Birgün, bir denizde, onsekiz, yirmi metrede, küçük bir balık yanaştı kulağıma. Balıkça bilirmisin dedi. Bilmezmiyim. Hemen başımı salladım. Dinle dedi, sana bir sır vereceğim. Neymiş o dedim. Ağzımdan kabarcıklar merakla yükseldi. Aşığım dedi küçük balık çok aşığım.

İşte o günden beri kıskanırım küçük balıkları için için. Küçük balıkla dost olmayı düşledim. Bir deniz kestanesi kırdım, mutlu düşleri, başka bir balığın peşinde yedi, deniz kestanesini. Adın ne senin dedim usulca. Adım mı ? bilmem... Benim adım yok, ben balığım dedi. Peki sana küçük çin balığı desem olur mu? dedim. Seni mutlu mu edecek dedi. Belkide eder kimbilir... Peki benim adım küçük çin balığı olsun dedi, yüzdük, yüzdük, yüzdük. Yoruldum dedim, biraz dinlenelim mi? Yüzüme baktı, olur dedi küçük çin balığı , dinlenelim.

Niye yüzüme baktığını anlıyamadım, sorsam mı dedim; soramadım, ağzımın ucunda bir soru kaldı ve küçük çin balığı bunu farketti. Toparlandım hemen, nereye yüzüyorduk? Bir yerlere mi yüzmeliydik dedi, bilmem dedim gayriihtiyari bilmem... Yüzüyorduk öylece dedi küçük çin balığı etmez mi ki, bu sana. Yeter, yeter dedim. Dedim ama...

İçimde garip bir şey kıpırdadı adını koyamadım. Öylece yüzmeye devam ettik, öylece... Sanki yıllardır düşlediğim, hedefi olmayan, sadece elini tuttuğumda içiminin ısındığı bir sevda gibi.. Öylece yüzüyorduk...Ben, bir adam, o, bir balık. Küçük çin balığı. Sanki düşlerimi okudu istersen ayrılalım dedi.

Neden, nedenmiş o? İstersen ayrılalım ona yaklaşıyoruz O mu? O da kim? Ne çabuk da unuttun. hani sırrım, hani aşık olduğum. Bir yudum sessizlik düğümlendi içimde. Onca sessizliğin içinde zamanımıydı şimdi? Neler oluyor bana. Bu oksijen narkozu olmalı, biraz yukarı çıkmalıyım. İki metre, evet evet.. İki metre yeter. Vedalaşmadan mı gidiyorsun? Ne diyebilirim, sen, bir düş değil misin? Sen, benim düşlerimin küçük çin balığı değil misin? Usulca süzüldü, yanağıma sokuldu, soğuk suların tüm sıcaklığıyla...

Tüpüm bitmek üzere. Çıkmalıyım. Dönünce? Bekleyeceğim seni, kendine iyi bak, böyle hüzünlü bitmesin dedi ve maviliklerin içine doğru süzülüp kayboldu. Anlamsız, içim boş, yükselmeye başladım. Çıktığımda yanımdakiler telaşlıydılar. İyi misin? Biraz şöyle uzan istersen. Ayşegül de belli etmemeye çalıştığı panikle yanağımı tuttu, canım, iyisin değil mi? Başımı salladım, gözlerinebakamadım. Herşeyi bir anda ele veririm gibi. Vazgeçsen şu sevdadan, her seferinde böyle beklemek. Vazgeçmek mi bu sevdadan dedim, usulca, daha neresindeyim onu bile bilmeden kıyıya akşamın hüznü çöktü. En sevdiğim saatlerde, keyifsiz yudumladım rakıdan...

Ayşegül, kadınsal içgüdüleriyle huzursuz, bense bir balığa. Saçmalıyorum. Hep istediğim şey oluyor, sistemli deliriyorum, evet. Evet, işte böyle olsa gerek, sistemli deliriyorum.Toplanıp gitmek istiyorum herşeyi. Elbiselerimi, tüpümü, herşeyi. Ayşegül de dahil, herşeyi bırakıp gitmek istiyorum. Anlamsız bir hırsla eşyalarımı topladım.

Valizim tıkış tıkış, içim de öyle.. Ve içimden kaçıp kopmak geliyor yaşamdan, kopup esmek dağlara doğru. Ama ya, ömrüm boyu, yakama yapışırsa küçük çin balığı. Ya, yaşamım boyunca, soğuk suların sıcak öpücüğü gibi rüyalarımı basarsa. Tüm bitiremediğim aşklarımdan biri olursa. Düşüncelerime inanamıyorum.

Liseli gençlerin aşkı kokuyor... Yok yok... Tekrar dalmalıyım, bu salakça düşü noktalamalıyım. Sabahın ilk ışıklarıyla terleyerek uyandım. Elbiselerimi, paletimi zor topladım. Sahilin ıssızlığında giyindim, henüz güneşin ısıtamadığı sularda ürperdim. Yavaşça mavinin büyüsüne bıraktım kendimi. Liseli heyecanım başladı.

Soğuk suların içinde ellerim terledi, ilk aşkımı hatırladım. Aşkımı mektupta ilan edebilmiştim. O da kabul etmişti. Sonra buluşmaya karar verdik. O nu ilk gördüğümde düşecekmiş gibi olmuştum. Bunu nasıl da unutmuşum. Dudaklarımın ucuna salakça bir liseli gülümsemesi yapıştı, öylece süzülüyorum mavilere. Biran önce havamı bitirip çıkmak ve bu salakça düşe son vermek için. Binlerce balık süzülüp geçiyor yanıbaşımdan oraya buraya dağılıveriyor. Ben se, küçük çin balığını arıyorum. Belki de umutlarımı, küçüklüğümden beri kurduğum düşleri, küçük olduğum için savaşamıyıp kaybettiğim aşkımı. Kısacası kendimi arıyorum.

Ya ben dedi, küçük çin balığı yumuşacık bir sesle. Ya ben! Binlerce volta tutulmuş gibi sıçradım soğuk suların içinde. Sular kaynadı, kaynadı da yaktı beni sanki. Bir nefes daha almayasım geldi tüpümden, öylece kendimi bırakıvermek maviliklere. Ama sen...

Sen, diye şaşkın kekeledi küçük çin balığı. Sen bana... Evet, küçük çin balığı, ben sana. İçimde yılların boşluğu doluverdi. Bir söz, üstelik bir tamamlanmamış söz... Donduk, donduk da kaldık sanki öylece. Laf bitti koskoca denizde. Laf bitti... Nolucak şimdi dedim. Hiç dedi; yüzeceğiz. Sen, daha mutlu. Ben, şaşkın ve düşünceli. Neden şaşkın ve düşünceli diyemedim... Unutma, ben aşığım dedi, şimdiyse şaşkın, sen yıllardır düşlediğimsin, olamıyacak hayalimsin ve işte karşımdasın, ansızın çıkıpgeldin, beni, çok etkiliyorsun ama ben, yine de aşığım.

Yüzdük, lafın bittiği denizlerde. Mavilikler bir garip, artık eski renginde değil. Sanki, sanki küçük çin balığının pırıltıları solmuş. Sanki, küçük çin balığı, tanımlıyamadığı garip bir hüzün dalgasında sürükleniyor. Elimi uzattım. Yüzüme dostça bir gülücük oturttum. Oysa içim? Havam bitmek üzere. Biliyorum dedi, benim de zamana ihtiyacım var, bunu da sen biliyorsun, ama dostluğum hep yanında olacak.

Bakışlarımı gizledim, anlamlarını körelttim, aklımı onda bırakıp, yukarıya süzüldüm. Ayşegül sahilde öylece hareketsiz. Yanıma gelmedi, gittim yanına oturdum. İkimizde denize dönük. Nasıl bir oyun bu dedi, sesinin son enerjisi ile nasıl bir oyun bu? Bilmem dedim, bilmem. Belki de ölümcül.