Yasadışı Evlat Edinme

[CaniAileler]

Şu an nüfusunda kayıtlı olduğum aile tarafından daha 2 haftalıkken öz ailemden alınıyorum, öz babam ve şu an nüfusunda kayıtlı olduğum babam kardeş. Öz babam kardeşinin çocuğu olmadığı için beni amcama (nüfusta kayıtlı olduğum babama) veriyor.
Nüfusuna kayıtlı olduğum ailem beni alarak nüfus müdürlüğüne gidiyor ve sanki doğumu kendileri yapmışcasına beni nüfuslarına öz çocukları gibi kayıt ettiriyorlar. (Evlat edinmeye yönelik hiçbir yasal işlem yapmıyorlar)
17 yaşımdayken üvey ailem tarafından alınarak öz ailemlerin yanına memlekete götürülüyorum, evdeyken öz anne ve babam beni bir odaya çağırarak pat diye yüzüme "biz senin öz annen babanız, seni böyle böyle vermiştik vs." diyerek bana durumu açıklıyorlar.
Üvey ailemin beni memleketimize götürmesinin ve öz ailemin bana durumu açıklamasının sebebi ise üvey ailemin; "çocuğunuzu alın biz buna daha fazla bakamıyoruz" demesinden kaynaklanıyor.
Öz ailem bu durum sonrası bana memleketimizde kalabileceğimi söylüyor fakat diğer akrabalar tarafındansa orada kalmamam konusunda sürekli ikaz ediliyorum ve gözümü korkutmaya çalışıyorlar.
Üvey ailem beni istemiyor, öz ailemleyse hayatım boyunca bu olayı öğrendiğim görüşme de dahil sadece iki kez görüşmüş bulunuyorum.
Bu olaylardan sonra üvey ailemin de dönüşüyle birlikte ben de büyüdüğüm şehire dönmek istediğim için üvey ailemle geri dönüyorum.
Bu süreçte üvey ailem tarafından tüm ısrarlarıma ve isteğime rağmen psikolojik destek almama gerek olmadığı söyleniyor, bense her geçen gün daha kötüye gidiyorum, üvey babam "ne olacak ya biz kardeşiz ha onun nüfusundasın ha benim ne farkeder" gibi saçma sapan telkinlerde bulunuyor.
Üvey babam zaten beni hiçbir zaman çocuğu gibi görmemiştir, bu olaylar açığa çıkınca bunun daha iyi anladım, diğer yeğenlerini daha çok sever, bir amcamın kızı için "ben onun babası gibiyim, o beni babasından çok sever, her derdini benimle paylaşır" gibi sözlerle kuzenimi herkese överken ve onunla bahsi geçtiği gibi bir ilişki kurarken benimle hiçbir zaman böyle bir ilişki kurmamıştır, diğer yandan erkek olan kuzenimi oğlu gibi görmekte ve kendisine her türlü desteği sağlamaktadır ve bunu kendisi defalarca dile getirmiştir, ayrıca kendisi bir kız değil bir oğlan çocuğu istediği ama buna kavuşamadığı için o yeğenine de bu yüzden aşırı ilgi alaka göstermiştir.
Bu olaylar sonrası üvey ailemin benimle ilgili "biz sana yemek verdik, en güzel mamalarla besledik, karnını doyurduk" gibi tamamen beslemeye yönelik dile getirdiği sözler mevcuttur.
Üvey babam ben üniversite sınavına hazırlanırken "boşuna çalışıyorsun, nasıl olsa kazanamayacaksın" gibi sözler bile sarf etmiş ve beni sürekli hor görmüş bir insandır, bir diğer amcamın çocukları okulda haylazlıklar yaptığındaysa onlara benim gözümün önünde "neden okumuyorsun, bak akıllısın, ben senin bütün okul masraflarını karşılarım, sen bana amca okuyacağım de yeterli" gibi sözlerle destek olmuştur.
Ben dershaneye gönderilmiyorken, eğitimim için teşvik edici hiçbir şey yapılmıyorken diğer yeğenlerine onları okutmayı vaat etmiş bunun yanısıra ilkokul dahil tüm okul hayatım boyunca buna kep töreni de dahil hiçbir etkinliğe katılmama izin verilmemiş ve bunlar her zaman maddiyat konusu edilmiştir.
Öz ailemin maddi durumu üvey ailemin maddi durumundan iyi, arazileri, bahçeleri, evleri, marketleri vs. mevcut. ayrıca onların üç çocuğu daha var, yani beni bakamadıkları için değil tamamen kardeşinin çocuğu olmadığı için üvey aileme veriyorlar, bu üç çocuktan sanırım üçü veya ikisi üniversite mezunu, bense lise mezunuyum, diğer üç çocuğun her türlü masrafı öz ailemce karşılanmış ve iyi bakılmış, evlendirilmişlerdir (o çocuklar tabi kendi nüfuslarında).
Üvey ailemse benim tüm hayatıma gerek manevi gerekse maddi olarak ket vurmuş bir durumda, kendileri tarafından hor görüldüm ve beni öz aileme götürüp alın çocuğunuzu diyerek geri vermeye kalkıştılar, tüm bunlara şahit oldum, sonrasında da bahsettiğim gibi her şey daha kötüye gitti, o zamanlar korktuğum (ve bazı akrabalar tarafından gözüm korkutulduğu) için öz ailemin yanına da dönmek istemedim.
Şu an evliyim 27 yaşındayım, evlilik sürecimde ve sonrasında da ailemden yanımda olmalarını bekledim bunda da hiçbir şekilde ne öz ne de üvey ailem yanımda olmadı, olmadıkları gibi huzurumuzu da kaçırdılar, boşanmamızı bile istediler... Çünkü üvey annem eşime açıkça dile getirerek; "biz onu yaşlanınca bize baksın diye aldık" bile demiştir.
Öz ailemden de ilgi görmüyorum, tek söyledikleri "biz sana zamanında kal dedik kalmadın" oluyor.
Çocuk sahibi oldum ve bir şeyleri daha iyi anladığım için şimdi her iki tarafada dava açmak istiyorum, gerek tazminat davası gerekse diğer tüm ceza davalarını... Bu insanlar benim tüm hayatımı mahvettiler, hala bu olayların etkisini üzerimden atmakta zorluk çekiyorum.
Üvey ailem ve öz ailem arasında benim alınıp verilmem konusunda aracılık yapan bir akrabamı da şahit yazdırmak istediğimi kendisine belirttim fakat kendisi tarafından tehdit ve hakarete uğradım.
Öz ailemden olma ablamı şahit yazdıracağımı kendisine belirttim, her türlü desteği vereceğini söyledi çünkü kendisi üvey ailemden nefret etmekte fakat öz ailemi de dava edeceğimi söylediğim zaman çark etti ve bana tehditlerde bulunarak hakaretler savurdu.
Bu arada üvey ailemin memlekette arazileri vardı ve bu arazileri (tam emin değilim çok küçüktüm) fakat öz aileme bıraktılar diye biliyorum ve bildiğim kadarıyla hiçbir şekilde maddi bir kazanç elde etmediklerini hatırlıyorum, bu araziler beni almalarının karşılığı olarak öz aileme bırakılmış olabilir.
Öz ailem üvey ailemle ilgili "seni bize göstermediler" gibi suçlayıcı bir çok söz de dile getirmiştir fakat bunun sebebiyse suçluluk duyarak suçu üvey aileme yıkmak istemelerinden kaynaklanmaktadır.
Ayrıca iki aile arasında ufak çaplı da olsa benim üzerimden nispet yapma durumu söz konusu.
Ben kendimi hiçbir şekilde evlatlık alınmış gibi görmüyorum, bana sokaktan alınmış bir kedi köpek yavrusu gibi davrandılar, zaten bu bir evlatlık durumu da değil, evlat edinmeye yönelik hiçbir yasal girişim yok, tamamen yalan ve dolanla beni nüfuslarına alıyorlar.
Öz ailem ve üvey ailem arasında tamamen kendi çıkar ve duygularını tatmin etmek amaçlı alınıyor veriliyor ve belki bazı şeyler karşılığında takas ediliyorum.
Üvey aileme göre her konuda onlar haklı, tüm hayat boyu ben hatalar yapmışım, buna çocukluğum da dahil, yani ben bu insanların gerekirse psikolojik testlere tabi tutulmalarını ve beni nüfuslarına alarak bir pişmanlık duyduklarını, beni bir hata olarak gördüklerini ve bunun sorumluluğunu da üzerime yıkmaya çalıştıklarını kanıtlamak istiyorum.

Tüm bunlar göz önüne alındığı takdirde nasıl bir dava açmalıyım, ne gibi şikayetlerde bulunmalıyım?
(ayrıca şunu not düşmek istiyorum, 18 yaşımdan bu yana her iki ailemden de maddi destek almadım, 19 yaşımda evden ayrıldım 20 yaşında evlendim)

[Engin Ünalmış]

TCK'da suç olarak tanımlı çok bir şey yok anlattıklarınızda.27 sene önceki yalan beyan(o da muhtemelen çoktan zaman aşımına uğradı) dışında tabi(kendi çocukları olmayan bir bebeği kendi çocukları gibi nufusa kaydettirmeleri durumu).Onun dışında onlar beni sevmedi, diğerleri bana maddi destek vermedi, diğer yiğenini daha çok sevdi, bana çalışmana gerek yok zaten başarılı değilsin dedi gibi yaklaşımlar yanlış olsa dahi Türk Ceza Kanununda suç değildir.Olabilecek tek şey kendi öz anne babanızın nufusuna geçmek adına dava açmak ve ilerde üvey ailenizin değil öz ailenizin mirasıyla muhattap olmak olabilir.Ülkemizde tazminat hukukunun çok dar bir çerçevede işlediği düşünülürse 15 sene önce bana bunu demişti, 20 sene önce şunu söylemişti diyerek çok bir yere varmak mümkün değil diye düşünüyorum.Bu çeşit bir yaklaşım ihtimal tüm eş dost akrabayla daha da kötü olmak dışında bir şeye yaramayacaktır.Genede bir avukatla yüz yüze görüşmekte fayda vardır.Kolay gelsin.