 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 1998/3-679
Karar No: 1998/689
Tarih: 7.10.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
6570/m.1
Taraflar arasındaki "kira tespiti" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 4. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 25.11.1997 gün ve 1997/447-1288 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 31.3.1998 gün ve 1998/3254-3698 sayılı ilamı ile; ... 1 - Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine,
2 - Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
Davacı, 1.3.1997 tarihinden itibaren yıllık kiranın 3.000.000.000 lira olarak tesbit edilmesini talep etmiş, mahkemece endeks uygulanması suretiyle yıllık 1.246.080.000 lira kira parasına karar verilmiştir.
Taraflar arasında geçerli bulunan kira sözleşmesi 1.3.1994 başlangıç tarihli olup, 3 yıl sürelidir.
Kira sözleşmesinin 3 yıl süreli olması halinde, sözleşme sona erdikten sonra, yeni dönem kira parasının hak ve nesafet kurallarına göre tesbit edilmesi gerekir. Davacının talebi de sözleşmeyi takip eden dönemdir.
Bilirkişi raporuna göre dava konusu yerin yıllık 2.800.000.000 lira kira getirebileceği belirtilmiştir.
Bilirkişi raporu ve kiranın "yıllık peşin" olarak ödendiği de dikkate alınarak yeni dönem kira parasının hak ve nesafete göre tesbit edilmesi gerekirken, mahkemece endeks uygulanması suretiyle düşük kira parasına karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir... gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz Eden: Davacı vekili
Hukuk Genel Kurulu`nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR :
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu`nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 7.10.1998 gününde, oybirliğiyle karar verildi.