kendilerine bildirildiği halde bunu kabul etmediklerini mesai bitimine kadar gizleyip normal mesai sonunda servise binip gitmelerini geçerli fesih olarak değerlendirmemiz üzerine açılan işe iade davasını elbette ki işçiler kazanmıştı ancak işveren de çalıştıramadığı makineler nedeniyle zarara uğramıştı.

Şimdi Borçlar K. ndaki bu yeni düzenleme karşısında işveren tarafında en azından geçerli fesih imkanı doğmuş gibi geliyor bana.