 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E : 1999/2-309
K : 1999/463
Tarih : 26.5.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki "boşanma " davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Kadıköy Asliye 2.Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 27.5.1998 gün ve 1997/31-1998/423 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi'nin 2.11.1998 gün ve 1998/10156-11682 sayılı ilamiyle (...Davacının 21.4.1997 tarihli zabıtaya verdiği beyanından evlilik birliğinin devam ettiği önceki olayları affettiği en azından hoşgörü ile karşıladığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle bu olaylar boşanma hükmüne esas alınamayacağı gibi, davadan sonra oluşan olaylarda bu davada boşanma nedeni olamaz.
Medeni Kanunun 134/1-2.maddesi uyarınca; Boşanma kararı verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının sözlerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise, sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uzak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerdin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ile boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararca direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve direnme kararının verildiği tarih itibariyle HUMK.2494 sayılı Yasa ile değişik 438/II.fıkrası hükmü gereğince duruşma isteğinin reddine karar verilip dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
1-11.3.1999 günlü oturumda davalı vekili tarafından ileri sürülen hakimin reddi isteminin HUMK.nun 35.maddesi gereğince reddine ilişkin mahkeme kararının usul ve yasaya uygun bulunmasına.
2-Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : 1- HUMK.nun 35.maddesine göre hakimin reddi istemin reddine dair mahkeme kararının birinci bentte açıklanan nedenlerle oybirliği ile,
2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda ikinci bentte açıklanan nedenlerle oyçokluğu ile ONANMASINA, gerekli ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 26.5.1999 gününde karar verildi.