| ozanyazar |
TERÖRiSTLER ORTASINDA, SON KUŞ SESLERİ
Otobüsümüz durdurulup
indirildik yollarda
Ellerinde keleş
ve gözlerinde öfke
Yürüdük, onlar arkada
biz se önde
Yanıbaşımızdaydı işte
uzaklardaki endişe.
'Bizi öldürecekler' dedi
Saklarken kimliğini
genç bir anne, kucağında bebeği
Anladım ki eşi polis.
Yarın kitabım çıkacaktı,
Oysa bu gün içimde ölümcül his.
Karla kaplı dağlarda
çiçek aradım boşuna
takmak için
keleş namlusuna
Korkuyordum ölmekten,
dualar istedim
kuştan, böcekten.
İncitmediğim karıncalar,
girerken koluma
Bir daha tarttım kendimi
hazır gibiydim
son yolculuğuma.
Vagon vagon geçiyordu
hatıralarım,
güzel günlerim,
pişmanlıklarım.
Ayırmak için bizi,
cellatların önüne
Kimliğimi ararken
içlerinden biri
bulunca şiirlerimi
hatırladı beni.
Diğerlerine gösterdi;
'Hiç aleyhimizde yazmazdı' dedi,
'Hatta sever bizleri'
Oysa ben severdim herşeyi
ve yaratılmış herkesi.
Sevmediklerim ise ya egoist
ya teröristti.
Ve bir terörist,
şefkat gösterip bana,
ayırdı cellatların uzağına.
Şimdi, bu ümide sarılırken, utançla
Yaşama, merhaba demek için, yeniden
kaldırıp gözlerimi yerden
bakmak istedim uzağa,
çok uzağa
O anda, bir çocuk sesiyle hissettim
içimde hâlâ atan yüreği..
Ve gözgöze geldik;
Kucağında çocuğuyla bakan,
...... o polis eşiydi.
Son kez bakıp kuşlara, ağaçlara
Veda edip ümit dolu şarkılara
yürüdüm...yürüdüm yanlarına
Şaşkın bakışları altında bir celladın,
Ve..Parmaklar uzanırken tetiğe
Vardım hak ettiğim o güzel yere.
Aldım, çocuğu kucağıma
son anında gülsün diye
Masallar anlattım...masallar...
hatırlayıp yavrumu,
'Yavrum ' diye.
Dağ başında, bir kuşların sesi,
bir de benim.
Bekledik dakikalarca,
Bölsün diye kurşun sesi
bekledik bekledik
gelmedi
...sesim bitti, masal bitti..
Dönüp baktım
teröristler insan olup gitti...
Ahmet Ünal ÇAM
(Kendince) Şair-Yazar
Yönetici Notu : Forumları reklam amacıyla kullanmak kurallara aykırıdır bu nedenle gerekli düzeltmeler yapılmıştır, kural ihlaline devam ettiğiniz takdirde üyeliğiniz askıya alınacaktır. |
