| commodore1tr |
Savasin en kanli günlerinden biri ..Asker , en iyi
arkadasinin az ileride kanlar icinde yere düstügünü gördü. Insanin basini bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacagi ates yagmuru altindaydilar . Asker tegmene kostu ve:
Tegmenim ,firlayip arkadasimi getire bilirmiyim ...?
Delirdin mi? der gibi bakti tegmen...
Gitmeye deger mi..? Arkadasin delik desik
olmus...Büyük olasilikla ölmüstür bile.. Kendi
hayatinida tehlikeye atma sakin...
Asker israr etti ve tegmen :
Peki git o zaman dedi. Inanilmasi güc bir olay oldu ve asker o korkunc ates yagmuru altinda arkadasina ulasti. Onu sirtina aldi ve kosa kosa döndü .. Birlikte siperin icine yuvarlandilar. Tegmen kanlar icindeki askeri muayene etti.. Sonra onu sipere tasiyan arkadasina döndü
Sana hayatini tehlikeye atmana degmez ,
demistim . Bu zaten ölmüs..
degdi tegmenim. dedi asker usulca...
Nasil degdi..? diye cikisti tegmen .. Bu adam ölmüs görmüyor musun ...?
Gene de degdi komutanim .. Cünkü yanina ulastigim da henüz sagdi ...Onun son sözlerini duymak , dünyaya bedeldi benim icin..
Ve arkadasim son sözlerini hickirarak tekrarladi.
"Gelecegini biliyordum .... Gelecegini biliyordum"
Kalbimizde arkadaslik adinda bir mucize var. Nasil oldugunu veya nasil basladigini anlayamayiz bile...
Ama bunun özel bir armagan bilir ve arkadasligin
Allahin belki de en büyük lütfu oldugunu anlariz.
Gercekten de arkadaslar cok nadide mücevherlerdir .
Sizi Gülüpsetip basarmaniz icin cesaret verirler. Sizi dinlerler ve kalplerini size acmak isterler. Bügün arkadslariniza onlarla ne kadar ilgilendiginizi gösterin.
bilmiyorum dediğim konu hakkında 2 saat eh bence dersem günlerce konuşurum |
