 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no: 1999/21-669
Karar no: 1999/751
T: 29.9.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
818/m.49
Taraflar arasındaki "manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Zonguldak 1. İş Mahkemesince davanın kısmen kabul-kısmen reddine dair verilen 29.4.1999 gün ve 1999/402-388 sayılı kararın incelenmesi davacı- davacı vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21. Hukuk Dairesi'nin 22.6.1999 gün ve 1999/3241-4765 sayılı ilamıyle; ( ...1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacıların tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Olayın oluş şekline, kaçınılmazlık durumuna, husule gelen elem ve ızdırabın derecesine, tarafların sosyal ve ekonomik durumuna, paranın alım gücüne, özellikle 26.6.1966 gün ve 1966/7-7 sayılı İçtihadı Birleştirme kararının içeriğine ve öngördüğü koşulların somut olayda gerçekleşme biçimine, oranına, niteliğine, hak ve nesafet kurallarına göre, hükmedilen 7.500.000.000 TL. manevi tazminatın fazla olduğu açıkça belli olmaktadır.
Mahkemenin, belirtilen maddi ve hukuksal olguları dikkate almadan hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı ( 202.500.000 ) lira bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 29.9.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.