Darağacında Üç Fidan

[Av.Ragıp Atay]

Yarın Hıdırellez. Hızr peygamber ile İlyas peygamberin buluşması. Kavuşamayan aşıkların kavuşma günü, baharım müjdecisi, İslamiyette olmasa bile müslüman gibi kutlanan bir gün.
Hadi bakalım, yumurtaları soğan kabuğuyla kaynatın, kapalı yerde kalmayın, evde uyumayın; Sakın ha yıkanmayın, Hayata dair ne istiyorsanız bir kağıda çizin ve onu bir gül ağacının dibine asın. Bunları yapın ki dilekleriniz kabul olsun.

Sakın olaki, bir hıdırellez günü katledilen 3 genci hatırlamayın. Onlar ki, niçin öldürüldüğünü bilmiyordu, öldürüğlmesine karar verenler de, nizç bu kararı verdiklerini açıklayamıyorlardı. Ama bir hıdırellez günü aldılar onları aramızdan.
Gül fidanına dileklerini sunmak isteyen 3 kişi, darağacında 3 fidan olarak kaldı anılarımızda.

[Av.Ragıp Atay]

6 mayıs 1972 saat 01.25 'te hakkında verilen hüküm yerine getirilmiştir ve ölmeden önce yazdığı son mektup şöyledir;

baba;

Mektup elinize geçmiş olduğu zaman aranızdan ayrılmış bulunuyorum.ben ne kadar üzülmeyin dersem yine de üzüleceğinizi biliyorum. fakat bu durumu metanetle karşılamani istiyorum, insanlar doğar,büyür,yaşar ölürler,önemli olan cok yasamak degil,yaşadiğı süre içinde fazla şeyler yapabilmektir.bu nedenle ben erken gitmeyi normal karsiliyorum.ve kaldı ki benden evvel giden arkadaslarim hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir.benim de düşmeyeceğimden şüphen olmasın,oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir, o bu yola bilerek girdi ve sonunda da bu olduğunu biliyordu.seninle düşüncelerini ayri ama beni anlayacagini tahmin ediyorum.sadece senin degil, türkiye'de yasayan KÜRT ve TÜRK halklarının da anlayacagina inaniyorum.cenazem için avukatlarıma gerekli talimatı verdim.ayrica savcıya da bildirecegim.Ankara'da 1969'da olen arkadasim Taylan Özgür'un yanına gömülmek istiyorum.onun icin cenazemi İstanbul'a götürmeye kalkışma, annemi teselli etmek sana düşüyor.kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum.kendisine özellikle tembih et,onun bilim adami olmasini istiyorum,bilimle uğraşsın ve unutmasın ki bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir,son anda yaptiklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi,abimi,kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşi ile kucaklarım.

Oğlun Deniz Gezmiş

-------------------------
DARAĞACINDAKİ SON SÖZLERİ

"yaşasın tam bağımsız Türkiye! yaşasın marksizm-leninizm. yaşasın türk ve kürt halklarının kardeşliği! yaşasın işçiler, köylüler! kahrolsun emperyalizm!"
"amerikan emperyalizmine, sovyet revizyonizmine, bulgar dalkavukluguna, romen soytarılığına karşı türk devrimcisiyim."
";bunun hesabı sizden sorulacaktır"

[Av.Ragıp Atay]

Hüseyin İnan’ın idam edilmeden önceki son mektubu;


Babama, anneme, kardeşlerime ve yakın akrabalarıma, söyleyecek fazla söz bulamıyorum. Bir insanın sonunda karşılaşacağı tabii sonuç, bildiğiniz sebeplerden dolayı erken karşıma çıktı. üzüntü ve acınızı tahmin ediyorum. İleride durumumu çok daha iyi anlayacağınız inancındayım. metin olunuz. Üzüntü ve acılarınızı unutmaya çalışınız. bütün varlığımla hepinize kucak dolusu selamlar sevgiler! Yazılacak çok şey var, fakat hem mümkün değil, hem de sırası değil.. candan selamlar.

[Av.Ragıp Atay]

başgardiyan odasında deniz'in oturduğu sandalyede yusuf oturuyordu şimdi. deniz asılırken yusuf'u alıp o odaya getirmişler.

--duydum deniz'in sesini,-- dedi, bize dönerek.

bunu derken, deniz'in son sözlerini onayladığını; darağacında arkadaşının gösterdiği soğukkanlılıktan son derece kıvanç duyduğunu; umduğu, beklediği yiğitçe davranışı yaşamaktan mutlu olduğunu anlatmak ister gibiydi.

infaz savcısına döndü:

--mektuplarımı babama verirsiniz, değil mi?-- dedi.

--elbette veririz,-- dedi savcı. --bize güvenin yok mu?--

--yok tabii,-- dedi yusuf. --size niye güveneyim?--

--veririz, veririz. merak etme sen,-- dedi savcı.

ve infaz savcısı, sözünde durmadı: yusuf'un yazdığı iki mektuptan birini, köylülerine, akrabalarına yazdığı ikinci mektubu yerine iletmedi.

--tuvalete gitmek istiyorum,-- dedi yusuf.

--peki,-- dedi savcı.

yusuf'u prangalarıyla götürdüler.

orada bulunan bir albay,

--dikkat edin, intihar edebilir,-- dedi, yusuf'un arkasından.

ama yusuf duymadı bu sözleri.

--bunu yapacak insanlar değil onlar. merak etmeyin,

-- demek zorunda kaldık.

--hiç belli olmaz,-- dedi albay.

az sonra getirdiler yusuf'u. intihar etmemişti.

--yusuf, bir sigara içer misin?-- dedim.

uzun maltepe'ydi. çıkardım.

--son bir sigara içeyim;-- dedi.

sıkıştırdım dudaklarına, yaktım.

gardiyanlar yardımcı oldular, sigarasını sonuna kadar içirdiler.

son sigarasını içerken, birden, odadaki kalabalığın içinde birini tanıyıverdi. tam karşısındaydı adam. sivil biriydi. pencerenin yanında duruyordu.

--işkenceler nasıl gidiyor?-- dedi yusuf.--

adam beklemiyordu böyle bir soruyu. telaşlandı.

--bizde öyle şeyler yok,-- dedi.

--peki elektrik işkenceleri nasıl gidiyor? başarılı mı?--

--öyle şeyler yapmayız biz,-- dedi adam.

--yaa, öyle mi? çoluk çocuğun var mı senin?--

--bir kızım var.--

--hangi okula gidiyor?--

--daha küçük. okula gitmiyor.--

--iyi, iyi,-- dedi yusuf.

sonradan öğrendik: adam, ankara emniyet müdürüymüş.

infaz savcısı, doktorları çağırdı.

oda insanlarla dolmuştu yine.

--yusuf arslan'ın infaza engel bir rahatsızlığı var mı?

-- dedi savcı.

-- hiçbir şeyim yok,-- dedi yusuf. --sanki komada olsam asmayacak mısınız?

-- savcı bu soruyu yanıtlamadı. kararı okudu.

-- bu okuduğum karar sana mı ait?-- dedi.

--bana ait,-- dedi yusuf.

--bir diyeceğin var mı?--

--yok.--

savcı, o her zamanki çirkin sesiyle, --yusuf'u bekletmeyelim,-- dedi.

ceplerini boşalttılar. yusuf'un cebinden de 17.25 lira çıktı. emanet hesabına aldılar.

kağıda sarılı ikinci paketi açtılar. çıkardıkları ikinci beyaz ölüm gömleğini de yusuf'a giydirdiler.

--bu gömleği giydirmeden asamaz mısınız -- dedi yusuf.

--usul böyle,-- dedi savcı.

ayaklarındaki prangaları çözdüler.

--hadi yusuf,-- dedi savcı.

yusuf yerinde doğruldu. yanımızdan geçerken,

--hoşçakalın,-- dedi bize.

sustuk.

yürüdü iki gardiyanın ortasında.

avluya, aynı yere çıktık.

hüseyin ağırbaşlıdır, ciddidir. gündelik durumlarında bile hüseyin'in gülmesi olağandışıdır, yapısına aykırıdır. ama yusuf öyle değildir, her zaman gülümser, güler yüzlüdür o.

kalkıp giderken, bize -- hoşçakalın,-- derken bile sesi o kadar olağan, yüzündeki gülüş bile öylesine bildik,
öylesine alıştığımız bir şeydi ki.

hiç olmazsa olağanüstü durumlarda bacakları titrer insanın. baktım da, üçü de o kadar olağan yürüyüp gittiler ki ölüme. sinirli bile değillerdi.

yürüdü sehpaya yusuf.

darağacı hazırlanmış, tazelenmişti. tabure masanın üzerine yerleştirilmiş, tepeye yeni bir urgan bağlanmıştı.

yusuf, masaya, oradan da tabureye çıktı.

geçirdiler ilmiği boynuna. bu kez tek kattı ilmik.

yusuf da gür, yürekli bir sesle son sözlerini söyledi:

--ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu uğrunda şerefimle bir defa ölüyorum. sizler, bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz. biz halkımızın hizmetindeyiz. sizler amerika'nın hizmetindesiniz. yaşasın devrimciler. kahrolsun faş---izm.

o da sözünün sonunu, faşizm'in 'izm'ini tamamlayamadı; yine aynı çatlak sesin --çek! çek!-- diye bağırmasıyla,
eliyle koluyla sehpanın başındaki cellata verdiği işaretlerle ve cellatın tabureyi hızla itivermesiyle sallanıverdi boşlukta, urganın ucunda.

yarım dönüş yaptı yusuf havada ve arkasını döndü kalabalığa; öylece kaldı.

saat 02.25'ti.

beş dakika bekledikten sonra kelepçesini çözdüler. kolları iki yana sarktı.

yaftayı boynundan geçirip göğsüne astılar.

deniz'de gördüğümüz kasılmalar onda da oldu.

doktorlar yaklaşıp yokladılar. --biraz daha bekleyelim,-- dediler.

saat 02.50'ye kadar beklediler. sonra görevliler urganı kesip aldılar yusuf'u darağacından, aynı biçimde yere bir bezin üzerine uzattılar urganıyla, alıp götürdüler.

bu arada, sonradan ankara emniyet müdürü olduğunu öğrendiğimiz, yusuf'un orada sorular sorup sıkıştırdığı sivil giyimli adam yanıma sokuldu.

--yusuf sizi çok iyi tanıyor. nerede karşılaşmıştınız?-- dedim.

--hayatta karşılaşmadık yusuf'la,-- dedi adam.

--hiç görmedim kendisini.--

--size sorduğu sorulardan, sizi çok iyi tanıdığı anlaşılıyordu,-- dedim.

karşılık vermedi. uzaklaştı yanımdan.

yine döndük başgardiyan odasına. hüseyin getirilmemişti daha.

[monica]

"Türkiye nin bağımsızlığından başka bir şey istemedim.Ve bu sebeble amerikan emperyalizmine ve işbirlikçilerine karşı mücadele verdik.Bundan dolayıda ölümden korkmuyoruz.Onu ancak işbirlikçiler düşünsün.Ve ancak onlar kendi canının telaşına düşsün.Ve ben 24 yaşındayken kendimi Türkiye nin bağımsızlığına armağan etmekten onur duyuyorum.Bu bağımsızlık düşüncesini mezara kadar götüreceğiz.

Sayın savcı:

1.Amerikan emperyalizmi gayri millidir.

2.Ona ortaklık edenler ulusumuza ihanet etmişlerdir.

3.Emperyalizme karşı mücadele suç değildir,silahlı mücadele ise Anayasayı ihlal değildir.

4.Gayri milli olan emperyalizm ve ortaklarının sömürüsü,Anayasaya aykırıdır.

Buna göre 2 şey vardır:

1.Eğer belli bir hata sonucu,iddaname ve mütalayı hazırladınızsa dikkatli olunuz;idamını istediğiniz kişiler kasaplık koyun değildir ve siz savcısınız...

2.Yok eğer yaptığınızın bilincinde iseniz;yolunuz açık olsun...

Deniz GEZMİŞ
M.E.Sezen: İkinci cumhuryet'ciler Sarosun çocukları iyi okuyun!

[milo]

Bir darbeyle iktidardan uzaklaşan, ileri gelen 3 ismi asılarak idam edilenlerin taraftarları ikinci darbeyi de yedikleri halde 6 Mayıs 1972 sonrasında 3 bizden 3 onlardan diyebilmişlerdi.

Kes gopyele yapıştırcılara, neo-liberallere,döneklere,bezirgan yobazlara inat gül ağaçlarına üç dilek dileyin bu gece, ikisi sizin dileğiniz olsun, üçünsü kurtuluşumuz.

[Gökhan Kartal]

ÖLÜM NERDEN VE NASIL GELİRSE...
Hava nasıl da puslu
bulutlar yumak yumak yığılmış ağaçlara
incecik boynundan süzülen ter
karışırken böğründen fışkıran kana
öyle derin öyle berrak ki
üstelik: çayır kuşlarının gözleri kadar

Pusudan gövdene alçakça sokulmuşlar
dehşet aç kurtlar gibi ellerinde -sinsi ve kirli-

Oysa
onların görmediği bir şey var
kanınla yıkadığın toprağa
kalbinden rüzgara usulca ilişerek
savrulan isyan filizleri

Nihat Behram.

Sayın Av.Başak Şahin'in, hediyesi olan ''Darağacında Üç Fidan'' isimli kitaptan alıntı yapılmıştır.

[Av.Dilek Kuzulu Yüksel]

Deniz Gezmiş (Hüseyin İnan, Yusuf Arslan ve arkadaşları) ile ilgili okuduğum ilk kitap, Erdal Öz'ün Gülünün Solduğu Akşam isimli kitabı idi...

Orta okula gidiyordum o zamanlar ve o kitabı elime alana kadar 6 Mayıslar sokaklarda yakılan ateşlerin üzerinden atlandığı, dileklerin bir kağıda yazılarak gül ağaçlarının altına bırakıldığı, baharın neşeyle karşılandığı Hıdrellez günleriydi benim için...

Oysa hayatının baharında 3 fidanın, baharın müjdecisi bir Hıdrellez gününde gülleri solmuştu da, ben bunu sonradan öğreniyordum...

"Kim bilir o 3 fidan yaşasaydı ne baharlar müjdeleyeceklerdi, ne güller açacaklardı gonca gonca." diye düşünmekten de alamıyorum kendimi...

Hıdrellez, bahar, gül, fidan...

İşte öyle...

[sdt23]

Deniz Gezmiş Kimdir?

* Hukuk Fakültesi'nde birlikte okuduğu arkadaşlarıyla birlikte 30 Ocak 1968'de Devrimci Hukukçular Örgütünü kurdu.

* 7 Mart 1968'de İÜ Fen Fakültesi konferans salonunda düzenlenen AIESEC genel kurul toplantısında konuşma yapan Devlet Bakanı Seyfi Öztürk'ü protesto ettiği için tutuklandı. 2 Mayıs'a kadar tutuklu kalan Gezmiş, 30 Mayıs'ta 6. Filo'yu protesto ettiği için yargılandı ve beraat etti.

* Deniz Gezmiş, 12 Haziran 1968'de İstanbul Üniversitesi'nin işgal edilmesinde önderlik etti. İşgal Konseyi adına İÜ Senatosu ile Baltalimanı'nda yapılan görüşmelere katılan öğrenci heyetinin içinde yer aldı; öğrenci haklarının elde edilip işgalin sona erdirilmesinde etkili oldu. İşgalden kısa bir süre sonra İstanbul'a gelen 6. Filo'yu protesto eylemlerinde yer alan Gezmiş, 30 Temmuz'da bu eylemlerden dolayı tutuklandı ve 20 Eylül'de serbest bırakıldı.

* Ekim 1968'de eylemlerde birlikte olduğu Cihan Alptekin, Mustafa İlker Gürkan, Mustafa Lütfi Kıyıcı, Devran Seymen, Cevat Ercişli, M. Mehdi Beşpınar, Selahattin Okur, Saim Kurul ve Ömer Erim Süerkan'la birlikte Devrimci Öğrenci Birliği (DÖB)'ni kurdu.

* 28 Kasım 1968'de ABD büyükelçisi Kommer'in gelişi sırasında Yeşilköy Havaalanı'nda düzenlenen protesto gösterileri nedeniyle tutuklandı ve bir süre sonra serbest bırakıldı.

* İstanbul Üniversitesi'nde sağcı güçlerin 16 Mart 1969'da girişmiş olduğu hareketlere öğrenci kitlesiyle birlikte karşı koyan Gezmiş, bu eylemi gerekçe gösterilerek 19 Mart'ta yeniden tutuklanarak 3 Nisan'a kadar hapis yattı.

* 31 Mayıs 1969'da İÜ Hukuk Fakültesi öğrencilerinin, reform tasarısının gerçekleşmemesini protesto için giriştikleri işgale önderlik etti. Üniversitenin kapatılıp, polise teslim edilmesi nedeniyle çıkan çatışmalarda yaralandı.

* Hakkında gıyabi tutuklama kararı olmasına rağmen hastaneden kaçan Gezmiş, Haziran'ın sonunda Filistin'e gitti. Eylül'e kadar Filistin'de gerilla kamplarında kalan Deniz Gezmiş,1 Eylül 1969'da, 10 Haziran'da "üniversiteyi işgal" ettiği gerekçesiyle Hukuk Fakültesi'nden ihraç edildi. Hakkında tutuklama kararının olduğu bu dönemde gazetecilere gizlendiği yerden demeçler verdi.

* 23 Eylül 1969'da Hukuk Fakültesi'nde olduğu sırada haber verilen polislerin de fakülteye gelmesi üzerine teslim olan Gezmiş, 25 Kasım'da serbest bırakıldı.

* Ancak Yıldız Devlet ve Mühendislik Akademisi'nde Battal Mehetoğlu'nun sağcılar tarafından öldürülmesinden sonra okulda yapılan aramada, ele geçirilen dürbünlü bir tüfeğin Gezmiş'e ait olduğu öne sürülerek hakkında yeniden tutuklama kararı alındı. 20 Aralık 1969'da yakalanan Gezmiş, kendisiyle birlikte tutuklanan Cihan Alptekin'le birlikte 18 Eylül 1970'e kadar tutuklu kaldı.

* Sinan Cemgil ve Hüseyin İnan'la birlikte THKO'yu kurdu. 11 Ocak 1971'de THKO adına Ankara İş Bankası Emek Şubesi'nin soygununu gerçekleştirenler arasında yeraldı. 4 Mart 1971'de dört ABD'li erin Balgat'taki Tuslog Tesisleri'nden kaçırılması eyleminde de bulundu. Kaçırılan erler daha sonra serbest bırakıldılar.

* 12 Mart muhtırasının ardından Yusuf Aslan ile birlikte Sivas'a gitmekteyken motosikletleri bozuldu. Bir ihbar sonucu polislerin gelmesi üzerine çıkan çatışmada Aslan ile birbirlerini kaybettiler. Aslan o esnada, Gezmiş ise 16 Mart 1971 salı günü Sivas'ın Gemerek ilçesinde teslim oldu ve Kayseri'ye getirildi.

* THKO-1 Davası'nda TCK'nin 146. maddesini ihlal ettiği gerekçesiyle, (Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın tamamını veya bir kısmını tağyir ve tebdil veya ilgaya ve bu kanun ile teşekkül etmiş olan Büyük Millet Meclisini iskata veya vazifesini yapmaktan men'e cebren teşebbüs etmek suçuyla) 9 Ekim 1971'de idam cezasına çarptırıldı.

* Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan ile birlikte 6 Mayıs 1972 tarihinde, gece 1:00-3:00 arası, Ankara Merkez Kapalı Cezaevi'nde asılarak idam edildi.

[Av.Ragıp Atay]

Burda yazı yazanlar, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının yaşamını sizden iyi bilir. Bazı yerleri koyu yazmanız, bazı cümleleri tırnak içine almanızın anlamı da yok. Aptal değiliz. Okuduğumuzu anlayacak seviyedeyiz. Vurgu yapmanıza gerek yok.
Milo unun dediği gibi, koyala yapıştır.

Peki şunları da ekleseydiniz. Yusf Aslan idam edilmedn önceki gün, toprak reformu tasarısını istemişti. Ölecek bir insan, niçin toprak reformunu merak eder?

Deniz Gezmişin ipi tek düğüm olması gerekirken 2 düğümdü. Asıldığında da ayakları masaya değiyordu. Savcının talimatı ile 15 dakika sonra masa çekildi. Bu arada can çekişti ve bu durum İnsan hakları sözleşmesine ve hatta infaz kanuna aykırıydı.

Buraya yazıyorum, tarihe not düşülsün diye. Yakında Bu üç fidana ergenekoncu demezlerse ben bir şey bilmiyorum.