Bir gün yüreğime sordum

[Ümit KURT]

Bir gün yüreğime sordum
Beni senmi yaşatiyorsun ?
Dediki:
Seni bilmem ama Onu ben yaşatıyorum
Aşk bu,ölüm gibi genç yaşta dinlemez
Çaldımı kapını bir kez,sonunu düşündürmez
Birde bakmışın gönül,Ömür geçmiç herçey bitmiş
Son gelene kadar,kaybolan göze görünmez
Bir bakişa bir gülüşe aldandın değilmi
Yazık,yazık ettin hem kendine hem bana

Böyle olacağını biliyordum
Daha doğrusu, korkuyordun onu kaybetmekten
Korktuğun başa geldi
Çek şimdi yüreğim, dayan dayanabilirsen
Sevdiğidini kaybetmek,ne mağlub olmaya benzer nede iflas etmeye
Bu başka birşey tarifi mümkün değil bu acının
Sözler aciz kalır anlatmaya doktoru yokki aşkın
Sevdiğim şimdi sana sesleniyorum
İnanıyorumki feryadımı duyuyorsun
Ve inanıyorumki halimi görüyorsun

Keşke, keşke hayatta olsaydın,yaşasaydın..
Benden ölümle değilde yaşayarak uzak kalsaydın
keşke..
Aya bakardim geceleri ,belki sende bakarsın diye
Hani, hani gözlerimiz buluşur diye
Zaten uzaktın hasretinde çekilmiyordu
Ama hasretin, ayriliğin çaresi vardı
Ya ölümün ?
Şunu bilki artık kalpsiz ve ruhsuzum senden bir başkasına
Şimdi rahat uyu, sen rahat uyu
Sevdiğim bu yürek sevmez kimseyi birdaha
Artık sen toprağin ,bende senin esirinim
Sen toprağın, bende senin esirinim