Askere gitmesem olmaz mı?

[Nosense]

13 kişiye ekmek mi veriyorsun? Yoksa 13 kişi ekmeğini mi kazanıyor? Eğer o 13 kişi senin verdiğinden daha fazlasını sana kazandırmasa 1 gün işyerinde tutar mısın?

Okudugumuzu anlayalim mi? Demogoji yapmasak mi?

Ben 13 kisiye ekmek veriyorum demedim, 13 kisiye ekmek sagliyorum dedim. (Eminim simdi bir onceki mesajima bakip bu adam veriyorum demedi mi diye arastiriyorsunuzdur. Ama ben agzimdan cikani uc kere dusundugum icin oyle seyler yazmam, soylemem. Siz kafaniza gore degistirseniz bile.) Tabii ki o kisiler calisiyor ve ben onlara ekmek sagliyorum. Ama ben olmazsam o 13 kisinin kendi islerinin patronlari olma sanslari yok. Olsaydi zaten onlar bana ekmek sagliyor olurdu.

Benim ekmek verdigim kisiler de olabilir ama onlari soyleyecek degilim.

13 kisi benim verdigimden daha fazlasini bana kazandiriyorsa... Sirket zihniyetiniz yok sanirim. Sirketi kurmak demek bile once en buyuk yuku sirtlanmak demektir. Risk almak demektir. Belli bir yere kadar sabahlara kadar calismak demektir. Bazi kabiliyetlere sahip olmak demektir. Calisanlarin hepsinden cok stresi goguslemek demektir. Onlardan daha cok yipranmayi goze almak demektir.

Calisan kendisine verilen isi yapar. Sirketin gelecegi, yapilacak yatirimlar, sunlar bunlar umrunda olmaz. Isci sinifinin memur sinifindan tek farki memurlarin devlet tarafindan saglanmis guvencelerinin olmamasi. Onun haricinde calisma sekilleri aynidir. Gorevlerini yaparlar maaslarini alirlar.

Zaten sana sordugum soru da bu. Hadi ben kotu adamim, ayda 3 iscim kadar para kazaniyorum. Sonucta bu benim 13 kisiye ekmek saglamam gercegini ortuyor mu? O muesseden 50 kisinin ekmek yedigini gercegini ortuyor mu?

Ortmuyor. Gereksiz demogoji yapmana, yonlendirme yapmaya calismana gerek yok.

Herkes kendine baksin derim. Herkes topluma olan faydasina bir baksin, kac kisiye yarar sagladigina bir baksin, kumulatif olarak devlete ne kadar yarar sagladigina bir baksin.

Ondan sonra eminim ki vatanperverlik nidalarinin boyutu degisir. Kuru vatanperverlik gider yerine akilci, mantiki vatanperverlik gelir. Boylece ailesini ve kendisini beslemekten baska derdi olmayan kisiler bircok kisiye ekmek saglayan kisileri en azindan vatanini sevmemek gibi birseyle itham etmez.

Insanlarin vatan sevginisini sorgulamak bu kadar ucuz olmamali.

[Av.Emrah Yavuzcan]

Bunu anlamamak icin gayret etmek gerekiyor sanirim. Ben 29 yasina girmek uzereyim. 13 kisi calistiriyorum. Eger bu cocuklari siz ya da devlet istihdam edip ailelerine para verecekseniz hayhay, yarin gideyim.

Ben de hukukcuyum ve ticaret yapiyorum, yani okudugum meslegimi yapmiyorum. Galiba yaninda bircok kisi calistirmayan kisiler sadece ailelerine bakmak zorunda olduklari icin garip bir egoism icinde dusunuyorlar herseyi.

Sonucta bir avukatsiniz, sirket bile kuramiyorsunuz. En fazla bir sekreteriniz vardir. Eminim ki askere gittiginizde de bizim gibi 17 yasinda ticarete atilmamistiniz, ana-baba takviyesiyle askerlik yaptiniz.

Kaldi ki ben sozde vatanseverlerden daha vatansever oldugumu dusunuyorum.

17 yaşında ticarete atıldığınızı, "hukukçu" olduğunuzu, "ticaret"le uğraştığınızı yazmışsınız ve ayrıca profilinizde "danışman" olduğunuz yazıyor. Zaman bulamadığınız için askere gitmediğinizi fakat hukuk fakültesini bitirdiğinizi, bu esnada anne-babanızdan maddi destek almadığınız anlaşılıyor. Fakat üslubunuzdan bir hukukçu olmadığınız apaçık anlaşılırken, şirket sahibi olmanız dolayısıyla tevazunuzu kaybettiğiniz görülebiliyor. İnandırıcılıktan uzak bir yazı olmuş. Askerlik hayatınızda başarılar...

[Av.Mehmet Aydın]

Ben de askerlik hayatınızda başarılar dilerim.

[mitvaa]

Ben de askerlik hayatınızda başarılar dilerim.

Sayın Aydın bedelli askerlik 1 aydır yoğun biçimde gündemde bir çok nedenler sıralanıyor ciddi asker fazlalığı,ekonomik kriz ve kaynak ihtiyacı, pro.orduya geçiş süreci vesaire vede 1 aylık bu gündemde çıkmicak şeklinde hiç bir olumsuz cevabın gelmemesi sizce seçim öncesi yada sonrasında kısa zaman içinde bedelli ihtimali varmıdır...

mart ayında kesin çıkacak şeklinde ciddi duyumlarınız vardı şu an ki durum nedir duyumlar ve sizin fikirleriniz .....

[Av.Mehmet Aydın]

Sn. mitva,

Bu ülkede her zaman her şey olabilir. Çıkabilir de çıkmayabilir de. Duyumların itibar edilir bir tarafı yoktur.

[FUTURE]

Our olmaz sebeplerle askerlikten yırtmak isteyen insanları gördükçe canım fena halde sıkılıyor.

Evet benim de canım çok sıkılıyor..
Özellikle bir dönem mezun vermeyen-çünkü gönüllü olarak askere giden 17 yaşındaki Galataray Liselileri düşündükçe...

[FUTURE]

İŞTE HARP ŞEHİTLERİMİZ:

1909 ve 1914 yılında geçerli olan kanunlara göre (Askeri Mükellefiyet kanunu) mektep öğrencileri ASKERLİKTEN MUAF idiler.Askerlikten muaf oldukları gibi "Tecilli" de olabilirlerdi. Buna rağmen pek çok öğrenci bu imkanları kullanmamışlar ve GÖNÜLLÜ olarak VATAN MÜDAFAASINA KATILMIŞLARDIR.

Gönüllü olarak Vatani göreve koşan ve muhtelif muharebelerde Vatan uğruna hayatlarını feda etmiş genç Galatasaraylı öğrencilerden 50 kadar ŞEHİT tespit edilmiş ve bunlardan 36' sının fotoğrafları sağlanabilmiştir.

Bu Şehitlerimizin isimleri ve fotoğrafları Galatasaray Lisesinin " Şeref Holü"nün duvarlarında asılıdır.

783 Ahmet MUHTAR :
1895 mezunu.Sultani'den mezun olduktan sonra askere gitti.1908'deki,
31 Mart ayaklanmasında İstanbul taksim'de Şehit oldu. Şehit olduğu yer olan Taksim-Elmadağ arasındaki caddeye adı verildi… Şehit Muhtar Caddesi.

848 ALİ İDRİS:
Talebe iken gönüllü olarak katıldığı Trablusgarp Harbinde 1911' de Trablusgarp’da şehit düştü. Galatasaray 'ın ilk futbolcularındandı.

1272 ALİ FUAT:
Sultani talebelerinden...Gönüllü gittiği Balkan harbinde, 1912'de Çatalca'da şehit oldu.

337 ARİF İSMAİL:
Trakya'da varlıklı bir çiftçinin oğlu,talebe iken gönüllü olarak gittiği Balkan harbinde 1913'de şehit oldu.

278 MEHMET REFİK:
1905' de Mektebi Sultani mezunu oldu. 1915 de Çanakkale’de şehit oldu.
(1913'de Gümülcine'de şehit olduğu da bazı kaynaklarda yazar.)

826 NİYAZİ REŞİD :
1914 'de Erzurum'da şehit oldu.

119 AHMET REFİK:
Mektebi Sultani’den 1911' de mezun oldu. Ammer mütercimi, Ata Tarihi yazarı, tarihçi Ata Bey'in (GS mezunu) büyük oğlu. Dr.Galip Ataç ile Nurullah Ataç'ın büyük ağabeyi. Yedek Subay olarak katıldığı Çanakkale’de 1915 ' de şehit oldu.

764 ABDURRAHMAN ROBENSON:
Yedek Subay... Kafkas cephesinde, önce kayıp, sonra 1915'de Erzurum'da şehit oldu.

64 YUSUF CEMİL:
1913 mezunu.yedek Subay olarak katıldığı 1.Dünya Harbinde 1915'de Çanakkale'de şehit oldu.

874 HÜSEYİN HASİB :
1913 mezunu.Almanya'da Ziraat Mühendisliği tahsilini yarım bırakıp, gönüllü katıldığı 1.Dünya Savaşında 1916'da Kafkas Cephesinde, Erzurum'da Şehit düştü.

131 HALİT FUAT:
Mektebi Sultani talebelerinden ve mezunlarından...Gönüllü gittiği Çanakkale’de 1915'de şehit oldu.

238 HASNUN GALİP:
Galatasaray futbolcularından... 1915 'de gönüllü gittiği Çanakkale’de şehit oldu... Galip paşa'nın oğludur. Galatasaray Spor Kulübü Futbol ve Hokey takımları yıldız sporcusuydu. Beyoğlu Parmakkapı'da Kulübün merkez binasının bulunduğu sokağa adı verilmiştir.

280 CEVDET:
Gönüllü gittiği Çanakkale'de 1915'de Şehit olmuştur.

255 ETHEM MEHMET :
Gönüllü gittiği Çanakkale'de 1915'de Şehit olmuştur.

666 MEHMET NAZMİ VECDİ :
Son sınıftan gönüllü olarak Balkan Harbi'ne katıldı.Sonra orduda kaldı. 1915'de Çanakkale de şehit oldu.

476 MEHMET ALİ :
Kadıköylü Enver paşa'nın oğlu. Mektepten gönüllü olarak askere gitti. 1915'te Çanakkale'de şehit oldu.

252 AZİZ ULVİ :
Şair Ulvi Bey'in oğlu.Mektepte son sınıfta iken gönüllü askere gitti.1915'de Çanakkale'de Şehit oldu.

519 HÜSAMEDDİN :
Gönüllü gittiği Çanakkale'de 1915'de Şehit olmuştur.

169 HASAN TAHSİN :
Hasankale'de 1915 'de Şehit düştü.

670 MEHMET NÜZHET :
Çanakkale'de 1916 yılında Şehit düştü.

192 HAKKI BEDRİ :
Talebe iken gönüllü olarak katıldığı 1.Dünya Savaşında Kafkas cephesinde Erzurum 'da 1915 yılında şehit olmuştur.

1302 ALİ HALET :
Talebe iken Balkan Harbine gönüllü olarak katıldı. Orduda kalarak 1. Dünya Savaşında Sina Cephesine gitti. Fedai Hecinsüvar Birliği Kumandanı iken, mektepten sınıf arkadaşı Memduh Bey’le birlikte 1916'da Katya'da şehit oldu.

669 MEMDUH ALİŞ :
Halet beyin sınıf arkadaşı.Onunla birlikte 1916' da Sina / Katya'da şehit oldu.

901 ÖMER SEYFETTİN :
1916 yılında Çanakkale'de şehit oldu.

43 BESİM İBRAHİM :
1916 yılında Çanakkale'de şehit oldu.

472 AHMET REFİK:
1916 yılında Çanakkale'de şehit oldu.

573 MIGIRDIÇ DİKRANYAN :
1916 yılında Bitlis'de şehit oldu.

763 YAKUP ROBENSON :
1917 yılında Sina çölünde şehit oldu.

417 CEVAD SALİH :
1912 mezunu.Yedek subay olarak katıldığı 1.Dünya savaşında Kafkas
cephesinde 1917'de Şehit oldu.

646 CELAL İBRAHİM :
1914 mezunu.Galatasaray Spor Kulübü ünlü futbolcusu.Yedeksubay olarak katıldığı 1.Dünya savaşında Irak cephesinde 1917'de Şehit oldu.

103 MEHMET ALİ :
Gönüllü olarak katıldığı 1.Dünya savaşında Sina'da 1917'de şehit düştü.

234 İSMAİL DANİŞ :
1917'de Gazze'de şehit düştü.

117 AHMET HAMDİ :
Gönüllü olarak 1.Dünya savaşına katıldı.1917'de Gazze'de şehit oldu.Kulüp sicil numarası 114.

434 HASAN NEŞET :
Bandırmalı Tevfik Paşa'nın oğlu.Son sınıftan gönüllü olarak katıldığı 1. Dünya savaşında 1915'de Erzurum da şehit oldu.

206 CAHİT OSMAN :
1913 mezunu.Yedek Subay olarak katıldığı 1. Dünya Savaşında 1915'de Erzurum'da şehit oldu.

948 MEHMET MUZAFFER :
Son sınıfta Gönüllü olarak katıldığı 1.Dünya Savaşında 1915'de Çanakkale'ye gitti. Daha sonra 1917' de Gazze'de Şehit oldu. Çanakkale'deki malzemelerin başka cephelere sevk edilmesini temin etmek için taklit Osmanlı parasını imal etmiş ve gerekli olan malzemeleri bu parayla satın almıştır.Bu taklit para halen Polis Müzesinde bulunmaktadır.

SEMA SAKIP
1917 senesinde Filistin cephesinde şehit olmuştur.

54 AGOP ELMASYAN:
Galatasaray Sultani’sinden.Askeri Doktor olarak katıldığı Çanakkale muhaberelerinde, bombardıman altında yaralıları tedavi ederken, 1918'de Çanakkale'de Türk Vatanı uğruna şehitlerin kervanına katıldı.

794 İBRAHİM ORAN :
1912 mezunu. Dr.Sadık Bey'in oğlu. Sadullah Paşa'nın torunlarından. Gönüllü olarak Hava Subayı oldu. Çanakkale savaşlarında iki kez yaralandı.1916'da Semadirek adası açıklarında,uçağı ile denize düşerek Sakız Adasında şehit oldu. Şehit olan ilk Türk Havacısıdır.

127 MEHMET NAZIM :
1920 yılında Gelibolu'da şehitler kervanına katıldı.

SADİ :
1921 yılında Sakarya'da şehit oldu.

1073 FATİN AKİF :
Askeri Tıbbiyeyi bitirdi.Askeri Tabip olarak katıldığı Şark harekatı sırasında asilerin eline düşerek vahşice bir şekilde Dersim'de 1932'de şehit edildi.


ERMENİ ÖRGÜTLERİNCE KATLEDİLEN ŞEHİTLERİMİZ

SAİT HALİM PAŞA:
Galatasaray 'ın hami başkanlarından. Ermeni örgütlerinin kurşunlarına hedef olan ilk devlet adamımız ve Galatasaraylı şehitimiz... 6 Aralık 1921 de Roma 'da bir Ermeni komitası tarafından kurşunlanarak şehit
oldu.

DANİŞ TUNALIGİL:
830 Daniş Tunalıgil.Galatasaray’dan 1933 de mezun oldu. Siyasi kariyerini geliştirdi. Son olarak Viyana Büyük Elçisi iken 22.10. 1975 de makamında ermenilerin kurşunları ile şehit edildi.

İSMAİL EREZ:
453 İsmail Erez 1939' da Galatasaray’dan mezun oldu. Paris Büyük Elçisi iken 24.10.1975 de otomobilinde Ermeniler tarafından kurşunlanarak şehit edildi.

TAHA CARIM:
470 Taha Carım, 1936 ' da Galatasaray Lisesi 'ni bitirdi. Şampiyon atletlerimizdendi. Vatikan Büyük Elçisi iken 9.6.1977 de ermeniler tarafından vurularak şehit edildi.

MEHMET SAVAŞ YERYÜZ:
Galatasaray Lisesi 'ni bitirdi. Cenevre Başkonsolosluk sekreteri iken 9.6.1981 günü Cenevre’de kurşunlandı.

BEŞİR BALCIOĞLU:
Galatasaray Lisesi mezunu, Emekli Büyükelçi. Madrit’te otomobil içinde kurşunlanarak öldürüldü.


Bir acı hikaye…

ALTINORDU TAKIMI NASIL ŞAMPİYON OLDU ? (1918)
İmtiyazlı kulüp Altınordu, güçlü kadrosuyla 1917-18 İstanbul Ligini de şampiyonlukla kapatmıştı.

Kırmızı-Mavili bu takım bukez sonuca daha rahat ulaşmıştı.Altınordu 28 puanla 1. , Fenerbahçe 23 puanla 2. , Galatasaray ise Süleymaniye, Anadolu ve Anadoluhisarı İ.Yurdu takımlarının ardından 6. (ALTINCI) olmuştur.

Çünkü en iyi futbolcuları cephelerde SAVAŞAN Galatasaray, takım çıkarmakta hayli zorlanıyordu. Hatta bazı maçlarda sahaya çıkaracak 11 kişiyi temin edemedikleri için hükmen yenilgiler aldılar.

İşte Altınordu ve diğer kulüpler Galatasaray'ın VATAN İÇİN ŞEHİT düşmeye giden güçlü oyuncularının olmamasını iyi değerlendirip sıralamayı paylaşmışlardır.
C£mAL
14-06-2006, 05:21
“BEDELİ ÇANAKKALE’DE”

ŞEHİT MEHMET MUZAFFER'İN ANISINA...

İsmi Osmanlı İmparatorlu devrinde “Mekteb-i Sultani” olan ve
Cumhuriyetle birlikte “Galatasaray Lisesi”ne çevrilen bu okulun öğrenci ve
mezunları Trablusgarp İtalyan Harbi (1911), Birinci Balkan Harbi (1912),
İkinci Balkan Harbi (1913), Birinci Cihan Harbi(1914), İstiklal Savaşı (
1921), Kıbrıs Barış Harekatı (1974), gibi savaşlara katılarak 45 şehit
vermişler 150 kadarı da gazi olmuştur.

Askerlik vazifesi yaparken vatan uğrunda şehadet mertebesine ermek veya gazi olmak her Türk için tabii bir şeydir. Ancak bu 45 şehit ve 150
gazinin durumu başkadır. Zira bunların istisnasız hepsi (1909 ve 1914
Askeri Mükellefiyet Kanunu gereğince) askerlik vazifesinden ya muaf ya da maksureli (tecilli) tutulmuş gençlerdir. Bu iki kanun sultani mektepleri
talebe ve mezunları askerlik vazifesinden “maksureli” ettiği gibi ,
Balkan Harbi sırasında mer’i olan 1909 kanunu da üstelik bütün İstanbul
halkını askerlik vazifesinden azade kılmaktadır. Bu şehit ve gazilerin
hepsi 17-22 yaşındayken ve bir kısmı henüz mektebin lise ve orta
kısmında, bir kısmıysa mezun ve İstanbul Darülfünunu veya Avrupa
üniversitelerinde tahsildeyken, birbirleriyle yarış edercesine askerlik şubelerine koşmuşlar ve gönüllü olarak askere yazılmışlardı. Hatta içlerinden Irak Cephesi’nde şehit düşen 646 Celal İbrahim seferberliğin ilanıyla beraber geceden gidip askerlik şubesinin kapısında sabahlamış ve “1 Numaralı Gönüllü” yazılmak şerefini elde emiştir.

Galatasaraylıların bu şüheda menkıbeleri arasında dünyada eşi
bulunamayan bir tanesini (Mehmet Muzaffer’in Destanını ) Gazeteci Ziyad
Ebuzziya şöyle dile getiriyor:

****
Üç aylık bir talimden sonra Mehmet Muzaffer “zabit namzedi” olarak
Çanakkale’de idi. ( Mart 1916) müttefik İngiliz ve Fransız kuvvetleri,
Çanakkale’ de uğradıkları mağlubiyetlerden ve verdikleri yüzellibin
zayiattan sonra Boğaz ’ı aşamayacaklarını anlamışlar , 1915’in son haftasıyla 1916’nın ilk haftasında bütün hatları tahliye edip çıkıp gitmişlerdi.

Muzaffer Çanakkale’ye vardığında harp durmuştu. Zaman zaman İmroz ve Bozcaada’da üslenmiş düşman gemileri ve uçakları bombardımanda
bulunuyorlarsa da 1915 Nisan ’ın da Aralık sonuna kadar sekiz ay süren kanlı boğuşmalarla kıyasla bu bombardımanlar “ hiç mesabesindeydi.” Çanakkale’de ki birliklerin büyük bir kısmı Kafkas, Irak, ve Filistin cephelerine sevk edeceklerdi. Hazırlanma ve noksanlarına ikmal emri aldılar.

Muzaffer, birliğinin alay karargahında görevliydi. Alay ’ın kamyon ve otomobil lastiği ile diğer bir takım malzemeye ihtiyacı vardı. Bunlar ise ancak İstanbul’dan sağlanabilirdi. O devirlerde bu gibi basit mübayalar için arttırma yapmak ilanlarda bulunmak ne adetti, ne de bunları kaybedilecek vakit vardı. Her şey “itimat” ile yürürdü. Muzaffer açıkgözlü ve becerikli İstanbul çocuğu olduğundan Karargah, gerekli malzemenin temin ve mübayaasına onu memur etti. İcabeden paranın kendisine itası içinde Erkan-ı Harbiye Riyaseti’ne hitaben yazılı bir tezkereyi eline verdiler.

O yıllarda İstanbul’da otomobil ve kamyon nadir rastlanan vasıtalardı.
Bunların lastikleri de yok denecek kadar azdı ve karaborsaydı. Muzaffer
aradı,uğraştı,nihayet Karaköy’ de bir Yahudi de istediklerini buldu.
Fiyatlar pek fahişti ama yapacak başka bir şey yoktu. Anlaşmaya vardı.
Lazım gelen parayı almak üzere Erkan-ı Harbiye’ye gitti. Elindeki
tezkereyi tediye merciine havale ettiler. Muzaffer az sonra yaşlı bir
kaymakam Yarbay’ın huzurundadır. Kaymakam uzatılan tezkereyi okudu.
Karşısında hazırol da duran ihtiyat zabitine baktı. İsteyeceği paranın
miktarını sormadan ,”Ne alınacak” dedi. “ Oto kamyon lastiği” cevabını
verilince bir an durdu. Sonra Muzaffer’e dik dik baktı :

“Bana bak oğlum! Ben askerin ayağına postal sırtına kaput alacak
parayı bulamıyorum. Sen otomobil lastiğinden bahsediyorsun. Haydi yürü git ,insanı günaha sokma para mara yok!...

Muzaffer selamı çaktı dışarı çıktı. Harbiye Nezareti’nin ( bugünkü
hukuk fakültesi binası) bahçesinden dışarıya ağır ağır yürürken ne
yapacağını düşünüyordu. Malzemelere Alay ’ın ihtiyacı vardı. Elindeki
( Almanların verdiği) iki Mercedes-Benz kamyon ve iki binek arabası lastiksizdi. Diğer malzemelerde mutlaka lazımdı. Kendisi bulur alır diye
görevlendirilmişti. Malzemeyi bulmuştu fakat para yoktu. Eli boş dönemezdi, bir çaresini bulmak lazımdı...

Muzaffer bunları düşüne düşüne Beyazıt Meydanı’na vardı birden durdu.
Kendi kendine gülmüştü aradığı çareyi bulmuştu.

Doğru tüccar Yahudi’ nin yanına gitti:

“ Paranın tediye muamelesi akşamüstü bitecek, ezandan sonra gelip
malları alamam. Gece kaldıracak yerim yok. Yarın öğleden evvel vapur
Çanakkale’ye kalkıyor, yetiştirmem lazım. Onun için sabah ezanında geleceğim malları mutlaka hazır edin...”

Tüccar “peki” dedi. Muzaffer tam ayrılırken ilave etti.

“Altın para vermiyorlar kağıt para verecekler”

Yahudi tüccar yine “peki” dedi. Ertesi sabah Muzaffer Merkez Kumandanlığından sağladığı araba ve neferlerle ezan vakti Yahudi’nin kapısındaydı. Ortalık henüz ışıyordu. Tüccar malları hazırlamıştı. Hava gazı fenerinin yarım yamalık aydınlattığı loşlukta mallar arabaya yüklendi. Muzaffer bir yüzlük kaime (yüz liralık kağıt para) verdi. Araba dörtnal Sirkeci ’ye yollandı. Malzeme şat’a oradan dubada bağlı gemiye aktarıldı. Az sonra da gemi Çanakkale yolunu tutmuştu.

Üç gün sonra Yahudi elindeki yüzlük kaimeyi bozdurmak üzere Osmanlı
Bankası’na gitti. Bozmadılar zira elindeki para sahte idi.

Muzaffer, evrak-ı nakdiyelerin basımında kullanılan kağıtın aynını
Karaköy kırtasiyecilerinden tedarik etmiş bütün gece oturmuş çini mürekkebi ve boya ile gerçeğinden bir bakışta ayırt edilemeyecek nefasette taklit bir para yapmıştı. Tüccara verdiği ve yutturduğu para buydu. O devrin hakiki paralarının üzerindeki yazılar arsında bir de şu ibare bulunuyordu: “Bedeli Dersaadet’te altın olarak tesviye olunacaktır.” Muzaffer yaptığı taklit paradaki bu ibareyi değiştirerek şöyle yazmıştı:

“ Bedeli Çanakkale‘de altın olarak tesviye olunacaktır.”

Onun burada altın dediği Çanakkale’de Mehmetçiğin akıttığı, altından
daha kıymetli kanı idi.

Sahte paraya gelince...

Yahudi tüccar bunu mesele yapmadı. Yapmak mı istemedi, yapmaktan mı
çekindi bilinemez. Ancak olay bütün İstanbul’da yayıldı. Dünyada emsali
olmayan ve olmayacak olan bu hadise Şehzade Halim Efendi ’nin kulağına
kadar gitti. Şehzade hemen lalasını göndererek Yahudi tüccarı buldurdu.
Yüzlük taklit evrak-ı nakdiyeyi bedelini altın olarak ödeyip aldı. Çok
zarif sedef kakmalı, içi kadifeli bir mücevher çekmecesine yerleştirip,
İstanbul polis okulundaki emniyet müzesine hediye etti. Bu emsalsiz
parça müzede şeref mevkiinde muhafaza olundu.
C£mAL
14-06-2006, 05:24
Azman Dede
Balıkesir`de son gömdüğümüz Çanakkale gazisi İvrindi'nin Mallıca köyünden 104 yaşında Azman Dede idi.

Gençliğinde iki metreyi aşkın boyu,dev görünümüyle insan azmanı sayılmış herkes
ona azman demeye başlamış,soyadı kanunu çıkınaca da Azman soyadını almıştı.
Esas ismi adeta unutulmuştu.
Yıllar önce bir yerel araştırma sırasında Mallıca köyü kahvesinde kendisiyle görüştüm.
Kulakları ağır işitiyordu. Köylülerden biri yardımcı oldu. Benim sorduklarımı kulağına bağıra
bağıra söyledi. Onun sesine alışkın olduğundan anladı. Sordukları mı
cevapladı . Söz Çanakkale`ye geldiğinde o koca ihtiyar sarsıla sarsıla,
hıçkırıklar içinde ağlamaya başladı. Kendi zor duyduğu için kan çanağına dönen gözleriyle bize de
duyurmak için bağıra bağıra anlatmaya başladı :
-"Bir hücum sırasında bölük erimişti. Yüzbaşı telefonla takviye istedi.
Gece yarısı siperleri takviye için istediğimiz askerler geldi. Hepsi
askere alınmış gencecik insanlardı.
Ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta üç-dört asker vardı ki hemen
dikkatimizi çekti. Bölüğü düzene soktum.Yüzbaşı gelenlerle tek tek
ilgileniyor, karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor,
sabah yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyordu
Sıra o çocuklara geldiğinde, o cıvıl cıvıl şarkı söylerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular.
Yüzbaşı sordu;
"Yavrum siz kimsiniz?",içlerinden biri;
"Galatasaray Mektebi Sultanisi talebeleriyiz Vatan için ölmeye geldik!.." diye cevap verdi.
Gönlüm akıverdi o çocuklara. Bu savaş için çok küçüktüler. Daha süngü tutmasını bile
bilmiyorlardı. Onlarla ilgilendim.
"Mermi böyle basılır. Tüfek şöyle tutulur. Süngü böyle takılır.
Düşmana şöyle saldırılır!.." diye.
Onları karşıma alıp bir bir gösterdim.

Siperlerin arkasında ay ışığında sabaha kadar talim yaptık.
Gün ışımadan biraz dinlensinler diye siperlere girdik.

Ortalık hafif aydınlanır gibi olunca hep yaptıkları gibi
düşman gemileri gelip siperlerimizi bombalamaya başladı lar.
Yer gök top sesleriyle inliyordu.

Her mermi düştüğünde minare gibi alevler yükseliyor birgün önce
ölenlerin kol, bacak, el, ayak gibi parçaları havaya kalkan toprakla
siperlere düşüyordu. Mermiler üzerimizden ıslık çalarak geçiyordu.
Siperler toz duman içinde kalmıştı.



Bir ara yüzbaşı "Azman yandık!.." diye siperin köşesini işaret etti. O şarkı söyleyerek
sipere gelen, sanki çiçek toplarmış gibi neşeli olan o çocuklar siperin bir
köşesinde sanki bir yumak gibi birbirine sarılmış tir tir titriyorlardı.
Çocuklar harbin gerçeği ile ilk defa karşılaşıyorlardı. Ürkmüşlerdi.
Yüzbaşı yandık demekte haklıydı.

Muharebede bir ürküntü panik meydana getirebilirdi. Tam onlara doğru
yaklaşırken içlerinden biri avaz avaz bir marş söylemeye başladı!..

Annem beni yetiştirdi bu yerlere yolladı

Al sancağı teslim etti Allah'a ısmarladı
Boş oturma çalış dedi hizmet eyle vatana
Sütüm sana helal olmaz saldırmazsan düşmana

Baktım hemen biraz sonra ona bir arkadaşı daha katıldı. Biraz sonra biri daha...
Marş bitiyor yeniden başlıyorlar.
Bitiyor bir daha söylüyorlar.Avaz avaz!..
Gözleri çakmak çakmak... Hücum anı geldiğinde hepsi süngü
takmış,tüfeklerine sımsıkı sarılmış, gözleri yuvalarından fırlamış dişler
kenetlenmiş bekliyorlardı . O an geldi. Birden yüzbaşı "Hücum!.."diye
bağırdı.

Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden fırladık.

İşte tam o anda, tam o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden fırlayıverdiler.
İşte o an. Tam o an bir makinalı yavruları biçiverdi.
Hepsi sipere geri düştüler. Kucağıma dökülüverdiler.
Onların o gül gibi yüzleri gözümün önünden gitmiyor. Hiç gitmiyor!..
İşte ben ona ağlıyorum, o çocuklara ağlıyorum!.."



Azman dede ağlıyordu. Ben ağlıyordum. Kahvede kim varsa ağlıyordu.
Kahveci gözyaşları içinde bize çay getirdi.

Eğildi;"Azman dede hep ağlar.Niye ağladığını bugün ilk defa anlattı ."
Dedi.
C£mAL
14-06-2006, 05:27
Kürt Celal Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Abdurrahman Galatasaray Kafkas Cephesi
--------------------------------------------------------
Halit Galatasaray Kafkas Cephesi
--------------------------------------------------------
Kaleci Hamdi Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Hasnun Galip Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Celal İbrahim Galatasaray Irak Cephesi (1917)
--------------------------------------------------------
Neşet Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
İdris Galatasaray Trablusgarp Cephesi
--------------------------------------------------------
Refik Ata Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Mehmet Ali Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Hasip Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Cemil Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------
Nazmi Galatasaray Çanakkale Savaşı
--------------------------------------------------------



__________________________________________________ __
Şehit Mektupları :

Hasan Etem’in Validesine Son Mektubu



Valideciğim,

Dört asker doğurmakla müftehir şanlı Türk annesi,

Nasihat-amiz mektubunu Divrin Ovası (Niğde) gibi,güzel,yeşillik bir ovacığın ortasından geçen derenin kenarındaki armut ağacının sayesinde otururken aldım.Tabiatın yeşillikleri içinde mest olmuş ruhumu bir kat daha takviye etti.

Okudum, okudukça büyük dersler aldım.Tekrar okudum.Şöyle güzel ve mukaddes bir vazifenin içinde bulunduğumdan sevindim.Gözlerimi açtım, uzaklara doğru baktım.Yeşil yeşil ekinlerin rüzgara mukavemet edemeyerek eğilmesi,bana,annemden gelen mektubu selamlıyor gibi geldi.Hepsi benden tarafa doğru eğilip kalkıyordu ve beni , annenden mektup geldi diyerek tebrik ediyorlardı.Gözlerimi biraz sağa çevirdim güzel bir yamacın eteklerindeki muhteşem çam ağaçları kendilerine mahsus bir seda ile beni tebşir ediyorlardı.Nazarlarımı sola çevirdim çağıl çağıl akan dere , bana validemden gelen mektuptan dolayı gülüyor , oynuyor , köpürüyordu ...

Başımı kaldırdım , gölgesinde istirahat ettiğim ağacın yapraklarına baktım.Hepsi benim sevincime iştirak ettiğini , yaptıkları rakslarla anlatmak istiyordu.Diğer bir dalına baktım , güzel bir bülbül , tatlı sedasıyla beni tebşir ediyor ve hissiyatıma iştirak ettiğini ince gagalarını açarak göstermek istiyordu.

İşte bu geçen dakikalar anında , hizmet eri :

-Efendim , çayınız , buyurunuz , içiniz , dedi.

-Pekala dedim,aldım baktım , sütlü çay...

-Mustafa bu sütü nereden aldın ? dedim.

-Efendim , şu derenin kenarında yayıla yayıla giden sürü yok mu ?

-Evet dedim.Evet ne kadar güzel.

-İşte onun çobanından 10 paraya aldım.

Valideciğim , on paraya yüz dirhem süt , su katılmamış.Koyundan şimdi sağılmış , aldım ve içtim. Fakat yukarıdaki bülbül bağırıyordu : “Validen kaderine küssün , ne yapalım.O da erkek olsaydı , bu çiçeklerden koklayacak , bu sütten içecek , bu ekinlerin secdelerini görecek ve derenin aheste akışını tetkik edecek ve çıkardığı sesleri duyacak idi”

Şevket merak etmesin o görür , belki de daha güzellerini görür.

Fakat , valideciğim , sen yine müteessir olma.Ben seni , evet seni mutlaka buralara getireceğim.Ve şu tabii manzarayı göstereceğim.Şevket , Hilmi (kardeşleri) de senin sayende görecekler.

O güzel çayırın koyu yeşil bir tarafında , çamaşır yıkayan askerler saf saf dizilmişler.Gayet güzel sesli biri ezan okuyordu.

Ey Allah’ım , bu ovada onun sesi ne kadar güzeldi.Bülbül bile sustu, ekinler bile hareketten kesildi ,dere bile sesini çıkarmıyordu.Ezan bitti.O dereden ben de bir abdest aldım.Cemaat ile namazı kıldık..O güzel yeşil çayırların üzerine diz çöktüm.Bütün dünyanın dağdağa ve debdebelerini unuttum.Ellerimi kaldırdım , gözümü yukarı diktim , azımı açtım ve dedim :

-Ey Türklerin Ulu Allah’ı.Ey şu öten kuşun , şu gezen ve meleyen koyunun , şu secde eden yeşil ekin ve otların şu heybetli dağların Halikı.Sen bütün bunları Türklere verdin.Yine Türklerde bırak.Çünkü böyle güzel yerler , Sen’i takdis eden ve Sen’i ulu tanıyan Türklere mahsustur.

Ey benim Rabbim !

Şu kahraman askerlerin bütün dilekleri ; ism-i Celalini İngilizlere ve Fransızlara tanıtmaktır.Sen bu şerefli dileği ihsan eyle ve huzurunda titreyerek , böyle güzel ve sakin bir yerde sana dua eden biz askerlerin süngülerini keskin , düşmanlarını zaten kahrettin ya , bütün bütün mahfeyle. ”Diyerek dua ettim ve kalktım.Artık benim kadar mes’ut , benim kadar mesrur bir kimse tasavvur edilemezdi.

Oğlun Hasan Etem

Mektubu yazan , ihtiyat zabit ( yedek subay ) namzedi Hasan Etem , İstanbul Hukuk Fakültesi son sınıfına devam ederken aynı zamanda Beyazıt Nümune Mektebi’nde öğretmendi.Düşmanın Çanakkale’ye dayandığını işittiğinde gözünü kırpmadan binlerce akranı gibi cepheye koştu.Gönüllü yazıldı.


Bu onun son mektubuydu.Bu mektubu yazdıktan iki gün sonra Maydos (Eceabat)’da şehit oldu...



Kınalı Kuzu



Yozgat’ın Sorgun kazasının Karayakup köyünden cepheye gelen Murat , bölükteki tıbbiye öğrencilerinden Şükrü’ye bir mektup yazdırır :

“Anacığım kardeşlerimi askere gönderirken başına kına koyma...Zabit efendi bana sordu cevap veremedim.Kardeşlerim de cevap veremeyip mahcup olmasınlar.”

Bir müddet sonra Murat’ın anasından cevabi mektup yetişir :

“Ey oğlum , gözümün nuru Murat’ım ! Zabit efendiye selam söyle...Biz kurbanlık koçları kınalar öyle kurban ederiz.Sen dört kardeşin arasında kurbansın.Sen İsmail’sin(as).Sen orada şehit olacaksın inşallah.Kurbanlık koçlar nasıl kınalanırsa , ben de onun için senin saçını kınalayıp gönderdim.”

Ve mektup Çanakkale’de Murat’a ulaştığında , Murat’ın kınalı başı çoktan Allah'ına kurban gitmiştir bile...





Üsteğmen Zahid'in Vasiyeti



“Bu günlerde her zamankinden daha önemli muharebelere gireceğiz.Bilirsin , her muharebeye giren ölmez. Fakat eğer ben ölürsem sakın gam yeme... Beni ve seni yaratan Allah bizi nasıl dünyada birbirimize nasip etti ise , benden şehitlik rütbesini esirgemediği taktirde , elbette , ruhlarımızı da birbirine kavuşturur.Vatan yolunda şehit olursam bana ne mutlu.Ancak , sana bir vasiyetim var :

Birincisi benim için kat’iyyen ağlama...

İkincisi, eşyamın listesi ilişikte.Bunları sat , ele geçecek paradan “mihr-i muaccel ” ve “mihr-i müeccel ” ini al , üst tarafı ile bana bir mevlüt okut.Eğer bunlar sana borcumu ödemezse hakkını helal et ve ilk gece aramızda geçen sözü unutma...”

Ayrıca mektubun içinden kırmızı kordelaya bağlı bir de saç demeti çıkar.Saçın tazeliği bunun mini mini bir yavrunun başından kesilmiş olduğunu göstermektedir.

İşte o zaman herkes Zahid’in evli olduğunu ve Nadide isminde de bir yavrusunun varlığını öğrenir.Çünkü Zahid Üsteğmen cepheye gelirken arkasında evlad ü iyal düşüncesini de bırakmıştır.Ve savaş boyunca ne izin isteyerek evine gitmeyi düşünmüş ne de o konuda iki çift laf etmiştir.

Zahid , 9 Ocak 1916’da şehit olur.

Gümüşhane’nin Şiran ilçesinden Üsteğmen Zahid , Aziziye ilçesinin Kılıç Mehmet Bey köyünden Ahmet Efendi’nin kızı , eşi Hanife Hanım’a yazdığı ve vasiyetini bildirdiği mektubunu şu cümle ile bitirir :

“Bu vasiyetimi aldığınız zaman yüksek sesle ağlamanıza razı değilim.”





Kolağası (Ön Yüzbaşı) Bölük Komutanı - Mehmet TEVFİK- 1881 İstanbul



Sebebi hayatım, feyz-ü refikim,

Sevgili babacığım,valideciğim,

Arıburnu'nda ilk girdiğim müthiş muharebede sağ yanımdan ve pantolonumdan kurşun geçti, hamdolsun kurtuldum.Fakat bundan sonra gireceğim muharebelerden kurtulacağımdan ümidim olmadığından bir hatıra olmak üzere şu yazılarımı yazıyorum.

Hamdü senalar olsun Cenab-ı Hakka beni bu rütbeye kadar isal etti.Yine mukadderatı ilahiye olarak beni asker yaptı.Siz de ebeveynim olmak dolayısıyla beni vatan ve millete hizmet etmek için ne suretle yetiştirmek mümkün ise öylece yetiştirdiniz.Sebeb-i Feyz-ü refikim ve hayatım oldunuz.Cenab-ı Hakk'a ve sizlere çok teşekkürler ederim.

Şimdiye kadar milletin bana verdiği parayı hak etmek zamanıdır.Vazife-i mukaddese-i vataniyeyi ifaya cehdediyorum.Rütbe-işehadete suudedersem Cenab-ı Hakk'ınen sevimli kulu olduğuma kanaat edeceğim.Asker olduğum için bu her zaman bana pek yakındır,sevgili babacığım ve valideciğim.Göz bebeğim olan zevcem Münevver ve oğlum Nezih'ciğimi evvele Cenab-ı Hakk'ın saniyen sizin himayenize tevdi ediyorum.Onlar hakkında ne mümkün ise lütfen yapınız.

Oğlumun talim ve terbiyesine siz de refikamla birlikte lütfen sayediniz.Servetimizin olmadığı malumdur.Mümkün olandan fazla birşeyi isteyemem,istesem de pek beyhudedir.Refikama hitaben yazdığım matuf mektubu lütfen kendi eline veriniz.Fakat çok müteessir olacaktır,o teessürü izale edecek vechile veriniz.Ağlayacak üzülecek tabi teselli ediniz.Mukadderat-ı ilahiye böyleymiş.Malumat ve düyunatın hakkında refikam mektubunda laf ettiğim deftere ehemmiyet veriniz.Münevver'in hafızasında ve yahut kendi defterinde mukayyet düyunat da doğrudur.Münevver'e yazdığım mektubum daha mufassaldır.kendisinden sorunuz.

Sevgili baba ve valideciğim ,

Belki bilmeyerek size karşı birçok kusurlarda bulunmuşumdur.Beni affediniz,hakkınızı helal ediniz,ruhumu şadediniz,işlerimizi tavsiyesinde refikama muavenet ediniz ve muin olunuz.

Sevgili Hemşirem Lütfiye'ciğim,

Bilirsiniz ki sizi çok severdim.Sizin için vesayemin yettiği nisbette ne yapmak lazımsa yapmak isterdim.Belki size karşı da kusur etmişimdir,beni affet ,mukadderatı ilahiye böyle imiş hakkını helal et ruhumu şadet , yengeniz Münevver hanımla oğlum Nezih'e sen de yardım et , sizi de Cenab-ı Hakk'ın lütuf ve himayesine tevdi ediyorum.

Ey akraba ve ehibba ve evda , cümlenize elveda , cümleniz hakkınızı helal ediniz.Bnim tarafımdan cümlenize hakkım helal olsun.Elveda , elveda..Cümlenizi Cenab-ı Hakk'a tevdi ve emanet ediyorum..

[The_Legend]

Bahsettiğiniz dönem ile günümüzü karşılaştırmak ne kadar doğru tartışılır.Eminim ki şu an bir savaş dönemi olsa burada bedelli askerliğin çıkmamasını savunanlar savaştan kaçan ilk kişiler olurlar.Ayrıca bahsettiğiniz dönemde katillere af çıkıyormuydu ? ya da devleti hortumlayanlara vergi affı çıkıyormuydu ?
"bedelli askerlik çıkmasın " diye bir konu başlığı vardı , neden kapatıldı acaba ? Yoksa oraya yazılanlar buradaki bazı kişileri (yönetici,kıdemli üye , hukuksever vs. ) zor durumda mı bıraktı ?

Teşekkürler

[BE-KES]

Offf offf bılende konusmus bılmeyende.. Bızlerın yanında cok kısa sayılabılecek sureler ordu ıcınde mısafır edasıyla dolasan avukat arkadaslarımız da beyanda bulunmus, henuz nızamıyenın kapısından gırmemış genclerde..

Arkadaslar;
Askerlık, omru orduda gecmıs,sacı bası agarmıs, belkıde hepınızden yasca buyuk bırı olarak soyluyorum kı profesyonel olmak zorundadır.

Ancakkk, bız Turkler asker mıllet oldugumuzu her fırsatta soyleye soyleye cagın gerısınde kalmıs bır orduya sahıbız.Gunumuz ordusundakı zıhnıyet hala osmanlının fetıh yıllarında kalmıs, orduyu ınsan gucunden ıbaret sana generallerle dolu. Hanı "asker degıl mı sur cepheye ölürse ölsün, ölenın yerıne arkadan yenısını sürersın zıhnıyetı...Nasıl kı osmanlı en buyuk zararı Turklere vermıstır,sımdıde aynı durum gecerlı.. Ordu adeta Turk mılletıne dusman bır zıhnıyet ıle yonetılıyor.Avrupanın ınsan gucu her donemde az oldugu ıcın askerı teknolojıyı gelıstırmenın gereklılıgını erken ıdrak ettıler. Ama bızım cok bılen, ustune vazıfe olmayan her konuda ahkam kesen, ama asıl işiniyapmaktan acız yonetıcılerımız ,hala askerlıgı ınsan gucunden ıbaret sanıp memleket evlatlarını kırdırmakla mesguller.
Hıc kımse sormuyor bu gerı kalmıslıgın sebebını sorumulusunu ...Ordu ıcınde subaylar teknolojıyı yakalamakla,assubaylar mevcut teknolojıyı ıdame ettırmekle erbas ve erler ıse beden guclerını sarfetmekle yukumludurler.Bakıyoruz erat beden gucununun ustune canını bıle verıyor.Assubayın gorevını yaptıgı ayan beyan ortada mevcut teknolojı ıdamesı saglanıyor.Amaaa ıs subay gelınce ortada bır sey yok.. Subayların buyumus general olmusları ıse ıclerınden cıktıkları ekıbı ıyı bıldıklerınden olsa gerek, hala dısarıdan sılah ve askerı teknolojı satın alma dolayısı ıle bagımlılıkları arttırma derdınde..
Teknolojıyı yakalayamamıs bır orduda ınsanlar astlarına zulum etmekten baska bır ıslev sergılemezler.Yasanan sıkıntıların kaynagı da budur.(cep telefonu bulundurmanın netıcesınde hapıs cezaları hep bu zulumvarı uygulamalara ornektır) Ortada, gencecık lıse unıversıte mezunu ınsana,saga don sola don dıyerek onun psıkolojısı uzerınde tahrıbat yapmaktan baska bır iş yoktur.

Ozellıkle kara kuvvetlerı cagın cok gerısındedır.Insan ruhunu tanımayan, ınsana her hangı bır cısım gıbı davranan rutbelıler oransal olarak oldukca fazladır.
Ordu ıcınde dısıplın adı altındakı kısılıklerının gelısmesıne ızın verılmemıs(14 yasında askerı okullara gırenlerde cokca gorulen bır durum) rutbelılerın anlamsız baskıları zaman ıcınde toplumda kulaktan kulaga yayılmakta ,netıcesınde de genclerımız askerlık gorevınden kacma arayısı ıcıne gırmekteler.
Bu sıtede askere gıtmek ıstemeyen genc ınsanlara hakaret etmek yerıne onların askerlık yapmak ıstemeyıslerının nedenlerını ortadan kaldırmak neler yapılabılır ,"HUKUKCULARIN TOPLUMSAL SORUMLULUGU BU KONUDA NEREYE KADARDIR,HUKUKI OLARAK KOKUSMUS DUZENIN DERLENIP TOPARLANMASI ICIN HUKUK CAMIASINDAKI INSANLAR NELER YAPMALIDIRLAR" bunları tartısın..Aksı takdır de bos havanda su dover durursunuz..
Saygılarımla..

Çok güzel tesbitlerde bulunmuşsunuz

Anlayana sivrisinek saz . Anlamayana davul zurna az

"bedelli askerlik çıkmasın " diye bir konu başlığı vardı , neden kapatıldı acaba ? Yoksa oraya yazılanlar buradaki bazı kişileri (yönetici,kıdemli üye , hukuksever vs. ) zor durumda mı bıraktı ?

Teşekkürler

Sayın The_Legend. Ben bu sitede o başlığı yine açıp son postta yazdığım sorulara cevap verecek dürüst, hukukçuların yada yöneticilerin olduğuna inanıyorum.

[FUTURE]

Kör Cehalet Çirkefleştirir insanları..!
Suskunluğum Asaletimdendir...
Her Lafa Verecek Cevabım Var...
Lakin Bir Lafa Bakarım, Laf mı Diye,
Bir de Söyleyene Bakarım Adam mı Diye...
Bu bir Kızılderili Atasözü......