Kemal KABCIK'ın Kaleminden: TÜRKÇE ile DİRİLİŞ - Yeniden Gün ve Güneş

[Kemal KABCIK]

Paylaşımın Cömertliğiyle; Allah ve Resul’ü Kalır İnsanlara!

Kalbinizde bulunan, insanı başarıya motive eden bilgiyi ver;
Ve cömertçe paylaşacağınız tüm değerleriniz sonrasında da:
‘Bana Allah ve Resul’ünden başka bir şey kalmadı’ deyiniz!
Maneviyatın ve maddiyatın tasarrufunu Allah’a bırak, yürü!

Cömertliğe Adanan; Allah ve Resul’ünün Sevgisiyle Doyar!

- - - Updated - - -

Okuduğum Kitapların Tecrübesiyle Anlatabilecek Hususlar!

Hür irademle “Tilkinin Gecesi” adlı kitabı okuduğum vakit:
Beni tilki zannederek, benim derimi yüzerler diye korktum!
“Vukuat Var” adlı kitapla; kalem tutmam, vukuat işlemekti!
Okumak suç değil, yazmak suç değil; niçin korku duydum?

“Ya Hep Ya Hiç” adlı kitap ise; hayata rest çekmek gibidir:
Kıyısından, köşesinden umudu yaşamak varken, nedir rest?
“Demir Ökçe” adlı kitapta da; uçurumun böğüren canavarı!
Okumak ve yazmak zorludur düşünebilen insanlarımız için!

Okumak, Yazmak İyi ve İnsanlar Doğru Olanı Yaşayabilse!

[Kemal KABCIK]

Özlem Duyduğumuz ve Bizi Başarılara Öğütleyen Biri Olsa

Başarıya ileten öğütleri dile getiren ustalarımız; kalem tutar:
Bu şekilde hem kendini hem takipçisi olan insanları öğütler!
Başarısını yaşayacağımız hedefler çok ve birbirinden farklı!
En iyi başarı olgunluğu keşfetmek ve olgunluğu yaşamaktır!

Kalem Tutan Ustalarımızın Emeği Bize Umut ve Huzurdur!

[Kemal KABCIK]

Bilgisine Uygun Davranamayan İnsanlar; Boşluklara Düşer!

Kitap okumaya başladım ve öğreniyor olduğumu fark ettim;
Öğrendiğim bilgi ve öğütlere de, itaatkar olmalıydım bende!
Sorumluluktan kaçamayacağımı düşündüm ve okudum hep!
“Bilmiyordum” deme lüksümüz yoktu, bilmek gerekiyordu!

Bilgiye Olan İtaatkarlık; Zamanla, İnsanı Bütünlüğe Erdirir!

[Kemal KABCIK]

Hepimiz Kendi Kaderimizin Doğrusunu Yaşayan İnsanlarız

Kendi şahsıma ait olan doğrulara, hiçbir insanı esir alamam:
Gerçeğimiz olacak değer ise; herkes kendi doğrusunu yaşar!
Biz; başarılarımızı gözler önüne sereriz tüm insanlık olarak:
İnsanlığa ait başarılar da yeni doğan bebeğin seçiciliğinedir!

Tüm Yeni Doğan Bebekler; Başarı İçin İnsanlığı Örnek Alır

[Kemal KABCIK]

Yeniden Kendine Kazandırılacak Olan İnsan; Özgüveni İle!

Düşle, düşünceniz olgunluğa eriştiği vakit paylaşıma sunun!
Usta kalemlerle elde ettiğin tecrübeye; senden destek olsun!
Sanata dair, paylaşıma dair kendi özgünlüğünü keşfet, yürü!
Bugünün, dünden bir adım daha önde olsun ve umutla yaşa!

Her İnsan; Ölçülü Özgüveniyle: İnsanı Yaşasın ve Yaşatsın!

[Kemal KABCIK]

Boşa Harcanacak Bir Saniyemiz Bile Yok; Tecrübe Edinin!

Yaşanmış bir ömrün parçası olacak günün delili; tecrübedir!
Yaşadığın gün içerisinde; hangi tecrübeyi kazandın, bir bak!
Aynı hatayı işlememeye karşı olan kararlılık; başarılı yapar!
Sağlamlığı test edilmiş, sarsılmaz tecrübeler edinmeliyizdir!

Kitabi Ve Hayati Bir Tecrübenin Sonunu; Hayra Bağlamalı!

[Kemal KABCIK]

Ustalarımız Gibi; Halktan Aldığımızı Halklar İle Paylaşanız

Halk arasında yaşamış, halk arasında tecrübe edinmiş insan;
Hayatın mutlu ve umutlu devamlılığı için paylaşımda yürür!
Hayatın umutlu devamlılığına emek vermiş ustalarımız gibi;
Küçük de olsa bir emek, bir mısralık destek de bizden gelse!

Başarmak İçin, Ustalarımıza Ve De Halklara Hesap Vermeli

[Kemal KABCIK]

Zor Şartlarda Paylaşımı Devamlı Kılmak Bile Bir Başarıdır!

Boş verici tutumla kendi hayatını yaşayanın tecrübesi nedir?
Boş veren insan; ömrünün son anına mutluluğu derleyemez!
Bugünün ruh sıkıntısına gösterilmiş; tahammül gücü ardına:
Kaleme alınmış bir tecrübe düşer ve kaleme alınan umuttur!

Umudumuz-Mutluluğumuz İçin Sorumluluğumuzu Bilmek!

[Kemal KABCIK]

Sen Gerçeklere Tutunan Azminle; İncinmez ve İncitmezsin!

Önce; insanın tutunduğu düşünce çökertilir, ardı depresyon!
Depresyonda iken; önce ruh çökkündür, ardından da beden!
Sağlamından bir düşünceye tutun ve asla ısrarcı olma sakın!
Her insan bir düşünceye tutunarak yaşar: özgür bırak insanı!

Düşünceyi Ve İnsanı Çökertmeden Yaşa-Yaşat: Aşk Budur!

[Kemal KABCIK]

Alemlerin Rabbi Olan Allah’ımızın Kuluna Takdiri Ne Ola?

Allah’ımızın; “İşte bu, benim hakiki kulum” demesi yeterli!
Ne isteriz, Rabbimizin “o benim kulum” demesinden başka!
İnsanların arasında gerçekleşen takdirin ötesine geçiverince;
Yalnızlığımıza anlam ve takdir kazandıran Yaradan’ımızdı!.

Kula Kulluk Etmeyenin Nasibine; Yalnızlıklar Düşüyor İdi!