 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No : 1997/488
Karar No : 1997/670
Tarih : 17.09.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 9. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 17.9.1996 gün ve 1995/3440 E- 1996/1129 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 17.2.1997 gün ve 1996/18940-1997/2030 sayılı ilamı ile; (.. Dosya içeriğine göre, Apartman işyerinde 1971-1978 yılları arasında davacı kadının eşinin kapıcılık hizmetini yürüttüğü bir başka yerde iş bulması üzerine davacı kadının bir kısım kapıcılık hizmetlerini yürüttüğü, apartmanın 1991 yılına kadar, kömür kaloriferli olduğu, 1991 yılında kombili ısıtma sistemine geçildiği ve o tarihten sonra da ücret ödemelerinin davacıya yapıldığı anlaşılmaktadır. 1991 yılından sonra apartmanın kapıcılık hizmetini davacı kadının yürüttüğü konusunda tam bir kanaat uyanmamaktadır. 1978-1991 yılları arasında kapıcılık görevinin kimin tarafından yürütüldüğü hususu kesin olarak anlaşılamamaktadır. Bunun açıklığa kavuşturulabilmesi için kalorifer yakma belgesinin bulunup bulunmadığı, davacı kadına mı yoksa eşi erkeği mi, ait olduğu ve bu dönemde ücret ödemelerinin kime yapıldığı belirlenerek konu üzerinde yapılacak değerlendirme sonucuna göre bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile 1978 yılından fesih tarihine kadar geçen tüm süre için kapıcılık hizmetinin davacı kadın tarafından gerçekleştirildiği düşünülerek hüküm kurulmuş olması isabetsiz görülmüştür..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429, maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 17.9.1997 gününde, oyçokluğu ile karar verildi.