Yoksullukla Eğlenilmez!

Bir yalvarmadır gidiyor! ''Ne olur bize yardım et, dört çocuğum var.'' Sahnede dört genç kız, ellerinde balonlar, renk renk... İçlerinden birinde otomobil var! Telefondaki kadın bir daha, bir daha: ''Aman Mehmet Ali Abi, bize acı'' diyor. Mehmet Ali Bey'in keyfine diyecek yok! Önemli olan onun halkı güldürmesi, eğlendirmesi... Gece gündüz yaptığı bu. İnsanlara yanıltıcı umutlar saçmak! Toplanan kalabalığa da, türlü yoldan keyif sunmak!..

Bir kez değil, daha önce de gördüm, sizler de görmüşsünüzdür bu tür güldürücü, daha da çok iç sızlatıcı, acı verici, üzücü oyunları... İnsanların yoksulluğuyla, özlemleriyle oynamak, tam sevinirken, tam 'İşte kazandım arabayı'' diye çığlıklar atarken, ''Sana bir sorum var, onu da bil, öyle al arabayı'' deyip bir şeyler sormak. Kolay bir soru, ama karşısındaki o coşku, o sevinç içinde şaşırıp bilmedi mi az önce binbir yalvarmayla, binbir heyecanla kazandığını sandığı ödülün elinden uçup gitmesi!..

Ayıptır, çirkindir... Her şeyden önce o TV'de o program yapanların, sonra da Mehmet Ali adındaki eğlendiricinin ayıbıdır, çirkinliğidir. Gülmek, güldürmek uğruna bir yoksul aileyi aşağılatıcı bir duruma sokmak!.. Biraz da bu şaklabanca oyunu izleyen o hanımların, beylerin, o kocaman insanların gözleri önünde yaşanan bir iğrençliktir!..

Ne kadar sevindi, telefonda sürekli ''Mehmet Ali Abi, Mehmet Ali Bey, Memoş'' falan diye durmaksızın yalvaran, ''Aman arabayı bana çıkar, dört çocuğum var, ihtiyacım var'' diyen ne kadar sevinmişti! Meğer bir soru varmış yanıtlaması gereken. Bilmedi, birden dünyası yıkıldı, boşa gitti bütün yalvarıp yakarmalar!..

Mehmet Ali Bey, senin için, bir oyun bu, başarılı oluyorsun hiç kuşku yok. Sana önemli kazanç sağlayan bir iş... Gece gündüz yoruluyorsun, bu halk da senden hoşlanıyor, koşup geliyor, para harcıyor, alkışlıyor, belki kısa süre mutlu da oluyor.. Olabilirse!.. Telefonun ardındaki kadının, bir ailenin, dört çocuğun, büyük bir sevinçten çok daha büyük bir yıkılışa düşmesini görmezden, bilmezden gelirse, gelebilirse!..

Yoksulluk, her şeyi yaptırır, her şeyi söyletir. Yoksul olmak utanılacak bir şey değildir. Gerçekte utanılması gereken, o yoksulluğu ortadan kaldırmaya çalışmamak, o yoksulluğu hele hele bir eğlence aracı olarak kullanmaya kalkışmaktır!