Ramazanda davul çalmak yasal mı?

[esmerman]

Merak konusudur ,
iki kişi konuşurken , üçüncüye ne düşer diye.
Hatta , "düşen şey" konusunda rivayet çeşitlidir. (!)

Demek ki ;
))))))))))))))))))))))))))))))))

Bu düşüyormuş.

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;
Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.
Biri ecdadıma saldırdımı,hatta boğarım!...
-Boğamazsın ki!
-Hiçolmazsa yanımdan kovarım.
Üçbuçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;
Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.
Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!
Kanayan bir yara gördümmü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!
Adam aldırmada geç git, diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!
Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...
İrticanın şu sizin lehçede ma'nası bu mu?


Mehmet Akif ERSOY

[Kdz.Ereğlili]

Madem demokratik bir toplumda yaşıyoruz o zaman Belediye bir anket düzenler, Ramazan ayında davul çalınmasını istiyor musunuz diye. Davul çalınmasını isteyenler çoğunluktaysa çalınmaya devam eder, yok eğer davul çalınmasın diyenler çoğunluktaysada çalınmaz. En basit çözüm bu şekilde görünüyor. Davul çalmak Ramazan ayının ya da oruç ibadetinin olmazsa olmaz şeklinde bir zorunluluğu değil, hatta hiç değil. Sadece Osmanlı zamanında kültürümüzde, geleneklerimizde yer almış güzel bir adet. Fakat davul çalmanında artık çok basite indirgendiğini, eski zamandaki ruhaniyetinin kalmadığını düşünüyorum. Eskiden güzel, ahenkli bir şekilde ve üstelik maniler söyleyerek davul çalınır ve insanlar bu şekilde tatlılıkla sahura kaldırılırmış. Şimdi davul gümbe de güm güm denilerek hızla geçip gidiyor. Üstelik 2-2,5 saat öncesinden başlıyor.(Herhalde davulcu bir çok bölgede çaldığı için, erkenden başlıyayımda bir an önce bitireyim anlayışı var.) Eğer bir geleneğimizi yaşatacaksak her mahallenin bir davulcusu olmalı, imsak zamanından 1 ya da en fazla 1,5 saat öncesinden çalmaya başlamalı ve maniler söylemelidir. Sanki artık şeklen yaşatılmaya çalışılan bir gelenek halini almaya başladı davul çalmak. Gerçek ruhaniyetine kavuşturulmalı. Bu konuda da belediyelere görev düşüyor tabi. Yanılmıyorsam geçen yıl bir haberde rastlamıştım, bir belediye davulcuları eğitip, en güzel davul çalanları ve gür sesle güzel mani okuyanları seçip onlara görev veriyordu.

[Av.Selin Çam]

Sayın Halit Hayri Eriş ;

İleti yazdığınız saatlerde Ankara Adliyesi'nde duyduğum minnet ve saygıyı tarif edemeyeceğim,tanıdığımdan beri bana bir çok konuda yardımcı olan,sık sık sohbet ettiğim ve düşüncelerine fazlasıyla değer verdiğim ancak ismini vermemin uygun olmayacağı bir savcının yanındaydım.
Kendisi buraya yazılanları okudu,hatta sizden önce bir ileti ekleyen üyenin yazısı üzerine daha önce hiç duymadığım bir söz söyledi :"Hakaret,sözün bittiği yerde başlar." Doğruydu..
Bu yazılar üzerine yine güzel bir konuşma geçti.Bana bu konunun sınırlarında geçmişinde yaşadığı bazı olayları anlattı.Yine çok anlamlı,yine çok değerliydi bu sözler.
Ben bugün o odadan birçok şeyle ayrıldım..
Bu birçok şeye sebep olan cemoo adlı üyeye bu nedenle gönülden teşekkürediyorum.

Nazik yorumunuz için teşekkürederim Halit Bey.

[Av.Mehmet Aydın]

Örf ve adet hukuku gereğince biz buna "katlanma yükümlülüğü" diyoruz.Acılı ve sevinçli günlerimizde komşularımızın ya da toplum içinde yaşayan diğer birey ve grupların bizi rahatsız edebilme olanağı bulunan tavırlarına katlanma yükümlülüğü. Beraber yaşamanın getirdiği külfettir bu. Asker uğurlamaları, düğün- nişan-sünnet, maç kutlamaları, cenazeler...gibi. Fakat bunlara salt din çerçevesinden bakılmamalı. Yapılırken de insanların fazla rahatsız edilmemesine özen gösterilmeli. Bazı küçük yerlerde cami hoparlörlerine o kadar yüksek ses veriliyor ki, yatağınızdan fırlarsınız. Sevsek te sevmesek te katlanma yükümlülüğüne aynı toplumda yaşama adına uyacağız. Birbirimize katlanırken özen yükümlülüğümüzü de ihmal etmeyeceğiz.

[esmerman]

ÖRF

Örfler, çoğu zaman toplumun katı beklentileri olarak nitelenen birtakım örnek tutum ve davranışlardır. Örfler, aynı zamanda toplumu, herhangi bir değer sisteminin bünyesini oluşturan temel taşlarını da temsil ederler. Bu değerler sistemi, toplumsal yapının durumuna göre giderek özel bir hukuk sistemine göre ya da o sistemdeki bir yasa maddesine de gerekçe olur.
Örflerin bireyle birey, bireyle aile, bireyle komşular ve akrabalar, bireyle halk ve ulus arasındaki ilişkileri, davranışları, tutum ve tavırları düzenleyen ve belirleyen işlevleri vardır. Toplumun her üyesini sürekli olarak baskı altında tutan örfler, zorlayıcı yaptırıcı ya da yasaklayıcı yaptırımlarıyla bireyin grupla cemaatla ya da toplumla uygunlaşımını sağlarlar. Öte yandan cins, yaş, sınıf ve mesleklere göre belirlenmiş çeşitli örfler bunlar arasında bağlantıyı koruma, kollama, pekiştirme ve denetleme işlevleriyle de yüklüdürler.
Örflere karşı çıkma kimi toplumlarda yasaya karşı çıkmayla bir tutulur; hatta zaman zaman yasaların da üstünde tutularak katı ve bağışlamasız bir tutumla birey cezalandırılır.


ADET

Adetler, tıpkı örfler gibi birçok sosyal içerikli ilişkiyi düzenlemekte, yönetmekte ve denetlemektedirler. Toplumsal yaşamın düzenli gitmesinde, kuralların uygulanmasında adetler etkili olmaktadırlar; örneğin karşılama ve uğurlamalar; yemek ve sofra düzenleri; geçiş dönemleriyle ilgili kutlama ve kutsamalar; kız isteme, nişanlılık ve evlenme usülleri; cinsler, yaş grupları, meslek mensupları arasındaki ilişkilerin biçimleri; selamlaşma, hatır sorma sırasında uyulması gereken kurallar; bayramlar, mevsimler, önemli günlerle ilgili davranış biçimleri; 'yas alma', 'baş sağlığı dileme' gibi durumlarda söylenecek sözler, takınılacak tavırlar ve tutumlar adetlerin alanına girerler.
Adetler çeşitli kökenlerden kaynaklanmış ve biçimlenmişlerdir; bunlar içerisinde geçmiş zamanların yaşama biçimleri, dünya görüşleri, ilginç rastlantı ve olaylar önemli bir yer tutarlar. Bir toplumda, toplumun bütününü ilgilendiren adetler olduğu gibi, çeşitli mesleklerin, mezheplerin, etnik grupların v.b. kendilerine özgü adetleri vardır. Adetlerin pratikteki uygulanışını giderek gelenekleşmesini sağlayan bu konuda bilinçli yada bilinçsiz görev üstlenen yaş ve cins gruplarıyla dinsel liderler, dernek yöneticileri, oyun grubu başkanları bulunmaktadır. Kimi adetler oldukça durağan ve sürekliyken, kimisi de zamanla değişebilen niteliktedir. Adetlerden bir bölümü toplumun büyük değişim çalkantısına ayak uydurarak özlerinde ve biçimlerinde sınırlı değişmelere uyarak benliklerini bir dereceye kadar korurken, bir bölümü de tıpkı canlı organizmalar gibi etkinliği ve diriliğini zamanla yitirerek gün gelir ortadan kalkarlar.



GELENEK

Gelenekler geniş anlamıyla bir kuşaktan ötekine geçirilebilen bilgi, tasarım, boş inanç, yaşantı biçimi; daha geniş anlamıyla maddi olmayan kültürdür. Dar anlamda ise, kuşaklar boyunca bir toplumun örneğin kutsal yada politik işleri gibi önemli konulardaki görüşlerdir. Gelenekler sözlü ve yazılı olmak üzere iki bölüme ayrılırlar. Tıpkı adetler gibi, ama onlardan daha güçlü olarak toplumsal yaşamın düzenlenmesinde ve denetlenmesinde önemli rol oynarlar. Nitelikleri bakımından genellikle tutucu olan gelenekler aile, hukuk, din ve politika gibi toplumsal kurumlar üzerinde etkilidirler; bilim ve sanat, geleneklerin daha az etkisi altındadırlar. Bireyin bağlı bulunduğu grubun yada toplumun geleneklerine karşı çıkması, bu karşı çıkışın derecesine göre bireyin toplulukça afarozundan saldırıya uğramasına, hor görülmesinden alaya alınmasına kadar genişleyen tepki türlerinde biçimlenir. Geleneklerin tıpkı örfler gibi yasalarla belirlenmiş türleri vardır. Yasa, geleneklere ve onlara aykırı davranışlar için verilecek olan cezaları bir ölçüye sokmaya çalışır. Gelenekler, genellikle yasalardan çok daha geniş bir alanı yönetirler.


GÖRENEK

Göreneğin örfe, adete, geleneğe bakarak yaptırım gücü daha zayıftır. Örfteki yapılma zorunluğu, adet ve gelenekdeki yapılmalı özelliği görenekteki yapılabilme özelliğini alır. En yalın tanımıyla bir şeyi görüle geldiği gibi yapma alışkanlığı olan görenek, öteki sosyal alışkanlık gibi gerekli ve uygun görülenleri kapsar. Ama bunların mutlaka yerine getirilmesini istemez. Öteden beri yapıla gelmekte olan, fakat henüz adet durumunu kazanmamış olan bu davranış biçimlerine grubun, toplumun gelişmesin uygun yenilikler eklenir. Bunlar süreklilik kazandığı gibi, bir süre sonra ortadan kalkabilirler.
Görenekler, günlük yaşantımızın gerekli gördüğü ilişkilerin düzenlenmesinde, bireyler arasındaki sürtüşmeleri azaltmakta, toplumsal ilişkilerin kolaylaşmasında, belirleyici rol oynarlar. Komşu ziyaretlerinde, hasta yoklamalarında alış-verişte, ortak taşıtlara inip binmede, tanışma ve tanıştırılmalarda nasıl davranılacağını belirleyerek ilişkilerin düzenli gitmesine yardımcı olurlar.

[hamadov]

Olaylara ve olgulara neden kendi dünyanızdan bakıyorsunuz. Bazen anlamıyorum. Ramazanda davul çalmak bir kere bu toplumun belli bir kesiminde ne gelenek ne görenek ne örf ne de adet.Toplumun bir kesiminde Ramazan diye diye bir şey yok.
Her gece uyandırılmak zoraki bir katlanma yükümlülüğü.

[sdt23]

Oruç tutuyorum. Sahura kalkıyorum. Ama saatimi kurup saat 4:00'de kalkacakken 2:30'da kapımın önünde çalmaya başlayıp 3:00'e kadar gitmeyen davulcudan şikayetçiyim.

Kaç gecedir beni uykusuz bırakan bu saygısızlar bir de Ramazan sonunda bahşiş istemeye gelecek ve kapıyı açıncaya kadar taciz edecekler.

Bunun dinle, örfle vs. ile alakası yok.

Tüm yerel yönetimlerin sahurda davul çalınmasını yasaklamasını, kolluk kuvvetlerinin davulculara ceza kesmesini diliyorum.

[esmerman]

Davul, bilinen en eski vurmalı çalgılardan biridir. Ahşap, maden ya da pişmiş topraktan silindirik bir gövdeye gerilen deriden oluşur. El ya da sopayla çalınır. Biçimi değişse de dünyanın heryerinde ve her toplumda kullanılan bir çalgıdır.


Bateride 1 numarayla gösterilen davul
Bir Endonezya davulu
Davulun diğer adları; köbürge, küvgür, tuğ, tavul, tabıl (babl)dır. Davul çalanlara davulcu, tabilzen, tabbal gibi adlar verilirdi. VIII. yüzyılda 'köbürge', daha sonraları 'tuğ' ve XI. yüzyılda 'küvrüğ' adını almıştır.

Konu başlıkları [gizle]
1 Tarihçe
2 Davulun yapısı ve çeşitleri
3 Orkestrada davul
4 Yapılışı
5 Etimoloji
6 Türklerde davul
7 Davula Savaştaki Kullanım Alanına Göre Verilen Adlar
7.1 Tabl-ı Beşaret
7.2 Tabl-ı Asayiş
7.3 Tabl-ı Cenk veya Saf
7.4 Tabl-ı Cenk-i Harbi
7.5 Tabl-ı Derbend
7.6 Tabl-ı Ordugah Nöbetleri
7.7 <Tabl-ı Lağım Bulma>
8 Notlar



Tarihçe [değiştir]Davul, en yaygın vurmalı çalgılardan biridir ve dünyadaki hemen bütün halkların kültürlerinde yeri vardır. Yazılı tarihten çok önce Eski Mısırlıların, Asurluların ve Uzakdoğuluların davulu kullandıkları bilinmektedir. Bilinen en eski davulun neolitik çağda yapılmış olmasına karşın, insanın ritim duygusunun çok daha önce gelişmiş olduğu sanılmaktadır. Amerika Yerlileri dinsel törenlerinde dans ederken, tempo tutmak için davul çalarlardı. Afrika'nın Siyah halkı, hem dans ederken hem de şifreli vuruşlarla kabileden kabileye haber yollarken davulu kullanırdı. Afrika’da bu amaçla hâlâ davul kullanılmaktadır.diyolar


Davulun yapısı ve çeşitleri [değiştir]Davul, en basit çalgılardan biridir ve iki temel parçadan oluşur. Bunlardan biri boru ya da silindiri andıran kasnaktır. Kasnak tahta ya da metal olabilir. İkincisi bu kasnak gövdenin bir ya da iki yüzüne gerilerek geçirilen ince dana derisi ya da benzeri esnek bir malzemedir. Gerilen bu malzemeye "davul derisi" denir. Davul, derisine elle ya da sopayla vurularak çalınır. Bu sopaya "davul tokmağı" da denir.

Eskiden davul basit biçimde yapılırdı ve genellikle ritim tutmak için çalınırdı. Ama belirli nota ya da tonlarda ses çıkarabilen davul çeşitleri de vardır. Modern orkestralarda kullanılan timbal ya da timpani bu türdendir. Bu çalgılar, akort edilerek yüksek ya da yumuşak tonlarda çalınabilir.

Timballer, pirinç ya da bakırdan yapılma yarı küre biçiminde davullardır. Davul derisi olarak parşömen (kurutulmuş dana derisi) ya da plastik kullanılır. Çalgı, derisi kelebek vidalarla ya da pedallarla gerilip gevşetilerek akort edilir. Bir orkestrada değişik boyutlarda iki, üç ya da daha çok timbal kullanılabilir.
Bongo, akort edilebilen bir davuldur, ama ses değişimleri daha az belirgindir. Bongolar, küçük kovaya benzer ve dans orkestralarında çalınır. Çoğunlukla çift kullanılır, dizler arasında tutularak elle ya da parmaklarla vurularak çalınır. Bongonun Afrika kökenli olduğu sanılmaktadır.
Konga, Afrika kökenli bir başka davuldur. Konga davulu büyük ve silindir biçiminde bir çalgıdır. Hem Amerika Yerlileri hem de Siyah Afrikalılar tarafından haberleşme davulu olarak kullanılan davullara tamtam adı verilir. Tamtamlar genellikle elle çalınır.
Bas davul, en büyük davuldur. Bas davulun çapı çok geniştir. İçi boş silindir biçiminde, tahtadan bir gövdesi vardır. Davul derisi gövdenin ya bir yüzüne ya da her iki yüzüne birden gerilir. Bas davullar perdesi belirsiz, derin, gümbürtülü bir ses çıkarır. Gök gürültüsü ya da top ateşi gibi bazı etkiler yaratmak için kullanılır. Askeri bandolarda kullanılan bas davul, çok ağır olduğu için özel bir taşıyıcının üzerine oturtulur.
Kirişli davul ve trampetler, boru biçiminde küçük davullardır. Hem orkestrada hem bandoda çalınır. İnce demir ya da kiriş tellerin tuttuğu davul derisi parşömendendir. Bunlar gerildiği zaman davul keskin ve tiz bir ses, gevşetildiği zaman tok ve daha pes ses çıkarır.

Orkestrada davul [değiştir]Orkestralarda davulcular büyük bir rol oynarlar. İkinci bir şef olarak orkestrada tempoyu ve ritmin düzenini sağlamakla görevlidirler. Bunun yanı sıra timpaniler ya da diğer perküsyon çalgıları çalınan melodileri dinamik veya gösterişli hale getirip süsleyebilirler. Vurmalı çalgıların da notaları vardır. Notalar genelde do anahtarı üzerinde yazılır ve timpani dışında tek notada vuruşlar belirtilebilir. Çünkü enstrümanlarda belirli notaları tutturmak çok zordur. Timpanide ise davulların boyutlarına göre notalar incelip kalınlaşabilir. Örneğin bir orkestrada 4 timpani varsa (23", 26",29" ve 32" lik) 4 farklı notayla bir eserde belirtilebilir. Tabi bu eserleri çalmadan önce çalgının akort edilmesi gereklidir.


Yapılışı [değiştir]Anadolu’da yörelere göre değişkenlik gösteren davullar kasnak çaplarına göre küçük (60 cm), orta (70 cm) ve büyük (80-90 cm) olarak üç boya ayrılabilirler. Batı Anadolu'da 40 cm. çapında olanlarına da rastlanmaktadır. Davul, germe çemberine geçirilmiş deri (Karadeniz Rumcası derma) ve bunların bağlandığı kasnak (Karadeniz Rumcası soma) denilen ağaç bölüm olmak üzere iki ana kısımdan oluşup, germe çemberine geçirilmiş deriler, istenilen tonu elde edebilmek için gereken miktarda gerdirilir. Germe çemberine ıslak olarak geçirilen dana/koyun/keçi derisi davul kasnağına yerleştirildikten sonra, çeşitli formlarda zig zag olarak bağlanmış sicimler yardımıyla her iki (alt ve üst) germe çemberi bağlanılır ve deri kurutulduktan sonra istenilen gerginlik (ton) elde edilene kadar sıkılır.


Etimoloji [değiştir]Davul sözcüğünün kökeni tartışılmışsa da konu üzerinde fikir birliği oluşmamıştır. Mahmut Ragıp Gazimihal (1952), Divanü Lügat-it Türk’te (MS 1072-1074) geçen tovul/tovil “şahin av yapınca çalınan davul” kelimesinden hareketle orijinin Türkçe olduğunu ileri sürmüş (Gazimihal, 1952: 163), Curt Sachs (1919) Hint Avrupa dillerinde davul sözcüğünün karşılığı olarak kullanılan kelimeleri, Arapça tabl “davul” ile karşılaştırmış, 1968 yılında Sir Harold Bailey kelimenin Akatça tabalu/tapalu sözcüğüne bağlamıştır.

Parth yazılarında taβil/taβel (MS 3. yüz-yıl) ve taβάla/taβila (M.S 5. yüzyıl) savaş davulu anlamında kullanılmıştır. Aynı dönem Ermenicesinde tauił/tauoł kayıtlı olup, Partçadan ödünç alınmış olabilir FMI 66, Kaşgari’nin Divan’ında rastlanılan tovil/tovul formları da Part mirası olmalıdır [1]

Karadeniz Rumcası'na taulin (ταούλιν Giresun, Tirebolu), tavuli (İnebolu), taul (Ordu, Santa), tavul (Gümüşhane), tağul (Ordu, Gümüşhane) formlarında girmiştir [2].


Türklerde davul [değiştir]Türklerin de en eski vurmalı çalgılarından biri davuldur. Davul, Türklerin eski dinleri olan Şamanlık'ta dinsel törenler sırasında çalınırdı. Şaman din adamları kötü ruhları davul çalarak kovarlardı. Türkler Müslüman olduktan sonra davul eski işlevini yitirdi. Tuğ ve sancakla birlikte devletin egemenlik simgesi oldu.

Türklerde davul Osmanlı döneminde hem mehterhane adı verilen bandoda, hem de halk müziğinde kullanıldı. Askeri müzikte kullanılan davullar büyük çaplı ve tek yüzü deri kaplıydı. Yere koyularak tek ya da çift olarak çalınan bu davullara kös denirdi. Bunların biraz daha küçüğü atın iki yanına bağlanarak da çalınırdı.

Halk müziğinde, özellikle zurna eşliğinde kullanılan davulun büyüklüğü yöreden yöreye değişir. Anadolu davulunun ortalama çapı 50-55 cm, kasnak yüksekliği ise 30 cm kadardır. Bir kayışla sol omuza asılan davul, sağ elle tutulan tokmak ve sol eldeki çubukla çalınır. Yalnız tokmakla da çalınabilir. Tokmak güçlü zamanları, çubuk ise zayıf zamanları vurur.

Karadeniz bölgesinde, silindir formda, iki tarafı deri ile kaplı bas davullar zurna ve kemençeye eşlik çalgısı olarak kullanılmakta olup, meşin kayışla boyuna asıldıktan sonra, genellikle sağ elde tokmak (Trabzon)/kopano/balta (Ordu) kobal (Anadolu’da çomak, meççik, metçik, çomaka) ve çubuk/ vitsa (Trabzon Rumcası)/değnek (Anadoluda çırpı, zipzibi) ile vurularak çalınır.

Batı Trabzon’da kemençe davul eşliğinde çalınmasına rağmen, Doğu Trabzon ve Rize’de, kemençe/tulum/kaval, davuldan ayrı olarak kullanılan, solo çalgılardır. Bununla birlikte Doğu Trabzon’da da yer yer Sürmene’nin Aso köyü ve Mahno örneklerinde olduğu gibi, horonlarda kemençenin yanı sıra davul zurnanın varlığı da bilinmektedir. Artvin’in Laz olan sahil kesiminde, Kars civarı ve Kafkasya’da olduğu gibi “doli” adı verilen, tokmak yerine elle vurularak çalınan küçük bir davul çeşidi kullanılmaktaydı.


Davula Savaştaki Kullanım Alanına Göre Verilen Adlar [değiştir]Davulun, müzikte kullanılmasından başka, haber aracı olarak çeşitli işlerde kullandığı zamanlar olmuştur. Yalnız başına ilan ve haber verme işlerinde, bekar odalarında, hanlarda, şehirlerde, akşam kapilar kapanırken, yangın haberinde, fetih haberinde, savaşta dağılmış askeri bir araya toplamakta, divan kuruluna haber vermek işlerinde, askeri saf düzeni alınmasını işaret etmekte ve kale kuşatmalarında düşman tağımlarının yerini bulmakta kullanılmış olduğu bilinmektedir.

[cemaykutman]

Oruç tutuyorum. Sahura kalkıyorum. Ama saatimi kurup saat 4:00'de kalkacakken 2:30'da kapımın önünde çalmaya başlayıp 3:00'e kadar gitmeyen davulcudan şikayetçiyim.

Kaç gecedir beni uykusuz bırakan bu saygısızlar bir de Ramazan sonunda bahşiş istemeye gelecek ve kapıyı açıncaya kadar taciz edecekler.

Bunun dinle, örfle vs. ile alakası yok.

Tüm yerel yönetimlerin sahurda davul çalınmasını yasaklamasını, kolluk kuvvetlerinin davulculara ceza kesmesini diliyorum.

Ohhhh be Sedat kardeşim benim duygularıma aynen tercuman olmuşsun sana sonuda kadar katılıyorum Ne bu yaaaaa yeter artık 2-3 saat öncesinden davulmu çalınır Bir gelsinler bahşiş istemeye kapıma kovacağım Böyle adete örfe lanet olsunnnnnnnnnnnnn !!!!!

[deniz02]

Bütün gün davul çalınsın mı çalınmasın mı? tartışılmış ne güzel... Eskiden yılbaşında beş dakikalığına dansöz TV de çıksın mı çıkmasın mı? tartışılırmış... Altı üstü bir kanalmış zaten. Ne garip değil mi?

Şimdi de topu topuna bir ay, o ayın her gecesinin belli bir saattinde koşar adımlarla, o kadar ki neredeyse tık tık diye ses çıkaran davul, çalmaya üşenen davulcular...

Tamam süregelen güzel bir gelenek fakat geçmişte bu denli büyük şehir ve kasaba gibi çok kalabalık diyebileceğimiz yerleşim yerleri de yoktu. Belki de şimdi değişime ayak uyduramamanın veya geç uydurabilmenin sancılarını mı yaşıyoruz artık bilemeyeceğim ama o halde sinemaya da gitmeyelim, TVde izlemeyelim , gölge oyunlarıyla yetinelim, hani nerede Hacivat- Karagöz?

Şahsen rahatsız olmuyorum fakat ya bebekler? "Ramazan Davulcusu" bu biraz da parayla Kuran - Yasin okumaya / okutmaya benzemiyor mu sizce?

Öyle böyle davullar da değil , şöyle ortalığı çınlatan davulllar çalınsın, zurnası da olsun , ( uzaktan sesi hoş gelir ya...) hatta ara ara durup isteyenlere halay çektirsinler, olmadı yenilik bu ya, folklor ekibi ile birlikte gruplar oluşturulsun vs... Abarttım galiba... :p

Velakin karışık bir durum, aklım ermedi bu işe...