Boşanmak İstemiyorum!

[temhalugno]

Öncelikle böyle bir site hazırlayarak madurların haklarını aramaları konusunda yardımcı olmaya çalıştığınız ve aydınlatıcı bilgileriniz için bütün yöneticilere teşekkür ediyorum

benim sorunum eşimin evi terkederek ailesinin yanına gitmesi ve boşanmak istediğini belirtmesi

eşimle kaçarak evlendik resmi nikahlı eşimdir, kendisi evleneli 1,5 yıl oldu 1,5 yıl içerisinde her ailede olduğu gibi ufak tefek kavgalarımız olmuştur. ama her defasında birbirimizi sevdiğimizi söyleyerek tartışmaları büyütmememiz gerektiği telkinini vermişizdir.

eşimle kaçarak evlendiğimizden dolayı maddi imkansızlıklar nedeniyle ayrı bir evde oturma şansımız olmadı bugüne kadar ailemle birlikte oturuyorduk eşimin biraz agresif oluşu annem ile tartışmalarına ve tartışmanın bana yansıtılmasına sebep oluyordu çok küçük şeylerden tartışıyorlardı ben her defasında biraz daha sabretmesi gerektiğini yeni bir işyeri kurduğumu borç ile bir makina aldığımı "işyerinde kullanmak için" makinanın borcunu ödedikten sonra ayrı eve çıkabileceğimizi söylüyordum oda her defasında bana tamam diyerek sabredeceğini söyleyerek kabul ediyordu. birgün yine böyle bir konu üzerine tartışmaya başladık sinirlerime hakim olamadım bir an boğazını sıktım ama amacım onu öldürmek felan deği sadece sinrimi yatıştırmak ve konunun kapanmasını sağlamaktı çünkü çok küçük bir sebepti ve bunun işyerinde yaşadığım bunalımlara karşılık bana yansıtılmaması gerektiğini düşündüğüm içindi biraz kızmıştım 1,5 yaşında bir kızımız var ufak bir rahatsızlığı vardı bu tartışmanın ertesi günü annem ile kızımı sağlık ocağına götürdüm geldiğimde evde olmadığını gördüm sadece kimliğini alarak evi terk etmiş 2 gün boyunca akrabalarını aradım en son ailesinin yanında olduğunu öğrendim. bana bulunduğum şehirde değil ailesinin olduğu şehirde ev tutarak orada oturmamı yoksa boşanacağını söyledi şimdi ben eşimden boşanmak ve kızımı annesiz büyütmek istemiyorum işyeri için aldığım makinanında borcunu bırakıp gidemem çünkü hatır çeki ile almıştım çeklerin günü gelene kadar çalışmak zorundayım. çekleri ödemem gerekli ve burada bir düzen kurdum bu düzenimi bozmak istemiyorum. kızım benim yanımda kızımı götürmedi (ailesinin kızımla birlikte kabul etmeyeceğini düşündüğünü sanıyorum) telefon görüşmemizde ben kızımı birdaha kendisine göstermeyeceğimi ve boşanmak istiyorsa gidip her yere başvurabileceğini benim boşanmak istemediğimi söyledim sonuç olarak geri gelmiyor. aileside göndermeyeceğini söylüyor bu durumda boşanma davası ve çocuğun velayeti ne olur boşanma davası açarsa ben tebligatı almasam veya alsam boşanmak istemediğimi mahkemede belirtsem sonuç ne olur birde eğer kızımı verirsem birdaha bana göstermeyeceklerini biliyorum. ne yapmalıyım. lütfen bana yardımcı olun...

[Av.Fahri Sürücü]

Eşinizin ailesinin bulunduğu şehire gitmek zorunluluğunuz yok,
ancak bir şekilde eşinize müstakil bir ev temin etmek zorundasınız,
aksi takdirde siz istemeseniz de mahkeme boşanma kararı verecektir,
yine siz istemeseniz de eşinizin açtığı davada sizi kusurlu bulurlarsa, yine eşinizin boğazını sıkarak darpettiğiniz de ispat edilirse mahkeme boşanma kararı veerecektir,

Çocuğun velayetini anne isterse yaşı itibariyle muhakkak anneye verirler, siz kızı vermeseniz de onlar hakim kararı ile alabilirler, yine sadece görüşmek için de mahkeme kararı çıkartabilirler.

[temhalugno]

zaman ayırıp cevap verdiğiniz için teşekkür ederim ancak cavabınızda bir eksiklik olduğunu farkettim. ben bulunduğum şehirde ev tutsam ve geri dönmesini istediğimi belirtsem mahkemenin kararı ne olur.

[temhalugno]

başk bir sorum daha olacak biz eşimle benim bulunduğum şehirde evlendik. eşim şu an başka bir şehirde boşanma davası açmak istese istediği şehirde boşanma davası açabilirmi yoksa benim bulunduğum şehiremi gelmesi gerekli boşanma davası açmak için.

[sdt23]

zaman ayırıp cevap verdiğiniz için teşekkür ederim ancak cavabınızda bir eksiklik olduğunu farkettim. ben bulunduğum şehirde ev tutsam ve geri dönmesini istediğimi belirtsem mahkemenin kararı ne olur.

Evi terk etmesinin üzerinden 4 ay geçmesini beklemeli, 4. ayın sonunda mahkemeye başvurarak tuttuğunuz evin adresini ve anahtarı nereden alabileceğini bildiren bir ihtar göndermeli, ihtarla birlikte bulunduğunuz şehre gelmesi için mahkemece belirlenecek yol ücreti ve yiyecek bedelini de konutta ödemeli olarak göndermelisiniz.

Sizin eve dön çağrınızı almanızdan sonra 2 ay içinde dönmeyen ve dönmemek için haklı nedeni olmayan eş boşanma davası açısından kusurlu sayılır.

4 ay dolmadan ihtar göndermeniz, ihtarda gösterilen evin bağımsız bir ev olmaması, mali durumunuza uygun olmaması, yol parası ve yiyecek için yeterli para göndermemeniz, vs. gibi nedenler ihtarınızı geçersiz kılacaktır.

İhtarı çektikten sonra hazırladığınız evi geri dönmesi için hazır bulundurmanız gerekir.

Bu 4+2 aylık süre içinde eşiniz boşanma davası açarsa ayrı yaşama hakkına sahip olur dönmesi gerekmez.

[temhalugno]

Evi terk etmesinin üzerinden 4 ay geçmesini beklemeli, 4. ayın sonunda mahkemeye başvurarak tuttuğunuz evin adresini ve anahtarı nereden alabileceğini bildiren bir ihtar göndermeli, ihtarla birlikte bulunduğunuz şehre gelmesi için mahkemece belirlenecek yol ücreti ve yiyecek bedelini de konutta ödemeli olarak göndermelisiniz.

Sizin eve dön çağrınızı almanızdan sonra 2 ay içinde dönmeyen ve dönmemek için haklı nedeni olmayan eş boşanma davası açısından kusurlu sayılır.

4 ay dolmadan ihtar göndermeniz, ihtarda gösterilen evin bağımsız bir ev olmaması, mali durumunuza uygun olmaması, yol parası ve yiyecek için yeterli para göndermemeniz, vs. gibi nedenler ihtarınızı geçersiz kılacaktır.

İhtarı çektikten sonra hazırladığınız evi geri dönmesi için hazır bulundurmanız gerekir.

Bu 4+2 aylık süre içinde eşiniz boşanma davası açarsa ayrı yaşama hakkına sahip olur dönmesi gerekmez.

yardımlarınız için teşekkür ederim. bütün bu yazdıklarınızı dikkate alacağım ve gerekli girişimlerde bulunacağım.
ancak bir soru daha sormuştum onunda cevabını kısa sürede alacağımı ümidediyor. tüm yardımcı olan arkadaşlara tekrar teşekkür ediyorum.

[EnginTarhan]

Sayın temhalugno (muhtemelen Ahmet Ongul),

Bu şekilde "maydonoz" olduğum için üzgünüm ama bu gidişle bir gazetenin üçüncü sayfasında küçük bir haber olacağınızı düşündüğüm için, dayanamadım.

Yazdıklarınızı tamamen doğru kabul edip aynen dikkate alırsak, siz gerçekten bu sorunun sizin istediğiniz bir şekilde sonuçlanabileceğinize inanıyor musunuz?

"evleneli 1,5 yıl oldu...maddi imkansızlıklar nedeniyle ayrı bir evde oturma şansımız olmadı." Bu durum kaçarak evlenen bir kadın için, henüz kaçmadan önce (her şeyin toz pembe olduğu sıralarda) kabul edilebilir bir şey gibi gelebilir belki, fakat gerçeklerle yüz yüze gelince yerden göğe pişman olduğundan hiç şüphem yok. Ayrıca, şu soruyu kendinize sormanızda (belki tuzum kuru olduğu için) yarar görüyorum: madem maddi imkanınız yoktu, neden evlenmeye kalkıştınız? Evlenmeye neden "ev"lenmek dendiğini hiç düşündünüz mü?

"...eşimin biraz agresif oluşu annem ile tartışmalarına...sebep oluyordu." Kavgalar, tartışmalar, en az iki kişi arasında yapılır (çok kavgacı olduğum için bu konuda uzmanım). Siz kabahatin kimde olduğuna karar verecek yerde bence bir uzlaşma sağlamaya çalışmalıydınız. Kararı doğru vermiş olsanız da, yetmez! Siz iki kişi arasındaki tartışmaya aracı oluyor, iki ucu kirli bir deyneği tutmaya kalkışıyorsunuz.

"...sinirlerime hakim olamadım bir an boğazını sıktım ama amacım onu öldürmek felan değil...konunun kapanmasını sağlamaktı...çok küçük bir sebepti." Konu kapatmak için ÇOK yanlış bir yol seçmişsiniz. Üstelik, çok küçük bir münakaşa nedeniyle. Peki, yarın bir gün, daha büyük bir nedenle, öldürmek için, tekrar boğazını sıkarsanız eşiniz ne yapacak?

"...bana bulunduğum şehirde değil ailesinin olduğu şehirde ev tutarak orada oturmamı yoksa boşanacağını söyledi." İp burada kopmuş. Eşiniz, muhtemelen sizinle başa çıkabileceğini düşündüğü eş dost akrabasının bulunduğu kendi şehrinde yaşamak (kendi çöplüğünde ötmek) istiyor. Siz işiniz elverse de oraya gitseniz dahi, muhtemelen aldığınız kültürle çelişen bir ev hayatının içine girecek ve "hanımköylü" olacaksınız. Bunu kaldırabileceğinize inanıyor musunuz?

"...ben eşimden boşanmak ve kızımı annesiz büyütmek istemiyorum." Yani, kızınızı sürekli dırdır, kavga, gürültü, harp, darp olan bir aile ortamında mı yetiştirmek istiyorsunuz?

"...telefon görüşmemizde ben kızımı birdaha kendisine göstermeyeceğimi ve boşanmak istiyorsa gidip her yere başvurabileceğini benim boşanmak istemediğimi söyledim." Gerekli şartlar sağlandığı takdirde, siz kızınızı annesine mahkemenin vereceği kararlar çerçevesinde kuzu kuzu gösterirsiniz. Olmayacak sözler edip ondan sonra bir de o sözlerin stresini yaşamak zorunda kalmayın.

"...boşanma davası ve çocuğun velayeti ne olur." Ne olacak? diğer cevaplarda ayrıntılı şekilde belirtildiği gibi eşiniz boşanma davası açar ve gerekçeleri mahkemede kabul edilirse (öyle olacak gibi görünüyor), hakim sizi boşar, o yaşta bir çocuğun velayetini de annesine verir.

"...ben tebligatı almasam veya alsam boşanmak istemediğimi mahkemede belirtsem sonuç ne olur." Tebligatı almazsanız, mahalle muhtarına veriverirler, dava herhalde gıyabınızda yürür. Mahkemede boşanmak istemiyorum derseniz ayrı ev açmadığınız takdirde herhalde hakim sizi hiç dikkate almaz. Ayrı ev açarsanız eşiniz gelmek zorunda kalabilir, ama sizi tahrik edip komşuların duyabileceği şekilde bir iki kere sopa yedikten sonra yine sizden boşanır.

"...eğer kızımı verirsem birdaha bana göstermeyeceklerini biliyorum." Yanlış biliyorsunuz, onlar da bu durumda kızınızı size kuzu kuzu göstermek zorundalar.

Eminim ki bana fena halde sinirlenmişsinizdir. Fakat yararı yok. Sinirle hiç bir yere varamazsınız. Varırsınız da, o yere varmayı istemezsiniz, inanın (tecrübe konuşuyor). İyisi mi siz, eşinizle birlikte, her iki tarafın birden saygı duyacağı bir aile büyüğünün veya herhangi bir kişinin hakemliğinde kesinlikle sinirlerinizi evde bırakarak buluşun, konuşun ve anlaşın. Anlaşmanız bu işi sürdürmek yönünde de olabilir, boşanmak şeklinde de olabilir. Dikkat edin: bunların her ikisi de birer anlaşmadır!

İş ortağınızla anlaşamadığınız zaman ille de devam edeceğim demezsiniz, paylaşır ve ayrılırsınız. Evlilik, en zor, en hassas ortaklıklardan birisidir. Bu ortaklığı da zorla devam ettiremezsiniz. Anlaşabiliyorsanız anlaşacaksınız, anlaşamıyorsanız ayrılacaksınız. Sizin ortaklardan biri olarak, öbür ortağa kendi şartlarınızı sonsuza kadar kabul ettirmek diye bir hakkınız yok, şansınız da yok. Onu ortak kalmaya mahkum etmek için de aynı şey geçerli. İyisi mi bu işi sulh yolu ile halledin, aksi halde kızınız ya anasız ya babasız (belki de ikisi birden olmadan) büyümek zorunda kalabilir.

Her şeyin kızınızın menfaatine uygun şekilde gerçekleşmesini dilerim.

[Abdullah Yaman]

sevgili engin tarhan bir olay ancak bu kadar adamın gözüne sokarak anlatılabilirdi.. tebrik ediyorum.. ancak gerekli olduğu konusunda da sizinle hem fikirim saygılar.. sevgili ongul ahmet kardeşim sanada engin beyin tavsiyesinden başka tavsiyem olamayacak.. en kötü anlaşma bile anlaşamamaktan iyidir.. diyorum saygılar.. allah yardımcın olsun..

[temhalugno]

Sayın temhalugno (muhtemelen Ahmet Ongul),

Bu şekilde "maydonoz" olduğum için üzgünüm ama bu gidişle bir gazetenin üçüncü sayfasında küçük bir haber olacağınızı düşündüğüm için, dayanamadım.

Yazdıklarınızı tamamen doğru kabul edip aynen dikkate alırsak, siz gerçekten bu sorunun sizin istediğiniz bir şekilde sonuçlanabileceğinize inanıyor musunuz?

"evleneli 1,5 yıl oldu...maddi imkansızlıklar nedeniyle ayrı bir evde oturma şansımız olmadı." Bu durum kaçarak evlenen bir kadın için, henüz kaçmadan önce (her şeyin toz pembe olduğu sıralarda) kabul edilebilir bir şey gibi gelebilir belki, fakat gerçeklerle yüz yüze gelince yerden göğe pişman olduğundan hiç şüphem yok. Ayrıca, şu soruyu kendinize sormanızda (belki tuzum kuru olduğu için) yarar görüyorum: madem maddi imkanınız yoktu, neden evlenmeye kalkıştınız? Evlenmeye neden "ev"lenmek dendiğini hiç düşündünüz mü?

"...eşimin biraz agresif oluşu annem ile tartışmalarına...sebep oluyordu." Kavgalar, tartışmalar, en az iki kişi arasında yapılır (çok kavgacı olduğum için bu konuda uzmanım). Siz kabahatin kimde olduğuna karar verecek yerde bence bir uzlaşma sağlamaya çalışmalıydınız. Kararı doğru vermiş olsanız da, yetmez! Siz iki kişi arasındaki tartışmaya aracı oluyor, iki ucu kirli bir deyneği tutmaya kalkışıyorsunuz.

"...sinirlerime hakim olamadım bir an boğazını sıktım ama amacım onu öldürmek felan değil...konunun kapanmasını sağlamaktı...çok küçük bir sebepti." Konu kapatmak için ÇOK yanlış bir yol seçmişsiniz. Üstelik, çok küçük bir münakaşa nedeniyle. Peki, yarın bir gün, daha büyük bir nedenle, öldürmek için, tekrar boğazını sıkarsanız eşiniz ne yapacak?

"...bana bulunduğum şehirde değil ailesinin olduğu şehirde ev tutarak orada oturmamı yoksa boşanacağını söyledi." İp burada kopmuş. Eşiniz, muhtemelen sizinle başa çıkabileceğini düşündüğü eş dost akrabasının bulunduğu kendi şehrinde yaşamak (kendi çöplüğünde ötmek) istiyor. Siz işiniz elverse de oraya gitseniz dahi, muhtemelen aldığınız kültürle çelişen bir ev hayatının içine girecek ve "hanımköylü" olacaksınız. Bunu kaldırabileceğinize inanıyor musunuz?

"...ben eşimden boşanmak ve kızımı annesiz büyütmek istemiyorum." Yani, kızınızı sürekli dırdır, kavga, gürültü, harp, darp olan bir aile ortamında mı yetiştirmek istiyorsunuz?

"...telefon görüşmemizde ben kızımı birdaha kendisine göstermeyeceğimi ve boşanmak istiyorsa gidip her yere başvurabileceğini benim boşanmak istemediğimi söyledim." Gerekli şartlar sağlandığı takdirde, siz kızınızı annesine mahkemenin vereceği kararlar çerçevesinde kuzu kuzu gösterirsiniz. Olmayacak sözler edip ondan sonra bir de o sözlerin stresini yaşamak zorunda kalmayın.

"...boşanma davası ve çocuğun velayeti ne olur." Ne olacak? diğer cevaplarda ayrıntılı şekilde belirtildiği gibi eşiniz boşanma davası açar ve gerekçeleri mahkemede kabul edilirse (öyle olacak gibi görünüyor), hakim sizi boşar, o yaşta bir çocuğun velayetini de annesine verir.

"...ben tebligatı almasam veya alsam boşanmak istemediğimi mahkemede belirtsem sonuç ne olur." Tebligatı almazsanız, mahalle muhtarına veriverirler, dava herhalde gıyabınızda yürür. Mahkemede boşanmak istemiyorum derseniz ayrı ev açmadığınız takdirde herhalde hakim sizi hiç dikkate almaz. Ayrı ev açarsanız eşiniz gelmek zorunda kalabilir, ama sizi tahrik edip komşuların duyabileceği şekilde bir iki kere sopa yedikten sonra yine sizden boşanır.

"...eğer kızımı verirsem birdaha bana göstermeyeceklerini biliyorum." Yanlış biliyorsunuz, onlar da bu durumda kızınızı size kuzu kuzu göstermek zorundalar.

Eminim ki bana fena halde sinirlenmişsinizdir. Fakat yararı yok. Sinirle hiç bir yere varamazsınız. Varırsınız da, o yere varmayı istemezsiniz, inanın (tecrübe konuşuyor). İyisi mi siz, eşinizle birlikte, her iki tarafın birden saygı duyacağı bir aile büyüğünün veya herhangi bir kişinin hakemliğinde kesinlikle sinirlerinizi evde bırakarak buluşun, konuşun ve anlaşın. Anlaşmanız bu işi sürdürmek yönünde de olabilir, boşanmak şeklinde de olabilir. Dikkat edin: bunların her ikisi de birer anlaşmadır!

İş ortağınızla anlaşamadığınız zaman ille de devam edeceğim demezsiniz, paylaşır ve ayrılırsınız. Evlilik, en zor, en hassas ortaklıklardan birisidir. Bu ortaklığı da zorla devam ettiremezsiniz. Anlaşabiliyorsanız anlaşacaksınız, anlaşamıyorsanız ayrılacaksınız. Sizin ortaklardan biri olarak, öbür ortağa kendi şartlarınızı sonsuza kadar kabul ettirmek diye bir hakkınız yok, şansınız da yok. Onu ortak kalmaya mahkum etmek için de aynı şey geçerli. İyisi mi bu işi sulh yolu ile halledin, aksi halde kızınız ya anasız ya babasız (belki de ikisi birden olmadan) büyümek zorunda kalabilir.

Her şeyin kızınızın menfaatine uygun şekilde gerçekleşmesini dilerim.

öncelikle uzun ve detaylı bir şekilde cevap verdiğiniz için size çok teşekkür ediyorum. altını çizdiğiniz konular tek tek uzun uzadıya tartışılacak ve sonunda benim haklı olduğumu ıspatlayabileceğim konular ben çok agresif sinirli bir insan değilim. yeni bir işyeri kurmanın ve sırtımda bir borç yükü olmasının verdiği stres beni bu hale getirdi yani şu okuduklarıma baktıkça kendimi haklı durumdan haksız duruma düşürmüşüm havası var tabi sizin tespitleriniz böyle düşünmeme sebep oldu ama inanın benim yerimde kim olsa en az benim kadar tepki verirdi yaşadığımız bir tartışmayı kısaca anlatmaya çalışayım, işten eve yorgun argın gelmiş bir adam düşünün ve yukarıda yazdığım stres dolu durumuda ekleyin, eve geliyorsunuz içeri girer girmez annenizin ve eşinizin suratı asık ne olduğunu soruyorsunuz ve eşinizin verdiği cevap şu "annen bulaşıkları yıka dedi" ben böyle bir duruma güldüm ve büyütülmemesi gerektiğini söyledim artı annemi ve eşimi karşıma alarak böyle küçük bir sebebi ne olur bana yansıtmayın aranızda halledin altı üstü bir bulaşık eğer yapamam diyorsanız bırakın ben işten gelince yıkarım dedim. konunun böyle kapandığını düşünmüştüm aradan yaklaşık 2 ay geçti sanki ben böyle bir konuşma yapmamışım gibi aynı sebepten aynı şekilde kavga etmişler yine ben işten geliyorum ve aynı şeyleri yaşıyorum siz olsanız sinirlenmezmisiniz. yine yutmaya çalıştım bu olayı ve konuyu kapattım ama ben kapattıkça eşim devam ediyor. kapat dedikçe uzatıyor insanın sinirinin bir sınırı vardır. vu tahriklerden sonra ben boğazını sıktım. akabinde eşim avden gitti.

birde neden evlendiniz konusuna cevap vermek istiyorum.
ben 1,5 yıl boyunca nişanlı kaldım nişanlandığım dönemde eşimin bulunduğu şehirdeydim ve ev de tutmuştum eşyalarımıda almıştım, yani evlenmek için yapılması gerkenlerin büyük bir bölümünü yapmıştım, bu dönemlerde eşimin abisiyle ortak bir işyeri açma kararı aldık ve açtık ancak 1-2 ay gibi kısa bir sürede abisi iş yapamayınca bir işyeri daha açma fikrinin olduğunu ve bunuda askerden gelen bir arkadaşıyla yapmak istediğini söyledi benim gücümün sınırlarını zorladı yani bende böyle bir işe kalkışmayacağımı çünkü gücümün olmadığını söyleyerek ortak olduğum ilk işyerinden ayrıldım zaten tek başıma sürdürmemde çok zordu çünkü işyerini açarken elimde avucumda ne varsa harcamıştım birde nişanlılık dönemindeyim yani gücüm kalmamıştı ben ortaklıktan ayrıldıktan sonra abisi bizim nişanımızı bozdu ve görüşmemizi engelledi 3 ay boyunca nişanlım ile hiç görüştürülmedim ve olayın bittiğini düşünerek bunalıma girdim aldığım eşyaları yok pahasına sattım çalıştığım işyerindende ayılmak zorunda kaldım çünkü böyle bir bunalım döneminde üretim yapamıyordum 3 ayın sonunda tamamen tükendim, ve tam bulunduğum şehri terk edeceğim gün şimdiki eşimden telefon geldi bir umut ışığı doğmuştu içime ve görüşmeye gittim. bu şekilde gizli gizli görüşmeye başladık yaklaşk 15 gün sonrada kaçmaktan başka çaremizin olmadığı kararına varık ve kaçtık ve şehir değiştirdik benim memleketime geldik ailem eliden geldiği kadar bana yardımcı oldular ve bize düğün yaptılar ayrı eve çıkmak için eşyaya ve sabit gelire ihtiyacımız vardı buda o an için mümkün değildi çünkü uzun bir süre gelmediğim memleketime geri dönmüştüm ve bütün çevrem dağılmıştı işlerim uzun bir süre yolunda gitmedi son olarak bir hatır çeki ile makina aldım ve şu an tam sıkıntılı günlerin ve rahat günlerin ortasındayım yani makinamın 3 taksidinden 1. sini kazasız belasız ödedim 2 taksidim kaldı 11. ayın 15inde ve 12. ayın 15 inde 2 taksidide ödedikten sonra herhangi bir sıkıntım kalmıyor. ve sonuç olarak zaten ben bu borçları ödedikten ve sıkıntımı bertaraf ettikten sonra ayrı ev tutacaktım sabretmesi gerektiğin söyledim hep ancak o sabretmedi ve benimle alakası olmayan bir konudan dolayı terk etti. kısaca yazacağım dedim ama yazdıkça açıldım kusura bakmayın her sorunuzun altını çizdiğiniz her konunun böyle uzun veya bundan daha uzun cevapları var kednimi ifade etmekte biraz zorlanıyorum o yüzden haklı durumdayken haksız durumda görünüyorum. sonuç olarak ben eşimden ayrılmak istemiyorum ama bu borcuda bırakıp gidemem...

[temhalugno]

kaçırmışım bir konu daha var size sinirleneceğimi düşünmüşsünüz ve öyle yazmışsınız ama inanın yazdığınız şeyleri kelimesi kelimesine okudum ve hiç sinirlenmedim size aksine çok teşekkür ediyorum cevap verdiğiniz için ben burada cevapları okudukça dışarıdan yaşadığım olayın nasıl göründüğünü görüyor ve hatalarımın neler olduğuna karar veriyor ne yapmam gerektiği konusunda yol tarifi oluyor...