Boşanma konusunda en doğrusu hangisi

[ulastepe]

Merhaba. Ben yalşaık 5 yıldır evliyim. 2 Yaşında bir de oğlum var. Evlendiğimizden beri eşimle devamlı bir kavganın içindeyiz. Sebep ne olursa olsun devamlı kavga çıkardı aramızda. Alttan alan taraf devamlı ben olurdum. (Bilemiyorum belkide asıl sorun buydu) Defalarca boşanmaya karar verdik (daha doğrusu o boşanalım dedi, bende Çok istememekle beraber tamam dedim) ama her defasında ailesinin evine giderken yoldan geri döndük. En sonunda gidebildik ve babasıyla konuşup ayrılma kararımızdan bahsedip çıktım. Eşim kararlı görünüyor. Bense çok fazla kararlı değilim. Aslında ikimiz içinde doğrusunun bu olduğunu biliyorum ama oğlumun geleceğnden korkuyorum. Eğer dava açıpta sonucu kesinleştirirsek bizi nasıl bir süreç bekliyor, bu süreçte ne yapmalıyım çok fazla bişey bilmiyorum. Eşim çalışmıyor ailesinin yanında kalıcak. Benimse işim fena değil. Oğlumun yaşı küçük olduğundan sanırım onun annesinde kalmasını uygun görürler. Sizce çocuğun velayetini almak için ısrar etmelimiyim. Bizi geçtimde, oğlum için en doğrusu hangisi olur. Bu konuda bana yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.

[Av.Nazlı Hilal Çelik]

Bir hafta sakin bir şekilde düşünmenizi ve daha sonra aynı şekilde eşiniz ile konuşmanızı tavsiye ederim. Hatta profesyonel yardım bile alabilirsiniz. Boşanınca sorunlarınız kökünden bitmeyecek. Ancak herşeye rağmen olmayacağına kanaat getirirseniz bu yine sizin kararınız olmalı.

[mrtecetin]

Eşinizin kararlı olmasının nedenleri var, nasıl mı ?
Boşanınca;
- çocuk kendisinde kalacak; bunu biliyor.
- çocuk için sizden iştirak nafakası alacak; bunu biliyor.
- kendisi için sizden ömür boyunca (tekrar evlenmezse) yoksulluk nafakası adı altında irat alacak; bunu da biliyor.

Siz de şimdi herşeyi biliyorsunuz.

[ulastepe]

Bir hafta sakin bir şekilde düşünmenizi ve daha sonra aynı şekilde eşiniz ile konuşmanızı tavsiye ederim. Hatta profesyonel yardım bile alabilirsiniz. Boşanınca sorunlarınız kökünden bitmeyecek. Ancak herşeye rağmen olmayacağına kanaat getirirseniz bu yine sizin kararınız olmalı.

Nazlı hanım öncelikle ilgilendiğiniz için çok teşekkür ederim. Yalnız biraz daha açıklayıcı bilgiler rica edicektim sizden. boşanmaya karar verirde davay açarsak bizi ne gibi bir süreç bekler. Çocuğu eşime mi verirler yoksa ailesinin yanında kalacağı için bana mı verirler. Sizce oğlum için en doğru yer neresi. Annesinin yanımı yoksa benim yanım mı? (Tecrübeli olduğunuz için soruyorum) Birde başka burdan başka bir arkadaş eşimin benden iştirak nafakası alacağını yazmış. İştirak nafakası ne demek. Birde kısa süre önce ev yaptırdık. Daha sonra çalıştığım iş yerinde borça para alarak eşime bilezik aldım. Bununla beraber iş yerine yaklaşık olarak 14000 ytl borcum var. Her ay 800 ytl ödeme yapıyorum. Bunun nafakaya bir etkisi olurmu. Bu konularda bilgi ve tecrübelerinizi benimle paylaşırsanız çok minnettar kalırım. Şimdiden teşekkürler.

[cognis]

Eşinizin kararlı olmasının nedenleri var, nasıl mı ?
Boşanınca;
- çocuk kendisinde kalacak; bunu biliyor.
- çocuk için sizden iştirak nafakası alacak; bunu biliyor.
- kendisi için sizden ömür boyunca (tekrar evlenmezse) yoksulluk nafakası adı altında irat alacak; bunu da biliyor.

Siz de şimdi herşeyi biliyorsunuz.

Çocuklar savaş ganimeti değildir.
İŞTİRAK; kelime anlamı ile katılım'dır. Boşanmanız çocuğunuz giderlerini ortadan kaldırmaz, boşanmak evlilik birliğinin sonlandırılmasıdır, ebeveyn olarak sorumluluklarınızı asgariye çekilmesi yahut tamamen ortadan kalkması gibi bir sonuç doğurmaz, bu sonuçları insanlar kendiliğinden temin ederler, etmekteler, üstelik öz evlada zarar vermek pahasına!!!
İlişkilerin keyfi kadar maliyeti'de vardır.... Yoksulluk nafakası gibi,,,


Siz de şimdi herşeyi biliyorsunuz.
Aslında kocalar için tamamen şaşırtıcı bir deneyimdir, boşanmak. Kah kızıp bağırdığınız, kah görmezden geldiğiniz, kah sırtınızı maddi ve manevi dayadığınız, kah fazla para harcıyor diye çocuk gibi azarladığınız, kah öfkelenipte 'babasının evine' iadesi için derdest ettiğiniz vs. vs. eşlerinizi,,,kanunlar eni konu adam yerine koyuyor.
Evet; işte şimdi herşeyi biliyorsunuz...

[cognis]

Nazlı hanım öncelikle ilgilendiğiniz için çok teşekkür ederim. Yalnız biraz daha açıklayıcı bilgiler rica edicektim sizden. boşanmaya karar verirde davay açarsak bizi ne gibi bir süreç bekler. Çocuğu eşime mi verirler yoksa ailesinin yanında kalacağı için bana mı verirler. Sizce oğlum için en doğru yer neresi. Annesinin yanımı yoksa benim yanım mı? (Tecrübeli olduğunuz için soruyorum) Birde başka burdan başka bir arkadaş eşimin benden iştirak nafakası alacağını yazmış. İştirak nafakası ne demek. Birde kısa süre önce ev yaptırdık. Daha sonra çalıştığım iş yerinde borça para alarak eşime bilezik aldım. Bununla beraber iş yerine yaklaşık olarak 14000 ytl borcum var. Her ay 800 ytl ödeme yapıyorum. Bunun nafakaya bir etkisi olurmu. Bu konularda bilgi ve tecrübelerinizi benimle paylaşırsanız çok minnettar kalırım. Şimdiden teşekkürler.

Boşanma davasında "hakim durum şöyle, böyle,,, işte deliller, işte şahitler,,, sen şimdi bizi boşa, çocuğumuz için de uygun olanımızı seç,,, gerçi benim harcım borcum da var bunları da hesap et, şu çocuğun giderlerini asgari takdir et ben de senin arttıracağın üç kuruşla evimi barkımı çevireyim, borcumu ödeyeyim" niyetinin kanuni dile çevrilmiş haliyle yazılan bir dilekçe ile açmanıza, aylar, yıllar boyunca mahkemelerin yolunu tutmanıza, sinirlerinizi harap etmenize illa ki gerek yok.

Eşlerin herhangi biri, ya da her ikisi uzlaşmama kararında, ya da sırf inatlaşma psikolojisinde ise mecburen bu yola müracaat gerekir..
Ama 'geçimsizlik' sebebiyle ayrılmak isteyen çiftlerin,,, üstelik 'geçimsizlik'ten illallah ettikleri halde, boşanma mevzuunu bile 'geçimsizliği' diri tutmak adına kullanmalarını bir türlü anlıyamıyorum.
Öncelikle çocuğunuz olmasını dikkate alarak,,, tüm birikmiş, yerleşmiş olumsuz yargılarınızdan sıyrılmaya, negatif duygu birikiminizi ve bundan etkilenen ruh halinizden sıyrılmaya, hatta bunun için profesyonel yardım almaya müracaat edebilirsiniz. Eşiniz de aynı şekilde. Belki bunları aştığınızda daha başka düşüneceksiniz, daha olumlu, daha makul, daha toleranslı,,, farkındalıklarınız değişecek,,, vs. vs. Bence insanların tüm kapıları çalmaları, artık çalınacak kapı kalmadığında durup düşünmeleri, hem kendileri ve çocukları için çok anlamlı, üstelik gereklidir. Duygular, düşünceler hayatın olağan akışı içinde, zamana karşı güçsüzleşerek değişebilirler,,, ancak güçlenerek de gelişebilirler...
Misal; bir zamanlar eşinize olumlu duygular da beslemiştiniz. Siz de aynı kişi idiniz, o da aynı kişi idi,,, sadece sorumluluklarınız, hayata bakış açınız, rolleriniz zaman içinde tekrar tekrar siz çok da farkında olmadan 'hayat'ın kendi tarafından yapılandırıldı...Netice de bugün de böyle düşünüyorsunuz,,, oysa kendinizi anladığınız kadar, eşinizi de anlamalısınız. Nitekim aynı hususlar eşiniz için de geçerlidir...

Sonuç itibariyle olmuyor, olamıyor,,, birlikte yaşam için gerekli istek, arzu, duygu vs. yok,,, noktasından bir adım dahi öteye geçemediniz. Bu halde; tarafların artık ortak paylaşacak hiçbir şeyleri kalmadığı sonucunu doğru algılamanız mühim. Yani şimdi de çözümsüzlük'tür payımıza düşen gibi bir kader, kanun yok ki.
Bilakis vakit çözüm üretme vaktidir, neticede çözümsüzlük iki taraf için geçerlidir, yani siz de bir zaman dilimi boyunca çözümsüz kalacak,,, mahkemenin çözümüne de riayet edeceksiniz.

Eşiniz ile ÇOCUĞUNUZ olduğu için; hiçbir zaman ebeveyn sıfatlarınıza bile tahammül edemeyeceğiniz hadde gelmeyin,,, boşanma sürecini yönetmek çok ehemmiyet ister... Akıllı, adil bir irade ister,,, bunu temin ederseniz gelecek hayatınız için de büyük bir yatırım yapmış olacaksınız,,, üstelik çocuğunuzu da en az hasarla bu darboğazdan geirmiş olacaksınız.
Sizin eşiniz ile sonsuz çekişme lüksünüz yok,,, siz aynı zamanda şimdi 2 yaşında, bir zaman sonra bir yetişkin olacak çocuğunuzun anne ve babasısınız,,, sizin bu sıfatınız hep baki kalacak,,, üstelik çocuklar ebeveynlerin evli olup olmadıkları ile değil,,, fikren, ruhen, bedenen her zaman var olup olmadıkları ile ilgilenirler, öncelikleri budur...

Yaş Dönemlerine Göre çocuğun Strese Reaksiyonları
Aşağıda çocuğun çeşitli dönemlerde stres karşısında gösterdiği reaksiyonlar açıklanmaktadır.
0-2 yaş Bu yaştaki çocuklar tutarlılık ve rutin konusunda hassastır ve tanıdık şeyler (tanıdık kişiler, kendi yatağı, oyuncakları vb) onları rahatlatır. Bu yaşlardaki çocuk ve bebekler çok fazla değişiklik veya ani ayrılıklar nedeniyle strese girebilirler. Bu yaş grubundaki çocuklar özellikle bakım veren kişiden ayrılıklara karşı hassastırlar. Ayrılık kaygısı içe dönüklük, huzursuzluk öfke nöbetleri veya saldırganlık davranışları ile kendini gösterebilir. Bebeğin stres içinde olduğunu gösteren diğer işaretler ise huysuzluk ve ağlamanın artması, yeme veya uyku alışkanlıklarında değişiklikler olmasıdır.
2-4 YaşBu yaştaki çocuklar tutarlı bir bakıma ihtiyaç duyarlar, ancak çocuğun uzun dönemli hafızası ve dil becerileri de gelişmekte olduğundan daha bağımsızdırlar. Bu yaş grubundaki çocuğun stres altında olduğunu gösteren işaretler sürekli ayrılmakla ilgili kaygılar, parmak emme, yatak ıslatma, öfke nöbetleri gibi daha önce sergilediği davranışlara geri dönme, yeme reddi ve gece boyunca uyku sorunları yaşanmasıdır. Sürekli mızmızlık ve size ya da eşinize yönelik öfke de gözlenebilir.
Çocuğun yanında kavga etmek çocuğu nasıl etkiler?
Anne-babalar arasında zaman zaman ufak tartışmalar yaşanması kabul edilebilir ve hatta sağlıklı bir ailede beklenebilir bir durumdur, ancak sürekli bir düşmanlık ve çözümlenmeyen çatışmaların yaşandığı bir savaş ortamında yaşamak çocuklara ağır bir psikolojik yük yükler. Bağırma, itişme, kavga etme veya şiddet gibi travmatik olaylar çocuğun devamlı kaygılı ve endişeli olmasına neden olabilir. Bu korkularla baş edemeyen çocuk duygusal olarak çökkün, kontrol edici veya içe dönük davranabilir. Ebeveynlerinin düşmanlığına tanık olmak da halen kendi dürtülerini nasıl kontrol edeceğini öğrenme aşamasında bulunan çocuklar açısından uygun olmayan bir model teşkil eder. Çocuğun boşanmaya uzun vadedeki adaptasyonu anne-baba arasındaki düşmanlığın devamı ile yakından ilişkilidir. Anne-babası öfke ve düşmanlık duygularını devam ettiren çocuklar duygusal ve davranışsal zorlukları daha fazla yaşama eğilimindedir.
Bir uzmandan ya da evlilik danışmanından yardım alınması boşanan çiftlerin uyuşmazlıklarını ifade etme ve birbirilerini çocuğa zarar vermeyecek biçimde incitmeyi öğrenmelerini sağlayabilir. Ne kadar güç olursa olsun, bu şekilde birlikte hareket etmek sürekli düşmanlık ve öfke nedeniyle çocuğun zarar görmesini önler.

[B]Boşanmadan sonra dikkat edilmesi gerekli noktalar nelerdir? [/B]
Boşanma sonrasında yemek rutinleri, davranış kuralları ve disiplin yöntemleri de dahil olmak üzere düzenli rutinlere devam ederek normalliği mümkün olduğunca korumak faydalıdır. Sınırların gevşetilmesi, özellikle de değişim dönemlerinde çocukların güvenlik duygusunu zedeler. Rutinleri atlama, değiştirme isteğine ve boşanma nedeniyle yas tutan çocuğu şımartma isteğine karşı direnmek gerekir.

Çocuklar, ne kadar empatik olursa olsun, ne kadar olgun davranırsa davransın çocuktur. Çocukla yanında bulunan ebeveynin dertlerini paylaşması, çocuğun diğer ebeveyni ile pozitif ilişki kurmasında zorluk yaratabilir. Bundan dolayı boşanmış kişi diğer ebeveyni suçlamamalı, çocuğu baş edecek olgunluğa sahip olmadığı bir yetişkin konumuna koymamalıdır.

Evde rutin ve disiplinde tutarlılık önemlidir. Uyku zamanları, kurallar ve ev ödevleri gibi konularda beklentilerin değişmemesi kaygıyı azaltacak ve çocuğunuza siz ve eski eşinizin birlikte hareket ettiğinizi ve yaşanan bu sorunlar sonucu manipule edilemeyeceğiniz mesajını verir.

Ne zaman profesyonel yardım almalıyız?
Profesyonel yardım almaktan çekinmemek önemlidir. Boşanma bir aile için önemli bir yaşam krizidir. Ancak siz ve eski eşiniz birlikte hareket etmeye devam edebilirseniz, çocuğunuz için iyi ebeveynler olmaya da devam edebilirsiniz.

Akılda bulundurmanız gereken diğer tavsiyeler de şunlardır:
Boşanmayla ilgili kendi acı veren duygularınız konusunda yardım alın. Siz sağlıklı bir adaptasyon gösterebilirseniz, çocuğunuzun da bunu başarma şansı artar.

Ayrıca ihtiyaç duyulan duygusal desteğin alınması ve duygu ve düşüncelerinizi bir yetişkin ile paylaşabilmeniz, sizin duygusal endişelerinizin yükünün haksız bir şekilde çocuğunuzun omuzlarını yüklenmesi ihtimalini azaltacaktır. Size bu desteği sağlayan güvenilir bir dost veya aile üyeleri ya da bir terapist olabilir.

Kendinize ve çocuğunuza karşı sabırlı olun. Boşanmadan sonra yaşanan duygusal endişeler, kayıp ve acının iyileşmesi zaman alır ve genellikle bu iyileşme aşamalar halinde gerçekleşir. Bu gayet sağlıklı bir durumdur.

Çocuğun kaybını maddi şeylerle, yiyecek ikramlarıyla veya özel ayrıcalıklar tazmin etme isteğinize karşı direnin. Duygusal acı eşyalarla değil, sevilen kişilerin özen ve desteğiyle iyileşir.

Çocuğunuzun yaşına uygun stres belirtilerini öğrenin. Sizi endişelendiren sorunları nasıl ele alacağınız konusunda çocuk doktorunuza veya çocuk psikiyatrına danışın.

Boşanmadan sonra ayrılan ebeveynle görüşmede nelere dikkat edilmelidir?
Anne-babalar ebeveynlik rollerini devam ettirmek için ellerinden geleni yapmalıdır. Ayrılan ebeveyn ile düzenli aralıklarla görüşmek çocuklar açısından boşananın kendisi değil anne babası olduğunu anlaması açısından çok önemlidir. Ayrı evde yaşayan ebeveynin çocuğu ne kadar çok gördüğü değil ne kadar düzenli gördüğü ve ne kadar kaliteli vakit geçirdiği çok önemlidir. Çocuğu çok sık ama kafasına estiği zaman, beklenmeyen vakitlerde görmek çocukta güven duygusunun oluşmasını sağlamadığı için seyrekte olsa haftada bir düzenli görmek kadar faydalı olmayacaktır.
Çocuğun boşanmadan sonra büyükanne ve büyükbabaya bırakılması doğru mudur? Ayrıca çocuğun alındıktan sonra büyük anne ve büyük babaya bırakılması her ne kadar çocuğun yakın akrabaları ile ilişkisinin sürmesine yardımcı olsa da ayrılan baba yada anne ile ilişki kurulmasına ve geliştirilmesine faydalı olmaz. Çocukların kendi anne ve babaları ne kadar olumsuz olsalar bile onlar tarafından istendiği ve sevildiğini hissetmeye ihtiyaçları vardır. Büyük baba-anne tarafından sevilmek ve istenmek sadece büyük baba-anne tarafından sevilip ve istendikleri hissini sağlar, anne baba tarafından değil.

Velayeti alan ebeveynin ideal anne-baba özelliklerine uymayan diğer ebeveynin çocuğu görmesini engellemesi nasıl etki eder? Boşanma sonrası sık rastlanılan patolojik bir durum velayeti alan ebeveynin diğer ebeveynin mükemmel anne-baba özelliklerine uymadığını düşünerek onun çocuğu görmesini engellemek veya kısıtlamalarıdır. Kimse mükemmel anne baba değildir, geri zekalıların, suçluların, hastaların, çalışmayanların anne baba olamayacağına dair hiçbir veri yoktur. Çocuk için önemli olan anne baba ne iş yaparsa yapsın, karakteri ne olursa olsun, hastalığı, sakatlığı ne olursa olsun kendisini isteyip istemediği, sevip sevmediği, koruyup korumadığıdır. Unutmayın bir kişinin iyi bir anne-baba olup olmadığını tek belirteci, o kişinin çocuğunun büyüdüğü zamanki fikirleridir.
Çocuk diğer ebeveyne gittikten sonra daha mutsuz ve huzursuz geliyorsa ne yapmalı? Yine boşanma sonrası sık karşılaşılan diğer bir sorun velayeti alan ebeveynin çocuk diğer ebeveyne gittikten sonra daha mutsuz, huzursuz geldiğini gözlemleyerek görüşmeyi azaltmaya sınırlamaya çalışmasıdır. Diğer ebeveynle görüşen, hoşça vakit geçiren, onu sevdiğini, özlediğini hisseden çocuklarda velayetin olduğu bakım veren ebeveyne karşı suçluluk duyguları sık rastlanılan bir durumdur. Bunu huzursuzluk olarak gösterebilirler, eğer ebeveyn de çatışmalarını çözememiş diğer ebeveynden hoşlanmıyor, veya kendiside o kişi ile birlikte olma istekleri içinde ise çocuğun suçluluk duyguları daha da artar. Çocukların bu konudaki sıkıntılarının çözülmesinde velayeti alan kişinin davranışları, destekleyici yaklaşımları büyük önem taşır.

Boşanmadan sonra çocuğu görme için ayrılan vakitte anne ve babayı bir arada olması, aile görüntüsü vermesi çocuk psikolojik sağlığına faydalı mıdır? Boşanmadan sonra sık rastlanılan diğer bir durum anne ve babaların çocuğun ikisini bir arada görmesinin daha iyi olacağı, çocuğu memnun edeceği düşüncesi ile çocukların yanında bir araya gelmeleri, çocuğu görme için ayrılan vakitte bir aile görüntüsü vermenin çocuk psikolojik sağlığına faydalı olacağını düşünmeleridir. Genellikle karşılaşılan bunun sağlanamaması, anne babanın çocukların yanında çocuklarla ilgili konularda ciddi tartışmaların yaşanmasıdır. Çocuğun ebeveynlerle tek tek doyurucu ilişki geliştirmesi de engellenmiş olur. Yalancı aile rolünün oynanması, çiftlerin birbirlerine yoğun öfkeleri mevcutken rol yapmaları çocuktaki güven duygusunu zedeleyebilir.
Parçalanmamış bir ailede çocuğun gelişmesi ve duygusal olarak sağlıklı olmasında yardımcı olan unsurların çoğu boşanmış bir aile üyelerinin duygusal olarak sağlıklı olmasına yardım eden unsurların aynısıdır. İyi bir sosyal, psikolojik destekle çatışmasız bir ortamda çocuklar boşanmaya başarılı bir şekilde adapte olabilirler.Dr. Ayten Erdoğan
Memorial Hastanesi


Okul öncesi dönemdeki çocukların akut yas dönemi;

Gelişimsel evreye bağlı olarak 3 özgün faktör zedelenebilirliği (vulnerability) belirlediğine işaret edilmektedir,

Cinsiyet (Gender): Bir çok bildiride okul öncesi erkeklerin, kızlara oranla daha fazla gelişimsel bozuklar gösterdiği ve bu problemlerin daha uzun sürdüğü gösterilmiştir Cinsiyetler arası fark olmadığını bildiren çalışmalarda vardır Boşanmalarda sıklıkla evi baba terk etmekte, psikanalitik çerçeveden erkek çocuğun neden daha sık etkilendiği bu açıdan izah getirilebilmektedir. Okul öncesi çocukların boşanma sonrası babanın yokluğunda erkekliği telafi egosentrik düşünce ve ödipal korkularla izah edilmektedir.
Boşanma öncesi evde yaşanan Stres: Boşanma öncesi yaşanan olayların niteliği önemlidir. Eğer boşanma öncesi şiddet ve çatışmalar yoğun yaşanmış ise çocuklar bozuklukları daha şiddetli yaşamakta ve uzun süreli etkilere daha yatkın olmaktadırlar.
Ebeveynlik işlevlerinin yeterli gösterilmemesi Bu durum çocukların güven ve otonomi duygusunu olumsuz olarak etkilemektedir (Wertman 1972).

Kısa Dönemdeki (Akut ) Etkiler

Okul öncesi çocukların bilişsel, gelişimsel sınırlılıkları ve duygusal immaturiteleri sebebiyle, boşanmaya tepkileri abartılı olmaktadır. Wallersteib ve Kelly (1980b) okul öncesi çocukların boşanmanın akut dönemdeki kriz etkilerine oldukça duyarlı olduklarına dikkat çekmişlerdir. Bu semptomlar bu yaş çocuklarının olaylara immatur yaklaşımları, fantazi ile gerçeği ayırt etmede güçlükleri, bakım ve korunma için anne-babaya muhtaç ve bağımlı oluşlarının farkında oluşlarıyla ilişkilidir. Erkekler babanın gidişini kızlara oranla daha az tolere etmektedirler. Bu çalışmada ayrılık sonrasında 1 yıl sonra yapılan değerlendirmede bu çocukların çoğunda; regresyon, agresyon ve korkunun kaybolduğu gözlenmiştir. Eğer bu bulgular devam ediyorsa, bu durum boşanmanın kendisinden başka faktörlere bağlıydı.
Bunlar: devam eden ebeveyn çatışması ve yetersiz anne-baba işlevlerinin olmasıydı. Bu durum çalışmadaki 34 çocuğun yarısında gözlenmekteydi. Bu durum ; çok küçük çocuklarda boşanma kararı ve erken yas evresinde kriz tepkilerinin normal olabileceğini düşündürmektedir. Wallerstein ve Kelly: ebeveyn çocuk ilişkisinin kalitesinin boşanmayı takiben ilk yılda küçük çocuğun durumla başa çıkabilmesinin en önemli belirleyicisi olduğu sonucuna vardılar.

Davranışsal Tepkiler

Regresyon
Artmış Agresyon
Klinik çalışmalarda okul öncesi çocukların çoğunun, anne ve babasının ayrılmasına ve boşanmasına, gelişimlerinde tamamladıkları bir aşamaya geri dönerek tepki gösterir.
Bu kısa vadede (bir kaç ay) normal sayılabilir. Çocuklara zor durumlardan kaçarak, kontrolü elinde tuttukları, zihinsel olarak emin ve rahatlatıcı bir yere sığınma imkanı verir. Bu davranışların 1 yıl sonrasında iyileşmeye başladığı belirtilmektedir.

Tipik gerileme davranışları parmak emme, yatağı ıslatma, tutturmalar, anne ve babaya vurma, anne babaya aşırı düşkünlük gösterme ve eskiden sevilen bir oyuncuğa yada nesneye tekrar bağlanmaktır.

Çocuklar, anne ve babalarının evliliğinin sona ermesine duydukları öfkeyi, yaşlarına, kişilik özelliklerine ve ailenin durumuna göre değişen şekillerde ifade ederler.
Çoğu çocuk, özellikle erkek çocuklar sık sık kavga ederek, anne ve babaya, öğretmenlerine ve onlarla ilgilenen diğer kişilere bağırarak ve kırıp dökerek öfkelerini açığa vurular.

Duygusal Tepkiler
Wallerstein ve Kelly (1975) boşanma veya ayrılma kararını açıklandığı erken yas evresindeki 2.5-6 yaş arasındaki küçük çocukların emosyonel tepkileri başlıca:
Korku, anksiyete ve üzüntü
İrritabilite
Akut seperasyon anksiyetesi
Uyku Problemleri
Bilişsel konfüzyon
Otoerotik aktiviteler (masturbasyon)

Bütün çocuklar anne ve babalarının ayrılmasından ve ailenin dağılmasından sonra korkuya kapılırlar. Okul öncesi çocukları daha çok, birlikte yaşadıkları evde kalan ebeveyninde kendini terk edip gitmesinden, giden ebeveyn tarafından eskisi kadar sevilmemekten, yiyecek ya da yatacak yer bulamamaktan korkarlar. Bu korkularını ağlamak, ebeveynden başka kimse ile kalmayı reddetmek veya ebeveyni göz önünden ayırmamak şeklinde ortaya çıkar.
Bu dönemde çocuklar yaşadıklarına bir anlam verebilmek için fantazilere ve masallardaki büyülü olaylara sığınabilirler. Doğadaki olayların merkezinin kendileri olduklarını inandıkları için ebeveynin gidişinin kendisinin suçu olduğunu düşünürler. Hayallerinde, anne babanın hiç ayrılmadığını kurar, reddedilme ve kaybetme duyguları ile başa çıkabilmek için türlü şeyler uydururlar.
Çocuklar anne babanın ayrılma kararı konusunda söz hakkına sahip değillerdir. Ancak suçluluk duygusu bu konuda onların da rolü olduğu düşüncesine yol açar. Bu duygunun nedeni kendilerinin dünyanın merkezi olduklarına inanmaları ve bu yüzden her şeyin nedeninin kendileri olduğunu düşünmeleridir. Eğer daha uslu olsalardı, okulda daha iyi notlar alsalardı, gizlice babalarının gitmelerini istemeselerdi, annelerine geçen gece karşı gelmeselerdi vb. gibi nedenlerle her şeye kendilerinin sebep olduğunu düşünürler. Hatta durumu düzeltmenin de kendilerine bağlı olduğuna inanırlar.

Anne ve babanın boşanmasının üzerinden yıllar geçse de, hatta onlar ikinci kez evlenmiş olsalar bile bir çok çocuk hala onları bir araya getirme hayalleri kurar, bazen anne ve babalar çocuklarına yanlış sinyaller vererek, onların boş yere umutlanmasına yol açarlar.

Okul öncesi yaşlardaki çocukların çoğu cansız nesneleri insan gibi düşünür ve anne ve babanın onları her türlü şeyden koruyabileceğine inanır. Dolayısıyla en büyük korkuları, onları koruyan bu kişileri kaybetmektir. Bir ebeveynin evden ayrılması bu korkunun gerçeğe dönüşmesidir. Bir ebeveyn gittiğine göre, diğeri de her an gidebilir diye düşünürler. Zaman ve mesafe kavramları tam olarak gelişmemiş olduğu için, onlara göre, bir ebeveynin her sabah işe gitmesi ile başka bir şehirde yaşaması arasında bir fark yoktur. Ayrıca aynı örneklem grubundaki daha büyük çocuklarına oranla daha akut ve büyük tepkiler gösterdiklerine işaret etmişlerdir. Okul öncesi erkek çocukların, aynı yaş grubu kız çocuklarına oranla boşanmadan daha fazla etkilendikleri ifade edilmektedir. Okul öncesi çocuklarda boşanmanın akut etkileri bir yıllık sürede genellikle düzelmektedir.

Uzun Dönemdeki Etkiler (Long-term Effects)

Wallerstein (1984), erken dönemdeki bulguların aksine, 10 yıllık takip çalışmalarında: küçük çocukların daha büyük çocuklara oranla anlamlı derecede daha az emosyonel problem yaşadıklarını saptamıştır. Araştırmacı bunu o dönemde yaşananları küçük çocukların anımsayamamaları ile ilişkili olarak değerlendirmiştir.

Erkek çocukların Cinsiyet Özdeşimi
Yapılan ilk çalışmalarda (Biller 1970, Westman 1970):
cinsiyet özdeşimi ve bozulmuş güven ve otonomiyi araştırmak amacıyla araştırmalar yapmışlar. Psikoseksüel gelişimin odipal evresinde boşanma yaşayan erkek çocukların, 3 yaş öncesi ebeveyn boşanması yaşayan erkek çocuklara oranla daha fazla agresif davranışlar gösterdiklerini saptamışlardır.

Santrock (1970) yaptığı çalışmada:
0-2yaş, 3-5 yaş ve 6-9 yaşlarında boşanma veya ayrılık yaşamış 11 yaşındaki çocukları çalışmasına almış: erken yaşlarda boşanma yaşayan çocukların daha düşük derecede agresyon gösterdiklerini bildirmiştir.

Psikoanalitik alnda çalışan araştırmacılar ve klinisyenler baba-yokluğu çalışmalarında tipik olarak altını çizdikleri; ödipal evrede artmış agresyonu erkekliği telafi ile açıklamaktadırlar (Gardner 1977).

Kalter ve Rembar (1981) ‘e göre anne-baba ayrılığını ödipal dönemde yaşamış, anlamlı derecede daha yüksek derecede okul davranış problemleri yaşadıklarını bulmuştur. Araştırmacılar ödipal dönemde ayrılık ve ya boşanma yaşayan erkek çocukların agresyonlarını latans döneme taşıdıklarını ileri sürmektedirler.

Blachcberd ve Biller (1977): baba yokluğu yaşayan erkek çocukların okul başarılarını araştırmasında: 5 yaş öncesi ebeveyn boşanması yaşayan latans yaşı erkek çocukların anlamlı derecede daha sık okul başarısızlığı yaşadıklarını saptamıştır.

Çoğu baba sevgi doludur ve çocuklarının hayatında olumlu bir rol oynar. Babalar evden ayrıldıkları zaman çocuklarını her karşılarında görebilecekleri güçlü erkek modelinden mahrum etmiş olurlar. Dahası erkek çocuklar sorumluluk, başarı, babalık, diğer insanlarla geçinmek, karşı cinsle ilişki kurmak ve saldırgan huylarını kontrol etmek gibi konularda uygun erkek davranışlarını öğrenmek için belki de hayatlarının en güvenilir öğretmenini kaybetmiş olurlar.

Babasız evlerde büyüyen erkek çocukların daha az rekabetçi, sporla daha az ilgili, başkalarına bağımlı ve daha saldırgan oldukları araştırmalarda saptanmıştır. Okulda da başarısız olmaları ve otoriteye başkaldırmaları olasıdır. Eğer baba, erkek çocuk okul öncesi dönemdeyken ayrılırsa, çocuğun cinsel kimliği konusunda da aklı karışır.

Çocuklarınızın boşanmanıza uyum sağlamalarına yardım etmek için atacağınız ilk adım yapmanız gereken şeylerin bilincine varmaktır:

Ailenizin kendine özgü koşulları içerisinde ayrı yaşama ve boşanmanın ne anlama geldiğini çocuklarınızın anlamalarını sağlamak.
Çocuklarınıza, yaşlarına uygun biçimde, boşanmanın onları nasıl etkileyeceğini somutu ifadelerle açıklamak
Çocuklarınızı her zaman sevileceklerine ve en iyi şekilde bakılacaklarına inandırmak ve bu yönde davranmak.
Çocuklarınızı diğer ebeveyn ile mutlu ve sıcak bir ilişki sürdürmek için cesaretlendirmek ve bunun için elinizden geleni yapmak
Eski eşinizle ilişkiyi mümkün olduğu kadar sorunsuz sürdürmek. Bu mümkün değilse, sorunları çocuklara yansıtmamak.
Çocuklarla ilgili konularda eski eşinizle işbirliği yapmak.
Çocuklarınızın sizin için yeri doldurulamaz ve değerli varlıklar olduğunu hissetmelerini sağlamak.
Hayatlarındaki başka insanlardan ve uzmanlardan yardım ve rehberlik istemeleri için çocuklarınıza yardım etmek.
(ALINTILAR)

Forum'da sualinizi;
"Bizi geçtimde, oğlum için en doğrusu hangisi olur. Bu konuda bana yardımcı olabilirseniz çok sevinirim." cümlesi ile özetlemeniz çok dikkat çekici ve önemli.

Nafaka, velayet, boşanma vs. hususları eşinizle 'İYİNİYET' li bir çizgide çözümleyebilirsiniz. Bunu herşeye rağmen temin edebilirsiniz,,,, hukuki bilgi'lenmeniz için yeterince vaka ve ileti mevcut forum içeriğinde...
Ancak; aslında öncelik,,, boşanma ve çocuğunuz hakkında doğru'yu temin etmek, onu anlamak, onu korumak'tır. Ötesi; yasal düzenlemelerdir...

[mrtecetin]

"" İlişkilerin keyfi kadar maliyeti'de vardır.... Yoksulluk nafakası gibi,,, ""
Demek oluyor ki; Bir ilişkiden keyif alan taraf hınzır erkeklerdir, bütün kadınlar frijit olduklarından asla keyif almaları söz konusu dahi edilemez. Evet bu durumda erkek ödeme yapmalıdır.

""Aslında kocalar için tamamen şaşırtıcı bir deneyimdir, boşanmak...""
Demek oluyor ki; Kadınların boşanma konusunda engin deneyimleri, birikimleri vardır ve hatta taktikleri bile olabilir. Erkek boşanma konusunda çok deneyimsizdir.

""...eşlerinizi,,,kanunlar eni konu adam yerine koyuyor..""
Kadınlar adam yerine konurken, adamlar adam yerine konmuyor.
Madeni Kanunun 175 ve 176.maddeleri yüz karasıdır.
Kanunda; sınırsız süreli nakafadan bahsedilirken nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz yazıyor.

Tavsiye niteliğinde (şimdilik) çalışmalar yapıp kararlar alan CEFL (Avrupa Birliği Aile Komisyonu) çalışmasına göre esas olan "sınırlı süreli" nafakadır ve çok istisnai durumlarda süresiz nafakadan bahsedilir.

Anayasamız madde 49: Çalışma, herkesin hakkı ve ödevidir.

Sınırsız süreli nafka ile ödüllendirilen hiç bir Türk kadını çalışmaz ve çalışabilir durumda olsa dahi çalışmıyor. Yani anayasal ödevini yerine getirmiyor.

Sanıyorum yakın gelecekte Türk kadınlarının büyük bir kısmı kendisinden önce ölmüş olan kocasının emekli maaşını alan ve boşanma neticesinde kendisine süresiz nafaka sunulmuş olan kadınlardan oluşacak.

[cognis]

Anayasamız madde 49: Çalışma, herkesin hakkı ve ödevidir.

Sınırsız süreli nafka ile ödüllendirilen hiç bir Türk kadını çalışmaz ve çalışabilir durumda olsa dahi çalışmıyor. Yani anayasal ödevini yerine getirmiyor.

Sanıyorum yakın gelecekte Türk kadınlarının büyük bir kısmı kendisinden önce ölmüş olan kocasının emekli maaşını alan ve boşanma neticesinde kendisine süresiz nafaka sunulmuş olan kadınlardan oluşacak.

aynen öyle))) çalışın çalışın,,,

[mrtecetin]

çağdaş,çalışkan, özgür, aydın kadının onurunu ayaklar altına aldınız hanımefendi.

[cognis]

"" İlişkilerin keyfi kadar maliyeti'de vardır.... Yoksulluk nafakası gibi,,, ""
Demek oluyor ki; Bir ilişkiden keyif alan taraf hınzır erkeklerdir, bütün kadınlar frijit olduklarından asla keyif almaları söz konusu dahi edilemez. Evet bu durumda erkek ödeme yapmalıdır.

""Aslında kocalar için tamamen şaşırtıcı bir deneyimdir, boşanmak...""
Demek oluyor ki; Kadınların boşanma konusunda engin deneyimleri, birikimleri vardır ve hatta taktikleri bile olabilir. Erkek boşanma konusunda çok deneyimsizdir.

""...eşlerinizi,,,kanunlar eni konu adam yerine koyuyor..""
Kadınlar adam yerine konurken, adamlar adam yerine konmuyor.
Madeni Kanunun 175 ve 176.maddeleri yüz karasıdır.
Kanunda; sınırsız süreli nakafadan bahsedilirken nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz yazıyor.

Sınırsız süreli nafka ile ödüllendirilen hiç bir Türk kadını çalışmaz ve çalışabilir durumda olsa dahi çalışmıyor. Yani anayasal ödevini yerine getirmiyor.

Sanıyorum yakın gelecekte Türk kadınlarının büyük bir kısmı kendisinden önce ölmüş olan kocasının emekli maaşını alan ve boşanma neticesinde kendisine süresiz nafaka sunulmuş olan kadınlardan oluşacak.

çağdaş,çalışkan, özgür, aydın kadının onurunu ayaklar altına aldınız hanımefendi.

e siz de bi karara varsanız artık???