 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E : 2000/9-120
K : 2000/122
T : 23.2.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki "kıdem tazminatı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 7.İş Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 4.5.1999 gün ve 1998/588 E.,-1999/277 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 9.6.1999 , gün ve 1999/8841 E-1999/9987 K. sayılı ilamiyle; (... Davacı, davalı Kurum tarafından kıdem tazminatının yıllık 53.312.500 TL. tavan üzerinden hesaplanmayıp sözleşmeli personel olduğu gerekçesiyle emekli ikramiyesi tavanı olan 36.100.000 TL üzerinden belirlenip eksik ödeme yapıldığını belirterek, fark tazminat talebinde bulunmuş ve mahkemece istek kabul edilmiş olup, karar davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Davacıya, davalı kurum tarafından TRT'deki hizmet süreleri esas alınmak suretiyle tazminat tahakkuk ettirilmiş ve ödenmiştir. Bu ödeme yapılırken 36.100.000 Tl esas alınmış olup, dava dilekçesinden anlaşılacağı şekilde, davacı, davalı kurumda geçen hizmeti karşılığının eksik değerlendirildiğini ileri sürmektedir.
Davacının dosyada ki belgelerden kendi isteği ile sözleşmeli personel statüsüne geçirildiği anlaşılmaktadır.
Sözleşmeli personel. 1475 sayılı iş Yasa'sı kapsamında yer almadıklarından, bu kişilerle kurumlan arasında ki her türlü anlaşmazlıklarda görevli mahkemeler iş mahkemeleri olmayıp idare mahkemelerdir.
Davacının TRT'de gerek işçi statüsünde gerek sözleşmeli personel statüsünde çalışılan süreler
TRT mevzuat ve yönetmeliğine göre değerlendirilmiş ve buna göre kıdem tazminatı adı allında bir ödeme, yapılmıştır. Bu işlemlerin bütünlüğü karşısında uyuşmazlığın çözüm yeri idari yargı yeri olduğundan dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi gerekir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, fark kıdem tazminatının ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne dair verdiği karar, Özel Dairece davacının sözleşmeli personel statüsünde bulunması nedeniyle uyuşmazlığın çözüm yerinin idari yargı yeri olduğu gerekçisiyle bozulmuştur.
Oysa davacı 1475 Sayılı Yasa kapsamında işçi statüsünde bulunduğu döneme ilişkin hizmetleri karşılığı fark kıdem tazminatını istemiştir.
O nedenle yerci mahkemenin, sözleşmenin dönem öncesi işçilikte geçen süreler için kıdem
tazminatı davasına bakına görevinin iş Mahkemelerine ait olduğuna ilişkin direnmesi yerindedir.
Ancak, işin esasına ilişkin temyiz itirazları özel Daire tarafından incelenmediğinden dosya
dairesine gönderilmelidir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle direnme uygun bulunduğundan, işin esasına yönelik
temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 9. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 23.2.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.
