Taraflar   arasındaki   "tazminat"   davasından  dolayı  yapılan yargılama sonunda; İstanbul 7.Asliye  Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 14.4.1998 gün ve 1997/349 E:1998/126 K.sayılı kararın incelenmesi davacı istanbul büyükşehir Belediye başkanlığı vekili tarafından  istenilmesi üzerine, Yargıtay  4. Hukuk Dairesinin 14.12.1998

gün ve 1998/7215-10188 sayılı ilamı ile; (...Dava, davalının sorumluluğu altında bulunan depodan eksilen eşyalar nedeniyle tazminat isteğine ilişkindir. Dava reddedilmiş ve karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Dava  konusu  olay  nedeniyle davalı aleyhine zimmet suçundan dolayı  açılmış  olan  ceza  davası sonunda suç sabit görülmediğinden beraat  kararı  verilmiştir. Bu beraat kararı BK.53.maddesine göre hukuk hakimi bağlayıcı nitelikti; değildir.

Zarara  neden  olan  olayın  gelişimi  itibariyle,  dava  konusu edilen bilgisayarların davalının anbar memurluğunu yaptığı yerde koruma altına alındıkları,  olay   günü  geldiğinde  anbarda  bulunmadıkları savunulmuş olmasına rağmen, binanın percere ve kapısında bir zorlanmanın

olmadığı,  diğer  bir  anlatımla  anahtar dışı  bir  açmanın söz konusu bulunmadığı belirlenmiştir.  Anbar  anahtarlarının  ise sadece davalıda bulunduğu da  dikkate  alındığında  emvalin  depo  açık  bulunduğu sırada yerinden  alınmış  olduğu  ihtimali  güçlülük  kazanmaktadır.  şu  durum karşısında davalının en azından görevini ihmal etmiş olması nedeniyle kusurlu sayılarak bu yüzden sorumlu tutulması gerekir. Öyleyse zararın miktar ve kapsamı belirlenerek sonucuna göre bir karar vermek gerekirken, davanın tümden reddedilmiş olması bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davacı vekili

Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü.

Tarafların  karşılıklı iddia ve savunmalarına dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da  benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel  Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı  H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 2.2.2000 gününde, oybirliği ile karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972