Taraflar arasındaki "müdahalenin meni ve ecrimisil" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Kartal Asliye 2.Hukuk Mahkemesince meni müdahale isteminin kabulüne ecrimil isteminin reddine dair verilen 30.1.1997 gün ve 1995/821 E. 1997/43 K.sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine Yargıtay 1.Hukuk Dairesinin 29.5.1997 gün ve 1997/6929-7286 sayılı ilamı ile (..Dava, yol fazlası niteliği ile Belediyeye geçtiği iddia edilen yere elatmanın önlenilmesi ve ecrimisil isteğine ilişkindir. Gerçekten 2644 sayılı Yasanın 21.maddesinde belediye hudutları içerisinde kalan yol fazlası yerlerin belediyenin mülkiyetine geçeceği öngörülmüştür. Nitekim mahkemece de elatmanın önlenilmesine de karar verilmiştir. Hal böyle olunca çekişmeli yerin ecrimisile mütehammil (ecrimisile elverişli) yerlerden olup olmadığının ve ne miktar ecrimisile hükmedilmesinin gerektiğinin konunun uzmanı bilirkişi aracılığıyla saptanması zorunlu iken yanılgılı gerekçeyle (ecrimisilin dava dışı Hazine tarafından istenebileceğinden bahisle davanın ecrimisil yönünden reddedilmesi isabetsizdir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davacı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü.

Davacı Belediye davalının kadastral yol fazlası niteliğindeki çekişmeli taşınmaza davalının haksız olarak el attığını ileri sürerek elatmanın önlenilmesini ve ecrimisil istemiştir.

Toplanan delillere, çap kaydına bilirkişi rapor ve krokisine göre Hazineye ait 214 parsel sayılı taşınmazın bir kısmı ile 40 parsel sayılı taşınmazı kullanan davalının söz konusu parsel sınırlarını aşarak çekişmeli kadastral yolun bilirkişi krokisinde sarı boyalı olarak gösterilen 47.88 m2.lik kısmına haksız olarak elattığı sabittir. Esasen mahkemenin kabulüde bu yöndedir.

Çekişmeli yolun belediye ile imar alanı sınırları içerisinde kaldığı da anlaşılmaktadır.

Hemen belirtmek gerekirki 1580 sayılı Belediye Kanunu uyarınca belediye sınırları içerisindeki yol ve sokakların yapım onarım ve bakımı belediyelere ait olduğu gibi söz konusu kanunun 15.maddesinin 11 fıkrası bu yolları işgal ve istimal edeceklere izin vermeyi ve ruhsatsız işgalleri men etmeyi belediyenin vazifelerinden saymış 3030 sayılı Kanunun 6 ve 7.maddelerinde ise bu hükümlere paralel kurallar getirilmiştir. Esasen 7367 sayılı Kanun ile 775 sayılı Kanun 3, halen yürürlükten kalkmış olan ancak yürürlük döneminde hükmünü icra eden 2805 sayılı Kanunun 13.maddesi bu nitelikteki tüm taşınmazların belediyelere geçeceğini öngörmüştür. Öte yandan 3194 sayılı İmar Kanunun 11, 13 ,17.maddeleri ve 3402 sayılı Kadastro Kanunun 16, 2644 sayılı Tapu Kanunun 2.maddeleri de bu yönde anılan hükümleri tamamlamaktadır.

Değinilen kanun hükümleri topluca değerlendirildiğinde karayolları ile özel yollar hariç belediye sınırları içerisinde kalan tüm yolların durumuna göre kullanımına izin vermenin ve haksız işgal edenler hakkında elatmanın önlenmesi istemenin belediyeye tanınmış bir hak olduğu kadar aynı zamanda vazifesi olduğu sonucunada kolayca ulaşabilir.

Nitekim davacı belediye E-5 karayoluna aynı davalının elatması hakkında dava açmamış kendi hüküm ve tasarrufu altında bulunan yol için istekte bulunmuştur.

Belediye'nin bu yol ve sokakların trafiğe açık olmayan kısımlarını tretuvar bölümlerini özellikle yol fazlalarını ve kapanan yolları yayaların gelip geçmesine engel teşkil etmiyecek biçimde bizzat kullanabileceği gibi başkalarının ücret karşılığı kullanmasına müsaade edebileceği kuşkusuzdur.

Açıklanan ilkeler çerçevesinde somut olaya yaklaşıldığında paftada yol olarak gösterilen çekişmeli yerin durumunu ve konumu belirlemek ecrimisile mutehammil olup olmadığı başka bir anlatımla davacı belediyenin bir zararının bulunup bulunmadığını saptamak zorunludur. Oysa bu husus açıklığa kavuşturulmuş değildir.

Bu durumda açıklanan ve özel daire kararında belirtilen nedenlerle bozma kararına uyulması gerekirken aksine düşüncelerle direnme kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğundan direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesin 01.12.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972