DAVA : Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul Asliye 2. Ticaret Mahkemesi'nce davanın kısmen kabulüne dair verilen 1.4.1993 gün ve 1992/647 E.-1993/373 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin 28.2.1994 gün ve 1993/4573 E.-1994/1572 K. sayılı ilamı ile; (.. Davacı vekili, 7.6.1991 tarihli sözleşmeye göre davalının Diyarbakır İçki Fabrikası'ndan bağlı müdürlüklere 1 yıl süreyle içki taşımayı üstlendiğini 1.7.1991 tarihinde şoförüne teslim edilen 12.600 şişe 70 cl'lik rakının aracın devrilmesi sebebiyle kırıldığını ve (220.500.000)TL.'lik zarar meydana geldiğini, davalının bunun (22.000.000)TL.'sını ödediğinive bu taşımadan bakiye (198.500.000)TL. alçak kaldığını, ayrıca 25.12.1991 tarihinde teslim aldığı 11.400 şişe 70 cl'lik rakıyı mahalline teslim etmediğini, bu taşımadan da (336.300.000) TL. zarar meydana geldiğini, yine davalıya 22.8.1991 tarihinde teslim edilen 15.000 şişe 70 cl'lik rakının da alıcısına teslim edilmediğinden (367.500.000)TL. olmak üzere cem'an (902.300.000)TL. müvekkili kuruluşun zararı olduğunu ileriye sürerek mezkur meblağın hadiselerin vuku tarihlerinden itibaren reeskont faizi ile tahsilini talep ve dava etmiştir.

    Davalı vekili, 1.7.1991 tarihinde teslim alınan rakıların araçtaki teknik arıza sebebi ile meydana gelen kazada aracın devrilmesi ile telef olduğunu, diğer belirtilen tarihlerde teslim alınan rakıların da gasbedilmesi neticesi elden çıktığını, taşımanın olağanüstü hal bölgesinde yapılması dolayısı ile olaydan kusurlu ve sorumlu tutulamayacaklarını belirterek davanın reddini istemiştir.

    Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere, bilirkişiler kurulu raporuna göre, Diyarbakır-İstanbul taşımasına konu gasp olayından dolayı davalının sorumlu olmadığı, ancak diğer taşımalar nedeniyle meydana gelen zarardan davalının sorumlu olduğu, olay tarihinden itibaren faiz istenilmiş ise de miktar belirlenip harç yatırılmadığından dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerektiği sonucuna varılarak davanın kısmen kabulü ile (534.500.000)TL.'nın dava tarihinden itibaren % 48 reeskont faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

    1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektiici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin,

    2 - Dava dilekçesinde her bir taşıma için hadise tarihinden itibaren reeskont faizi talep edilmiştir. Dava tarihinden önceki dönemler için birikmiş belirli bir faiz miktarı talep edilmediğine göre her taşıma için istemin ve davalının temerrüde düşürüldüğü tarihlerden itibaren uygulanabilecek reeskont faizinin yürütülmesine karar verilmek mümkün iken dava tarihinden itibaren faiz hükmedilmesi doğru olmamıştır..) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

    Temyiz Eden : Davacı ve davalı vekilleri.

    Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

 

    KARAR : 1 - İlk kararı temyiz etmeyen davalı hakkındaki karar kesinleşmiştir. Hakkındaki hüküm kesinleşen tarafın direnme kararını temyiz etme hakkı bulunmadığından davalının temyiz isteği, bu nedenle reddedilmelidir.

    2 - Davacının temyizine gelince:

    Dava, taşıma sözleşmesinden doğan tazminat istemine ilişkindir.

    Direnme yolu ile Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık ise faiz başlangıç tarihinin tespiti ile ilgilidir. Kural olarak talep edilen ve dava tarihinden önce gerçekleşmiş bulunan temerrüt faizinin davacı tarafından hesaplanarak dava değerine katılması ve harcının yatırılması icap eder. Ancak, olayda mahkemece istek konusu faiz miktarı ile ilgili olarak harcın ikmal edilmesi hususunda örneğe riayet edilmemesi halinde neticesinin ilgilisine bildirildiği usulüne uygun olarak verilmiş bir kesin önel mevcut bulunmamaktadır.

    Bu itibarla açıklanan gerekçelerle Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen ve özellikle her taşıma için istemin ve davalının temerrüde düşürüldüğü tarihten itibaren uygulanabilecek reeskont faizinin yürütülmesi gereğine işaret eden Özel Daire bozma kararına uyulması gerekirken önceki kararda direnilmesi doğru değildir.

    O halde usul ve yasaya uygun olmayan direnme kararı bozulmalıdır.

 

   SONUÇ : 1 - İlk kararı temyiz etmeyen davalının dirnme kararını temyiz etme hakkı bulunmadığından temyiz isteminin reddine, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine;

    2 - Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK'nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 18.9.1996 tarihinde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972