Boşanma ve Velayet

[ercs]

Merhabalar

Eşimle 22.11.2008 tarihinde zorunlu bir evlilik yaptık. İlişkinin bitme aşamasına yaklaşmışken hamile olduğunu öğrenmemiz sebebiyle ve asla kendi çocuğumun katili olamıyacağım için onunda bunu istememesi üzerine doğan şartlardan dolayı ve babasına karşı duyduğu aşırı korkudan dolayı 2,5 aylık hamile iken apar topar evlendik. Evlenmeden önceki ilişkimizi ve olanları kısa bir birçimde özetlemeye çalışacağım. Eşim ile Aynı iş yerinde çalışıyorduk ve tanışmamız bu vesile ile gerçekleşti. Tanıştığımızdan 2 ay sonra eşimin annesi intihar etti. Bu kötü olayın gerçekleşmesinden sonra elimden geldiği şekilde onu hiç yalnız bırakmıyarak hep yanında oldum destek oldum. Kendisi aynı zamanda tip 1 olarak tabir edilen insülün iğnesine bağımlı şeker hastası. Bundan dolayıda hiç yalnız bırakmak istemedim kendisini. Zaten çok yeni olan ilişkimiz'de başlıyan problemler annesinin intiharı üzerinde durdu 1 ay civarı sadece bu konu üzerinde durduğumuz için aramızda bir problem olmadı. Tabi bunlar yaşanırken kendi ağzından bana aile yapısını ve yaşadıklarını anlattı. Babasının fazla alkol kullandığını kendisine ve annesine şiddet uyguladığını, ev ile hiç ilgilenmediğini günlerce eve uğramadığını, evin masraflarını karşılamadığını vs. ve bir gün bana annesinin ölümünden sonra babasıyla aynı evde yaşıyamıyacağını söyledi tabi o ortamın içinde duyduğunuZ sevgiyle beraber evlenelim o zaman dedim. Bu sefer kardeşini babasıyla bırakamıyacağını söyledi onunda bizimle yaşıyabileceğini söyledim. Aynı işyerinde çalıştığımız üzere patronlarımız onlara yardımcı olsun kardeşi evde tek başına kalmasın diye düşünerek ona bir iş verdiler. Kardeşide bizim iş yerimizde çalışmaya başladıktan sonra kardeşini tanıma fırsatı buldum ve aynı ev içerisinde beraber yaşıyamıyacağım bir yapısı olduğunu anladım ki bu arada evlenme hazırlıklarına başlamıştık. Bunu kendisiyle paylaştım tabi bunun üzerine müthiş bir kavga ettik ve evlilik işlemlerini durdurdum. Olayın üzerinde kısa bir süre sonra evime gelerek hata yaptığını ve kendisini affetmemi istedi ama artık kafamda ayrılık düşünceleri netleşmeye başlamıştı ben aramızda bir ilişkinin (bu arada aramızdaki sürteşmelerin hepsini yazmıyorum) yürümiyeceğini belirtim bitirmek istediğimi söyledim. Ayaklarıma kapandı tekrar etmiyeceğini söyledi olmıyacağını bildiğim için bunu yapmamasını ve beni yalnız bırakmasını söyledim kapıya gider gibi yaptı mutfağa girdi peşinden koştum girdiğim anda elinde bıçağı gördüm hamle yapıp tuttum bıçağı bıraktırmak için biraz mücadele ettik ve sonrasında şekeri yükseldi (ama çoğunlukta rolde yapıyordu bu tür durumlarda) ölçüm cihazı ve iğneleri içeride olduğu için ve orda onu yalnız bırakmak istemediğim için içeri gelmesi için kaldırmaya çalıştım kalkmak istemedi benimle mücadele etmeye başladı ve şok içerisine girer gibi oldu ama bir taraftanda benimle mücade etmeye devam ediyordu elim ayağım kesildi ne yapacağımı bilemedim kendine gelmesi düşüncesiyle yüzüne tokat attım yine bir şey düzelmeyince sürükliyerek içeri taşımak zorunda kaldım ve buna benzer olayları 1 kaç kere yaşadık. Kendini öldürme tehtitleri ve yalvarım verdiği sözler karşısında her seferinde basiretim bağlandı ve açık söylemek gerekirse kendisine karşı hissettiğim duygularında mantıklı düşünmeme engel olması sonucu ilişki bu şekilde devam etti. (Şu an olanları kendisine şiddet uyguladığım yönünde ailem vs anlatmış ki olayları kendi çıkarına saptırmak gibi bir yapısı var) Ve bu arada hamile olduğunu öğrendik bir gün. Hayatta ilk key yaşadığım bir şeyde çok sevindim anda bile ağzından çıkan cümle "Ben sana bundan sonra gününü gösteririm oldu". Çocuğu doğurabilmesi için baştada belirttiğim gibi 2,5 ay içerisinde mali yükünün tamamıyla kendim üstlenip bir ton borcun altına girerek evlendik. Tabi ayrı evlerde yaşarken yaşanan bu problemler aynı evin içinde ayyuka çıktı. İş yerimde onlara yakın olduğu için evide bu civardan tuttuk. Devamlı yaşanan tatsızlıkların ayrıntılarını uzatmak için yazmıyacağım. Çocuğumuz 8 aylık olarak doğdu. Doğumdan sonra yine ortalık biraz yatışır gibi oldu. Maddi problemlerden ötürü çocuğun doğum SSK hastahanesinde gerçekleşti. SSK'da çocuğu doğumdan sonra bir 10 dakika görmeniz haricinde 1,5 gün boyunca hastanenin önünde beklemek dışında ne çocuğu ne annesini neden herhangi bir doğum doktorunu görmeden çıkış işlemlerini halledip hastahaneden eşimi alıp çıktık. doktorların 1 hafta sonra çocuğu kontrole getirmemizi söylediğini belirtti. 1 hafta içerisinde annemde bize yardımcı olmak için yanımıza geldi bu esnada çocukta farkına varamadığımız sarılık gerçekleşmik kontrol için sağlık ocağına götürdük ama erken ve yeni doğmuş kızımın içeride öksüren 30 civarı hastanın olduğu bir yerde beklemesine gönlüm razı olmadığı için sırayı beklemeden sağlık ocağından çıktık. Bu esnada kızımın iyiliğini düşünürken farklı bir yerden aşağıda yazcaklarımın gerçekleşeceğini bilsem buna asla müsade etmezdim ama farklı bir şekilde iyiliğini düşünürken ona az daha zarar verecektik. 1 hafta boyunca sarılığın ilerlediğini çok farkedemedik eşim çok üzerine bastırmadan bana devamlı kontrole gitsekmi şeklinde yaklaştı ama hastahanelerde yaşanan olayların ve enfeksiyon kapma riskinden ve hastane çıkışında doktorların 1 hafta sonra kontrole getirin dışında bir şey söylemediğine binayen acile götürmedim. Ama tek düşüncem onun zarar görmemesiydi ve bu konuda çok acemiydim. Bu arada çocuğumuzun göbek bağını dezenfekte ederken bir iltihap olduğunu düşündürecek sarı bir sıvı farkettim sabah iş gitmek için çıkarken. İş yerime geldiğimde internetten konuyu araştırdım ve iltihap durumunda kanının zehirlenebileceğini okudum evi arazıp (babası gündüzleri bizde kalıyordu) böyle bir şey okuduğumu ve çocuğu bir hastaneye götürmelerini söyledim. Hastaneye gittiklerinde çocuğu sarılıktan dolayı hemen yoğun bakıma yatırmışlar. Telefonda beni arayıp durumu anlattı ve herşeyin benim yüzümden olduğunu anlattı. Hemen iş yerimden izin alıp hastahaneye gittim doktor sarılığın çok yüksek değerde olduğunu kızımın kanını değiştireceklerini tam kan olarak geçen kanı almamızı istedi hemen kızılaya gidip çevremdeki insanlardan kangurubu tutan kişileri buldum ve kanı temin ettim gece hastaneye geri getirdim kan değişti çocuğum hızla düzelmeye başladı şükürler olsun şu an durumu çok iyi. Zarar görmüş olabileceğini söyledi doktorlar ama şu anki gidişatta henüz bir problem olmadı testlerini yaptırmaya devam ediyoruz. Tabiki bu olay sonucunda herşeyin benim yüzümden olduğu benim çocuğuma zarar verdiğim bunları bu yüzden yaşadığımız şeklinde tavırlara maruz kaldım. Ona yaşananlarda hatam olduğunu bunu başa cevirim düzeltemiyeceğimi farklı şeyden iyiliğini düşünürken hata yaptığımızı bundan sonra yapabileceğimiz tek şeyin kızımız için ne yapabilirsek elimizden gelen herşeyi yapmamız gerektiği bunun bir ders olacağını anlatmaya çalıştım ama başarılı olamadım. (Tabi bu suçlamaları yaparken bütün gün sabahtan akşama kadar evde babasıyla beraber çocuğa bakıyorlar ve çocuğu hastaneye götürmüyorlar ama suçlamak daha kolay) Bundan sonra problemlerle geçen bir hafta. Defalarca şekerinin düşmesi geceleri çocuğumuzu 19 yaşındaki kardeşine emanet ederek sabahlara kadar hastanelerde dolaşmamız mutsuzluk kin acı. Geçmişten gelen kardeşiyle yaşamayı kabul etmeme olayının annem yüzünden olduğunu düşünerek anneme karşı aldığı tavır bu sefer anneminde ortamda bulunmasından ve onunda sağlık ocağında çocuğun durmasını istememesinden anneme olayı ynlendirip onunla uğraşmaya başladı. Buda bardağı taşıran son damla oldu bir akşam sadece annemi bir ara soğukluk girmesin araya dememin üzerine (annemle konuşmuyordu) o beni arıyacak ben onu kesinlikle aramam gibi bir tavır sergilerince yaptığının terbiyesizlik olduğunu aralarında 40 yaş fark olduğunu olayın tatlıya bağlanması için aramasını istediğimi anlatmaya çalıştım ama sert ve bağrarak karşılık vermeye başladı kendisini iyi tanıdığım için "Lanet olsun arama sadece sus dedim huzur istiyorum artık" yine susmadı ve aynı şekilde tavrına devam etti. Bak dedim ya sus yada babanın evine git yeter artık kaldıramıyorum dedim. Bunun üzerine babasını aradı ve bana dönerek şimdi babam gelecek sen gününü görürsün dedi (Babasının mahallenin kabadayısı olduğu, şiddet kullanmayı sevdiğini devamlı anlatır dururdu) öylemi dedim olacak olaylardan korkumla kızımın o ortamda olmasını istemiyerek kızımı alıp apar topar bir taksiye binip annemlere götürdüm.(Çocuğumuz erken doğum olduğu için anne sütünü ememiyor mama ile besleniyor.) Ertesi günde babasıyla oturup konuştuk böyle saçmalıkların yaşanmasından bıktığımı bu çocuğun zarar görmesini istemediğimi ve akşam bu tavrından dolayı çocuğu alıp götürdüğümü ama annesinden çocuğu ayırmaya vicdanımın el vermediğini belirttim. Ve kızımı kendi ellerimle sabah teslim ettim. Şu anda beni babasıyla tehtid ettiğini inkar ediyor. Benim yaptığım yanlış olabilecek şeyse bu olaylar gerçekleşirken bu tavırlarından belki vaz geçer birşeyler yoluna girer hırslarının yerine evlenmekte ki amacımız olan kızımız için huzuru buluruz diye şeker hastası olduğu ve maddi durumları yerinde olmadığı için çocuğun boşanma halinde bende kalacağıyla tehdit etmem ama amacım sadece bir şeylerin düzene girmesi huzur bulmaktı.

Olayın tamamını buraya yazmam mümkün değil ama sormak istediklerimden önce herkeze böyle şeyler yaşamaması için birlikte olacakları insanın aile yapısını büyüme şeklini çok önemsiyerek hareket etmeleri.

Sorularım :

Eşim Tip 1 diyabet hastası şekeri düştüğü zaman kendini kaybetmekte hareketlerine ve aklına hakim olamamakta. (Çocuk doğduktan sonra bir gün şekeri düştü hemen mutfaktan meyva suyu almaya gittim içirmek için döndüğümde yerinden kalkmaya çalışıyordu çocuğun beşiğine tekme attı ciddi problem olmadı ama yinede çok korktum beşiği hemen uzaklaştırıp meyva suyunu içirdim ve biraz daha meyve suyu almaya gittiğimde içeri bu sefer yerinden kalktığını gördüm allah korusun dengesini kaybedip beşiğin üzerine düşebilirdi) Onun bu hastalığı hatası değil ama çocuğumu düşündüğüm zaman bunu sormak zorunda hissediyorum. Bazı durumlarda şekerini evde yükseltmeyi başaramazsak hemen hastahaneye gitmemiz gerekiyor.

Şu an yaşadıkları evde babası ve kardeşiyle 3 kişi yaşıyorlar. Yaşadıkları ev sadece 2 odadan oluşuyor ve eşyaların çoğu ve ev kötü durumda. Evin içerisinde ağır bir koku mevcut toz ve kir içerisinde.

Çalıştığımız iş yerindeki kendi mesai arkadaşları ilede devamlı kavga ettiği için hamileliğinin sonu gelmeden işten çıkartıldı kendi sigortası yok ve boşanmamız halinde eşim yeni kanunla babasının sigortasındanda faydalanamıyor ve diyabet ilaçları çok maliyetli bu sebeble ve ayrıca gönlüm çok küçük olan çocuğumun her ne kadar bu ortamda olmasına gönlüm razı olmasada annesinden ayrı olmasınada vicdanım el vermemesi sebebiyle 1 sene boşanmadan beklemeyi istiyorum. 1 sene sonra kendi çalışıp sigortalı olma şansı olacaktır.

Sormak istediğim 1 sene sonra boşanma davası oluştuğunda çocuğu alabilme ihtimalim ne kadardır.(Açıkçası annesinden yinede ayırmak çok acı verici ama o ortamda ve annesinin bu kişiliğinin çocuğun gelişimine etken olmasını hiç istemiyorum)

2. sorum nafaka miktarı neye göre belirleniyor ve ne durumlarda nafaka ödemek gerekiyor.

3. Sorum Yukarıda bahsettiğim çocuğu alıp anneme götürmemi çocuğu kaçırdığım olarak işlem yapacağını ve bu yüzden çocuğu asla bana göstermiyebileceği ile tehdit etmekte. Ben çocuğumu kaçırmak değil babası gelince bana günümü göstereceği ortamda kalmaması için hızla aldım çıktım. Ve kendi ellirimle geri getirdim vicdanım el vermediği için. Böyle bir şey mümkünmüdür. Sonuç itibarıyla tehdidini inkar etmekte ve bunu ispatlıyabilecek bir şeyim yok.

Bilgi paylaşımınıziçin şimdiden çok teşekkürler.
(İş yerimden hızlı bir şekilde yazmak zorunda olduğum için cümle düşüklükleri için çok özür dilerim.)

[Av.Engin Oğuz]

Çok uzun yazmışsınız kısa kısa yazıp sorularınızı yazarsanız daha iyi olur.
Geçmiş olsun