 |
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
E:1995/2-744
K:1995/989
T:22.11.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
YARGITAY KARARI
Taraflar arasındaki "boşanma, tazminat ve nafaka" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara Asliye 2. Hukuk Mahkemesince davanın boşanma yönünden kabulüne tazminat yönünden reddine, nafakanın kısmen kabulüne dair verilen 1.7.1993 gün ve 1992/757 E.1993/ 463 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesi' nin 20.10.1993 gün ve 1993/3971-10006 sayılı ilamiyle; (...Terke dayalı bir boşanma davası yoktur. İddia olunan olaylar boşanmayı saklamaya yeterli değildir.
Boşanma karar verilebilmesi için evlilik birliğinin, müşterek hayatı sürdürmeleri eşlerden beklenmeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekir. Oysa dinlenen davacının tanıklarının süslerinin bir kısmı Medeni Kanunun 134/1 maddesinde yer alan temelinden sarsılma durumunu kabule elverişli olmayan beyanlar olup, bir kısmı ise sebep ve saiki açıklanmayan ve inandırıcı olmaktan uşak izahlardan ibarettir. Bu itibarla davanın reddi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yetersiz gerekçe ila boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sorunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların kargılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve boşanma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ila direnme kararının Özel Daire Bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 15.11.1995 gününde yapılan ilk görüşmede çoğunluk sağlanamadığı için 22.11.1995 gününde yapılan ikinci görüşmede oyçokluğu ile karar verildi.