Taraflar arasındaki "maddi ve manevi tazminat " davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Zonguldak 2.İş Mahkemesince maddi tazminatın kabulüne, manevi tazminat davasının kısmen kabulüne dair verilen 28.11.2000 gün ve 487 E. 1302 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21.Hukuk Dairesinin 1.5.2001 gün ve 2001/1720 E. 2000/3440 K. sayılı ilamı ile; (...1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayanağı gerektirici sebeplere göre davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2-Dava, iş kazası sonucu maluliyet nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Bu bakımdan mükerrer ödemeyi ve haksız zenginleşmeyi önlemek için maluliyet oranının Kurumu da bağlayacak şekilde hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek biçimde saptanması söz götürmez.

Davacının maluliyeti SSK Z... Hastanesince verilen rapor esas alınarak SSK Sağlık Kurulunca % O olarak (maluliyet gerekmez) belirlenmiş ise de daha sonra sigortalının maluliyeti %14,1'e yükselmiştir. Bu tesbit 506 sayılı Yasanın 109.maddesinde belirlenen prosedüre uyulmadan saptanmıştır.

506 sayılı Yasanın sözü edilen maddesinde Kurum Sağlık Kurullarınca verilen raporların ilgilerce benimsenmemesi durumunda Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kuruluna itiraz edilir ve bu Kurumun verdiği raporun Sosyal Sigortalar Kurumunu bağlıyacağı gözönünde tutularak sonuca gidilir. Yüksek Sağlık Kurulunun raporuna itiraz edilmesi halinde Adli Tıp veya Tıp Fakülteleri Konseylerine başvurulabilir.

Yapılacak işin 506 sayılı Yasanın 109.maddesinin öngördüğü prosedür gözönünde tutulmak ve Sosyal Sigortalar Kurumunun da hasım gösterilmek suretiyle maluliyet oranının tesbiti yönünde mehil vermek maluliyet oranını kesinleştirip buna bağlı Kurumca bağlanacak gelir oranı ve peşin sermaye değerine göre maddi zarar hesabı yapmak ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.

Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir....) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve direnme kararının verildiği tarih itibariyle H.U.M.K.2494 sayılı Yasa ile değişik 438/11.fıkrası hükmü gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremezlik derecesinde meydana gelen artış nedeniyle maddi ve manevi tazminat isteğine ilişkin olup, mahkemenin %14.1 sürekli iş göremezlik derecesine göre belirlenen maddi tazminat miktarının ödetilmesine dair verdiği karar, yukarıda açıklanan nedenle Özel Daire'ce bozulmuş, mahkemece, "artan maluliyet oranı tespitine İşçi ve Sosyal Sigortalar Kurumu'nun itirazı bulunmadığından Sosyal Sigortalar Kurumu hasım gösterilerek maluliyet oranının tesbitine gerek bulunmadığı, dava maluliyet oranına itiraz davası olmadığından, itirazın değerlendirilemeyeceği, 506 sayılı Yasa'nın 109 ncu maddesindeki prosedürün uygulandığı" gerekçesiyle*önceki kararda direnilmiştir.

Görülmekte olan davada, davacı işçi 12.8.1995 tarihinde iş kazası geçirdiğini, ilk önce maluliyet tesbit edilmediği halde, Kuruma yaptığı itiraz üzerine kurum hastanesindeki kontrol sonucu maluliyet oranının %14.1'e yükseldiğinin tespit edildiğini ileri sürerek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.

Davalı işveren, Sosyal Sigortalar Kurumunca tek taraflı olarak tespit edilen maluliyet oranını kabul etmediğini,olay ile maluliyet oranı arasında İlliyet bağının bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.

Yerel mahkeme ile Yüksek Özel Daire arasındaki uyuşmazlığın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesinde, "sigortalının sürekli iş göremezlik, malullük ve erken yaşlanma hallerinin tesbitinde, kurum sağlık tesisleri sağlık kurullarınca verilecek raporlarda belirtilen hastalık ve arızaların esas tutulacağı, kurumca verilen karara ilgililer tarafından itiraz edilmesi halinde durumun Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu'nca karara bağlanacağı" hükmüne yer verilmiştir.

Her ne kadar, maddede,ilgilinin öncelikle Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kuruluna başvurması gerektiği belirtilmiş ise de, ilgilinin bu kurula başvurmadan doğrudan mahkemeye uyuşmazlığı getirme veya görülmekte olan davada sürekli iş göremezlik oranına itiraz etme hakkına sahip olduğu ve mahkemece uyuşmazlığın daha kısa sürede enaz masrafla (Anayasa Md.l41/son) 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesindeki prosedüre uygun olarak çözülmesi gerektiği yerleşmiş Yargıtay Kararları ile benimsenmiştir. (H.G.K. 22.3.2000 gün 2000/21-208 E. 220 K.)

Dava, nitelikçe maluliyet oranına itiraz davası değil ise de, davalı işveren maddi-manevi tazminat davasında kurum sağlık tesislerinde saptanan sürekli iş göremezlik oranının hatalı olduğunu ileri sürmüştür. Davalı işveren, kendisine maluliyet oranına bağlı olarak yükümlülük geleceğinden maluliyet oranına itiraz hakkına sahiptir. Bu durumda mahkemece, 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesinde öngörülen prosedür işletilerek sonuca gidilmelidir.

Sürekli iş göremezlik derecesinin belirlenmesinde izlenecek yolun ne olduğu 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesinde hükme bağlanmıştır. Buna göre, kurum sağlık tesisleri tarafından düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı ilgililerin Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kuruluna itiraz hakları mevcuttur. Söz konusu kurulun kararı Sosyal Sigortalar Kurumunu bağlar ise de, diğer ilgililer yönünden bağlayıcı değildir. İlgili bu kurulun kararına da itiraz ettiği takdirde Adli Tıp Başkanlığı veya Tıp Fakültelerinin ilgili kürsü konseylerinden Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü çevresinde rapor alınmalıdır. ( 28.6.1976 tarih 6/4 sayılı Y.İ.B.G.K.)

Somut olayda, sigortalının sürekli iş göremezlik derecesi kurum sağlık tesislerince %14.1 olarak saptanmış, 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesindeki prosedür uygulanmamıştır. Yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda mahkemece anılan yasa maddesinin öngördüğü prosedür ve 28.6.1976 tarih 6/4 sayılı Y.İ.B.B.G.K. kararı gözönünde bulundurularak sürekli iş göremezlik derecesi saptanmalıdır. Bu hususa değinen bozma gerekçesi usul ve yasaya uygun olup, bu yöndeki direnme kararı yerinde değildir.

Ne var ki, sigortalının sürekli iş göremezlik derecesinin %14.1 olarak Sosyal Sigortalar Kurumunca saptandığı ve Kurumun bu konuda herhangi bir niza yaratmadığı olguları, hiç kimsenin kendi yararına olacak bir davayı açmaya zorlanamayacağı (H.U.M.K.79) kuralı karşısında "Sosyal Sigortalar Kurumunun hasım gösterilmesi" yönündeki bozma gerekçesi usul ve yasaya aykırı olup, mahkemenin bu yöndeki direnme gerekçesi yerindedir.

Bu durumda mahkemece, 506 sayılı Yasanın 109 ncu maddesindeki prosedür ve 28.6.1976 tarih 6/4 sayılı Y.İ.B.B.G. kararı gözönünde tutularak sigortalının sürekli iş göremezlik derecesi saptanmalı, buna bağlı kurumca bağlanacak gelir oranı ve peşin sermaye değerine göre maddi zarar hesabı yapılmalı, kazanılmış hak ve taleple bağlılık ilkesi dikkate alınarak sonucuna göre karar verilmelidir. Bu nedenle karar bozulmalıdır.

SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nün 429.maddesi gereğince BOZULMASINA,17.4.2002 gününde yapılan ikinci görüşmede bozmada oybirliği, sebebinde oyçokluğu ile karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972