| commodore1tr |
Solgun yüzü her geçen gün biraz daha soluyor, sanki hayat omuzlarına her
geçengün biraz daha yükleniyordu.
Yaşamdan bıkmıştı, gözleri yılgın bakıyordu, ışıl ışıl olması gereken o
gözlersönük ve bitikti sanki.
.. Umut her gün ölümü biraz daha yaklaşmış olarak, daha 21 inde ölümü
ensesinde hissediyordu, Umut ölüyordu...
Aldığı o kemoterapi denen ilet, Onu daha ölmeden öldürüyordu. İlaç sonrası
çektiği acıyı bir tek o biliyordu..
Umut ölüyordu.. Bir seferinde 'ölmek istemiyorum' demişti doktoruna.
'baskettakımında idim, yeni bir klüpten transfer teklifi gelmişti, sonra gitar çalıyorum,-daha çalmasını öğrenmek istediğim çok parça var-, ben bir psikolog olacağım sonra, Bunları 6 aya nasılsığdırırım, söyler misiniz bana'' diye bağırdı Umut, sitemi sadecekaderineydi,koskoca doktorun gözleri doldu,
Umut ölüyordu... Kendini çok kötü hissettiği bir gün ailesi, Onu gene apar
toparhastaneye kaldırdı.
Acil kan gerekiyordu, aileden kimsenin kanı uymadığı için, kan anonsla
arandı.Yener o sırada hastanede yatan bir arkadaşını ziyaret etmekte idi. 'Bu kanbenim kanınla aynı' dedi Arkadaşına... Kan vermek için aşağı kata koştu
'Kan vereceğim' dedi, 'Anons için geldim.' Yener ve Umut bu vesile ile
tanıştılar.
O gün Yener kan verdiği hastayı ziyaret etmek istemişti... Nereden bilecekti ki O gün tanışacağı bukişinin,hayatınınsonuna kadar, Onun en iyi dostu olacağını. 'Geçmiş olsun' dedi Yener Umut'a..
Umut' bana kan vermişsiniz, Sağ olun, ama zahmet olmuş uğraşıp durmayın!
Nasılsa ben yakında ölüpgideceğim, ha bir gün önce, ha bir gün sonra? Ne fark eder, değil mi?'
Yüzündekiaçıkça okunan hüzünü, umursamaz tavırlara bırakmak istiyordu Umut, ama pekbaşarılı olamıyordu..
Yener elindeki gitarı yatağın kenarına bıraktı. Umut o zaman gitarı fark
etti...Demek gitar çalıyordu.. Umut ta çalıyordu, ama şu illet hastalığa yakalandığı son 9 aydır, elinegitarı almamıştı..
'Sen daha yaşarken pes etmişsin, dostum' diye başladı söze Yener.'bak
hayatsavaş demektir, kimi ekmek parası için savaşır, kimi bir parça toprak için, sen yaşamak için savaşmazsan, bu hastalık seni, sen ölmeden gömer, unutma !!' diye bitirdi sözünü.
Umut savaşmaktan yorulmuştu, artık şu ölüm gelse de alsaydı onu, herkesin
onaacıyarak bakmasından bıkmıştı. Aldığı ilaçlara bağımlı yaşamaktan nefret
ediyordu...Hayattan buz gibi soğumuştu... Sanki boş bir mezar bulsa orada ölümübekleyecekti, o denli bitmişti.
Yener bunları düşündü... Umut'u çok iyi anlıyordu. Çünkü 2.5 yıl önce
kaybettiği kızarkadaşı, canı, kelebeği de aynı Umut gibi gözleri önünde daha ölmeden ,ölüpgitmişti. Yener ona yardım edememişti, hem Onsuz geçecek yıllarını düşünüp kendineacımaktanbuna vakit bulamamış, hem de Ayşegül de, -kelebeğinde- tam olarak bu hislerianlayamamıştı...Çünkü Ayşegül ile Yener' in de bir parçası ölüyordu... Yener kelebeğinikaybediyordu. Ayşegül üneyardım edememişti Yener, ama Umut a edecekti...O gün buna karar verdi...Çünkü Umut un gözlerindeki o sonmuş, ışık tanıdıktı... Ayşegül ün kilerle aynıydı. 'Ben de gitarçalıyorum' dedi Umut... 'Ama artık,
pek zamanım olmuyor...Çünkü hayatım yatakta geçiyor.'Yener gitarını aldı, 'Şimdi gidiyorum, annenlere söyle gitarını getirsinler,yarın uğradığım da bir konser veririz.... Ne dersin?' dedi.
Umut gülümsedi...Bu çocuğu, sevmeye mi başlamıştı ne? Gitarı ellerine
aldılar. Yener öyle neşeli parçalarçalıyordu ki, Umut un yüzü uzun zamandır böyle gülmemişti. Ne tesadüftü kiikisi de aynı yaşta idi. Yener milli bir voleybolcu idi, Umut ise bir basketçi. İkisi de gitarçalıyordu, ama Umut ölüyordu.
Bu düşünceyi bir turlu aklında çıkaramıyordu Umut. Gülümsemesi yüzünde dondukaldı.Yener Umut un yüzün de yeni yeni parlayan ışığın yine sönüp gittiğini farketti..'Ne zaman çıkıyorsun hastaneden ?' diyesordu.Yarın dedi Umut 'Yazlık evimize gideceğiz.. ' Sonra tekrar yüzünü birgülümsemesardı.
'Sende gelsene!!!' Umutların evi denize bakan güzel bir villa idi.Kayalıklar
arasında ki ev, kuş bakışı tüm körfezi görüyordu..
Yener' Hadi yüzmeye 'dedi... Umut 'Ama ben çok halsızım' dedi.Yener 'Evde oturmaya devam edersen daha da halsizleşeceksin!!!' dedi.'Haklısın'
dedi Umut.. Kayalara ulaştıklarında en yüksek kayanın uçunda durdu Yener
'Senceburası kaç metredir? 'dedi.?'Bence 3-4 metre var ve su sığ' dedi Umut.
Yener' Ben buradanatlayacağım' dedi. 'Saçmalama' dedi Umut 'Çok tehlikeli' Yener kayaların ucuna gitti, bir iki dakika durdu ve hiç terettüt etmeden
atladı.. Umut un rengi atmıştı. Kayanın uçuna koştu. Bir iki dakika soluk
alamadı veYener' in su yüzüne çıkıp ona el salladığını görünce, bulunduğu yere çömeldi ve ellerini başınıarasına alıp öylece kaldı...
Yener kıyıya çıkmış gülerek geliyordu. Umut a yaklaştı..'nasıl atlayıştı ama'
diye sordu gülerek.Umut cevap vermedi . Yener 'Umut'Dedi..Umut başını kaldırdı, ağlıyordu.Bağırmaya başladı..'sen delirdin mi?.. Ölebilirdin....'
Yener Umut a baktı önce, sonra elindeki havluyu yere atıp üzerine, Umut un
yanına oturdu..!Gördünüz mü? Umut bey, insanın gözlerinin önünde bir
sevdiğinin ölüme gitmesi ne kadar zormuş? Tamam, sen kendini düşünmüyorsun, pekiyianneni de mi de düşünmüyorsun?, dostun Yener i de mi düşünmüyorsun? varını yoğunusanaharcamaya hazır babanıda mı düşünmüyorsun? Gördün mü sevdiğinin eridiğinigörmek ne zormuş? Sen ölmeden gömülmeyi seçmişsin, ölümden korkma demiyorum... Ben de
atlamadan önce bir iki saniye korktum, ama korkunun ilacı üzerine gitmektir
korkunun..Savaş bu korku ile, üzerine git, daha savaşa başlamadan yenilgiyi kabul ediyorsun...Üzülme,bana bir şey olmazdı' dedi Yener ve saka ilekledi ' Yener, ölümü bileyener.'sonra son derece ciddi söyle dedi' Ve Yener ile Umut bu hastalığı da yenecek ...Sözveriyor musun?'
Ağlamayı kesmişti Umut, Yener in söylediklerini dikkatle dinliyordu... Yener
bugüne kadar hiç düşünmediği bir şeyi anlamasına yardım etmişti, Onu sevenlerde çokacıçekiyordu.Kendisi ve sevenleri için yaşamalıydı.Yener ayağa kalktı, Umut a elini uzattı...Kenetlenen bu eller bir illeti, kanseri yenecekti...
O yıl yapılan ılık nakli ile Umut hayata döndü, ama asıl Umut un hayata
dönüş gününü sadece Yener ve Umut biliyordu..Sıcak bir yaz gününde, kayaların üzerinde, Umut tekrar doğmuştu.Umut ve Yener dostluğu her yıl çığ gibi büyüyerek gelişti...Ta ki, geçen sene, Yener bir trafik kazasında, son nefesini verene dek..43 yaşında ki Umut, Onsuzluğa alışmanın ne zor olduğu bilerek, amasevdikleri için hayatın acılarına katlanarak bir yılı doldurmuştu.
Yazlık evlerinin balkonun da, yıllar önce hayata yeniden doğduğu kayalara
baktı.Ve seslendi 'Yener!!!' Küçük çocuk koşarak geldi 'Evet, baba?' 'Gitar
çalmayı öğrenmekistiyordun, değilmi?'Çocuksevinçlebağırdı 'evettttttttt' ' Koş ozaman,yatağımın baş uçunda asılı olanYener Amcanın gitarını getir, o gitar bu günden sonra, senin gitarın olacak'dedi...
Gerçek bir dostla kanser bile yenilebilir...
Gerçek bir dostunuz var ise, hayata her an yeniden doğabilirsiniz..
Dostlarınızla, dostça kalın...
bilmiyorum dediğim konu hakkında 2 saat eh bence dersem günlerce konuşurum |
