DAVA : Davacı A.E.B. vekili Av. T.B.Ü, Davalı T.Ö.B. T.A.Ş. mensupları Munzam Sosyal Güvenlik ve Yardımlaşma Sandığı Vakfı vekili Av. S.G. taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 4. İş Mahkemesi'nce davanın görev yönünden reddine dair verilen 4.12.1995 gün ve 4276/4134 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 10. Hukuk Dairesi'nin 22.1.1996 gün ve 1995/10989-1996/66 sayılı ilamı ile; ( .. Davacı, ödenmeyen ek emekli aylıklarından doğan alacaklarına karşılık fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 37.719.155 TL'nın ödenmesi gereken tarihler nazara alınarak banka reeskont faizleriyle birlikte davalı vakıftan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar vermiştir.

Davacı, Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi'nde açtığı davada, T.Ö.B.T.A.Ş. Mensupları Sosyal Güvenlik ve Yardımlaşma Sandığı Vakfı'ndan emekli olduğunu, adı geçen vakfın kendisine bağlanan yaşlılık aylığını kestiğini öne sürmüş, ödenmeyen aylıklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Ankara 22. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 17.5.1995 tarih ve 1994/359 esas sayılı kararıyla dava dilekçesinin uyuşmazlığını iş mahkemesinin görevine girdiğinden söz edilerek reddedildiğini, dosyanın iş mahkemesine gönderilmesi üzerine Ankara 4. İş Mahkemesi'nin de uyuşmazlığın Medeni Kanun'un uygulamasından kaynaklandığı düşüncesiyle görevsizlik kararı verdiği görülmektedir.

Gerçekten kararda da belirtildiği gibi olayda 506 sayılı Kanun'un geçici 200. maddesinin uygulama yeri yoktur. Zira davacı anılan maddeye göre kurulan sandıktan değil, işyerinde tesis edilen ikinci bir munzam sandıktan aylık talep etmektedir. Bu tür yardımlaşma sandıklarının kurulabileceği 506 sayılı Kanun'un 128. maddesinde hükme bağlanmıştır. Bu ikinci sandığın amacı da geçici 20. madde çevresinde oluşturulan sandıklarda olduğu gibi üyelerine sosyal güvenlik hakkı tanımaktadır.

Davalı sandığın yasal dayanağı 506 sayılı Kanun'un 128. maddesi olduğuna ve bu kanunun uygulanmasından kaynaklanan uyuşmazlığın çözüm yerinin 506 sayılı Yasa'nın 134. maddesi gereğince iş mahkemeleri olduğuna göre, davanın esasına girilip varılacak sonuç uyarınca karar vermek gerekirken yazılı düşüncelerle dava dilekçesinin görevsizlik nedeniyle reddine karar verilmiş olması usule ve yasaya aykırıdır.. ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahhkemece önceki kararda direnilmiştir.

Temyiz eden: Davacı vekili

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra görüşüldü:

KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle uyuşmazlık MK'nun 79. maddesi ve 506 sayılı Yasa'nın 128. maddesi hükümleri uyarınca kurulmuş istihdam edilenler ve işçilere yardım vakfı olan davalı ile üyesi arasında ödenmeyen emekli maaşının alınması istemine ilişkin bulunmasına göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK'nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 26.6.1996 gününde, oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972