 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No : 1996/973
Karar No : 1997/179
Tarih : 12.03.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul Asliye 8. Hukuk Mahkemesi'nce davanın kabulüne dair verilen 25.5.1995 gün ve 1993/421 Esas - 1995/254 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 14.12.1996 gün ve 1996/700 - 1562 sayılı ilamı ile; (... 1 - Temyiz ilamında bildirilen gerektirici sebeplere, özellikle kadının pasaportundaki giriş ve çıkış tarihlerine ve 26.5.1994 tarihli dilekçedeki beyanlarına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan karar düzeltme isteklerinin reddi gerekir.
2- Medeni Kanun'un 143/1. maddesi mevcut ve hatta muntazar (beklenen) hakları boşanma yüzünden zarara uğrayan kabahatsiz karı veya kocanın kabahatli olan taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 152. maddesi de evin seçimi, karı ve çocukların uygun biçimde geçindirilmesinin kocaya ait olduğunu hükme bağlamıştır. Toplanan delillerden kadının boşanmaya yol açan olaylarda hiçbir kusurunun olmadığı ve kadının boşanma sonucu eşinin desteğini yitirdiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları ve Medeni Kanun'un 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi dikkate alınarak uygun bir maddi tazminata hükmedilmesi gerekir. Temyiz incelemesi sırasında bu hususun gözden kaçtığı ve hükmün onandığı görülmekle davalının açıklanan yöne ilişkin karar düzeltem isteğinin kabulüne, dairemizin onama kararının bu kısmının kaldırılmasına ve hükmün gösterilen gerekçe ile bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz Eden: Davalı Vekili
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK'nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 12.3.1997 gününde oybirliği ile karar verildi.