Boşanma Davası Açmadan Önce İyice Düşünün

[Karmaşık]

Sevgili Arkadaşlar,

Amacım sorularıma cevap bulmak değildir. Kendi hikayemi sizlerle paylaşarak muhtemel durumları ve muhtemel sonuçları paylaşmak isteğindeyim.

Çok kısa bir süre içinde evlendim ve çok kısa bir süre sonra boşanma davası açtım. Mahkememiz hâla devam etmekte. Ancak...

Ayrılma sürecimiz çok sancılı olmuştu.. Eşim çok sinirli olduğu son beraberlik günümüzde evin altını üstüne getirdi, itiştik kakıştık. Ardından aileler evimize geldi ve yaşamımızın bundan sonrasını beraber geçirmemizin kesinlikle sakıncalı olduğu kanaatine vardık..

Ve netice itibariyle boşanma davası açtım.

İlk duruşmanın ardından avukatlarımdan dosya kopyasını istedim. Okuduğumda yıkıma uğramıştım. İnanılmaz iftiralar, suçlamalar... O geceyi şehir dışında olan diğer evimizde geçirdim, resmen kahrolmuştum. O psikolojiyle eşimi aradım, geldi..

Bütün gece olanlar üzerine konuştuk. Ben iddialarının ne kadar çirkin ve iyi niyet dışı olduğunu vurgulayarak beni nasıl bunlara layık görebildiği üzerinde dururken oda benim iddia dilekçemde yazılanlar hakkında beni suçluyordu.

Saatler sonrasında şunu farkettik: Biz bu kısa süre içerisinde bir yuva kurmak için değil, kişiliklerimizi kabullendirmek için savaşmışız...

Davamız yaklaşık 9 aydır devam ediyor. İddialar, ailelerin onur, haysiyet, şeref, namus.. vs. meselesi haline geldiğinden dolayı ilerleyiş gittikçe çirkinleşiyor. Her yeni iğrenç iddiaya yeni bir iğrenç cevap ve iddia ekleniyor.

Bizse bu süreç içerisinde olaylara sebep olan kişiler olarak bir yandan çok değerli ailelerimize destek vermek amacıyla onarın yanında bulunuyoruz, bir yandansa gizli gizli ilişkimize devam ediyoruz.. Eşimle evlerimizi ayırdıktan sonra sanki onu yeni yeni tanıyor gibiyim ve o da aynı şeyi düşünüyor.

Pedagog görüşmemizde gizli kalmasını istediğim ve olayı anlatan bazı beyanlarda bulundum. Sonrasında odadan beni çıkararak eşimi aldı içeri ve görüşmeleri sonrasında yine beni odaya davet etti. Bizim birbirimize sarılışımızı gördüğünde onun dahi gözleri dolmuştu. Bu süreç bu şekilde ilerlemeliydi, çünkü kapının dışında erkek kardeşim vardı...

Durumumuzun sonu belli: Boşanacağız... Ancak birbirimizi çok seviyoruz. Çok zor bir durum ve bu duruma kendimizi sürükleyen biziz...

Netice itibariyle: Boşanma kararı vermeden önce iyi düşünün gibi şeyler söylemeyeceğim. Çünkü o evrede insan psikolojisinin ne olduğunu yaşamışlığın getirisi deneyimlerle çok iyi biliyorum. Ama şunu aklınızın bir köşesinde bulundurun: Eksileri değerlendirirken artıları da aklınızın bir köşesinde bulundurun. Yoksa bizim gibi pişman olabileceğiniz adımlar atabilirsiniz ve bazı şeylerin malesef dönüşü yok!

[deniz02]

Sayın karmaşık;

Davanızın "nedeni" ne olursa olsun birbirinizi "nasıl" sevdiğiniz önemlidir! Her evlilikte olurmuş böyle şeyler, önemli olan sizin hayatınız, aileler ne düşünürse düşünsün!

Ayrılmayın

Ayrılmayınız derim ben... :mahcup:

AY-RIL-MA-YI-NIZ...