Anılarla ATATÜRK

[commodore1tr]

Onun; parasal yardım yaparken dahi, ne kadar zarif bir tutum sergilediğini Yaveri Muzaffer Kılıç’ın aşağıdaki anısı ne güzel anlatıyor.(1)


“Bir gün Atatürk’le beraber Abidinpaşa’dan gelip Samanpazarı yoluyla Ulus’a geçiyorduk.

O zamanlar Samanpazarı’nda bulunan üç beş dükkan dan birisi Ali Efendi isimli kitapçıya aitti. Kitapçı dükkanının kepenklerinde, nefis bir halı asılmış duruyordu. Harp yıllarının sonu olduğundan hiçbir yerde, hele Ankara’da böyle güzel bir şey görmek pek şaşırtıcı olduğu için bu halı Atatürk’ün de dikkatini çekti. Hemen arabayı durdurup indik.

Beraberce dükkana yürüdük. Kitapçı Ata’yı görünce, ”Buyurun Paşam” diyerek heyecanla bir Emri olup olmadığını sordu. Paşa da bu halıyı çok güzel bulduklarını ifade ettiler. Kitapçı;

-Paşam, bu halı bir müşterimin.Paraya ihtiyacı olmuş, satılması için bana bıraktılar. Benimle bir ilgisi yok dedi.

Atatürk, böyle güzel bir halının çok kıymetli olduğunu, bunu halı sahibinin nereden almış olabileceğini öğrenmek istediler. Kitapçı ezile büzüle;

-Paşam, emanet koyan isminin söylenmemesini özellikle rica ettiler, müsaade ederseniz ismini söylemeyeyim dedi.

Bu sefer Atatürk daha çok merak edip;

-Çocuk, belki halıyı almak isteyeceğiz. Kimin ve kaça olduğunu öğrenmek isteriz dediler.

Kitapçı;

-Paşam 40 lira istemişlerdi

deyip yine halı sahibinin ismini vermedi. Atatürk halı sahibini iyice merak edip ısrar edince de, kitapçı istemeyerek ve sıkılarak;

-Abdülhalim Çelebi Hazretlerinin Paşam dedi.

Abdülhalim Efendi, Mevlana sülalesinden gelmiş, Konya milletvekili olarak Meclis’te görev yapıyordu. Kapısı herkese daima açık, cömert, gayet güzel konuşan, Mevlevi kalpağı ile gezen, Akıllı, sevimli, hoş sohbet, özü sözü doğru bir kişiydi.

Atatürk, bu cevabı alınca çok duygulandı ve bana dönerek dükkana 40 lira bırakmamı emretti.

Hemen parayı bıraktım. Kitapçı halıyı koşarak indirip paket yapmaya koyuldu.

Bu arada Atatürk, Abdülhalim Efendi’nin kişiliğinden övgüyle bahsederek;

-Abdülhalim Efendi, evde halısını satacak kadar parasız kalıyor ama, kapısını kimseye kapamıyor

diyerek onu övdü. Sonra da kitapçıya dönerek;

-Bana bak, halıyı biz alıyoruz. Fakat halıyı Abdülhalim Efendi’nin evine yollayınız, biz oradan aldırırız. Akşamüzeri de kendilerine bir kahve içmek için geleceğimizi söyleyiniz.

Dediler. Kitapçı bu davranışa şaşırmış bize bakarken, arabaya binip uzaklaştık.

Aynı akşam Abdülhalim Efendi’nin evine gittik. Kendisi bizi avlu kapısında karşıladı.

Eve girince baktım halı, kapı arkasında paketli olarak duruyordu. Mütevazı evinde minderlere oturuldu, kahveler içildi.

Abdülhalim Efendi;

-Paşam halıyı almışsınız. Fakat halı evime geri geldi. Müsaade ederseniz, arabanıza koyduralım. Dedi.

Atatürk de;

-Abdülhalim Efendi halı yine bizim olsun. Biz arada sırada sana kahve içmeye geldikçe onun üzerinde kahvemizi içeriz.

Diyerek halıyı açtırdılar ve odaya serdirdiler.

Kahveler içildi ve sohbet edildi. Giderken Abdülhalim Efendi yine bizi kapıya kadar uğurlayarak;

-Paşam eğer müsaadeniz olursa halıyı…..

derken Atatürk sözünü keserek mütebessim,

-Abdülhalim Efendi, onu sana emaneten bırakıyoruz. Her gelmemizde onu burada görmek ve üzerinde oturmak isteriz.

Diyerek veda edip ayrıldılar.

Böylece Atatürk, Abdülhalim Çelebi Efendi’ye, kitapçıya bile belli etmemeye çalışarak ihtiyacı olan yardımı yapmış, fakat halıyı almamışlardı.”

Bu ibret verici anı; O büyük asker, devlet adamı ve devrimci liderin, en az bu nitelikleri kadar

Büyük olan insanlığını anlatmasının yanı sıra Onun, gerçek dindar ve üstelik bir tarikat mensubu olan Çelebi’ye saygısını göstermek bakımından da ayrı bir önem taşıyor.

Ayrıca; Herkese açık sofrasını sürdürebilmek için halısını satan bir tarikat ehlinin, dini siyasete alet ederek para, mevki ve güce ulaşan, yurt içinde ve dışında saf ve eğitimsiz vatandaşları sömürerek trilyonluk mal varlıklarının sahibi olup sefa süren günümüz din ve tarikat bezirganlarından farklılığını da ortaya koyuyor.

Tabi anlayana ve anlamaktan yana nasibi olanlara !


Reşit ÇAĞIN
E.Dz.Kur.Alb.

(1)Atatürk’ten Hiç Yayınlanmamış Anılar
-Prof.Yurdakul Yurdakul

Ya işte sayın Av. Engin Oğuz;

Kendiniz yazmışsınız ne güzel umarım günümüzdekilerle kıyasınızda doğru olur... Günümüzdekiler bırakın bu zarafetin binde birini yapmayı fırsat bu fırsat diyip adamın evini alıp yanyana beş villacık yaptırıverirler... İşte kavgam budur...

[Mehtap Deniz]

Hitler’in aptallığına gülermiş

Ünlü romancımız Yaşar Kemal’in çevirmeni olan Cornelius Bischoff (82), 19 Mayıs Türkiye Halk Kültür ve Gençlik Merkezi (TÜRGEM) ve Verdi Sendikası tarafından Almanya’nın Lübeck kentinde düzenlenen “Ayyıldız Altında Kurtuluş” başlıklı konferansta ilginç açıklamalarda bulundu.

Tarihi belediye sarayındaki konferansta konuşan Ernst Heilmann, Nazi döneminde Alman muhaliflere Türkiye gibi cesaretle kucak açan çok az ülke olduğunu söyleyerek, “Türkiye hayat kurtarıcı bir ülkeydi. Bugün Türkiye AB’ye dahil olmalı mı, olmamalı mı tartışmalarını yürütenlerin tarihe bir göz atmasını diliyorum” dedi.

Babası sosyal demokrat ve sendikacı olduğu için 1939’da Türkiye’ye sığındıklarını söyleyen, çocukluk ve gençliğini Nazi Almanya’sından kaçan ailesiyle birlikte burada geçiren Bischoff, “Bizden önce 1933’de Türkiye’ye sığınan çok sayıda bilim adamı vardı. Bazıları bizzat Atatürk ile tanışma imkanı bile bulmuşlardı. Onlar daha sonra lisede, üniversitede hocalarımızdı. Anlatırlardı, Atatürk, akıl almaz ırki ve siyasi sebeplerden dünyaca ünlü bilim adımlarını Almanya’dan kovan Hitler’in aptallığına gülermiş. Atatürk, Türkiye’nin bu bilim adamlarını ülkeye almamasını talep eden Hitler’in bir elçisini kapı dışarı etmiş. Hatta Türkiye’ye muhalif bilim adamlarına kapılarını açmaması ve aldıklarını kovması için Almanya’dan Nazi yanlısı bilim adamları gönderme ve maaşlarını ve tüm masraflarını Alman devletinin ödemesi bile teklif edildi. Atatürk Türkiye’si bu ahlaksız teklifi tabii ki reddederek büyüklüğünü gösterdi” dedi.

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/15149248.asp?gid=233

[monica]

11 Kasım 2010
Ümit ÖZDAĞ

Türklüğün Himalayası Atatürk

10 Kasım 2010, Türk milletinin Büyük Türk milliyetçisi, devletimizin kurucusu, Hakk’a yürüdüğü akşam vermiş olduğu son siyasi demeçte kullandığı ifade ile “Türklüğün Himalayası” Atatürk’ün hayatını kaybetmesinin 72. yılıydı.
Aradan geçen yıllar içinde Türk milletinin çok büyük bir bölümünde Atatürk’e olan sevgi ve şükran duygusu gelişerek devam ederken küçük ancak etkili bir azınlık da Atatürk aleyhtarlığı hatta düşmanlığı yaparak, Türk milletini Atatürk’ten soğutmaya çalışıyor.

Bunların bir bölümü ahlaken işgal altındaki İstanbul’da İngiliz yanlılarından bile düşük bir seviyeyi temsil ediyorlar. Bir bölümü ise değişik nedenlerle kafası karışık, bilgisi az veya çarpık adamlar.
Atatürk’ü anlamak için 1774’te başlayan bir tarihsel süreci anlamak gerekmektedir. 1774 Osmanlı Devletinin üç kıtadan geri çekilmeye başladığı tarihtir. 1881’de Mustafa doğduğu zaman Türkistan’da Türkistan’ın son ordusu olan Türkmen ordusu, Rus ordusuna yenilmiş ve bu kadim Türk coğrafyasının işgali tamamlanmıştır. Batı Türklüğünün kalesi olan Osmanlı İmparatorluğu’nun parçalanmamasını sağlayan ise kendi gücünden çok Avrupalı emperyalistlerle Rusya arasındaki uzlaşmazlıklardır.

Genç Mustafa Kemal, Batı emperyalizmi ile ilk savaşını 1911’de Trablusgarb’ta verir. İtalya, Afrika’daki bu son toprağımızı işgal etmiştir. Mustafa Kemal 30 yaşındadır.
Osmanlı devleti isteyen subayların gönüllü olarak Trablusgarb’a gitmelerine izin verir. Gidenler Enver, Mustafa Kemal ve onlar gibi genç birkaç subaydır.

Dinamik, cesur, yurtsever, olağanüstü sıra dışı, olan bu subaylar Libya’da halkı İtalyan Ordusuna karşı gerilla savaşı için örgütlerler. Mustafa Kemal ilk kez burada çatışmalarda gözünden yaralanır. Bu kurak, çorak, çölden ibaret coğrafyayı vatan bilmezseniz onun için savaşmazsınız. Bu genç subaylar bu coğrafya için gönüllü olarak savaşırlar. Bu kadronun daha sonra 1913-1938 arasında Türkiye’nin kaderini ellerinde tutmaları tesadüf değildir. Şimdi Atatürk’e küfreden sözde şucular ve bucular, siz 30 yaşında Mustafa Kemal’in yerinde olsaydınız, İtalyan Ordusuna karşı savaşmak için gönüllü olarak Trablusgarb’a gider miydiniz?

Sonra Mustafa Kemal’i Çanakkale’de görürüz. Çağın en büyük ve en gelişmiş iki ordusu olan İngiliz ve Fransız ordularına karşı savaşan Mehmetçiklerin komutanıdır Çanakkale’de. Ve Çanakkale Mustafa Kemal’in ikinci kez doğduğu yerdir. Sonra Doğu Cephesinde Muş-Bingöl hattında Rus Ordusunu geri çekilmeye zorlar.
Şimdi siz Atatürk’e küfreden sözde şucular ve bucular, hiç dünyanın en büyük iki ordusuna karşı vatan toprağı savundunuz mu? Askerlerinize ölmeyi emrettiniz mi? Göğsünüze şarapnel yediniz mi?

Savaş sonunda Mustafa Kemal, Filistin Cephesine İngiliz Ordusuna karşı yollanır. O artık savaşın kaybedildiğini, Türk askerinin ve eldeki imkânların kazanılamayacak bir cephede israf edilmeden Türk nüfus hattına kadar geri çekilmesi gerektiğini söyler. Hatta Tuğgeneral Mustafa Kemal artık milletin bir “gerilla savaşına” hazırlanması gerektiğini söylemeye başlamıştır. 1918’de ateşkes imzalandığında Türk ordusu Halep-Musul hattında Türk nüfus hattına çekilmek zorunda kalmıştır. Ancak birçok kaynak ve yerine konulamayacak insan gücü kaybedildikten sonra.
1918’de Türkiye savaşı kaybetmiştir.
Yunan ordusunun İzmir’i işgalinin ardından Mustafa Kemal 1919’da Samsun’a çıkmıştır. Artık en zor savaş başlamıştır. Bu da 1774’ten bu yana geri çekilen ve mağlup olan bir milleti ve orduyu önce savaşa devam etmeye ikna etmek sonra da savaşı kazanmaktır.
Mütareke sırasında Osmanlı ordusunun 10.000 subayı vardır. İstiklal Harbine 5000 subay katılmıştır. Emrinde bir ordu olan Kazım Karabekir, rütbeleri sökülmüş olan Mustafa Kemal’in emrine girerken, herhalde “Onun yapacağı şeyi ben yapamam, ancak yapmasına yardımcı olabilirim” diye düşünmüş olmalıdır.

1774’ten bu yana Osmanlı iki savaş kazanmıştır. Birisi Plevne muharebeleri öteki ise Yunan savaşı. Sadece ordu ve subay heyeti değil, halk da bıkkın, yorgun, kızgın ve umutsuzdur. Ve hatta halk savaştan bahsedene de düşmandır. Mustafa Kemal’in tarihsel büyüklüğü bir dünya savaşı kazanmış olan emperyalizme ve emperyalizmin kiralık ordusuna karşı bu yorgun, bitkin ve 1774-1918 arasında 144 seneden bu yana geri çekilen bir milleti savaşmaya ikna etmek, örgütlemek ve savaşı kazanmada bulunmaktadır.
Sonra Mustafa Kemal Atatürk, felsefi köklerini Büyük Türk milliyetçisi düşünür Ziya Gökalp’in attığı bir proje olan Türkiye Cumhuriyetini kurmuştur. Türkiye Cumhuriyeti dönemin en ileri siyasal projesidir. Atatürk, Cumhuriyeti kurarken Almanya’da Hitler, Rusya’da Stalin, İtalya’da Mussolini iktidardadır. Demokratik İngiltere ise dünyanın en büyük sömürge imparatorluğudur.
Yanlışlıklar yapılmış mıdır? İnsan olan herkes ve insani olan her şey hata yapar. Atatürk’ün de hataları olmuştur. Bazı denemelerinden vazgeçmiştir. Bazılarını galiba çok ileri gittik diye durdurmuştur. Keşke Ziya Gökalp 1924’te ölmeseydi de Mustafa Kemal Atatürk’e fikri yoldaşlık yapmaya devam etseydi.
Ancak, bütüne baktığınız zaman Atatürk’ün hayatının ve eserlerinin olağanüstü olduğu görülmektedir.
Böyle bir hayatı yaşayan ve sonuçta yurttaşı olduğumuz bir devleti kuran, bize bırakan Atatürk’ün Allah’ın Türk milletine bir lütfu olduğunu görmemek için kör olmak gerekmektedir. Allah rahmet eylesin.

http://www.yg.yenicaggazetesi.com.tr...hp?haber=15656