 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No : 1997/709
Karar No : 1997/896
Tarih : 05.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "faiz alacağı" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bornova İş Mahkemesi'nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 15.1.1997 tarih ve 1996/487 E., 1997/22 K. sayılı kararın incelenmesi, davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi'nin 20.3.1997 tarih ve 1997/4799 E., 5596 K. sayılı ilamı ile; (.... Davacı emekli olmak suretiyle işyerinden ayrıldığını, fakat kıdem tazminatının geç ödendiğini iddia ederek gecikme süresine göre faiz isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece emeklilik tarihinden itibaren hesap yapılmış ve hüküm kurulmuştur.
1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin 3. fıkrasında "işçinin birinci bendin 4. fıkrası hükmünden faydalanabilmesi için aylık ya da toptan ödemeye hak kazanmış bulunduğunu ve kendisine aylık bağlanması veya toptan ödeme yapılması için, yaşlılık sigortası bakımından bağlı bulunduğu kuruma ya da sandığa müracaat etmiş olduğunu belgelemesi şarttır..." denilmektedir. Bu hükme göre emeklilik nedeniyle işçinin kıdem tazminatı isteğinde bulunabilmesi için Sosyal Sigortalar Kurumu'na başvurmuş olduğunu ve emekliğe hak kazandığını belgelemiş olması gerekir. Bu prosedür izlenmeden ve işveren gelişmelerden haberdar edilmeden kıdem tazminatı istenemeyeceği gibi işten ayrıldığı tarihten de faize hak kazanamaz. Hesaplamada faiz hesabı için emekliliği belgelendirildiği tarih esas alınarak, o tarihteki orana göre faiz hükmetmek gerekir. Bu hususlar dikkate alınmadan eksik inceleme ile hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz Eden : Davalı vekili.
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 5.11.1997 tarihinde oybirliği ile karar verildi.