 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E : 2000/4-206
K : 2000/192
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki "manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanınreddine dair verilen 23.6.1998 gün ve 1998/233 E- 448 K. s sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine. Yargıtay 4.Hukuk Dairesi'nin 25.1.1999 gün ve 1998/8250-1999/134 sayılı ilamiyle; (...Davacının kullandığı araçla kaza Çaptığı sırada alkollü olmadığı doktor raporu ile sabittir. Bundan dolayı da aracın onarım gideri sigorta şirketi tarafından karşılanmıştır. Buna karşın davalı Yakup B...'un bu olguyu yok saymak suretiyle ve hiç gereği olmadığı halde, davacıyı alkollü araç kullanmakla itham etmesi onun kişilik haklarına saldırı teşkil eder. Yerel mahkemenin dava konusu dilekçedeki sözlerin kişilik haklarına saldın oluşturmayacağı biçimindeki yanılgılı değerlendirmesi ve bu davalı hakkında da davayı ret etmesi bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davacı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava kişilik haklarına saldın nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davanın reddine ilişkin karar davacı vekilinin temyiz istemi üzerine Özel Daire'ce yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Yakup B... yönünden bozulmuştur.
Mahkeme, davalı firma avukatı olan diğer davalının savunma amacıyla alkollü araç kullanıldığını vurgulayan ibaresi haksız fiil teşkil etmediği ve olayda manevi tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle önceki kararda direnmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal, olmadığına 22.3.2000 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
