 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E : 2000/21-40
K : 2000/41
T : 02.02.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki "tesbit alacak " davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Mersin iş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne, dair verilen 25/5/1999 gün ve 1998/554 E- 1999/191 K- sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21.Hukuk Dairesi'nin 21/6/1999 gün ve 1999/4359 E. -4475 K. Sayılı ;ilamıyle; (...Davanın yasal dayanağını oluşturan 1479 sayılı Yasanın 35.maddesine göre yaşlılık aylığının bağlanabilmesi için gerekli koşullardan birisi de, yaşlılık aylığı için talepte bulunulduğu tarihte prim borcunun tam olarak ödenme koşuludur. Dava konusu olayda davacının yaşlılık aylığı için kuruma başvurduğu 22.1.1998 tarihinde prim borcu
bulunduğu, giderek yaşlılık aylığı koşullarını taşımadığı anlaşılmaktadır .
Mahkemenin bu durumu gözetmeksizin sonuca gitmesi usul ve :yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki ,kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, yaşlılık aylığına hak kazanıldığının tesbitine ve yaşlılık aylıklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen hüküm özel dairenin yukarıda metni yazılı kararı ile bozulmuştur.
Mahkeme davacı sigortalının talep tarihinde borcu bulunmasının davalı kurum görevlilerinin kusurundan kaynaklandığını ve yargılama sırasında bu borcun ödendiğini gerekçe göstererek önceki kararında direnmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, 1479 sayılı Bağ-Kur Kanunun değiştiren 3165 sayılı Kanun gereğince Kurumdan harç alınmasına gerek olmadığına, 02/02/2000 gününde, oybirliği ile karar verildi.