Umudunuzu hiç yitirip tekrar kazandınız mı?

[commodore1tr]

Sayın Esin-28 ;
Başlığı beğenmedim konuyu değil... Konu harika... Bir bakıma yaşamın ta kendisi... Yaşam denilen ince çizgide insan yürürken onun yürümesini sağlayan olgu Umuttur. Dolayısı ile umudun yok olması ölüm demektir.
Yaşam şevki kaybolabilir insanda... Yağtığı işten umudunu keser bir beklentisi vardır ondan umudunu keser. Çok seviyordur evlenecek kadar onun istiyordur ama karşı tarafın davranışları yüzünden umudunu keser..... Ancak asla ve kata kendi yaşamından umudunu kesmez kesemez....
Sizin hastalığınızda ki gibi bu arada tamamen konu dışı olacak ama çok çok geçmiş olsun... Sizin hastalığınızda da yıkıcı bir takım sorunlar gelmiş hüzün bazen bıkkınlık amma gördüğünüz gibi UMUT hiç yok olmamış... Eğer umut yok olsaydı ne siz iyleşirdiniz ne biz sizin güzel yazılarınızı okuyor olabilirdik...

[vys]

'her insan kendi yaşadığı tecrübeler açısından umudu yitirir ve ya kazanır.' esin_28
dünyamız bir olmasına karşın her birimiz başka başka dünyalarda yaşarız. 'en uzak mesafe yıldızlar değil, birbirlerini anlıyamıyan iki insan kafasıdır' dendi..
bir başka insanı ve dünyamızı bilim ve sanatla tanıdıkça umutsuzluğu da umutlu olmayıda yaşıyorum.
İçinde olduğum nesnelliği lehime değerlendirme gayretini benimserim. ama bencilce olmadan.
hava solumaya fırlatılmış doğumumdaki saf,temiz beni, şimdikini de dürüst, adaletli(tabulara bağlı değil) çevre yaşamını sosyal ve ekolojik değerlerle sorgulayan insan yolunda tanımlıyabilirim.
paraya dayalı her ne varsa benden değil. Yaşıyabilmem ona endekslense de, onun getirisi her şey bana göre değil..
paranın olmadığı zamanlarda yaşamak isterdim.

[esin_28]

Öncelikle benim anlatmak istediklerini anladığınızdan dolayı teşekür ederim.Ve mütevaziliğinizden dolayıda memnun oldum.Ne kadar önemliyiz aslında biz insanlar, bazen umut etmeyide bilmiyoruz bu arada,sevmek gibi.Temelde baktığımızda mademki umut ediyorsak öncelikle"beni" bilmek gerekiyor,bir şeylere başlamak için..teşekürler.

[asumanselin]

Kalpten, çok içten bir şey dilediğimizde,
istediğimizde
Tanrı bunu mutlaka duyar, ve ismimizin yanına not eder: "Ayşe'ye bir
ev"..sonra, karamsarlıklarla isyanlarla dolduğumuz bir
gün kahrederiz
"hadi canım, nerden olacak, olamaz...
veTanrı yine duyar, ismimizin yanına not düşer:
"vazgeçti" Hayallerinizden Asla Vazgeçmeyin...>

Umudunuzu tüketmeyin.

[seaways]

DÜNYADAKİ TÜM MUTLULUKLARIN BİR ÜZÜCÜ YANI OLUR BAŞLANGIÇTA YADA BİTİŞTE AMA MUTLAKA OLUR......Mutluluk için sabırlı olun yeter...

[esin_28]

Merhaba.Evet,söylediğiniz tabiki çok doğru.Ama bazı anlar geliyor sabırı unutuyorsunuz,o kadar çok sıkıntı birikiyor ki,yaşamak anlamsız,neden yaşam var diye söylendiğimiz dönemler olmuştur.Ama sabırı ben aştım emin olun ve şu anda mutluyum.HUZURLUYUM..

[deniz02]

UMUDUNU KAYBEDEN HAYATINI KAYBEDER

Bir kurbağa sürüsü ormanda ilerlerken, içlerinden ikisi bir çukura düşmüş. Diğer bütün kurbağalar çukurun etrafında toplanıp, çaresiz bir şekilde bakıyorlarmış.

Çukur bir hayli derin olduğundan düşen arkadaşlarının zıplayıp dışarı çıkması mümkün gözükmüyormuş. Yukarıdaki kurbağalar, boşuna çabalamamalarını söylemişler arkadaşlarına: “Çukur çok derin. Dışarı çıkmanız imkânsız!.” Ancak, çukura düşen kurbağalar onların söylediklerine aldırmayıp çukurdan çıkmak için mücadeleye devam etmişler.

Yukarıdakiler ise hâlâ boşuna çırpınıp durmamalarını, ölümün onlar için kurtuluş olduğunu söylüyorlarmış.

Sonunda; kurbağalardan birisi söylenenlerden etkilenmiş ve mücadeleyi bırakmış. Diğeri ise; çabalamaya devam etmiş. Yukarıdakiler de, çırpınıp durarak daha çok acı çektiğini söylemeyi sürdürmüşler.

Ne var ki, çukurdaki kurbağa onlara hiç aldırmadın son bir hamle daha yapmış, bu kez daha yükseğe sıçramayı başarmış ve çukurdan çıkmıştı. Arkadaşlarının ümit kırıcı sözlerine hiç kulak asmamıştı… Çünkü o sağırdı ! Siz de olumsuz düşünceli insanları sakın duymayın! Onların yüreğinizdeki umudu çalmalarına izin vermeyin...

[piman]

Bu dediklerinizi son 2 yıldır her 24 saatte bir kez evet en az birkez yaşıyorum desem inanmazsınız değilmi?

Kredi kartları krediler ve daha acısı iş ortamında yaşadığım sancılar hiç gelmesini istemediğim sabahlar,

Bankacılara ve bankalara karşı hissettiğim duygulara örnek vereyimmi? tv de banka reklamı çıkınca kanal değişir, bankaların önündeki sokaklardan hiç geçmem, (son iki yıldır başlayan bir durum)

Her işimi PTT den yaparım (banka yazarsa orayıda bırakırım.)

Maaş alacağım zaman kartımı hanıma veririm 1 kuruş kalmayana kadar paramı alırım,

Onların parası onlara benim param bana,
Burda bana kızmayın yaşadıklarımı yaşasaydınız buruk olmama hak verirdiniz.

Ha zamana kalmış olan alacaklarımı alabilirsem gönülleri keyifleri gelirde daha doğrusu vicdan duyguları oluşurda verirlerse, Ben o günü aslında 3-4 milyarlık olan ama faiziyle 12 milyarı bulan esaret zincirimi kırıp insan olduğumu yeniden hissedip hayata bu saaten sonra korkmadan bakacak bir umut kazanabileceğim,

Biraz kısa tuttum ama bunları bile yazarken yaşamakta olduğum sıkıntıyı asla bilemezsiniz, yemin ederim.

Genede dayanıyorum, buna mecburum küçücük kızımın geleceği için, beni asla kaybetmiş hiçbir beklentisi olmayan biri olarak görmemesi için dayanıyorum bir B planı varsa işte o benim açımdan budur.