• ÜŞÜDÜĞÜMDEN DEĞİL





    I



    uzuyor zaman

    bir ben biliyorum

    gecelerin ne bitmez olduğunu

    bir de yatalak hastalar



    yorgun bir gam türküsü bana artakalan

    üzerinde uyanıp durduğum sarı yapraklardan



    o uzayan gecelerde

    fırtınalar dallarını kırıyor ağaçların

    bir at can çekişiyor önümde

    sanki kıyamet kopuyor

    çocuklar annelerine,

    anneler çocuklarına koşuyor.

    uzuyor geceler

    üşütüyor geceler

    ürkütüyor geceler



    kar kefenlerken bedenimi

    hayır,

    üşüdüğümden değil titremem

    kar yağdı diye değil!

    gece gündüze dönerken

    kanatmayıp yakıveren hançerden



    II



    ve sonra sabah oluyor.

    bir minibüse biniyor,

    herhangi bir durakta iniyorum.

    yollara düşüyorum



    sakınmıyorum ayaklarımı su birikintilerinden

    sakınmıyorum kalbimi su birkintilerinden



    parklarda, bahçelerde duruyor

    boyacı çocuklara

    efsunlu hikayeler anlatıyorum.

    bir deli nem yürüyor hikayelerden,

    sokağının kaldırımlarından,

    nar ağaçlarından.



    siliyorum parmak izlerini gözlerimden,

    vapurlardan, iskelelerden, sandalyelerden

    bembeyaz karlar gibi

    düşüyorum gökyüzünden

    hayır!

    üşüdüğümden değil titremem

    kar yağdı diye değil!




    Nebi KAYA