 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas no : 1995/543
Karar no : 1995/794
Tarih : 11.10.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki "nafaka" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Mersin 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce davanın reddine dair verilen 24.9.1993 gün ve 1993/130-667 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine;
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi'nin 22.12.1993 gün ve 1993/11625-12542 sayılı ilamı:
(... Anne babasıyla altlı üstlü oturan davalının kendi dairesindeki mutfağı kullanmadığı karı-kocanın yemek ihtiyaçlarının davalının anne-babasına ait dairede karşılandığı başka bir anlatımla mutfakların ortak olduğu bu itibarla da evin manevi bağımsızlığının bulunmadığı, bu duruma itiraz eden davacının döğülerek çocuklarıyla birlikte evden kovulduğu tanıklarca ifade edilmiş bulunduğuna göre, davacı ayrı yaşamakta haklıdır. Davalı evin manevi bağımsızlığını sağladığını da iddia etmemiştir. Açıklanan nedenlerle davacının tedbir nafakası isteğinde haklı olduğu düşünülmeden ve davacı yanında bulunan ortak çocukların geçimi için davalının başka bir koşula gerek olmadan gereken nafakayı vermekle yükümlü olacağı dikkate alınmadan isteğin reddi doğru bulunmamıştır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen özel daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının özel daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı (BOZULMASINA) oybirliği ile karar verildi.